Roy-O-Rama

Eén op één met Armin van Buuren is de tweede prijs die ik op FOK! heb gewonnen sinds ik geen crew meer ben en is meteen het tofste. In het boekt volgt de schrijver, Coen Bom, de nummer één DJ van de wereld Armin van Buuren een jaar lang. De vertelde tijd begint bij de verkiezing van Armin als populairste DJ ter wereld (oktober 2007) en eindigt bij dezelfde awards een jaar later, die Armin ook weer op zijn naam schreef.

In het boek krijgen verschillende grote of opmerkelijke optredens een eigen hoofdstuk. Zo wordt er bijvoorbeeld beschreven hoe Armin zich voorbereid op Global Gathering in Engeland of Sundance in Israël. Elke feest heeft zo zijn eigen specifieke kenmerken en Armin probeert met al die kenmerken rekening te houden. Het is bijzonder om te lezen ook hoe weinig slaap er tussen sommige optredens zit; vaak is er op vrijdagnacht een optreden in Spanje en zaterdagnacht eentje in Duitsland. Inclusief reis- en voorbereidingstijd komt dat neer op zo’n vier uur slaap…

Het leuke aan het boek is ook dat er niet alleen naar Armin van Buuren als DJ wordt gekeken, maar ook naar de DJ als mens. Je krijgt verhalen over hoe het begon, over zijn ouders en over zijn verloofde. Ze komen ook allemaal zelf aan het woord, van manager tot moeder, en allemaal zijn ze lovend over de DJ. Er blijkt uit de vele verhalen ook dat hij een aardige man is die veel voor zijn fans over heeft (foto’s, handtekeningen, vriendelijk lachen, etc) terwijl hij er echt niet altijd zin in heeft natuurlijk. Het bevestigt ook het beeld van Armin van Buuren, misschien wel een van de vriendelijkste en vrolijkste DJ’s die ik ken. Armin is echter niet alleen maar vriendelijk, hij blijkt een onwijze control freak die precies weet wat hij wil. Van het geluid tot de decoratie, alles moet zoals hij zelf wil en in landen waarin DJ’s nog niet zo groots en bekend zijn als in Nederland wil dat nog wel eens problemen opleveren blijkt uit het verslag van Armin Only in Australie.

De verschillende onderwerpen (optredens vs achtergrond) worden om en om verteld in een hoofdstuk. Hierdoor zit er niet echt één lijn in het boek, maar dat maakt niet uit. De optredens staan op zich namelijk en alle personen die aan bod komen zijn ook niet altijd in één verhaal te draaien. Tevens is de afwisseling goed om het geheel leesbaar te houden. Het hele boek leest overigens lekker weg en is leuk geschreven; regelmatig zit je met een glimlach op je gezicht te lezen over alle gebeurtenissen die verteld worden. Er is eigenlijk maar één ding dat ik een beetje mis en dat zijn de echte zaken die misgaan of waar Armin echt een keer flink uit zijn stekker gaat ofzo. Er zijn wat kleine verwijzingen naar frictie af en toe, maar over het algemeen is alles heel lief en vriendelijk. En dat is toch jammer, want het is ook interessant om over de écht mindere kanten te lezen (en dan niet ‘weinig slaap, druk’, dat weten we wel…). Desalniettemin een erg leuk boek en een aanrader voor iedereen die iets met Armin van Buuren heeft, of gewoon wil lezen hoe een DJ leeft.

Achterin het boek staan overigens ook nog tips van Armin voor de beginnende DJ en zijn complete discography. Inclusief alle singles, remixes en albums. Zo, en nu ben ik voorlopig wel even klaar met Armin van Buuren. Ik heb zowat de hele ASOT 400 episode geluisterd (72u!), het boek gelezen en ben op één van de drie feesten geweest. Het is tijd voor iets anders. Iets harders. Tijd voor Showtek. Daarover binnenkort meer!

Hoi Maarten, allereerst nog gefeliciteerd met je verjaardag! Heb je nog toffe kado’s gehad? Leuke e-mailtjes? Felicitaties via de postduif? En hoe heb je jouw verjaardag dit jaar verder gevierd?

Er is afgelopen maand vrij veel gebeurd! Laten we beginnen met het slechte nieuws… Er is een hoop gedoe rondom de JSF, de PvdA wil namelijk niet nu al testvliegtuigen kopen en daarom is een besluit over het al dan niet meedoen aan de testfase uitgesteld tot 2010 :’) Ik ben benieuwd of het dan wel door gaat en of we uberhaupt die JSF ooit gaan gebruiken.

Naja, laten we even terug gaan naar begin deze maand. Obama was in Europa en had het meteen druk met allemaal bezoekjes. Het was sowieso druk voor de wereldleiders aangezien er maar liefst drie grote meetings gepland stonden: eentje over Afghanistan, eentje met de G20 over de crisis en eentje om de verjaardag van de NAVO te vieren. Ook hier is niet echt iets noemenswaardigs afgesproken, het was vooral ouwehoeren en dingen beloven. De crisis houdt overigens nog steeds aan, geen nieuws op dat front verder. Al schieten aandelen soms omhoog om vervolgens weer in elkaar te zakken. Ik begrijp daar echt geen zak van verder. Het weer in Nederland is stabieler!

Op voetbal gebied is er veel gebeurd! Allereerst is AZ kampioen geworden natuurlijk en heeft PSV met 6-2 van Ajax gewonnen. Voor PSV is dit goed nieuws omdat ze nu volgend jaar zo goed als zeker wel Europees voetbal spelen. Feyenoord maakt nog een kleine kans op de play-offs hiervoor, maar dat hangt af van wie de beker wint. Ik hou je op de hoogte. PSV heeft verder een nieuwe trainer voor volgend seizoen: Fred Rutten (voorheen onder andere Twente en assistent van Guus bij PSV).
Ook het Nederlands elftal doet het goed met twee prima zeges in de kwalificatie en ‘we’ zijn nu zo goed als zeker geplaats voor het WK in Zuid Afrika in 2010. Misschien een leuk idee om vanuit NYC daarheen te vliegen? ;-)

Op gamegebied van de nieuwe Riddick tegen, dus die hoef je niet te missen. Het blijft dus een beetje droog op Xbox 360 gebied… Ik heb zelf ook sinds Street Fighter IV (februari) geen nieuwe game meer gekocht, enkel oudere budgetgames of tweedehands. Op dit moment speelt ik Fallout 3, en ik vind het erg gaaf! De vrijheid en grootse wereld is wat overweldigend, maar als je eenmaal je weg weet in de game is het heerlijk om te spelen. Ik ben alleen nog op zoek naar een hond, die was in Fable 2 wel handig en kan ik in Fallout ook wel gebruiken! Verder kun je op mijn blog wel lezen wat ik nog meer allemaal gespeeld heb. Op de DS nog steeds bezig met Dragon Quest V trouwens, maar dat gaat even wat langzamer omdat ik weer een boek lees. Ditmaal is het ‘één-op-één met Armin van Buuren’ het boek dat ik op FOK! gewonnen had. Het leest lekker weg en biedt een interessante blik op het leven van de nummer één DJ van de wereld.

Je hebt trouwens mazzel wat betreft Thailand, de noodtoestand is opgeheven dus als jij er komt is het weer wat rustiger!

Ik was niet echt te spreken over Epilogue; stomme vijanden en flink wat frustratiemomentjes zorgden ervoor dat ik ‘m snel maar weer vergeet. Prince of Persia was overigens niet de enige game waarvan ik de uitbreiding wilde spelen: Fable II stond ook nog op het lijstje. Omdat ik afgelopen vrijdag dankzij Coca Cola wat gratis MS Points kon krijgen was Knothole Island op deze manier dus gratis en ik heb de uitbreiding net gespeeld.

In Knothole Island ga je met jouw Hero op pad naar het eiland Knothole waar de bewoners last hebben van een strenge winter, alles is bevroren. Na een gesprekje met de burgemeester ga je op pad om een ijs-zegel te halen en zo de kou op te lossen. Helaas blijkt dat na de onwijze kou er nog meer dingen mis zijn met het eiland die je ook moet zien op te lossen. In totaal ben je een uur of 2 á 3 bezig met het oplossen van de problemen in Knothole. Voor 800 MS Points (10 euro) is dit wat kort, maar het is wel een leuke toevoeging aan de game! De vertrouwde Fable II feeling zit ook in de uitbreiding en doet verlangen naar meer. Gelukkig komt dat er ‘binnenkort’ ook aan en het schijnt zelfs zo te zijn dat de nieuwe DLC dieper op het verhaal in gaat en de overbrugging tussen Fable II en III zal verzorgen. Hoe dat gaat uitpakken weet ik nog niet, maar ik heb er zin in!

Mijn vertrouwen in betaalde DLC is in ieder geval weer een beetje hersteld! Ik ben overigens een beetje aan het denken over welke game ik moet gaan spelen nu. Ik heb Tomb Raider Underworld liggen en deze week komt Fallout 3 binnen. Daarnaast zijn er altijd nog de XBLA games… Ik denk dat ik begin aan Fallout 3 gewoon, die is groter en diepgaander dan de rest en ik heb er nu de tijd voor.

A State of Trance is de wekelijkse radioshow van Armin van Buuren en deze had afgelopen week zijn vierhonderdste uitzending. Dit moest natuurlijk groots gevierd worden en er is daarom gekozen voor een marathonuitzending van 72 uur waarbij er drie feesten op drie verschillende locatie als hoofdpunten dienden. Bij het derde en laatste feest, in de Maassilo in Rotterdam, was ik aanwezig samen met Hemmo en Wim, een vriend van Hemmo.

Nadat ik klaar met werken was even snel naar huis om te douchen en me in mijn Captain Awesome shirt te hijsen. Vlug naar Hemmo voor wat Kip Souflaki en ownen in een of ander voetbalspelletje met auto’s op de PS3. Rond 21u hadden we uiteindelijk de trein naar Rotterdam, stukje metro daar en iets na 22u stonden we binnen bij DJ Shah die echt heerlijk draaide. Ik heb het al eerder gezegd, maar Shah is echt een koning! Het was wat mij betreft ook meteen de set van de avond en in oktober krijgt Shah mijn stem voor DJ van het jaar.

Na DJ Shah zou het Duitse duo Cosmic Gate draaien, maar we kregen Mr. Sam. Een minder bekende DJ, maar hij draaide ook lekker! Om 1u begon echter Armin van Buuren in de andere zaal dus moesten we snel daarheen voordat het druk werd. Helaas was dit al het geval en stonden we helemaal achteraan als vee in de zaal. Gelukkig draaide Armin een lekkere set, stukken beter dan die van Trance Energy! Twee uur Armin verder was het tijd voor Aly & Fila. Eindelijk zou ik ze live zien en horen. Maar het mocht niet helemaal zo zijn, alleen Fila draaide. Hij zette een puike set neer maar door vermoeidheid hebben we deze niet helemaal gehoord; we moesten even zitten in de hal bij de kluisjes om onszelf weer even op te laden. Toen we terug gingen naar de zalen was het al stukken rustiger en konden we nog twee sets meepikken. Welke deze DJ’s precies waren weet ik niet precies meer, maar dat maakt niet zo heel veel uit. Ik was meer dan tevreden over de muziek van de avond in ieder geval!

Overigens was niet alles goed aan dit feest: er waren te weinig WC’s en je moest er ook nog eens voor betalen. Daarnaast kon er niet met PIN betaald worden voor de muntjes en was het draaischema aangepast zonder dat dit ergens aangegeven stond (Cosmic Gate schijnt laat op de avond nog gedraaid te hebben). Desalniettemin een geweldig feest. Op naar ASOT450!

Tot slot: DJ Shah – Lost, Live @ ASOT400, Maassilo

Ik heb een prima bijbaantje bij een klantenservice van een grote winkel. Helaas verdien ik hier geen miljoenen en omdat ik dit jaar toch een PlayStation 3 met games als God of War III en inFamous wil kopen moet toch ergens meer geld vandaan zien te toveren. Omdat de Staatsloterij niet meewerkt is een tweede baantje dus een aardig idee en ik ben uitgekomen bij Student Aan Huis.

Student Aan Huis is een bedrijf dat mensen helpt met allerlei technische problemen. Dit kan varieren van het verwijderen van een computervirus tot het aanleggen van een draadloos thuisnetwerk en van het instellen van RTL 4 op een TV tot hulp bij de keuze van een nieuwe mobiele telefoon. Iets dat ik in mijn directe omgeving eigenlijk toch al doe dus, maar dan nu voor geld!

Student Aan Huis is vorig jaar begonnen in Zwolle en was daar direct een succes. Langzaam komen meer en meer steden aan de beurt en nu is het dus Delft. Omdat ‘we’ nog niet zo groot zijn hier roep ik alle Delfste lezers op snel contact op te nemen met Student Aan Huis om je daar aan te melden. Als je mazzel hebt kom ik langs om al je problemen op te lossen!

Informatie over tarieven kun je vinden op de site van Student Aan Huis.

Prince of Persia voor de Xbox 360 was één van mijn favoriete games van 2008 en toen ik hoorde dat er extra content aangekondigd werd die het verhaal een stukje verlengde was ik erg nieuwsgierig. Nu ik deze zogenaamde ‘Epilogue’ doorgespeeld heb ben ik echter minder enthousiast… Laten we voorop stellen dat ik Prince of Persia nog steeds een ijzersterke game vind en dat het verhaalstukje dat in Epilogue verteld wordt goed aansluit op het verhaal in de game zelf. Dit heeft Ubisoft dan ook goed gedaan.

Helaas is dit eigenlijk het enige dat Ubisoft goed heeft gedaan, de rest is namelijk matig tot slecht. Op papier klinkt het natuurlijk goed: extra level, nieuwe kracht voor Elika en wat toevoegingen in het gevechtssysteem. De uitwerking is echter niet geslaagd… Allereerst mist het nieuwe level de kracht van de echte game: kleur, mooie omgevingen en orbs. Qua verhaal is dit wel logisch, maar je mist toch wat. Daarnaast is de nieuwe kracht van Elika niet echt spectaculair en wordt de groene kracht teveel gebruikt (spelers van de game weten dat deze echt heel slecht bestuurt). De gevechten zijn bovendien ook nog eens tegen vijanden die je al gezien hebt, maar dan onnodig moeilijk gemaakt doordat je verplicht wordt gebruik te maken van de omgeving. Zo moet je bijvoorbeeld de reus weer van een platform gooien, maar de doorgang waar hij er af kan vallen is maar heel klein terwijl de ruimte waarin je vecht enorm groot is. De game kent bovendien nu officieel het slechtste eindbaas gevecht OOIT naar mijn mening.

Al met al ben ik dus behoorlijk teleurgesteld in de eerste downloadable content die ik voor een Xbox game koop. Gelukkig heb ik er niet de standaard 10 euro voor betaald, maar veel minder dankzij Play.com. Wat betreft toekomstige DLC, zowel voor Prince of Persia als andere games, ik blijf huiverig en zal niet zomaar 400 of 800 punten steken in iets waarvan ik niet weet of het wel de moeite is. Laten we hopen dat het met Fable 2 of Fallout 3 beter gaat, daar wil ik in de toekomst namelijk ook misschien wel de DLC van aanschaffen!

Vandaag doen we twee games in één blog omdat de games in één hoesje zitten en ze dus maar één plek tussen mijn games innemen. Als eerste ga ik een klein beetje vertellen over Kung Fu Panda, en daarna over Lego Indiana Jones. In de laatste alinea een algemene conclusie voor het dubbel-pack (voor de luie lezer dus…)

Kung Fu Panda

Kung Fu Panda is gebaseerd op de gelijknamige Disney/Pixar film van afgelopen zomer. Deze film was erg grappig en een van de leukere films van vorig jaar. De game die gemaakt is op basis van die film volgt het verhaal uit de film vrij getrouw, maar stopt ook andere dingen in het geheel. Tenminste, volgens mij. Ik kan me namelijk geen stuk in een moeras met krokodillen herinneren uit de film. Je volgt in ieder geval een Panda, Po, die er altijd van gedroomd heeft om Kung Fu meester te worden. Dit is voor een dikke panda natuurlijk erg lastig, maar het lot wil dat Po toch een poging waagt en het opneemt tegen de beruchte Tai Lung.

Maar goed de game dus, deze ziet er best goed uit en de personages en stemmen komen allemaal rechtstreeks uit de film. Als je de film hebt gezien herken je de locaties en gebeurtenissen allemaal en dat is wel leuk gedaan. Kung Fu Panda is wel een heel korte en erg gemakkelijke game, met een uur of vier ben je er wel doorheen. Je kan dan eventueel nog eens gaan beginnen om de levels op 100% te halen, maar zo boeiend is de game nou ook weer niet. De besturing is daarvoor ook niet echt goed genoeg; regelmatig spring je mis omdat Po simpelweg niet goed genoeg reageert op de knopjes die je indrukt. Desalniettemin een best aardige game die het geringe aantal uurtjes best waard is.

Lego Indiana Jones

Lego Indiana Jones is gebaseerd op de originele Indiana Jones trilogie en je speelt dus Raiders of the Lost Ark, Temple of Doom en The Last Crusade na. Per film zijn er zes levels die je door het verhaal heen loodsen, vergelijkbaar met de eerdere Lego StarWars game. In tegenstelling tot die StarWars Lego game vind ik Indy echter wel echt heel tof om te spelen. Qua gameplay is er niets veranderd, je speelt nog steeds met een Lego poppetje en je moet nog steeds voorwerpen bouwen om verder te kunnen, maar de setting is gewoon 100 keer toffer.

Nadeel is dat ook hier de besturing niet altijd even strak werkt… Ik zou bijna gaan denken dat het aan mij ligt, maar Indy springt ook regelmatig mis. Wat dat betreft kunnen de makers van dit soort games beter even praten met de makers van bijvoorbeeld Mario of Ratchet games waar de besturing wel gewoon altijd goed werkt! Het is echter geen heel vervelend punt en je kunt de game zonder problemen uitspelen. Ik denk ook dat ik deze week de trilogie op DVD ga kijken! Vooral Temple of Doom is mijn favoriet!

Conclusie
Zowel Kung Fu Panda als Lego Indiana Jones zijn beide leuke games om te spelen. Kung Fu Panda stelt niet veel voor en is vooral voor de wat jongere gamer bedoelt, maar daarom niet slecht. Lego Indy is echter duidelijk de betere van de twee en een aanrader voor zowel fans van de voorgaande Lego-games als de Indiana Jones trilogie. Ideaal voor tussen de grote releases door en om bijvoorbeeld de huidige game-droogte door te komen op de Xbox 360.

Een aantal jaar geleden (2002) kocht ik ID&T Hardhouse, een soort tussenvorm tussen hardstyle en trance. Op deze dubbel-cd stonden trance nummers van Tiesto en Tomcraft, maar dan in een hardhouse mix (meestal gemixed door Scott Project). Op deze cd stond ook een nummer van Cosmic Gate, mij tot dan toe niet bekend. Het nummer heette FireWire en ik vond het direct erg gaaf. Om jullie een impressie te geven van Cosmic Gate in 2002 presenteer ik jullie FireWire, met dank aan YouTube.

Ik gok dat 90% van de lezers hier dit kutmuziek vindt, en ik ben er zelf ook niet echt fan meer van. ‘Toen’ was het best gaaf, maar dankzij Darude en Jean ben ik het helemaal beu (insert Sensation White debacle). Cosmic Gate is echter gegroeid door de jaren heen en ze draaien tegenwoordig ‘gewoon’ melodieuze en vocale trance; zoals het hoort.

Het optreden van CG op ASOT 400 (sorry voor de afkortingen, maar dat is nou eenmaal makkelijker) komt voor het Duitse duo overigens op een prima tijdstip. Niet lang geleden is namelijk hun nieuwste album: Sign of the Times uitgekomen. Een dergelijk groot evenement dat wereldwijd door miljoenen luisteraars gevolgd wordt is dan een prima visitekaartje. We kunnen tijdens de set van CG dus een flink aantal tracks van hun album verwachten en als ik het album zo luister belooft dat veel goeds, het is namelijk een heerlijk album. Dankzij YouTube heb ik ook hier een track van:

Zoals je kunt horen is het een flink verschil met FireWire en ik gok dat nu nog maar 40% van mijn lezers het kutmuziek vindt Ik geniet er in ieder geval! Het enige nadeel is dat Cosmic Gate op ASOT 400 een overlap heeft met Armin van Buuren zelf. Nu is Armin degene die het feestje geeft, dus daar moeten we wel bij zijn natuurlijk. Als hij echter ook maar een kwartier draait zoals op Trance Energy ga ik weer terug naar Cosmic Gate!

Voor de volledigheid volgt nu het schema van de avond; de dikgedrukte namen zijn must-hears, hier ga ik hoe dan ook heen.

A STATE OF TRANCE Room 1
22.00 – 23.00 Mr. Sam
23.00 – 00.00 Sied van Riel
00.00 – 01.00 Gareth Emery
01.00 – 03.00 Armin van Buuren
03.00 – 04.00 Aly & Fila
04.00 – 05.00 Daniel Kandi
05.00 – 06.00 Simon Patterson

A STATE OF TRANCE Room 2
22.00 – 00.00 DJ Shah
00.00 – 02.00 Cosmic gate
02.00 – 03.00 Ronski Speed
03.00 – 04.00 Nitrous Oxide
04.00 – 06.00 Richard Durand

Meer informatie over Cosmic Gate kun je vinden op hun site: Cosmic Gate Music.de Hier kun je ook wat samples van het nieuwe album Sign of the Times horen (tip van de dag mensen!)

Voor iedereen die de intro op de index niet begrijpt even een uitleg in het Nederlands. Een LOLkat is een foto van een kat met een grappige tekst erbij. LOLkatten komen van het internet en zijn erg grappig! De teksten die erbij geschreven worden zijn vaak vol spelfouten, iets dat ook van het internet komt. Nerdhumor dus eigenlijk een beetje, maar daarom niet minder leuk. Ik heb ze op mijn vorige blog ook al een aantal keer gebruikt en de vaste lezers zijn er dus enigszins mee bekend.

Maar goed, dit artikel staat in de categorie boeken, dus daar gaan we het ook over hebben. Afgelopen maandag heb ik een LOLcat boekje gekregen als verlaat verjaardagskado en hierin staan tientallen foto’s van LOLcats verzameld. De foto’s zijn uitgezocht door de oprichters van I Can Has Cheezburger, een site die al dit soort foto’s verzameld. De foto’s die in het boekje staan zouden de beste en leukste foto’s moeten zijn, maar aangezien het boekje alweer uit 2008 komt zijn er inmiddels talloze LOLcat foto’s bijgekomen en er blijven dagelijks nieuwe bijkomen. Het boekje bestaat ook vooral uit bekende foto’s en dat is toch jammer omdat je dan minder hard er om moet lachen.

Het leuke aan het boekje is dat er niet alleen simpel foto’s in staan, maar ook een aantal keer de grootste/bekendste soorten LOLcat uitlegt. Zo is er ceilingcat die door een gat in het plafond iedereen in de gaten houdt, of the om nom nom cat die flink aan het smikkelen en smullen is. Op deze manier is het boekje een prima begin voor iemand die nog niet of nauwelijks bekend is met de LOLcats.

I Can Has Cheezburger? is te koop bij Amazon.com en heeft als ISBN: 978-0-340-97757-6. Zeker de moeite waard als je van katten houdt of geïnteresseerd bent in gekke nerdhumor from teh internetz! Het boekje heet overigens “I Can Has Cheezburger?” omdat dit één van de eerste LOLcats was en de website daar ook naar vernoemd is. De Cheezburger LOLcat is echter maar een lelijk beest en lang niet zo grappig als de nieuwe generatie.

Na iets meer dan een jaar (ik begon 28 maart 2008 met spelen) heb ik eindelijk de Elite rank in Rainbow Six Vegas 2 gehaald. Elite is de hoogste rank die je kunt halen en in totaal heb je daarvoor 500 duizend miljoen triljoen experience punten ofzo voor nodig. Het is onnodig om te melden dat dit best wat tijd kost aangezien je voor het neerschieten van één terrorist maximaal 10 XP krijgt… Gelukkig krijg je ook experience als je een level uitspeelt of een bepaald aantal ‘speciale’ punten haalt door bijvoorbeeld headshots te schieten of granaten te gebruiken in plaats van je geweer. De opzet van RSV2 is grotendeels gelijk aan die van RSV1, alleen kun je de Story Mode nog maar met twee mensen spelen en krijg je twee computer gestuurde hulpjes.

Deze hulpjes kun je vooruit sturen om bijvoorbeeld een kamer te verkennen voordat jij zelf naar binnen gaat, of de wacht laten houden bij de deur achter je. Best handig, want ze luisteren vrij aardig als je ze niet vergeet. Het gaat echter vooral om het samenspel tussen de twee echte mensen en die zat bij RSV2 goed voor het grootste deel. Mijn Rainbow Six buddy is bijna net zo goed als ik en heeft ook de Elite rank op dit moment. Beiden zijn we nu wel zo’n beetje klaar met de game, de meeste levels hebben we verschillende keren gespeeld en we wachten dan ook allebei op de officiële aankondiging van een nieuw deel in de serie. Hopelijk wordt het Rainbow Six New York of Rainbow Six Londen ofzo, al zijn Parijs, Tokyo en Den Bosch ook prima natuurlijk!

Wat Rainbow Six Vegas (en eerder 3 en Black Arrow) nou precies zo leuk maakt weet ik niet helemaal. De graphics zijn eigenlijk een beetje ondermaats en de AI is niet altijd om over naar huis te schrijven. Ook klopt de collision detection niet altijd en is een headshot ineens geen headshot of kun je plotseling niet door kippengaas heen schieten… Het is dan ook weer typisch een geval van ‘het totaal is beter dan de som der delen’ wat betekent dat het in zijn geheel genomen een gave game is, maar op de losse onderdelen als bijvoorbeeld graphics minder scoort dan de concurrentie.

Qua opties en mogelijkheden scoort Rainbow Six overigens wel altijd erg goed. Allereerst heb je standaard een story mode waarin een verhaal verteld wordt. Dit verhaal is niet bijster boeiend maar plakt de levels leuk aan elkaar. De levels zijn daarnaast ook nog eens allemaal los te spelen zonder filmpjes maar met terroristen in de optie genaamd Terrorist Hunt. Hierbij is het niet de bedoeling het einde van een gebied te halen, maar om alle bad-guys neer te schieten. Beide modi zijn zowel online als offline in co-op te spelen met of zonder de eerder genoemde hulpjes.

Rainbow Six biedt echter ook nog een volwaardig pakket met online speelmodi. Standaard deathmatch en een capture the flag variant worden afgewisseld met team leader (team deathmatch met één leider met extra features) en attack & defend waarbij je satellieten moet zien te veroveren. Alle online modi heb ik wel een keer gespeeld, maar zijn niet aan mij besteedt. De actie gaat veel te snel en voordat ik een vijand in mijn vizier heb ben ik meestal al dood. Tegen computergestuurde vijanden is dat vrijwel zelden het geval en kun je lekker rustig aan doen zoals een ‘tactische’ shooter gespeeld hoort te worden. Misschien maakt dát Rainbow Six wel zo goed, dat je vrijwel altijd lekker rustig kunt gamen zonder in de stress te raken.

Tot ziens! Doei doei! Houdoe!