Roy-O-Rama

Over minder dan twee maanden is het weer tijd voor Trance Energy! Na het gigantische succes van vorig jaar (Marco V, Ferry Corsten EN Tiesto) denk je misschien dat het dit jaar allemaal wel minder moet zijn, maar niets is minder waar! Allereerst komt Armin van Buuren een paar plaatjes draaien en Armin is natuurlijk altijd fantastisch, maar ik kijk zelf meer uit naar de set van het Egyptische duo Aly & Fila.

Wie? Aly & Fila! Ik ken ze zelf ook nog niet zo lang maar ze hebben onwijze indruk gemaakt al. Het begon allemaal tijdens de 300e uitzending van A State of Trance. Voor dit jubileumnummer had Armin een aantal gasten uitgenodigd die in Den Bosch aan de Pettelaarse Schans een feestje gingen bouwen. De zeven-uur durende show begon met een DJ-duo: Aly & Fila. Het begin van deze set hoor je in het volgende ‘filmpje’:

Heerlijke trance, en dat gaat zo ruim een uur door! Na wat meer zoekwerk kwam ik er achter dat ze niet alleen simpelweg plaatjes aan elkaar draaiden, maar ook een eigen radioshow hebben. Deze is genaamd ‘The Future Sound of Egypt’ en is elke maandag te beluisteren via DI.fm. Inmiddels zijn we aanbeland bij aflevering 65 en ze zijn niet van plan te stoppen!

Op Trance Energy zal het de eerste keer zijn dat ik live bij een set van ze aanwezig ben en ik kijk er echt naar uit. Ik heb ze al een tweetal keer gemist toen ze in Speakers in Delft draaiden en ook in Den Bosch was ik er niet bij helaas (kun je nagaan). Zelfs als ze tegelijk draaien met Armin, er zijn meerdere zalen, ga ik naar Aly & Fila! Dit keer MOET ik er bij zijn!

Korte introductie
De Virtual Boy is één van de grootste flops in de geschiedenis van de game-industrie. De Virtual Reality console van Nintendo gaf je de indruk dat je écht 3D-games aan het spelen was door gebruik te maken van twee afzonderlijke beelden voor zowel je linker als je rechteroog. Helaas kreeg je er wel knallende koppijn van na een tijdje. Toch is het een uitermate interessante console geweest!

Het apparaatje heeft maar een jaar in de winkels gelegen (zomer 1995 – zomer 1996) en meer dan 100.000 units zijn er destijds niet verkocht in Amerika en Japan samen. Er waren 770.000 units geproduceerd in eerste instantie, deze zijn door de jaren heen wel gewoon nog verkocht. In Europa is de Virtual Boy nooit uitgebracht. Tegenwoordig is de Virtual Boy een gewild item voor de (Nintendo) verzamelaar/retro-gamer en een Virtual Boy in goede staat en in doos kost al snel zo’n 150 euro op Ebay, een flinke som voor een flop. Wat is de Virtual Boy nou eigenlijk en wat maakt het apparaat zo bijzonder?

Wie maakte de Virtual Boy?
De man achter de Virtual Boy, Gunpei Yokoi, kwam op 10 september 1941 op de wereld en groeide uit tot één van de belangrijkste mensen bij Nintendo. Hij werd door toenmalig directeur Yamauchi bij Nintendo gehaald om speelgoed te ontwikkelen en Yokoi kwam onder andere met de Ten Billion Barrel en de Love Tester, een apparaatje dat kon bepalen of twee mensen bij elkaar hoorden.

Langzaam maar zeker schakelde Nintendo om van speelgoed naar videogames en Yokoi begon met het maken van Game & Watch speeltjes. Deze kleine LCD spelletjes waren er in vele soorten en maten, zowel enkelscherms als dubbelscherms. Het grootste succes van Yokoi was echter de originele GameBoy. U allen welbekend natuurlijk. De Virtual Boy was begin jaren ’90 het volgende project van Yokoi maar deze flopte dus helaas en in augustus ging Yokoi weg, beschaamd door het falen van de Virtual Boy. Na Nintendo ging Yokoi met Bandai samenwerken om de Wonderswan te ontwikkelen die hij helaas nooit in uiteindelijke vorm heeft gezien omdat hij overleed na een auto ongeluk op 4 oktober 1997.

Hoe werkt de Virtual Boy?
Simpel gezegd werkt de Virtual Boy met aparte beelden voor je linker- en je rechteroog. Elk oog ziet een apart beeld en samen worden deze beelden door je hersenen dan omgezet tot een beeld dat je ervaart als 3D. Doordat er gebruik gemaakt wordt van LED displays zijn de kleuren enkel rood en zwart. De manier waarop de beelden gepresenteerd worden lijkt erg op die ‘3D’-films waarbij je zo’n groen-rood brilletje op moet die je bijvoorbeeld in Disney-parken ziet. Op het plaatje zie je hoe een samengesteld beeld er uit ziet. Omdat elk oog een aparte laag te zien krijgt ontstaat er een ruimtelijk effect.

Doordat je met je hoofd op het scherm zat en je ogen en hersenen hard moesten werken om het beeld goed te laten doorkomen kwam het nogal eens voor dat je misselijk werd tijdens het spelen met de VB. Nintendo wist dit en daarom was de minimum leeftijd van het apparaat ook 7 jaar. Daarnaast stond er op elke pagina van de handleiding een waarschuwing over voldoende rust tussendoor en hadden de games een ingebouwde timer.

Specs:

Accessoires:
Voor de Virtual Boy zijn nooit echt veel accessoires uitgekomen omdat het ding geflopt is. We gaan daarom maar gewoon alle hardware onderdelen bespreken. Allereerst was er natuurlijk de headunit en de bijbehorende standaard. In de headunit gebeurde het allemaal, je stopte de controller er aan de onderkant in, de games gingen er achter in en dan keek je naar binnen alsof het een kijkdoos was. De bijgeleverde standaard zorgde ervoor dat je er een beetje normaal in kon kijken zonder rare houdingen aan te nemen (of je moest op je rug gaan liggen met de headunit op je ogen).

De controller was een combinatie tussen een aantal verschillende Nintendo controllers. Je ziet duidelijk twee handvatten die je later terug ziet komen in de Cube-controller, daarnaast was de voorkant uitgerust met start, select, A en B wat van de NES controller komt. De L- en R-knoppen zaten al op de SNES. De twee vierpuntsdruktoetsen waren nieuw, maar die hebben we nooit echt teruggezien (of je moet de rechtse gaan vergelijken met de gele knoppen op de N64 controller). De powerknop zat overigens ook op de controller, met deze knop kon je de Virtual Boy aan- en uitzetten. Achterop de controller zat de accu waar zes (6!) AA batterijen inmoesten waarmee je dan een vijftal uur kon gamen. De VB had erg veel energie nodig om te functioneren. Gelukkig was er ook een accu die je op het elektriciteitsnetwerk kon aansluiten.

De Games:
De Virtual Boy werkte, net als alle Nintendo consoles op dat moment, met cartridges. Deze cartridges waren groter dan de Gameboy spelletjes, maar stukken kleiner dan die van de SNES of N64. Het aantal games dat is uitgekomen op de Virtual Boy is erg klein en daarom geven we gewoon de hele lijst met uitgekomen games:

Van al deze games was Wario Land de enige échte topper. De game speelt hetzelfde als de gebruikelijke Wario platformergames die ook op andere consoles als de GameBoy en Nintendo Wii verschenen. Enige verschil was dat je nu op zowel de voorgrond als de achtergrond kon lopen waarbij je dus echt diepteverschil zag. Op dit diepteverschil na was er trouwens weinig ‘virtueels’ aan de game. Ook V-Tetris, een andere topper, had gewoon 2D gameplay en alleen de achtergrond wekte een 3D indruk. Toppers die wel 3D gameplay hadden waren Mario Tennis en Virtual Bowling. Bij beide games was vooral het effect dat de bal groter en kleiner maakte als hij dichterbij kwam of verder weg ging erg indrukwekkend. Hierdoor kon je zien wat de kracht van de Virtual Boy was en dat er toch meer in had gezeten dan dat er uiteindelijk uitgehaald is.

Uit de lijst met gecancelde games zijn ook een aantal interessante titels te noemen. Zo was Donkey Kong Country 2 oorspronkelijk gepland voor de Virtual Boy en werd hij pas later naar de SNES overgezet waar hij uitkwam als Donkey Kong Country 2: Diddy’s Kong Quest. En wat te denken van Goldeneye, ook een game van Rare? Bekende titel toch? Echter was deze game een action racer en geen FPS zoals Goldeneye op de N64 later zou worden. Andere games die gepland stonden voor de Virtual Boy waren onder andere Bomberman, Virtual Mario Land en Worms. Het feit dat er dus géén Bomberman en géén Worms op de Virtual Boy zijn verschenen zeggen genoeg. Beide games komen standaard op elke console wel uit omdat het bekende namen zijn die altijd wel verkopen.

Ondanks dat de Virtual Boy flopte en het eigenlijk ook niet helemaal goed uitgewerkt is kan ik niet anders dan respect hebben voor Nintendo’s beslissing om het ding te gaan maken. Innoveren is nodig in elke industrie en dat bewijst de Wii nu ook, nog nooit werd er zoveel geld uitgegeven aan games en consoles, ondanks de economische crisis! Helaas voor de Virtual Boy is een goed idee niet altijd genoeg.

Dit artikel is eerder al verschenen op FOK!games.