Roy-O-Rama

Een beetje buiten lopen

Ergens in 2006 was kreeg ik Dragon Quest VIII voor de PlayStation 2 binnen en ik was meteen verliefd op de game. Geweldige cell-shaded graphics, een fantastische soundtrack en old-skool turn-based gevechten. Urenlang speelde ik de game tot ik op een gegeven moment Guitar Hero kreeg en er ineens allerlei mensen wilden komen spelen. Bovendien kwam er niet veel later een Xbox 360 en hierdoor is Dragon Quest langzaam in de vergetelheid geraakt en heb ik de game nooit meer gespeeld. Ik wist wel dat ik achter de grote vijand Dhoulmagus aan zat en net een schip had gekregen, maar daar bleef het bij.

Afgelopen donderdag ben ik toch maar weer begonnen en nadat ik even moest uitzoeken waar ik ook alweer heen moest was ik binnen een half uur weer verliefd op de game. Dragon Quest VIII is echt een ijzersterke game en doet menig RPG van nu verbleken (I’m looking at you Blue Dragon!). Mijn PS2 zit via componentkabels aangesloten op de TV en de game ziet er nog steeds scherp uit. Natuurlijk is het wat hoekiger dan je gewend bent door de 360 en PS3, maar qua uitstraling is het echt één van de mooiste games aller tijden!

Ik ga er vanuit dat ik DQVIII nu gewoon lekker ga uitspelen aangezien de 360 zo’n twee weken uitgetrokken heeft voor de vakantie. Tot die tijd is de PS2 mijn vermaak in de late avonduren.

Kip van Los Argentinos

Het begon vorige week donderdag, mijn moeder en zusje zouden naar een musical gaan in Den Haag en daar meteen een dagje gaan shoppen. Omdat mijn oppaskatten ook in Den Haag wonen vond ik dat een mooi excuus om gewoon mee uit eten te gaan. Het voordeel van uit eten met je ouder(s) is dat je (meestal) niets hoeft te betalen. Dit keer dus ook niet en daarbij kwam nog dat ik het restaurant mocht uitkiezen. Een paar jaar terug ben ik al eens met mijn toenmalige huisgenoten in Den Haag gaan eten bij een Argentijn en dat was Los Argentinos. Het was me toen goed bevallen en aangezien mijn moeder en zusje ook vleeseters zijn is een Argentijn altijd een goed idee.
Los Argentinos is gespecialiseerd in vlees en dan vooral steak, entrecote en andere stukken koei. Ikzelf ging uiteraard voor de kipfilet. Alles wordt op kolen bereidt en dat geeft naast mooie donkere strepen van het rooster ook nog eens een heerlijke smaak mee aan het vlees. Het is heerlijk mals en precies goed gebakken. Je kunt kiezen uit verschillende bijgerechten als frietjes of een gepofte aardappel en er is een redelijke saladebar waar je zelf je salade kunt opscheppen. Aanrader! Iets om niet te vergeten is overigens de 10% korting die je krijgt als je de bon van de website uitprint!

De vrijdag erna had ik een verlate ‘Nieuwjaarsborrel’ met mijn oud-huisgenoten en we gingen naar Billy Beer, de vreetschuur in Delft. De hele beren-keten in Nederland is niet bijzonder maar typeert zich door prima eten voor een prima prijs. Het is er ook altijd druk en je weet precies wat je kunt verwachten. Meestal plannen we het zo in dat we op de dagen gaan dat er onbeperkt spareribs zijn, maar dat is niet op vrijdag. Iets anders van het menu dus en dat werd voor mij de kip-saté dat geserveerd wordt inclusief groot stuk kroepoek! Het eten smaakte prima en aangezien ze Heineken schenken is iedereen altijd wel tevreden.
De avond werd afgesloten met een bezoekje Speakers en zo hadden we met Billy Beer en Speakers weer een typische J5-avond. Het enige verschil is nu dat we ieder een andere kant op moeten fietsen na afloop…

Irodion in Den Haag

De zaterdag moest ik helaas werken en heb ik ook daar gegeten, maar zondag was het gelukkig beter. Het baasje van mijn oppaskatten was weer thuis van haar wintersport en ze bood me aan om mij mee uit eten te nemen om daarna naar de bioscoopfilm Doubt te gaan. Aangezien me dit enkel een treinkaartje kost en zij op zich best leuk gezelschap is kon ik dit aanbod natuurlijk niet afstaan. We gingen eten bij de Griek Irodion in Den Haag. We gaan hier wel vaker even snel een pita Gyros halen, maar ze hebben ook een echt restaurant gedeelte. Hier is een veel uitgebreider menu en wordt alles netjes geserveerd op een bord met rijst en frietjes erbij. Ook hier is een saladebar, maar deze valt me wat tegen. Grieken hebben toch niet zoveel met groenten ofzo, want het is altijd koolsla wat de klok slaat. Beetje matig. Het vlees daarentegen was verrukkelijk. Ik koos voor de souflaki-schotel waarbij je twee spiesen varkensvlees krijgt en een flinke schep gyros. Normaal gesproken houd ik niet zo van varkensvlees omdat het wat taaier is dan bijvoorbeeld kip, maar dit was echt zo mals dat je het bij wijze van spreken met je tong kon malen. Heerlijk!
Toen we klaar waren met eten gingen we naar Pathé Buitenhof om daar Doubt te kijken, maar die viel me ietwat tegen. De film draait om een Katholieke priester die verdacht wordt van kindermisbruik en een non die daar achteraan gaat. Uiteindelijk neemt de priester onder haar druk ontslag maar bij zijn overplaatsing wordt hij pastoor en krijgt hij ook nog eens een school onder zijn hoede. De non in kwestie is helemaal van streek en krijgt twijfels: doubt.