Roy-O-Rama

Voor je zie je de eerste review van 2009 en het is natuurlijk weer een XBLA-titel. Ditmaal eentje die vorig jaar al verscheen: Puzzle Arcade. Zoals de naam en de screens je al doen vermoeden is het inderdaad een game waarin je puzzels oplost. Dat klinkt niet heel erg spannend, en eigenlijk is het dat ook niet natuurlijk.

‘Al gehoord over de bloemetjes en bijtjes?’

Puzzels zijn namelijk niet spannend, ze zijn er om rustig op te lossen, zonder dat je gehaast wordt door bijvoorbeeld een vijand of tijdslimiet. Beide zitten niet in de game, dus spannend is Puzzle Arcade niet. Wat is Puzzle Arcade dan wel? Het antwoord op die vraag is heel simpel: Puzzle Arcade is een heel uitgebreid stuk software waarin je puzzels oplost op verschillende manieren.

Je kunt puzzels in principe op twee manieren oplossen, gewoon en via de turbo mode. De gewone mode spreekt voor zich; je hebt een stapeltje puzzelstukjes en je probeert de puzzel op te lossen. In de turbo mode liggen de puzzelstukjes geordend bij elkaar en is het makkelijker te zien wat je hebt. In beide modi kun je overigens kiezen in hoeveel stukjes je de puzzel wilt verdelen. Hoe meer stukjes hoe moeilijker de puzzel natuurlijk.

‘Laraaaaa!’

Vooralsnog klinkt het allemaal wel prima op zich, als je van puzzels houdt en je hebt een 360 dan zou dit ideaal zijn. Het grote probleem in Puzzle Arcade is echter dat de besturing een beetje erg traag is. Als je bijvoorbeeld een grote puzzel hebt met veel stukjes moet je grote afstanden afleggen met de cursor die je bestuurt met de linker analoge stick. Je bent vaak al verder met het oplossen van de puzzel in je hoofd dan dat je daadwerkelijk goed hebt liggen. Hierdoor raak je een beetje gefrustreerd en verdwijnt je zin in puzzelen als sneeuw voor de zon.

Als je alle puzzels gedaan hebt dan kun je nieuwe puzzels downloaden of zelf een foto maken met de Vision Cam. Op deze manier kun je zelf oneindig veel puzzels toevoegen wat de game oneindig speelbaar maakt. De puzzels zijn overigens ook allemaal (online) met en tegen elkaar te spelen. Dit draait dan puur om het zo snel mogelijk oplossen van puzzels wat het hele relaxende gevoel van de game wegneemt. Niet echt mijn kopje thee…

Conclusie
Puzzle Arcade is enorm uitgebreid, maar het is niet echt leuk om te spelen. Niet alleen heb je eigenlijk een enorme TV nodig om een beetje overzicht te hebben, je zit ook nog eens met een trage besturing. De game is ook niet gericht op gamers die de mooiste graphics en heftigste actie zoeken maar voor dezelfde gamers die massaal een DS en/of Wii kopen. Mensen die in het foto-kanaal uren hun eigen foto’s omtoveren tot puzzels. De zogenaamde ‘casual’ gamer dus. Helaas val ik niet in die groep en kan ik niet anders dan Puzzle Arcade twee sterren geven: ik vind het gewoon niet boeiend genoeg.

‘Matig’

Puzzle Arcade is exclusief voor de Xbox 360 en te downloaden voor 800 Microsoftpunten (ongeveer 10 euro). Er is inmiddels ook al een uitbreiding te downloaden met meer puzzels voor 160 punten welke ‘sci-fi’ als thema heeft.

Trance is mijn favoriete muziekstroming, ik heb eigenlijk de hele dag wel cd’s of livesets aanstaan. Tijdens het opruimen en het studeren bijvoorbeeld. Alleen als ik aan het gamen ben of een film kijk o.i.d. dan staat de muziek uit. Wat betreft favoriete DJ’s staat Tiesto op eenzame hoogte bovenaan de lijst. Tiesto is in mijn ogen de beste aller tijden en dat komt onder andere door zijn In Search of Sunrise cd-reeks. Ook Armin van Buuren staat hoog op mijn lijstje, net als Ferry Corsten bijvoorbeeld. Over deze drie Nederlanders wil ik het echter niet hebben dit keer, iedereen kent ze al en ze staan genoeg in de spotlights.

Vandaag wil ik het hebben over DJ Shah (tegenwoordig Roger Shah), iemand die we kennen van de hit ‘Going Wrong’ die hij met Armin maakte. DJ Shah is echter veel meer, hij is bijvoorbeeld de man achter ‘Sunlounger’ en heeft sinds kort de radioshow ‘Magic Island; Music for Balearic People’. In deze show laat hij de lekkerste relax trance van dit moment horen. Heerlijk om naar te luisteren en van te genieten. Afgelopen jaar is DJ Shah op 58 binnen gekomen in de DJ Mag top 100 en dat is niet meer dan terecht. Ik hoop dat hij in 2009 meer bekendheid krijgt en hoger eindigt, hij verdient het!

Het filmpje laat ‘Lost’ horen, de track die Shah onder Sunlounger uitbracht en daarmee de eerste plek behaalde in de A State of Trance top 20 van 2008. Heerlijke trance waarvan ik me niet kan voorstellen dat iemand het niet tof vind.

Interessante links met betrekking tot DJ Shah

DJ Shah op Wikipedia
Songbook, het artiestenalbum van DJ Shah
Magic Island, de cd van de radioshow

Vooral de linkjes van Bol.com zijn handig omdat je daar samples kunt beluisteren. Check ook YouTube voor meer tracks van DJ Shah!

Vandaag verscheen Doritos Dash of Destruction op XBLA, een game van Ninjabee (die ook het briljante Kingdom for Keflings maakten) ter promotie van de Doritos chips. De game bestaat uit twee delen. Allereerst is er het gedeelte waarin je een truck moet besturen en Doritos moet afleveren, in het andere gedeelte speel je een T-Rex die de trucks moet opeten. Nu zijn dino’s in een game meestal een pluspunt en ook hier is dat het geval. Zeker omdat Ninjabee met DDD vooral lekker over-the-top gaat. Na elk level krijgt je truck of T-Rex mechanische upgrades en kun je het hele level overhoop lopen/rijden wat leidt tot een heerlijke chaos.

‘De game kent een topdown view’

De game speelt als een ouderwetse top-down racer maar helaas reageren de controls nogal traag. Voor de truck-missies is dit niet zo’n probleem, je kunt makkelijk tussen de gebouwen door vluchten voor de T-Rex dankzij je boost, maar de T-Rex misssies zijn hierdoor vrij lastig zodra je concurrentie van een andere T-Rex krijgt. Deze lijkt van te voren te weten waarheen de trucks rijden en is steeds net iets sneller. Erg frutrerend als je het mij vraagt, zo frustrerend dat ik op level 4/6 gestopt ben met de game. De truck-missies heb ik wel alle zes netjes gehaald. In de multiplayermode van de game kun je het tegen andere T-Rex of trucks opnemen via Xbox Live.

Conclusie
Doritos Dash of Destruction is een reclame-game voor Doritos en is daarom gratis te downloaden. Voor een gratis game is het best leuk voor een uurtje, maar meer hoef je er niet van te verwachten. Zeker de frutraties die het oplevert bij de T-Rex missies werken de game tegen. De score blijft ook beperkt tot een magere twee sterren.
Desalniettemin zou ik iedereen aanraden om het eventjes te gaan spelen, je moet toch wel zo’n 150 gamerpoints kunnen scoren, en dat voor 0 euro!

‘Matig’

Doritos Dash of Destruction is helemaal gratis te downloaden en spelen op XBLA. DDoD is overigens niet de eerste gratis game, eerder verscheen Undertow ook al gratis nadat er flinke problemen waren met de Xbox Live service.

‘In de winter’

Vorige week was de launch van NXE, de New Xbox Experience ,en daarmee waren Avatars voor de Xbox 360 een feit. Om Avatars meer te laten zijn dan een verpersoonlijking van jezelf moeten er natuurlijk ook games zijn die de Avatars gebruiken. De eerste nieuwe game die dit doet is Kingdom for Keflings, een XBLA-game waarin je als Avatar-reus de bewoners van jouw dorp helpt te groeien tot een heus koninkrijk.

Je begint de game met een duidelijke tutorial die je bij de eerste stappen en keuzes helpt. Zo begin je met een dorpsplein en wat huisjes waar de Keflings wonen. De Keflings lopen vrij rond in de game, totdat jij ze oppakt en ergens aan het werk zet. Je kunt ze bijvoorbeeld hout laten hakken of stenen laten houwen. De verzamelde grondstoffen worden bij de werkplaats dan weer omgezet in componenten voor gebouwen en met deze gebouwen groeit je stad. Hoe meer gebouwen je bouwt hoe meer er beschikbaar komen. Elk gebouw heeft uiteraard een eigen functie en zorgt ervoor dat de game steeds dieper en uitgebreider wordt. Zo moet je op een gegeven moment van het gekapte hout planken maken voor luxere gebouwen.

‘In de zomer’

De game is wat opzet betreft dus een beetje vergelijkbaar met bijvoorbeeld Doshin the Giant en Black&White. Het grote verschil is echter dat je in Kingdom for Keflings geen vijanden ofzo hebt die het je moeilijk maken door aan te vallen. Ook zijn er geen natuurrampen die gebouwen verwoesten. Toch zit er genoeg uitdaging in de game, want om te blijven bouwen heb je steeds genoeg grondstoffen nodig en genoeg Keflings om de taken uit te voeren. Daarnaast wil je natuurlijk dat alles zo lean mogelijk geordend is en dat is soms best lastig. In mijn huidige dorpje moeten de schaapherders bijvoorbeeld vrij ver lopen om het wol naar de opslag te brengen…
De game zelf biedt dus misschien niet echt een directe uitdaging zoals we gewend zijn van games, maar voor je het weet ben je een X aantal uren verder zonder dat je het door hebt. Even een huisje hier om vervolgens even een gebouw daar neer te zetten. Een typisch geval van een verslavende game dus!

Kingdom for Keflings is overigens ook online in co-op te spelen, maar dat voegt niet zoveel toe. Je moet namelijk, voor een goed gestructureerde stad, iemand hebben die precies over het bouwen denkt als jij, anders vallen je plannen in het water. Het gebeurt ook veel vaker dat mensen gewoon wat gebouwen slopen in plaats van bouwen. Nee, Kingdom for Keflings is wat mij betreft gewoon een singleplayer game.

Conclusie
Kingdom for Keflings is voor mij misschien wel dé verrassing van het jaar. Toen ik mijn Avatar gemaakt had ging ik puur de trial-versie spelen om te kijken hoe cool ik was ingame en na het voltooien van de demo wilde ik meer! Met de volledige versie ben ik ook al uren bezig en het verveelt nog geen minuut. Het is echt super tof om je Keflings aan het werk te zien en uit te denken hoe je de stad in elkaar zet. Een geweldige game zonder een echte uitdaging en daardoor heerlijk om je verloren uurtjes mee vol te maken. Kingdom for Keflings scoort maar liefst vier sterren!

‘Geweldig’

A Kingdom for Keflings is één van de eerste games waarmee je jouw zelfgemaakte Xbox 360 Avatar kunt gebruiken. De game kost 800 Microsoftpunten wat overeenkomt met ongeveer tien euro en er is uiteraard ook een trial-versie van te downloaden.

Na mijn eerste twee reviews (Castle Crashers en Feeding Frenzy 2) is het nu tijd voor de derde officiële Roy-O-Rama review. De game in kwestie is Bejeweled Twist voor de PC, ja, je leest het goed, voor de PC. De aardige PR-dame van PopCap vroeg me namelijk of ik na de Feeding Frenzy review ook interesse had in een reviewcopy voor de nieuwe Bejeweled. Aangezien ik alles aanneem als het maar gratis is (wijze les van m’n pa) en Bejeweled kan zorgen voor extra hits via Google doe ik het met plezier! Lees verder en kijk hoe deze casual game scoort op Roy-O-Rama…

‘Allemaal figuurtjes’

Voor degene die het concept van Bejeweled nog niet kennen een korte uitleg. Je hebt een groot speelveld waarin verschillende figuurtjes staan. Deze figuurtjes moet je naast elkaar zien te krijgen door ze te wisselen van positie. Heb je er drie of meer naast elkaar liggen dan verdwijnen ze en maken ze plaats voor nieuwe. Het grote verschil met de eerdere Bejeweled games is dat in Twist de figuurtjes niet zijdelings gewisseld worden van plek, maar via het draaien van vier blokjes met de klok mee. Vergelijkbaar met bijvoorbeeld Hexic op de Xbox 360.

De gewone figuurtjes die je moet linken zijn natuurlijk niet de enige figuurtjes die op je scherm verschijnen; er zitten ook figuurtjes in die het je moeilijk proberen te maken. Zo zijn er zwarte rotsblokken die je niet kunt linken en bommen die je voor het aflopen van de counter moet verwijderen. Lukt dat niet, dan is het game-over.

Net als voorgaande Bejeweled games zitten er ook hier weer vier verschillende modi in. Je hebt uiteraard het ‘classic’ gedeelte dat net is uitgelegd en er zit een zen-mode in welke hetzelfde is als de classic mode, maar dan zonder bommen. Naast deze twee standaard modi heb je nog ‘blitz’ en ‘challenge’ waarbij blitz de standaardgame is met een tijdslimiet van 5 minuten en je in challenge bepaalde opdrachten krijgt die je moet vervullen. Een goed voorbeeld hiervan is ‘zorg voor een combo van 5 ontploffingen’. Klinkt allemaal wel leuk, maar je zult 90% van de tijd gewoon simpelweg de standaard classic spelen.

‘Het dondert en het bliksemt’

Qua presentatie is de game op en top Bejeweled, het ziet er exact hetzelfde uit als alle versies van de game met veel verschillende gekleurde blokjes en leuke ontploffingen en special effects. Het stelt echter niet veel voor en ook de muziek zul je binnen 3 minuten uitzetten omdat je eigen MP3’s veel beter klinken (ja, in Bejeweled voor de PC zitten custom soundtracks welke je gewoon via Windows Media Player kunt draaien!!!1111!!).

Conclusie
Bejeweled Twist is een best aardige puzzelgame geworden die ik persoonlijk leuker vind dan het originele Bejeweled. Het draaien van vier figuurtjes zorgt voor meer strategische vrijheid namelijk en het biedt een verfrissende vernieuwing binnen de Bejeweled-serie.

Ik denk echter niet dat ik zelf het nog veel zal spelen en dit komt eigenlijk vooral omdat het enkel op de PC te spelen is. Als Bejeweled Twist ooit via XBLA beschikbaar komt (en er dus achievements inzitten) dan is het mijns inziens een stuk interessanter. Voor nu is dit echter niet het geval en moet Bejeweled Twist het doen met twee sterren.

‘Matig’

Bejeweled Twist kost nog geen 20 dollar en is te downloaden vanaf de PopCap site. Voorlopig lijkt het er op dat Bejeweled Twist exclusief te spelen zal zijn op de PC; PopCap heeft nog geen plannen om de game naar XBLA te halen.

Feeding Frenzy 2: Shipwreck Showdown is het vervolg op Feeding Frenzy, één van de eerste Xbox Live Arcade games die beschikbaar waren ten tijde van de launch van de Xbox 360. Het doel in Feeding Frenzy is heel simpel: je begint als klein visje welke alleen kleine visjes kan eten. Zodra je genoeg gegeten hebt word je groter waardoor je weer grotere vissen kan eten. De grotere vissen zwemmen overigens al meteen rond en zien jou wel als een lekkere snack, dus het is oppassen geblazen! In een level kun je twee keer groeien en als je jouw buikje hebt volgegeten in de derde vorm is het level klaar en ga je naar het volgende level.

‘Diep in de zee’

In principe is FF2 gewoon hetzelfde als zijn voorganger: je eet je nog steeds een weg langs allerlei visjes naar het laatste level. Wel zijn er wat nieuwe items toegevoegd en kun je nu ook uit het water springen om insecten te eten die boven het water vliegen. Pas echter wel op voor de albatrossen die langsvliegen! Wat betreft graphics en geluid is er ook niet veel veranderd, al lijkt de game er nu net even wat kleurrijker en scherper uit te zien. Leuk detail zijn de toegevoegde golven achter het visje als je rondzwemt.

Ook nieuw in FF2 zijn de multiplayer opties. Allereerst is er de co-op variant van de singleplayer storymode waarmee je met vrienden de gewone levels kunt spelen. In de co-op eet je samen naar een grotere vorm waardoor je altijd even groot bent en elkaar niet “per ongeluk” kan opeten. De visjes die je eet in co-op worden bij je algemene foodbank score bijgehouden ook, die telt gewoon alle vissen die je in elke mode eet.

‘Staarthappen wordt beloond’

Ten tweede zijn er een aantal partygames toegevoegd, deze variëren van zoveel mogelijk visjes eten tot zoveel mogelijk salto’s maken bij het uit het water springen. Je kunt deze partygames los of in een toernooi spelen met twee tot vier spelers. Na afloop wordt de winnaar bepaald en deze mag zich dan de koning van de zee noemen (of gewoon winnaar -red).

Het nadeel van de multiplayer opties is wel dat ze enkel lokaal, op één Xbox gespeeld kunnen worden. Online mogelijkheden zijn er niet, een flink minpunt in deze tijden waarbij zowat elke game online functies heeft…

Conclusie
Feeding Frenzy 2: Shipwreck Showdown is een alleraardigste game met niet al te veel diepgang. Heb je de eerste versie blauw gespeeld dan heb je dit tweede deel waarschijnlijk allang gekocht en ben je nieuwsgierig naar de Feeding Frenzy franchise dan is dit tweede deel meteen de beste versie die je kunt kopen, mede door de toegevoegde multiplayermodi. Perfecte fun waarbij je vooral ‘ff snel een potje gamen’ van toepassing is! Helaas alleen dat er geen online mogelijkheden zijn…

‘Goed’

Feeding Frenzy 2: Shipwreck Showdown is te spelen op PC en Xbox 360. De review is gebaseerd op de 360-versie en kost 800 Microsoftpunten (ongeveer 10 euro). Eerder verscheen ook het originele Feeding Frenzy op XBLA en deze kost nu nog maar 400 punten.

Hier is hij dan! Dit is de allereerste officiële review op Roy-O-Rama en het is van de game die ik het meest heb lopen hypen: Castle Crashers. Castle Crashers is een game die jaren terug werd aangekondigd als Ye Olde Sidescroller op de Nintendo GameCube maar uiteindelijk omgevormd werd tot een game voor Xbox Live Arcade.

Castle Crashers in actie

In Castle Crashers is het de bedoeling dat je de kwade tovenaar verslaat en zo alle vier de prinsessen veilig thuis brengt naar de koning. Tijdens je avontuur loop je van links naar rechts in elkaar steeds opvolgende levels met verschillende thema’s als lava, bos en ijs. Na elk thema volgt er een grote eindbaas die een kopje kleiner gemaakt moet worden. Niets bijzonders zul je misschien denken? Maar niets is minder waar! De kracht van Castle Crashers zit hem namelijk in de hoeveelheid fun die je met de game hebt. Een deel van die fun komt simpelweg uit het feit dat het een side-scrolling beat ‘m up is zoals we die kennen van bijvoorbeeld Double Dragon en Turtles op de oude NES en het meer recente Alien Hominid van dezelfde makers.

Een ander deel van de fun komt uit de gameplay van de game. Je begint Castle Crashers met het kiezen van je personage en je hebt de keuze uit vier ridders: blauw (met ijs-magie), groen (gif), rood (bliksem) en geel (vuur). Later kun je meer personages vrijspelen en ook kiezen uit bijvoorbeeld skeletten, dieven en barbaren, elk met een eigen speciale aanval. De besturing van de game is simpel opgezet zodat iedereen er direct mee aan de slag kan. Je kunt je vijand op verschillende manieren aanvallen. De meest simpele is om met je wapen te slaan door op X of Y te drukken. Verschillende combinaties van die knoppen leveren verschillende combo’s op die je gaandeweg het spel leert. Ook is het mogelijk om de vijand met magie te verslaan, hiervoor houdt je de rechter trigger ingedrukt om je magie op te laden en als je genoeg opgeladen bent druk je op Y. De laatste manier is om een item te gebruiken als een pijl en boog of boomerang welke je in het spel kunt vinden. Een item gebruik je door de B knop in te drukken. De game is in principe bijna geheel uit te spelen door enkel je wapen te gebruiken, maar een goede balans tussen alle drie de aanvalsvormen zorgt ervoor dat het geheel een stuk makkelijker wordt. Hier is ook waar de game dieper gaat dan hij op het eerste oog lijkt. Voor de beginner zal het lijken alsof je simpelweg zo snel mogelijk op knoppen aan het rammen bent maar de gevorderde speler zal zijn aanvallen afwisselen en veel tactischer denken.

Er vallen wat slachtoffers

Jouw gekozen personage krijgt door het verslaan van vijanden experience punten en als je er genoeg verzameld heb stijg je een level. Zodra dit gebeurt kun je jouw statistieken op vier verschillende punten aanpassing: strenght, magic, agility en defence. Je kunt zelf kiezen welke van de vier opties je verbeterd, de meesten zullen overigens gewoon in alles levelen.

Het voordeel in Castle Crashers is dat je jouw personage ten alle tijde kan gebruiken: tijdens de single player en lokale multiplayer maar ook online. Hierbij is het mogelijk om met tot vier spelers tegelijk de game te doorlopen in alle levels die de host al gehad heeft. Zo kun je altijd je persoonlijke favoriete levels nog een keer spelen (ook handig als je achievements gemist hebt). Er is echter één maar… Online werkt de game totaal niet lekker. Er zijn veel problemen met de onderlinge verbindingen tussen verschillende gamers en vaak word je zonder reden gekicked uit een game. Er is een patch beloofd, maar vooralsnog is online co-op ronduit kut.

Het laatste deel dat bijdraagt aan de fun is de presentatie. De hele game wordt gepresenteerd in een cartoon-achtige setting waarbij de graphics zo goed als volledig met de hand getekend lijken. Het gebruik van kleuren komt hiermee heel goed over en de wereld voelt echt levendig aan, net een Disney-film! De details in de game, of het nou om het onthoofden van vijanden, of de animaties van de eindbazen gaat, zijn ook allemaal erg cool. Het biedt net dat kleine beetje extra waardoor het geheel er toffer uit komt te zien. Om het geheel af te maken is ook de soundtrack van de game helemaal geweldig. De muziek speelt een belangrijke rol bij het neerzetten van de sfeer in een level en in elk level klopt deze gewoon: vrolijke deuntjes als je in een weide vol met bloemen loopt en wat donkerdere, zwaardere muziek als je in een grot vol lava loopt.

Conclusie
Castle Crashers is een erg leuke game die de klassieke gameplay van de side scrollers van weleer doet herleven, maar dan in een modern jasje. De kracht van Castle Crashers zit ‘m echter vooral in de online co-op maar helaas werkt deze op dit moment nog niet lekker. The Behemoth is op dit moment hard aan het werk om een patch uit te brengen die de problemen moet oplossen, maar tot die tijd moet de game het doen met drie sterren. Als de patch uit is, en deze alle problemen oplost mag je een ster bij de score optellen!

‘Goed’

Castle Crashers is exclusief beschikbaar op Xbox Live Arcade en kost 1200 Microsoftpunten (ongeveer 15 euro). Inmiddels is de online patch beschikbaar waardoor alle problemen verholpen zijn. De update komt echter veel en veel te laat waardoor de score niet verhoogd is.