Easy does it
Ik speel vrijwel al mijn games op de makkelijkste moeilijkheidsgraad. Easy. Ik zoek namelijk geen uitdaging in mijn games, maar gewoon vermaak. In Dead Space hield dit in dat ik ontzettend veel kogels tot mijn beschikking had en vrijwel niet dood ging, maar de game was dankzij de goede spanningsopbouw toch ontzettend spannend. Met een game als Tomb Raider betekent dit dat healthpacks effectiever zijn en je minder snel dood gaat. Easy komt er dus op neer dat het gewoon gemakkelijker wordt en daardoor een hoop stress en frustraties weghaalt. Een game wordt gewoonweg fijner om te spelen, zoals het hoort. Lekker ontspannend.
Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen, Rainbow Six Vegas speel ik vrijwel altijd op ‘Realistic’, dat is de moeilijkste graad en ook Guitar Hero gaat op medium en soms zelfs op hard. Het is niet zo dat ik onwijs goed ben in die games, maar hier zijn de hogere moeilijkheidsgraden beter op zijn plek (expert in Guitar Hero begin ik niet aan overigens).
Daarnaast zijn er ook nog games die in de categorie ‘te frustrerend’ vallen. Hierbij denk ik meteen aan Ninja Gaiden voor de vorige Xbox. Ik vond het een onwijs gaaf spel en kwam zonder al te veel moeite in level 7. Daar zat echter een eindbaas in waarover ik al veel had gelezen op internet, een echte bitch. Eenmaal daar aangekomen was ik vrij snel dood en toen ik er achter kwam dat ik het halve level opnieuw moest spelen (inclusief de eindbaas van level 5 als ‘gewone’ vijand) had ik het gehad. Ik ben gekke Henkie niet en heb geen zin om steeds een half level opnieuw te moeten spelen. Ninja Gaiden heb ik daarna nooit meer aangeraakt. Een andere game die ik weg gelegd heb was Viewtiful Joe, de eindbaas Fire Leo was simpelweg te moeilijk terwijl de rest van de game prima te doen was. Zonde hier was ook dat Fire Leo de eindbaas van het één na laatste level was. Na Fire Leo zou er enkel nog een soort proloog level komen waarin het plot van de game duidelijk werd… Eeuwig zonde eigenlijk.
Maar goed, Demo Play dus. Nintendo wil hiermee de casual gamer tegemoet komen om ervoor te zorgen dat deze niet zomaar zijn of haar dure games aan de kant legt en daarmee 50 euro als het ware weggooit. Ik vind dit dus een goed idee. Als Demo Play zou bestaan in bijvoorbeeld Viewtiful Joe had ik na Fire Leo gewoon verder kunnen gaan en had ik die game gewoon uitgespeeld. Bij Ninja Gaiden had dit overigens geen nut gehad, de checkpoints in die game zijn gewoon ruk (dat is het grootste probleem in Ninja Gaiden). Ook kan ik nog wel meer voorbeelden bedenken, vooral van moeilijke eindbazen. Voor een simpele gamer die maar af en toe een game speelt is Demo Play dan helemaal een welkome optie.
Iedereen die overigens denkt dat Nintendo dit verzonnen heeft moet even wat reviews lezen van Alone in the Dark op Xbox 360 en PS3. Daar zit de optie om moeilijke stukken over te slaan. Nintendo heeft het dus niet zelf verzonnen, enkel geperfectioneerd. De computer laten spelen houdt namelijk in dat je nog wel kan meekijken, in Alone in the Dark mis je gewoon hele stukken als je de help optie gebruikt. Dát is pas zonde van je geld! Demo Play wordt overigens geïntroduceerd met New Super Mario Bros. Wii die eind dit jaar uitkomt.
Lang leve Demo Play. Lang leve Nintendo!
Ninja Gaiden. Fantastisch spel Een van mijn lievelingsgames op de oude Xbox. Spel was niet frustrerend maar uitdagend! En ik vind een pittige uitdaging heerlijk!
Wel respect voor je Guitar Hero skills. Ik kom niet verder als “easy”.
Posted on June 20th, 2009 at 10:38
Demo Play!!
Dat is wel het stomste wat ik ooit heb gehoord Kijk dan gewoon een goede film
Je bent gewoon niet goed genoeg voor Ninja Gaiden
Posted on June 20th, 2009 at 11:16
================================
Easy komt er dus op neer dat het gewoon gemakkelijker wordt en daardoor een hoop stress en frustraties weghaalt. Een game wordt gewoonweg fijner om te spelen, zoals het hoort. Lekker ontspannend.
================================
:’) Ah,… leg je dat zo uit!
Posted on June 28th, 2009 at 13:03
Add your comment
You must be logged in to post a comment.