Roy-O-Rama

Zo, eindelijk weer eens een blog over wat er hier allemaal is gebeurd. De afgelopen weken had ik het erg druk met werk en tentamens, maar nu ik vakantie heb is de tijd weer on my side. Ik ben inmiddels geen ‘Student Aan Huis’ meer omdat ik vond dat het me te weinig opleverde voor de tijd die ik er in moest steken. De komende weken kan ik ook weer wat extra werken bij de Makro in verband met de vakantieperiode en daarmee komt er dan wel extra geld binnen.

Smooth Criminal

Wist je trouwens al dat vanaf 1 juli een nieuwe bovenbuurvrouw heb? Ze heet Femke en neemt de kamer van Remco over. Deze week kiezen we ook nog een nieuwe mannelijke huisgenoot voor de kamer van Koosje. Als die er dan eenmaal woont zit ik alweer bij de vier langstwonende hier… Dat gaat best snel! Heb jij eigenlijk al een vaste woonplek in Australië gevonden? If so, e-mail me je dan even je adres, en regel een Xbox 360 zodat we een keer online kunnen gamen!

Het belangrijkste nieuws van de afgelopen periode was natuurlijk het overlijden van Michael Jackson, dat was zo groots dat ik je er daarom ook maar meteen over gesmst heb toen ik het hoorde. Voor MJ zelf misschien het beste, maar voor de fans een grote schok natuurlijk. Ik heb het afgelopen weekend nog nooit zoveel Jackson muziek gehoord, elk radiostation draaide veel tracks en ondanks dat sommige tracks meerdere keren langs kwamen kan ik niet anders dan concluderen dat het geweldige muziek is. Michael Jackson was een groots artiest. Tot zover het emotionele gedeelte in deze blog

Wat betreft het nieuws vanuit Nederland is het een beetje zoals altijd, Wilders en de crisis staan centraal. Zo ‘won’ de PVV de EU-verkiezingen hier in Nederland en wil Wilders alle Moslims Europa uit hebben. De crisis is gelukkig steeds minder boeiend, de interesse neemt af, ondanks dat er steeds meer ontslagen vallen en bedrijven het dit jaar bijvoorbeeld zonder vakantiekrachten moeten doen.

Iets dat ook de gemoederen bezighoudt is het ‘declaratieschandaal’ (als je het al zo mag noemen). Vele politici schijnen gemaakte kosten te declareren die ze eigenlijk niet mogen declareren. Een zoek geraakte zonnebril, een etentje met de vrouw, dat soort zaken. Nu is het wel heel naïef om te denken dat niemand dit zou doen, maar het is wel hilarisch om te lezen met wat slechte voor smoesjes de politici komen om hun gedrag goed te praten.

Op voetbalnieuws begint het ook eindelijk weer, de trainingen van bijna alle teams zijn weer begonnen en alle topteams hebben een nieuwe trainer: PSV (Fred Rutten), Ajax (Martin Jol), AZ (Ronald Koeman :’) ) en zelfs Feyenoord (Mario Been). Hopelijk gaat Feyenoord weer normaal meedraaien, die zie ik op de één of andere manier toch liever dan AZ of Ajax.

Gratis cola

Het grappigste nieuws kwam overigens van de Albert Heijn. Deze hadden een ‘laagste-prijs-garantie” wat in het kort inhield dat je jouw geld terug kreeg voor de boodschappen als je ze ergens anders goedkoper kon halen. Op deze manier zijn er talloze mensen geweest die liters bier en cola gratis konden meenemen. Dat was niet zo slim van de AHahaha!
Wist je trouwens dat Alexia haar eerste schooldag gehad heeft? Ook vrij belangrijk nieuws natuurlijk!

Op gamesgebied was er natuurlijk de E3 waarvan de nabeschouwing het interessantst om te lezen is. Bovendien komen er eindelijk weer eens wat games uit die de moeite zijn om te kopen. inFamous bijvoorbeeld, deze is zelfs de aanschaf van een PS3 waard! Daarnaast is er nog Prototype waarvoor ik een PU abonnement heb genomen (game + abo voor 44 euro), veel Fallout DLC en een rerelease van Final Fantasy VII als download voor PSP/PS3. De komende tijd heb ik genoeg te gamen dus. Ik heb me daarnaast ook voorgenomen om veel te gaan lezen, op dit moment ben ik bezig met de Ultimate History of Videogames en daarna ga ik aan een boek van Stephan King beginnen. Lekker in het zonnetje in de tuin met een groot glas ijskoude Karvan Cevitam aardbei. Heerlijk.

Via een oom en tante had mijn vader een tip gekregen: Bij de Schans kun je voor 25 euro twee uur lang onbeperkt eten en drinken en het eten is er goed. Aangezien dit aantrekkelijk klinkt hadden we dus gereserveerd en om iets voor half zeven liepen we de zaak binnen.

Het eerste dat opviel was de indeling. In plaats van kleine tafeltjes en gezelligheid leek het meer op de eetzaal uit de Shawshank Redemption; allemaal lange tafels waar hele families tegelijk zichzelf volstopten met eten. Het soort mensen dat de zaal vulde viel vooral in de categorie te dom om hun eigen naam te onthouden (vandaar dat er ook een meisje rondliep met haar naam getatoeëerd op haar voet) .Oei, dat viel een beetje tegen… Toen we echter ons plekje toegewezen kregen door het 16-jarige serveerstermeisje met tongpiercing, en zij ons uitlegde hoe alles werkte, kregen we weer een beetje hoop. We zaten namelijk lekker met vier man bij elkaar, zonder anderen.

Zo op de foto lijkt het nog best okay…

Mijn pa en ik begonnen met een soepje, er was keuze uit tomaten-, asperge- en groente-soep. De soep was prima te eten, maar niet echt bijzonder. Daarvoor was hij iets te waterig. Na de soep even zelf een biertje tappen en de eerste ronde eten halen. In totaal zouden er 120 gerechten zijn, maar ze bedoelen hiermee meer dan 120 items. Ik begon met het wokgedeelte dat bekend is geraakt door de vele Chinese restaurants die dit hebben. In Geffen zijn er echter geen Chinezen, dus stond er een jochie te roeren in de wok. De arme jongen had de grootste moeite om de wokpan vast te houden en echt wokken was het niet te noemen helaas. Zeker niet toen mijn vader terug moest omdat de kip niet gaar was. Fail.

Naast de wok stond de bakplaat waar je onder andere biefstuk en varkenshaas kon halen. De kok hier was wat ouder en professioneler en mijn varkenshaas was dan ook heerlijk gebakken. Lekkerste stukje vlees van de avond! Naast de vleesplaat was er ook nog een visplaat die door dezelfde kok bediend werd, maar hier heb ik niet van gegeten. Ik hou niet van vis. Tot slot was er nog de ‘kinderhoek’ met frikandellen, hamburgers en frietjes. Hier moest ik uiteraard ook eventjes wat te eten halen en de aardappelkroketjes smaakten me heerlijk! De loempia’s vielen echter dan weer tegen…

Toen we allemaal uit gegeten waren was er nog de desserttafel met soesjes, fruit en ijs. Ook hier niets bijzonders, maar wel prima ijs. En eigenlijk vat dat ook wel het hele gebeuren samen. Het is niet bijzonder, maar het eten is nog best okay. Zeker omdat je maar 25 euro per persoon kwijt bent. Helaas is de zaal veel te massaal en is het publiek nou niet echt om over naar huis te schrijven (of je moet een artikel willen schrijven over FC Den Bosch hooligans). Voor ons was dit in ieder geval éénmalig en de volgende keer gaan we wel weer wokken in Rosmalen. Bij de import-Chinezen. Zoals het hoort.

Ik speel vrijwel al mijn games op de makkelijkste moeilijkheidsgraad. Easy. Ik zoek namelijk geen uitdaging in mijn games, maar gewoon vermaak. In Dead Space hield dit in dat ik ontzettend veel kogels tot mijn beschikking had en vrijwel niet dood ging, maar de game was dankzij de goede spanningsopbouw toch ontzettend spannend. Met een game als Tomb Raider betekent dit dat healthpacks effectiever zijn en je minder snel dood gaat. Easy komt er dus op neer dat het gewoon gemakkelijker wordt en daardoor een hoop stress en frustraties weghaalt. Een game wordt gewoonweg fijner om te spelen, zoals het hoort. Lekker ontspannend.

Fire Leo

Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen, Rainbow Six Vegas speel ik vrijwel altijd op ‘Realistic’, dat is de moeilijkste graad en ook Guitar Hero gaat op medium en soms zelfs op hard. Het is niet zo dat ik onwijs goed ben in die games, maar hier zijn de hogere moeilijkheidsgraden beter op zijn plek (expert in Guitar Hero begin ik niet aan overigens).

Daarnaast zijn er ook nog games die in de categorie ‘te frustrerend’ vallen. Hierbij denk ik meteen aan Ninja Gaiden voor de vorige Xbox. Ik vond het een onwijs gaaf spel en kwam zonder al te veel moeite in level 7. Daar zat echter een eindbaas in waarover ik al veel had gelezen op internet, een echte bitch. Eenmaal daar aangekomen was ik vrij snel dood en toen ik er achter kwam dat ik het halve level opnieuw moest spelen (inclusief de eindbaas van level 5 als ‘gewone’ vijand) had ik het gehad. Ik ben gekke Henkie niet en heb geen zin om steeds een half level opnieuw te moeten spelen. Ninja Gaiden heb ik daarna nooit meer aangeraakt. Een andere game die ik weg gelegd heb was Viewtiful Joe, de eindbaas Fire Leo was simpelweg te moeilijk terwijl de rest van de game prima te doen was. Zonde hier was ook dat Fire Leo de eindbaas van het één na laatste level was. Na Fire Leo zou er enkel nog een soort proloog level komen waarin het plot van de game duidelijk werd… Eeuwig zonde eigenlijk.

Maar goed, Demo Play dus. Nintendo wil hiermee de casual gamer tegemoet komen om ervoor te zorgen dat deze niet zomaar zijn of haar dure games aan de kant legt en daarmee 50 euro als het ware weggooit. Ik vind dit dus een goed idee. Als Demo Play zou bestaan in bijvoorbeeld Viewtiful Joe had ik na Fire Leo gewoon verder kunnen gaan en had ik die game gewoon uitgespeeld. Bij Ninja Gaiden had dit overigens geen nut gehad, de checkpoints in die game zijn gewoon ruk (dat is het grootste probleem in Ninja Gaiden). Ook kan ik nog wel meer voorbeelden bedenken, vooral van moeilijke eindbazen. Voor een simpele gamer die maar af en toe een game speelt is Demo Play dan helemaal een welkome optie.

Iedereen die overigens denkt dat Nintendo dit verzonnen heeft moet even wat reviews lezen van Alone in the Dark op Xbox 360 en PS3. Daar zit de optie om moeilijke stukken over te slaan. Nintendo heeft het dus niet zelf verzonnen, enkel geperfectioneerd. De computer laten spelen houdt namelijk in dat je nog wel kan meekijken, in Alone in the Dark mis je gewoon hele stukken als je de help optie gebruikt. Dát is pas zonde van je geld! Demo Play wordt overigens geïntroduceerd met New Super Mario Bros. Wii die eind dit jaar uitkomt.

Lang leve Demo Play. Lang leve Nintendo!

Sinds het succes van A State of Trance hebben alle grote DJ’s hebben tegenwoordig een eigen radioshow. De meeste van deze shows zijn via internet te beluisteren, maar een enkele is ook op de gewone radio. Club Life van Tiësto is zo’n radioshow. Elke vrijdagavond om 22:00u kun je op Radio 538 twee uur lang genieten van de nieuwste muziek, uitgezocht door Tiësto.

Tiësto is iedereen natuurlijk welbekend, het is de grootste Nederlandse DJ ooit en was op heel veel zaken de eerste (eerste DJ met een eigen ‘concert’, eerste DJ die op de Olympische Spelen mocht draaien, eerste DJ van de wereld uit Nederland, etc). Tiësto is grootser dan groot en helaas is dat ook een aantal keer in zijn nadeel geweest als mensen bijvoorbeeld teveel van een liveset van hem verwachten. Maar goed, daar wil ik het niet over hebben, ik wil het hebben over Club Life omdat iedereen dat vrij kan luisteren zonder 60 euro voor een kaartje neer te leggen.

Als Tiësto als DJ draait, is het vooral trance (en alles wat daar op lijkt) wat je hoort. In Club Life is de muziek iets gevarieerder, stromingen als electro en zelfs techno komen ook regelmatig langs. Hierdoor is de show voor een groter publiek dan alleen de trancers te luisteren, maar persoonlijk hoeven die rare tracks niet zo voor mij. Ik heb het liefste gewoon de trance-achtige tracks uiteraard.

Club Life bestaat nu ruim twee jaar en had afgelopen vrijdag zijn 115e aflevering. Toen de show begon in 2007 heette het Club Nouveau, maar al snel bleek dat die naam te gay was. Engels klinkt natuurlijk veel toffer dan dat homofiele Frans. Kenmerkend voor de show is de 15 minutes of fame waarin Tiësto een andere DJ laat draaien aan het begin van het tweede uur. Soms zijn dit grote, bekende namen, maar de bedoeling is dat onbekend DJ talent aan bod komt en zo een kans krijgt om door te breken. Net als met de muziekselectie die Tiësto maakt is ook de 15 minutes of fame wisselend van muziekstroming.

Club Life heeft verder regelmatig speciale uitzendingen die een bepaald thema hebben. Zo is er een aantal keer een ‘BlackHole Recordings’ special geweest met alleen maar tracks van zijn eigen platenlabel. Ook was de 100e uitzending natuurlijk speciaal en hierin kwamen enkel tracks die door de luisteraars zelf gekozen zijn. Aflevering 100 is ook by far de beste episode in de reeks natuurlijk met een aantal kneiters van hits (één daarvan kun je hieronder bekijken). Als Tiëso een beetje lui is krijg je meestal een (deel van een) liveset te horen die hij ergens op de wereld heeft gedraaid. In de zomer betekent dat veel livesets vanaf Ibiza aangezien hij dan ook meestal te druk is om de radioshow op te nemen.

De kwaliteiten van Tiësto als radio DJ zijn overigens niet heel erg goed. Hij is enthousiast en heeft een goede muzieksmaak, maar op de één of andere manier is de manier van vertellen niet altijd even professioneel. Ik luister er echter met plezier naar en moet ook regelmatig lachen om de beeldspraak die gebruikt wordt: “De eerste keer dat ik deze track hoorde zat ik in een cabrio in het zonnige Miami. Je begrijpt dat deze zomerse plaat erg veel zomerse gevoelens oproept.” Geniaal.

Mocht je nou een keer op de vrijdagavond radio luisteren, stem dan ook eventjes af op Radio 538. 102FM.

Iedereen weet wat zombies zijn: overleden mensen die weer levend worden en je achterna komen om je bloed te drinken. In talloze films en zelfs muziekvideo’s kom je ze tegen, maar deze zombies zijn niet helemaal de échte zombies. Ze zijn wat veranderd om je te entertainen en geven geen waarheidsgetrouw beeld van wat zombies precies zijn. Gelukkig is daar The Zombie Survival Guide welke begint met het uitleggen van wat zombies precies zijn.

Zombies ontstaan doordat een mens geïnfecteerd wordt met het Solanum-virus dat de hersenen aantast. Nadat je geïnfecteerd bent (meestal door een beet van een zombie) word je langzaam ziek en na zo’n 16 uur raak je in een coma. Nog een paar uur later stoppen al je lichaamsfuncties en ben je ‘dood’. De cyclus eindigt met het weer tot leven komen als zombie. Op dit moment lijk je alleen nog in uiterlijk op een mens, verder ben je helemaal anders. Een zombie kan bijvoorbeeld niet nadenken, heeft geen goede controle over zijn spieren en rot langzaam weg. Toch is een zombie één van de dodelijkste vijanden die er zijn. Een zombie heeft namelijk geen eten nodig en kan prima blijven ‘leven’ met verwondingen of afgerukte lichaamsdelen. De enige manier om een zombie uit te schakelen is onthoofding of het penetreren van de hersenen met een voorwerp (kogel, speer, mes). Zodra de zombie uitgeschakeld is moet het virus nog onschadelijk gemaakt worden en dat is het beste te doen door de resten te verbranden.

Met de beschrijving van de zombie, en alle bijbehorende waarheden en onwaarheden eindigt het eerste hoofdstuk van het boek. Het tweede hoofdstuk behandelt de wapens waarmee je een zombie het best kunt bestrijden. Er worden afwegingen gemaakt op het gebied van draagbaarheid, effectiviteit en verkrijgbaarheid. Er wordt altijd aangeraden om een geweer en een close combat wapen te hebben. Denk bijvoorbeeld aan een carbine (geweer) en een machete (zwaard) die je op de kaft van het boek ziet staan. Ook andere supplies, zaklamp, voedsel, etc, worden in dit tweede hoofdstuk besproken.

Scene uit één van de leukste zombie videogames: Dead Rising

De volgende drie hoofdstukken behandelen allemaal drie mogelijke situaties waarin je jezelf kunt bevinden: defensief, offensief en vluchtend. Dit is afhankelijk van hoe groot de zombie uitbraak is en hoe groot jouw groep overlevenden is. Bij elke situatie staat uitgelegd wat de beste manieren zijn om te overleven en hoe je het best gebruik kunt maken van de omgeving. Het zesde en laatste hoofdstuk is een erg somber getint hoofdstuk. Hierin staat uitgelegd hoe je moet overleven in een wereld die volledig overgenomen is door zombies en je in een of andere uithoek van de wereld moet zien te overleven, ver weg van de voorheen bewoonde wereld.

Dit laatste hoofdstuk is ook het punt waar het boek een beetje inkakt. Het is allemaal net even te overdreven en serieus geworden. Natuurlijk is het hele boek fictie, maar het wordt leuk gebracht, serieus met een knipoog. In het laatste hoofdstuk slaat de schrijver echter een beetje door waardoor het boek minder leuk is om te lezen. Gelukkig eindigt het boek met een aantal historisch vastgelegde encounters met zombies waarbij zelfs Nederland aan bod komt. Rond 700 was er een zombie voorval in het gebied dat nu Friesland heet. Bewijs voor dit voorval komt van een schilderij dat hangt in de kelders van het Rijksmuseum en waarop drie zombies te zien zijn die zich te goed doen aan een gevallen ridder. De voorvallen worden allemaal beschreven alsof het echt gebeurd is en dit maakt het einde van het boek erg leuk. Er wordt bijvoorbeeld ook niet altijd gezegd dat het zombies zijn of dat de bewijzen onomstreden zijn. Je mag zelf beslissen of het echt gaat om zombies of dat het gewoon een rare cult van kanibalen was dat beschreven is. Een leuk einde van een leuk boek. Jammer van het zesde hoofdstuk alleen…

Oh jongens en meisjes, dit wordt een lang artikel… Er is zoveel getoond en ik heb over zoveel getoonde dingen een mening dat ik het gewoon per console of handheld ga bespreken. Zo blijft het nog enigszins overzichtelijk. Schenk in ieder geval even wat te drinken in, zet je bureaustoel recht en neem je tijd. De E3 is terug en dit vond ik er van:

Nintendo Wii
De Nintendo Wii trapt de nabeschouwing af omdat deze console mij het minst interesseerde vooraf. Op dit moment is dit flink omgeslagen en heb ik besloten dat ik volgend jaar, waarschijnlijk rond mijn verjaardag, weer een Nintendo Wii ga kopen. Ik hoop dat de zwarte Wii die is aangekondigd dan ook in Europa te koop is en de prijs ietsjes omlaag is gegaan. Je zult je waarschijnlijk afvragen waarom die omslag er ineens is… Het komt voornamelijk door de aankondiging van Super Mario Galaxy 2. Hoewel ik het eerste deel niet helemaal uitgespeeld heb is het wel een van de games waar ik me deze generatie het meest mee vermaakt heb. Daarnaast heeft de nieuwe Metroid: Other M, mijn aandacht getrokken. Geen idee of ik dat leuk ga vinden, maar het ziet er erg gaaf uit! Andere games die voor de Wii getoond zijn en potentiële toppers zijn: Dead Space Extraction, FFIV After Years, Sin & Punishment 2 en No More Heroes 2. Nintendo kwam naast al deze games ook met een aantal minder interessante dingen die vooral voor hun nieuwe doelgroep bedoeld waren. Denk aan een Wii Fit Plus, Wii Sports Resort, een multiplayer New Mario en de Vitality Sensor. Meh, dat hoef ik allemaal niet!

Mario en Yoshi op de Mario-planeet.

PlayStation Portable
De PSP is niet echt een handheld waarop ik veel game. Ik heb genoten van God of War, Crisis Core en Tales of Eternia, maar daarbuiten blijft het vooral een handheld om films op te kijken als ik in de trein zit. Na de E3 is deze kijk op de PSP nog niet echt veranderd, al zijn er wel wat leuke games aangekondigd zoals bijvoorbeeld Resident Evil en Lunar Silver Star. Het meest blij was ik echter met de release van Final Fantasy VII voor de PSN-store. Sinds donderdag kun je voor 10 euro deze PSOne klassieker downloaden en spelen op je PSP of PS3. Helemaal geweldig natuurlijk en voor zover ik kan zien zijn er talloze gamers die deze versie hebben gedownload. Een mooi signaal naar Square-Enix om eens op te schieten met die FFVII:remake!
In de PSP Go, de nieuwste versie van de PSP, ben ik niet geïnteresseerd. Het design vind ik best aardig met dat slidescherm, maar 250 euro is veeeeeeeel te duur. Ik zie verder ook niet echt veel voordelen ten opzichte van mijn PSP (die het weer gewoon normaal doet).

An impressive ascent Agent!

Xbox 360
De beste console van deze generatie. By a landslide. De Xbox 360 heerst en het enige dat ik wilde om nog blijer te worden was een nieuwe Crackdown. Nou, ik heb mijn zin gehad en Crackdown 2 is officieel aangekondigd. Joepie! Ook de nieuwe beelden van Dead Rising 2 en Bioshock 2 gaven een glimlach op mijn gezicht. Helaas is het verder een beetje een matige E3 geweest voor de 360 eigenlijk… Alan Wake, Assassin’s Creed 2 en Dante’s Inferno lijken me allemaal best okay, maar ik heb er geen WOW gevoel bij. Daarbij komt ook nog eens dat Microsoft heel veel aandacht schonk aan hun 3D camera, de Natal. Dit lijkt me helemaal niets, ik wil gewoon normaal gamen. Wat dat betreft behoef ik nog wat ontwikkeling op het gebied van veranderingen. Laten we hopen dat de Natal niet teveel gepushed gaat worden door Microsoft en dat ik Fable 3 over een paar jaar gewoon kan spelen zonder die camera!

PlayStation 3
De verwachtingen voor de PS3 lagen dit jaar het hoogst. Er zou een slimline aangekondigd worden, net als een prijsverlaging. Beide zijn echter niet aan bod geweest en dus wordt het een normale PS3 met inFamous na de tentamens. Na deze kleine teleurstelling kwam er ook nog eens het motion-control apparaat van Sony aan bod en mijn hoop in de PS3 zakte helemaal weg. Gelukkig had Sony de beste line up qua games met als paradepaardje het gewelddadige God of War 3. Tel daar Uncharted 2, Heavy Rain, Final Fantasy (versus) XIII en The Last Guardian bij op en je hebt wat mij betreft de ‘winnaar’ van de E3.

Kratos heeft last van ochtendhumeur

Nintendo DS
Hoewel ik de Nintendo DS al een tijdje niet gebruikt heb omdat ik vooral boeken lees tegenwoordig blijft het mijn favoriete handheld waarvan ik weet dat er een constante stroom topgames voor verschijnt. Lang niet alles dat ik wil spelen kan ik spelen omdat er simpelweg te veel verschijnt (ik moet nog steeds DQV uitspelen ook). Op de E3 zijn er ook weer gegarandeerde toppers getoond zoals bijvoorbeeld Mario & Luigi 3 en een nieuwe Professor Layton. Bovendien is er nog een Golden Sun aangekondigd, maar hier voel ik nog niet zoveel voor. De GBA-versie had een vreselijke eindbaas die de hele game voor me verpestte. Upgraden naar een DSi hoef ik overigens op dit moment nog niet te doen, het aantal exclusives hiervoor is nog iets te laag en een DSi is gewoon te duur nog. Ik denk dat ik dit wel een mooi Sinterklaaskado trouwens, even zorgen dat ik braaf ben de rest van het jaar!

Maar hoe mooi alle eerder genoemde games ook zijn, ze zijn allemaal niet mijn game of the show… Die ‘prijs’ gaat naar een klein schattig DS-spelleke met de naam Scribblenauts. In Scribblenauts speel je in een cartooneske setting een held die allerlei problemen op zijn pad tegenkomt. Om deze problemen en uitdagingen op te lossen moet jij als speler zélf verzinnen hoe je deze moet aanpakken. Volgens de makers zijn de mogelijkheden eindeloos en alles dat je kunt verzinnen zit in de game. Kijk de onderstaande trailer maar even voor een kleine impressie van de game. Ik hoop dat eind dit jaar, als de game uitkomt, hij ook alle verwachtingen kan waarmaken. Ik ben in ieder geval ontzettend nieuwsgierig!

Nintendo stelt me zoals bekend een beetje teleur. Mijn Wii heb ik een half jaar geleden de deur uit gedaan en voorlopig heb ik mijn zinnen gezet op een PS3. Het lijkt er echter op dat ik ooit toch weer een Wii moet gaan kopen. Nintendo heeft namelijk Super Mario Galaxy 2 aangekondigd. Hoewel ik het eerste deel niet helemaal uitgespeeld heb is het wel een van de beste games van deze generatie en een vervolg daarop is altijd goed. Ook komt er een Dead Space game aan die zich afspeelt VOOR de 360-game en ook dat is interessant denk ik. Nintendo liet ook nog zien dat ze samenwerken met Team Ninja (Ninja Gaiden) aan een Metroid-game. Deze Metroid heet: Other M en lijkt een kruising tussen Metroid en Ninja Gaiden te worden. Dat kan dus ook zomaar een gave game worden, mits hij niet zo frustrerend wordt als Ninja Gaiden zelf. Ja, strax aan het einde van deze consolegeneratie, als de Wii nog maar 100 euro kost, zijn er toch een aantal titels die ik wil hebben hoor!

‘Yoshi maakt zijn opwachting in Galaxy 2’

Wat betreft de DS waren het vooral Mario & Luigi 3 en Wario Ware die de show stalen. Beide games zijn must-haves, al moet ik voor Wario Ware ook wel eerst een DSi gaan kopen. Verdorie! Naja, dat komt ook nog wel.

Als je zo leest heeft Nintendo een geslaagde conferentie gehad, maar ik zag ook een hoop dingen die ik NIET wil hebben of spelen. Een nieuwe Wii Fit en Wii Sports bijvoorbeeld. Dat soort casual crap komt er hier niet meer in. Ook New Super Mario Bros. Wii wil ik niet. Hoewel het gebaseerd is op New Mario DS, mijn favoriete DS game, is dit geen normale singleplayer Mario, maar een game voor vier spelers. Zeg maar zoiets als Little Big Planet met normale controls. Niet leuk als je het mij vraagt.

Nintendo is overduidelijk een nieuwe weg ingeslagen waarbij ze ook heel veel aandacht schenken aan de niet traditionele gamer. Deze mensen spelen applicaties die ik persoonlijk niet boeiend vind. Gelukkig heeft Nintendo nu ook door dat de gewone gamer ook aandacht verdient. Deze persconferentie was stukken beter dan die van vorig jaar waarin Wii Music centraal stond. Het floppen van die game heeft ze een beetje wakker gemaakt denk ik. Thank God!

Al met al geen slechte show, maar ook weer niet super extreem gaaf te gek cool. Gewoon, een leuke show dus. Op naar Sony. Deze begint over een half uur alweer!

Nou, er is geen PS3 slimline aangekondigd en ook geen prijsverlaging. Verder is Final Fantasy VII remake nog steeds vaporware. Toch durf ik te stellen dat Sony de beste persconferentie van de Grote Drie had. Ze toonden namelijk de meeste games, en bovenal, de beste games. God of War III, Uncharted 2, Final Fantasy XIII en nog talloze andere games. Het was een conference zoals een conference hoort te zijn met veel beelden van alle games die er aan zitten te komen en vrij weinig geouwehoer er tussendoor. Ik geloof ook heilig in de kracht van de PS3 en ik zal er zo snel mogelijk één kopen. De inFamous bundel. Het lijkt me overigens wel verstandig dat ik dat NA de tentamens ga doen… Die drie weken kan ik ook nog wel wachten :’)

‘De PSP Go’

Voor de PSP komt er ook een shitload aan nieuwe games uit. Veelal kleinere broertjes van eerder op de PS3 verschenen titels, maar niet minder indrukwekkend daardoor. Denk eens aan MotorStorm, LBP, Metal Gear Solid, Resident Evil en, eindelijk, Gran Turismo. Als je dan ook nog eens bedenkt dat al deze games voortaan te downloaden zijn via PlayStation Network op de nieuwe PSP Go dan heeft Sony een flinke stap voorwaarts gedaan. Overigens blijven alle PSP games ook gewoon op UMD uitkomen, als het goed is komen er geen PSP Go exclusives zoals dat bij de DSi wel is. De PSP Go is kleiner, heeft een schuifscherm, bluetooth, 16GB opslag en nog wat meer tweaks. Ik hou het echter bij mijn huidige PSP, vooralsnog biedt de PSP Go niet echt veel extra in mijn ogen. Bovendien is de prijs, 250 euro, achterlijk hoog.

Wat betreft falende ideeën had Sony overigens ook genoeg om te laten zien. Ook zij komen met iets van motion controls, alleen is het nu een combinatie van Nintendo (iets in je handen houden om te zwaaien) en Microsoft (een camera die dat iets volgt en vertaalt naar on-screen bewegingen). Het ziet er allemaal wel indrukwekkend uit, zeker omdat je bewegingen een op een overgezet worden, maar kom op. Ik wil gewoon relaxed gamen zonder als een malloot voor de TV te staan. Dat is leuk voor een half uurtje, maar kun je voorstellen dat je een game als Fallout zo speelt? Veertig uur lang voor de TV staan? Nee, laat mij maar een beetje onderuit gezakt op de bank hangen met een controller in m’n hand.

Ook het nieuw aangekondigde, en getoonde Final Fantasy XIV (XIII is nog niet eens uit :’) ) boeit me niet. Dit is een online RPG waarin je met meerdere gamers op avontuur gaat. Dat klinkt misschien wel aardig, en 15 miljoen WoW gamers vinden het vast gaaf, maar het trekt me niet. Het gaat te snel als een verplichting voelen vrees ik, als je te weinig speelt wordt je karakter ook niet sterk genoeg en zijn al je vrienden sterker. Nee, doe mij maar een gewone Final Fantasy!

Al met al was het een mooie conferentie van Sony met maar een paar zwakke saaie momenten. Het grootste gedeelte ging gewoon over games. En daar draait het uiteindelijk allemaal om!

De E3 is zojuist officieel begonnen met de persconferentie van Microsoft en holy shit, wat een tegenvaller was dat… Laten we echter beginnen bij het begin, namelijk de games waarvan we al wisten dat ze bestonden: Call of Duty Modern Warfare 2, Rock Band Beatles, Forza 3, Final Fantasy XIII, Tony Hawk (met skateboard controller) en Halo ODST. Hiervan werden wat beelden getoond, maar niets was echt wereldschokkend. Niets voor de E3 ook eigenlijk omdat ik het allemaal al kende ook.

Dan waren er nog games waarvan we wisten dat ze bestonden, maar waar we al (te) lang niets van gehoord hadden: Splinter Cell Conviction en Alan Wake. Beiden zagen er erg goed uit, al ben ik zelf geen Splinter Cell fan. Alan Wake lijkt op Silent Hill en Alone in the Dark. Een beetje creepy horror achtig, en dat is wel gaaf op zich. Wat mij betreft was Alan Wake ook de eerste game waarvan ik dacht “cool”. Het is even afwachten of die uiteindelijk ook gaaf blijft, AitD viel uiteindelijk tegen namelijk door slechte besturing.

‘Eerste ‘beeld’ van Crackdown 2′

De écht nieuwe games komen met Joy Ride (Mario Kart met Avatars) en Shadow Complex (2.5D side scrolling shoot ‘m up), beide voor XBLA en titels als Left 4 Dead 2, Halo Reach, Metal Gear Raiden en Crackdown 2. Left 4 Dead is leuk voor de fans van L4D (een game die ik nog wil kopen als budgettitel) en de aankondiging der aankondigingen is natuurlijk Crackdown 2. Ik ben erg blij met deze officiele aankondiging en de beelden die we zagen waren ook erg veel belovend (zombies?)! De E3 is voor een groot deel al geslaagd als je puur kijkt naar Crackdown 2!

Helaas is Microsoft nog veel meer van plan met de 360 dan alleen gaming… Naast een hoop live streaming films/TV (geen idee of dit ook in NL komt) zijn ze erg community gericht met onder andere integratie van Twitter en Facebook. Vrij nutteloos als je het mij vraagt, al zou de Twitter integratie wel leuk zijn als je behaalde achievements automatisch in je Twitter zouden verschijnen… Van deze community zooi hoef je overigens niets te gebruiken, en het zit ook niet echt in de weg. Het lijkt me allemaal een beetje nutteloos en overbodig alleen.

Zoals altijd was er op het einde van de conferentie een grootse aankondiging waarvan Microsoft verwacht dat het hoge ogen gaat gooien en de gaming industrie op zijn kop zal zetten. Vorig jaar was het de aankondiging van FFXIII op de 360, pretty shocking indeed. Dit jaar was het echter een achterlijke motion camera. Een combinatie tussen Eyetoy en Wiimote, maar dan zonder dat je een controller vast hebt. Je bent dus echt, net als vroeger met de Eyetoy, in de lucht aan het zwaaien om je games te spelen. Guitar Hero wordt Air Guitar en een voetbal game wordt hetzelfde als zwaaien met je been zonder iets te raken. De Natal, zoals de camera voorlopig heet, is in mijn ogen het meest dwaze wat ze hadden kunnen verzinnen. De Wii en Eyetoy hebben aangetoond dat zulke zwaai-games leuk zijn om met een paar man te spelen, een uurtje of twee maximaal. Daarna is het klaar. Je speelt dat niet in je eentje, nooit. Het is onnodig, overbodig, nutteloos en bovenal domweg Nintendo proberen na te doen omdat de Wii als warme broodjes over de toonbank vliegt (of nou ja, vloog). Ik voorspel een heel dikke flop. Zonde van al het R&D dat er gedaan is bij Microsoft en bijvoorbeeld Lionhead. In plaats van Fable 3 zijn ze daar bezig gegaan met een Tamagotchi kloon waarin je via de Natal met een 13 jarig jongetje kan communiceren. Dat kan een mooi pedo-sim worden :’)

Lang leve Crackdown.