Roy-O-Rama

EA krijgt altijd veel kritiek omdat ze elk jaar weer FIFA, NBA, NHL en tig andere sports games maken en er volgens velen niet veel vernieuwends van EA komt. Ze zien dit tegenwoordig zelf ook en hebben afgelopen najaar Mirror’s Edge en Dead Space uitgebracht. Twee nieuwe games, waarvan vooral Mirror’s Edge vernieuwend is. Beide games zijn echter bij lange na niet het verkoopsucces wat FIFA bijvoorbeeld wel is, maar goed wat is Mirror’s Edge nu precies? (Dead Space volgt later, die moet ik nog spelen)

Als je het mij vraagt zou ik Mirror’s Edge omschrijven als een first person Tomb Raider- of Prince of Persia-game. De nadruk ligt namelijk vooral op klimmen, klauteren en springen en de game wordt gespeeld vanuit een first person perspectief. Je speelt als Faith, een jonge vrouw die in een soort verzet zit dat zich afzet tegen de nieuwe autoriteit in hun stad. De wereld is tegenwoordig koud en kil (vandaar de witte omgevingen) en als de zus van Faith op een gegeven moment ten onrechte wordt opgepakt gaat Faith op onderzoek uit. Het verhaal wordt verteld aan de hand van gesprekken tussen Faith en haar contactpersoon en tussenfilmpjes en dit verhaal houdt de game lekker boeiend. Een extra pluspunt verdient de soundtrack waarbij vooral de eindtune erg mooi is.

Deze route moet je ongeveer afleggen

De eerste keer dat ik de game in beweging zag was achter de schermen bij EA in Leipzig. Ik was totaal niet onder de indruk eigenlijk; de game zag er mooi uit en het idee was ook wel aardig maar een first person platform game? Get real, dat gaat nooit werken. Zeker niet als de developer al drie keer naar beneden dondert op hetzelfde stuk en daarbij vertelt dat de game zo’n 10 uur duurt. Een paar maanden later verscheen de demo op Xbox Live en gaf ik de game een nieuwe kans maar ook de demo overtuigde me geenszins. Ik vond de controls maar vervelend en na vijf minuten had ik het weer gezien.

Tot twee weken terug had ik ook niet verwacht dat ik de game ooit zou gaan spelen, maar omdat de Free Record Shop een foutje maakte en talloze games ver onder de verkoopprijs op hun internetsite had gezegd (Mirror’s Edge voor negen euro bijvoorbeeld) heb ik de game toch maar besteld. Mocht ik het nog steeds niet leuk vinden dan was ik er ook zo weer vanaf voor tien euro op Marktplaats.

En zo zie je de game, de helicopter is overigens niet lief…

Goed, een first person platformgame dus. Poging drie. Hmm, laten we beginnen met de tutorial.

Er wordt uitgelegd hoe je loopt (LS), springt (LB), slaat (RT), omdraait (RB) en hoe je acties aan elkaar kunt linken om soepel door een level te gaan. Okay, dat lukt wel. Als je een aantal acties succesvol combineert kom je ook in een bepaalde flow en dan voelt de game ineens heel erg gelikt aan. Zou het dan toch een vette, euh sorry Sjo, toffe game zijn? Na een aantal levels blijkt dat het antwoord een volmondig JA is, na wat oefening ren je over daken, spring je via balken naar een aantal stokken en slinger je naar het volgende platform van waar je naar de bovenste verdieping kunt. Toch is het niet allemaal geweldig…

Voordat de game door de FRS geleverd werd heb ik even de Achievements bekeken en die waren best okay, 20 punten per level en nog wat losse achievements voor een totaal van zo’n 300 tot 400 punten dacht ik. Zo wist ik bijvoorbeeld dat je achievements krijgt voor het spelen van de game zonder wapens te gebruiken. Ik ging dus lekker rennen en springen door de levels terwijl ik de politie die steeds achter je aankomt ontwijkt. De eerste levels gaat dit prima, totdat je het einde van de game nadert. Daar zitten echt té veel agenten en andere vijanden die het onmogelijk maken om zonder te schieten de levels te halen. Een beetje frustrerend als je het mij vraagt. Bovendien had ik ook last van het feit dat de game niet zo slim is als bijvoorbeeld Tomb Raider Anniversary. Als je mis springt, spring je ook echt mis waar in Tomb Raider de game zelf bedenkt ‘oh hij wil vast naar die paal springen’ en dan automatisch een beetje je sprong aanpast. Sommige stukken heb ik letterlijk twintig keer opnieuw moeten doen! Gelukkig zijn de checkpoints lekker dicht op elkaar en hoef je nooit minutenlang hetzelfde stuk te lopen na een fail.

Al met al is Mirror’s Edge de beste game die ik ooit voor negen euro heb gekocht. Er zitten wel wat minpuntjes aan die redelijk frustrerend kunnen zijn, maar ik heb toch niets dan lof voor de game. Het is gedurfd, origineel en gaaf. Kom maar op met deel 2, bel wel even met de makers van Tomb Raider!