Roy-O-Rama

Videogames… en meer!

Archive for March, 2009

Happy Birthday PS2!

Posted by Roy On March - 4 - 2009

Waar moet je beginnen als je een terugblik maakt over de PlayStation 2? Bij de SEGA flop genaamd Dreamcast? Bij de huidige PlayStation 3 die het veel moeilijker heeft dan de PS2? Of begin ik bij waar het voor mij begon: Final Fantasy X. Het antwoord ligt uiteraard voor de hand; ik begin bij mijn eigen PS2 begin.

Een aantal jaar geleden, volgens mij was het 2003, had ik een Nintendo GameCube. De laatste thuisconsole van het toffe Nintendo. Ik vermaakte me prima met games als Luigi’s Mansion, Waverace, Zelda: Windwaker, Mario Sunshine, etc. Toch miste er iets. Ik ben namelijk een groot fan van Final Fantasy games, maar sinds Square naar Sony ging had ik een probleem. VII en VIII verschenen gelukkig nog op de PC, maar IX en ook X moest ik aan me voorbij laten gaan. Lang ging dit goed, tot ik er op een gegeven moment wéér aan herinnerd werd en ik besloot om een tweedehands PS2 te gaan kopen. Samen met Maarten stapte ik in de trein naar Den Haag Moerwijk de PS2 op te halen. Naast de console zat er ook een game bij: Grand Theft Auto III welke ik even heb gespeeld maar daarna weg deed omdat ik steeds verdwaalde (GPS bestond toen nog niet in games). Het ging ook uiteindelijk maar om één reeks: Final Fantasy en dus begon ik met Final Fantasy IX dat in korte tijd uitgroeide tot één van mijn favoriete FF games, vooral omdat de personages zo onwijs sterk zijn en ze fantastische karakters hebben meegekregen van de makers.

FFX

Tidus en Yuna, hoofdrolspelers in Final Fantasy X

Na IX was het tijd voor X en dat was meteen de eerste Final Fantasy die ook voor de, toen nog, ‘next-gen’ was ontwikkeld. Geleverd op DVD had Final Fantasy X voice acting, nog meer een mooiere tussenfilmpjes en een onwijs droevig, maar mooi, verhaal… Aangezien XI een MMORPG werd en XII nog even op zich liet wachten ging ik verder kijken wat de PS2 te bieden had, het was vast niet voor niets de meest populaire console. In een paar jaar tijd speelde ik Ratchet & Clank, Tekken, Dragon Quest VIII, Eyetoy en Singstar en uiteraard God of War. Langzaam begon de PlayStation 2 mijn meest gebruikte console te worden, ware het niet dat ik niet zonder Donkey Konga en Mario Party kon en de GameCube uiteindelijk toch de favoriete console van die generatie is gebleven.

Hoewel de PS2 voor mij dus een goede tweede is geworden was het wereldwijd de onbetwiste nummer één met meer verkopen dan de Cube en Xbox en Dreamcast samen. Tot op de dag van vandaag worden er nog steeds PlayStation 2 consoles verkocht en er verschijnen ook nog steeds topgames voor (Persona 4 bijvoorbeeld). Het is niet in woorden te beschrijven hoe belangrijk de PlayStation 2 is geweest want hoewel de Wii nu het gesprek van de dag is, begon de PS2 met het veroveren van een vaste plek in de huiskamer van vele gezinnen dankzij de Eyetoy, Singstar en de DVD functies. Het is logisch dus dat Sony voor de PS3 gebruik maakt van Blu Ray aangezien ze hopen dat de PS3 de BR-verkopen net zo kan helpen als de PS2 dat deed met de DVD. De PS3 heeft het echter moeilijker vanwege een hoge prijs, stevige concurrentie en een chronisch gebrek aan een echte must-have. Maar over de PS3 later meer. Nu is het tijd om de PS2 te vereren. Lang leve de PlayStation 2! _O_

Hallo Maarten

Posted by Roy On March - 4 - 2009

Delft, 4 maart 2009

Hey Maarten!

Je bent nu ruim een maand alleen op wereldreis en we missen je in Nederland natuurlijk onwijs! Gelukkig gaat het leven gewoon door en gebeurt er hier van alles.

Het begon het laatste weekend van januari al. Toen jij in Londen zat was er het personeelsfeest van de Makro! Jij als Makro fanboy had daar eigenlijk ook wel bij moeten zijn: Olm bier, Aro rookworsten en nootjes en een heuze loterij! Met die loterij heb ik overigens een weekendje Brussel gewonnen waar ik over zo’n twee weken heen ga.

FFX

Geert in het vliegtuig

Vlak daarna was er een halve internationale rel tussen Nederland en Engeland. Onze grote vriend Geert Wilders wilde namelijk zijn box office smash Fitna draaien daar en er uitleg bij geven, maar hij mocht Engeland niet in. Hij vertrok toch via Schiphol naar Engeland, maar is het vliegveld daar niet af gekomen en moest direct weer naar huis. Geert boos, journalisten teleurgesteld, enkele ministers en politici spraken en schande van maar twee dagen later was iedereen het al vergeten. Een hoop heisa om niets. Het enige dat enigszins gek is, is dat één of andere bisschop die de Holocaust ontkent enzo wel Engeland binnen mag.

Leukere gebeurtenissen waren er in het weekend van 22 februari! Carnaval! Aangezien jij het liet afweten heb ik nu Marlou maar mee gesleurd naar Etten Leur en dat was erg leuk! Het was de eerste keer dat ze carnaval ging vieren en na wat wijntjes had ze de dag van d’r leven. Ze had alleen geen honger ofzo toen we friet gingen eten, na vijf frietjes liep ze snel naar buiten? De tofste carnavalsvierder dit jaar was overigens Owen, met grote ogen keek hij rond maar na een tijdje is hij in slaap gevallen. In de hoek van het café.

Het grote thema van carnaval was overigens de economische crisis. Zelfs Nederland verkeert er nu officieel in volgens het CPB, de economie krimpt en dat gaat nog wel tot 2010 duren. Maatregelen zijn er echter nog niet echt getroffen. De ministers zijn druk in overleg over wat nou de beste oplossing is. Ik denk dat het vooral in de koppies van de bedrijven zit, iedereen rent massaal achter de hardste roeper aan en toevallig roept die nu ‘CRISIS CRISIS HELP PANIEKKK’ zodra dat voorbij is kunnen we weer normaal doen.

FFX

Kapot

Aan het eind van de maand komt Schiphol nog een keer in het nieuws, dit keer is er een vliegtuig neer gestort van Turkish Airlines. In totaal zijn er 9 doden en zo’n 40 gewonden ofzo die naar het ziekenhuis moeten. Een week later werd bekend gemaakt dat een van de hoogtemeters kapot was waardoor de automatische piloot niet goed doorhad dat ze al bijna op de grond waren. De piloten hebben dit wel opgemerkt maar te laat ingegrepen. Beetje de schuld van verschillende mensen/dingen dus.

Qua games was februari een rustige maand voor de 360. Er was natuurlijk de release van Street Fighter IV, maar daarnaast waren het vooral oudere games die gespeeld werden. Je broertje zie ik regelmatig online komen en die speelt van alles maar vooral GTA4 en PGR3. Maart wordt overigens ook een rustige maand volgens mij; de hype rondom RE5 is matig en Afro Samurai valt tegen. Ikzelf heb wel flink games gespeeld, maar dat waren allemaal games die ik al had: Tomb Raider Anniversary, Dragon Quest VIII en Viking (die laatste heb ik overigens niet meer gespeeld sinds mijn RRoD). Heb je trouwens als een Nintendo DS gekocht? Of doe je het al ruim een maand zonder games?

Het laatste nieuws dat ik heb is droevig nieuws… In het Noorder Dierenpark in Emmen is een olifant overleden. Annabel is in de greppel rondom het olifanten verblijf daar gevallen en heeft tijdens die val haar nekwervel(s) gebroken waardoor ze verlamd is geraakt. De verzorgers hebben haar toen in moeten laten slapen. Heel verdrietig nieuws, maar het voordeel was wel dat het eventjes NIET over de economische crisis ging…

Nou Maarten, dit was het weer. Best een rumoerige maand heh? Volgende maand komt er weer een update, dan inclusief mijn verjaardag! Je bent overigens uitgenodigd om taart te komen eten, maar ik heb zo het idee dat je het af laat weten! Eikel!

Groetjes Roy

Ps, ik heb nog steeds geen eigen internet thuis. De KPN verwacht dit binnen twee weken opgelost te hebben, tot die tijd zit ik via Remco’s PC, die via Koosje’s laptop op het netwerk van de buren, zit internet.

R-Type Dimensions Review

Posted by Roy On March - 3 - 2009

R-Type Dimensions is een remake van de eerste twee R-Type games die jaaaaaren geleden al verschenen op verschillende consoles. De games zijn nu door Tozai en Southend in een nieuw jasje gestoken voor een release op Xbox Live Arcade.

Het eerste dat opvalt is dat de graphics een flinke update hebben gekregen; R-Type ziet er nu uit zoals je mag verwachten van een side-scrolling shoot ‘m up in 2009. De stijl is enigszins comic te noemen, iets dat de game goed staat. Ook qua geluid heeft de game genoeg aandacht gekregen, digitaal surround is lekker aanwezig en vooral de explosies klinken goed. Overigens kun je beide games ook in hun oude klassieke 8-bit uitvoering spelen, ik verwacht echter niet dat veel mensen dit zullen doen; het ziet er toch best gedateerd uit en de nieuwe graphics zijn veel beter. Tijdens het spelen is met één druk op de knop te schakelen tussen de verschillende grafische versies en kun je mooi zien hoe groot het verschil tussen nu en tig jaar geleden is.

R-Type

‘Close up van de actie’

Het belangrijkste van een game is echter de gameplay en je kunt vooraf al wel bedenken dat het bij R-Type goed zit; de game krijgt niet voor niets een uitgebreide remake natuurlijk. De opzet van de game is rete simpel: je vliegt in een spaceship van links naar rechts en onderweg schiet je alle vijanden neer zonder dat je zelf geraakt wordt. Onderweg krijg je verschillende upgrades zodat je aanval en/of verdediging beter worden. Het opvallende is dat deze opzet, ondanks dat hij al zo oud is, nog steeds leuk is om te spelen. Het ‘even snel een potje spelen’ eindigt al snel in een paar uur spelen; zo verslavend is R-Type Dimensions. In totaal zijn er 14 levels vol actie en aangezien R-Type niet de makkelijkste game is die je zult spelen kun je er vanuit gaan dat je dagen, zo niet weken, bezig bent om goed genoeg te worden om de game uit te spelen in de Classic Mode. Hierin krijg je drie levens en moet je vooraan in een level beginnen als je dood gaat. Ik denk dat er maar weinig gamers zijn die dit zal lukken, R-Type is écht hardcore in de classic mode en soms frustrerend moeilijk. Gelukkig zit er in Dimensions een nieuwe optie: Infinite Mode waarin je een onbeperkt aantal levens krijgt en verder gaat waar je dood gaat. Op deze manier speel je de game in een paar uur uit, maar eigenlijk is het een veredelde trainingmode om te leren hoe de game werkt. Naast de Infinite Mode kun je ook met een vriend of vriendin in co-op proberen de game uit te spelen. Met z’n tweeën ben je vrijwel altijd beter dan in je eentje en maak je ook meer kans om de game in de Classic Mode uit te spelen.

Er is overigens ook een verhaal in R-Type: je moet de mensheid verlossen van een kwaadaardig buitenaards ras, Bydo, waarvan uiteindelijk blijkt dat het niet helemaal buitenaards is… Ofzo. Het komt er echt gewoon neer op dat je alles moet neerschieten wat je tegenkomt, who cares wat het verhaal is in een dergelijke game? het draait allemaal om behendigheid en actie en je weet dat je uiteindelijk toch wel de vijand verslagen hebt en in het vervolg het toch niet zo blijkt te zijn.

R-Type

‘Hij is groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk!’

Conclusie
R-Type Dimensions verdient vier sterren, de game is een tijdloze klassieker en een must-have voor fans van het genre. Er is echter wel één maar: R-Type is veel en veel te moeilijk en frustrerend voor de gewone gamer en heeft daardoor maar een beperkt publiek. Heb je echter doorzettingsvermogen, of maakt het je niet uit dat je 15 levens moet gebruiken om een level dat 10 minuten duurt te behalen, dan zit je met R-Type wel goed. Het is en blijft lekker old skool gamen in een modern jasje!

alt text

‘Geweldig’

R-Type Dimensions is een release waarin de eerste twee R-Type games in een nieuw jasje gestoken zijn zodat ze helemaal klaar zijn voor 2009. R-Type Dimensions kost 1200 Microsoftpunten wat ongeveer overeen komt met 15 euro

Tomb Raider Anniversary

Posted by Roy On March - 1 - 2009

In mijn blog over Street Fighter IV noem ik al even snel Lara’s verjaardagsgame, maar de game is zo tof dat hij een eigen blog verdient!

Tomb Raider Anniversary is een soort remake van het aller eerste deel van de Tomb Raider-serie uit 1996, maar dan met een moderne grafische engine en gameplay-elementen uit Tomb Raider Legend, het deel dat hier voor verscheen. Dit betekent dat je ouderwets in ondergrondse grotten en tempels puzzels moet oplossen terwijl je regelmatig beren, tijgers, wolven, ratten en zelfs dinosaurussen mag neerschieten met je geweren. In TRA ben je op zoek naar drie delen van een eeuwenoud ‘ding’ en natuurlijk liggen die drie stukken verspreid over de hele wereld. Je begint in Peru, daarna ga je naar Griekenland en het laatste stuk ligt in Egypte. Het vierde level is weer heel anders, maar dat moet je zelf maar gaan bekijken.

Elk level heeft zijn specifieke setting: Inca, Griekse mythologie en de Egypte mythologie en alle bekende namen komen uiteraard voorbij. Zo is er in Griekenland een grote kamer met vallende zwaarden (Damocles) en heb je in Egypte twee grote Ankh sleutels nodig om een Sphinx binnen te gaan. De levels zijn allemaal groots opgezet en geven vaak een authentiek gevoel; de makers hebben goed naar Discovery Channel gekeken! Qua opbouw zijn de levels vaak hetzelfde: er is één grote kamer met de hoofdpuzzel. Deze hoofdpuzzel is onder verdeeld in kleinere puzzels die eerst opgelost moeten worden. Meestal komt het neer op het overhalen van schakelaars of het zoeken naar sleutels/items om een deur open te maken waarna je weer verder kunt. Het puzzelgedeelte houdt overigens in dat je moet uitzoeken hoe je bij de betreffende schakelaar komt: je kan er nooit direct heen en in negen van de tien gevallen moet je de hele kamer doorklimmen en springen via richels, vlaggenstokken en ringen. Timing is hier van levensbelang omdat je anders meters naar beneden stort en Lara daar niet op gebouwd is.

TR:A

Lara Croft en de Hangende Brug

Qua muziek heeft Tomb Raider Anniversary niet zo heel veel te bieden, je hoort vrijwel altijd enkel simpele omgevingsgeluiden en wat geluidseffecten van een lopende en springende Lara. Als er echter wél muziek komt is het bombastisch en adrenaline opwekkend en dat betekent dat je aangevallen wordt door vijanden! Aangezien de muziek zo overdonderend overkomt en de vijanden echt recht naar je keel willen springen krijg je al snel een paniekaanval. Gelukkig is er de optie om adrenaline shots uit te voeren door op het juiste moment de B knop in te drukken. Hiermee knal je de vijanden met één schot naar het hiernamaals. Als de vijanden dood zijn keert de rust weer terug en kun je verder met je avontuur.

Het toffe aan Anniversary is verder dat ik ‘m vrijwel helemaal zonder guide speel en alles zelf probeer uit te zoeken. Ik heb helaas één keer een guide moeten lezen voor het level in Egypte, daar miste ik de sleutel van Annubis en ik had géén idee waar die was. Bovendien speel ik de game zonder dood te gaan zodat ik zoveel mogelijk achievements scoor. Nu is het Tomb Raider, en ben ik degene die speelt dus af en toe spring ik spontaan de afgrond in, maar een snelle reload lost dat probleem op en dan kan ik verder zonder dat er iets aan de hand is. Tomb Raider Anniversary is een heerlijke game en iedereen die van een beetje klimmen, schieten, puzzelen en buiten lopen houdt moet ‘m eens een kans geven! Als Tomb Raider Underworld over een half jaar een euro of 15 kost ga ik die ook wel kopen denk ik.