Roy-O-Rama

Ik zag ooit eens een reportage over komkommertijd op RTL4, en dan weet je dat het gewoon écht komkommertijd is. Voor iedereen die geïnteresseerd is in waar die uitdrukking vandaan komt raad ik aan hier te lezen. Voor iedereen die dat niet boeit volgt de rest van mijn verhaal.

De grote vraag is altijd waarmee je moet beginnen, nu ben ik begonnen over de komkommertijd, maar dat is niet het echte begin. Het echte begin is wat droevig nieuws dat ik deze week te horen kreeg… Bobby Robson is overleden. Nu zal waarschijnlijk lang niet iedereen weten wie dat is, maar hij is onder andere voetbaltrainer bij PSV geweest. De goede man heeft redelijk veel bereikt in zijn carriere maar uiteindelijk kreeg de nare ziekte kanker hem te pakken… Bobby Robson is 76 jaar geworden.

Laten we echter niet te lang stil staan bij de droevige dingen! We gaan vooruit nu eindelijk en dat begon maandag meteen goed toen ik op werk gevraagd werd of ik medewerker 3 wilde worden. Dit komt neer op meer verantwoordelijkheden (leiding geven en shifts draaien) en meer geld! Dat was erg leuk om te horen en ik heb nu al meteen twee avonden mee afgesloten deze week. Het enige dat een beetje jammer was, was de vrijdagavond waarop de muntjes-telmachine kapot was. Dan moet je ineens 200 euro aan kleingeld met de hand gaan tellen :’) Verder zijn de meeste taken goed te doen en kijk ik er naar uit om in augustus ook daadwerkelijk in mijn eentje te gaan draaien. Ik heb er zin in!

Thuis gaat het ook best aardig wat betreft mijn taken / to-do. Ik heb nu ongeveer de helft af en volgende week begin ik met het leren van de hertentamens zodat ook die to-do doorgestreept kan worden. Het enige dat een beetje faalt is het lezen van boeken, dat is weer helemaal tot stilstand gekomen terwijl ik net voor de vakantie twee boeken extra had gekocht. Dit komt vooral omdat ik meestal direct ga slapen als ik naar bed ga (mits er geen muggen dood gemaakt moeten worden) en het niet echt ‘in de tuin zitten met een boek’-weer is. Naja, die boeken vergaan niet dus dat komt vast nog wel een keer… Ik ben pas op een kwart van mijn leven dus tijd is niet het probleem!

Zombies schieten in Resident Evil 5

Wat betreft mijn hobby videogames spelen geniet ik nog lekker van mijn PS3. inFamous is zoals bekend uitgespeeld, maar ik ben nu druk bezig met Ratchet & Clank. Ik vind die game misschien nog wel toffer dan inFamous! Op de 360 ligt Prototype nog steeds een beetje te wachten om gespeeld te worden en ben ik bovendien deze week begonnen met het co-op spelen van Resident Evil 5. Na even flink wennen aan de besturing en het gebrek aan kogels zitten we inmiddels in chapter 2-2 geloof ik en het is echt een toffe game. Grootste schrikmoment kwam overigens niet van een zombie, maar van mijn co-op buddy die door een raam sprong terwijl ik net het hoekje om kwam lopen

Oh, en nu we het toch over games hebben; al mijn blogs over games hebben geen stem-sterretjes meer. Ik weet niet wat er met die functie is gebeurd, hij is verdwenen uit de opties, terwijl de bestanden wel allemaal nog online staan? Ik ga het uitzoeken, maar dat heeft niet echt prioriteit. Het staat in ieder geval onder de regel ‘groene linkjes rechts bovenin fixen’ en die doen het al drie maanden niet geloof ik

Nou, dat was het dan weer en dan rest me niets anders dan af te sluiten met dé zomerhit van dit jaar: I will be here van DJ Tiesto. Zet je speakers op een goed hard volume en klik op play. Voor iedereen die mee wil zingen staan de lyrics onder de clip! Ciao!

Sinds begin juli heb ik vakantie! Normaal gesproken betekent dat lekker relaxen of misschien zelfs een paar weken het land uit, maar dit jaar niet. Ik heb gekozen voor fulltime werken om wat extra geld te verdienen dat ik meer dan nodig heb. De vrije tijd die ik heb stop ik in een middagje bier drinken en spare-ribs eten in Utrecht of een paar dagen feesten in Nijmegen. Zo blijft er echter weinig tijd over om te gamen of om een blog te schrijven.

‘Een willekeurige baby genaamd Max’

Vandaag ben ik echter extra vroeg op gestaan om voor mijn werk nog even een was te draaien waardoor ik ook mooi even deze blog kan schrijven! Ik wil jullie namelijk nog vertellen over wat gebeurtenissen van gisteren. Ik was keihard aan het werk toen ik gebeld werd, afgeschermd nummer dus niet zo boeiend. Toen ik echter vijf minuten later wéér gebeld werd ging ik toch maar stiekem opnemen het kon immers de belastingdienst zijn. Het bleek echter niet de belastingdienst, maar een mevrouw die me feliciteerde! Ik was onwijs blij en bedankte de mevrouw, maar wilde wel even weten waarmee… “Nou, met de geboorte van een gezonde zoon genaamd Max”. Okaaaaayyy… Daar wist ik niets van en dat heb ik de mevrouw verteld, nadat ze mijn naam en telefoonnummer gecheckt had bleek inderdaad dat ik toch niet de vader van Max was. Eenmaal thuis gekomen had ik post van de belastingdienst maar toen die envelop open was bleken het papieren te zijn om kinderbijslag aan te vragen. Juist. Mag ik alsjeblieft eerst afstuderen voordat mij kinderen opgedrongen worden? Damn.

Maar goed, nu ik de belastingdienst toch genoemd heb even een update daarvoor. Ik kreeg twee weken terug een fijne beschikking waarin stond dat ik een half jaar toeslag moest terugbetalen en daar ben ik het natuurlijk niet mee eens. Na drie telefoontjes en twee papieren bezwaarschriften verder weet ik inmiddels wel waarom ze denken dat ik terug moet betalen, ik was te laat met het overschrijven van mijn adres bij de gemeente. Nu staat in mijn huurcontract gelukkig wel de goede datum en had ik nog een eerdere brief naar de belasting waarin ik de adreswijziging doorgaf, dus ik ga er vanuit dat dit ook wel goedkomt. Anders is het werken deze vakantie ook een beetje nutteloos :’)

Voor deze vakantieperiode, die inmiddels alweer bijna halverwege is besef ik me, had ik van te voren een grote To-Do gemaakt met klusjes die ik moet doen van mezelf. Zo stond het poetsen van de badkamer op de lijst evenals het uitspelen van inFamous. Deze twee taken heb ik kunnen afstrepen, maar ik moet nog steeds mijn fiets maken (zeker omdat mijn reservefiets ook bijna uit elkaar valt) en mijn televisiemeubel eens netjes indelen. Ik denk dat ik dat maar ga doorschuiven naar week 31, dan heb ik een hele dag vrij en werk ik wat minder in de avonden. Van een andere to-do, ‘in de tuin in de zon zitten’, is helaas nog niets gekomen. Het weer werkt daarvoor niet echt mee en als ik me nu omdraai en naar buiten kijk zie ik ook weer regen. Regen waardoor ik zo meteen naar mijn werk mag fietsen.

Al met al heb ik het dus best druk en heb ik ondanks dat ik vakantie heb niet echt tijd voor mijn hobbies, maar ik kom de weken wel door. Toch mis ik het op vakantie gaan wel een beetje (vorig jaar had ik tenminste nog een weekendje Games Convention in Leipzig), misschien dat ik in september nog een weekendje weg kan. Rome, of Londen, lijken me wel een leuke bestemming voor een lang weekend!

Op dit moment heb ik Prototype nog niet helemaal uitgespeeld, nog een missie of 5 geloof ik, maar ik heb er wel genoeg van gezien om er een blog over te schrijven, bij deze dus: Prototype is een game waarin jij als hoofdpersoon niet weet wat er met je gebeurd is. Je hebt overdreven krachten (je kan overmuren rennen, hoog springen, zweven, muteren, mensen absorberen, etc) en de halve stad is geinfecteerd met een vreemd virus. Nou, als gamer weet je meteen wat er gebeurd is en het is aan jou de taak om de hoofdpersoon verschillende missies te laten doen zodat hij het zelf ook weet. In de game heb je uiteraard hulp van een aantal personen en is er één Nemesis die je achterna gaat.

Je begint Prototype met een heleboel krachten en je bent bijna onverwoestbaar maar na de eerste missie ga je terug in de tijd en moet je steeds meer upgrades ‘kopen’ door ervaringspunten daar voor in te wisselen. Een beetje het Metroid idee gecombineerd met een RPG, overgoten met een superheldensausje dus. Dit klinkt natuurlijk erg gaaf en dat is het met vlagen ook echt. Ik zeg expres met vlagen omdat Prototype een game van ups en downs is. Sommige momenten in de game waan je jezelf een ware God die onverslaanbaar is; je hakt de vijanden makkelijk in de pan, je springt en vliegt van gebouw naar gebouw en je verwoest alles wat je tegenkomt. Op andere momenten is de game frustrerend en haast niet te doen; vooral sommige ‘eindbazen’ zijn vre-se-lijk en hakken jou in drie slagen in de pan… Het is een voordeel dat de checkpoints goed zitten anders was de kans groot dat ik niet verder dan een paar uur was gekomen, ik haat frustratie, daarvoor speel ik geen spelletje.

‘Eén van de devastator-attacks’

Zoals gezegd is het verhaal zo standaard als het maar zijn kan en kun je vrij snel raden waar het heen gaat. Het wordt echter wel op een aardige manier verteld, naast de filmpjes tussen de missies door kun je namelijk ook bepaalde mensen absorberen om via hun geheugen meer te weten te komen. Via dit ‘web of intrigue’ krijg je extra achtergrondinformatie over de virus-outbreak in New York. Er zijn alleen wel heel veel mensen in dit web dat je ze nooit allemaal gaat tegenkomen, dat is alleen voor de achievementhoeren. Het absorberen van mensen is overigens niet alleen om hun herinneren te weten te komen, als je een helikopterpiloot absorbeert kun je vanaf dan ook in een heli vliegen en van al het absorberen krijg je ook extra health.

In een goede free roaming game als Prototype zijn de sidequests net zo belangrijk als de verhaalmissies alleen zijn ze hier niet zo leuk om te doen. De sidequests heten hier ‘events’ en hebben niet echt iets te maken met een missie, het is meer een simpele opdracht ‘kill x aantal vijanden in 3 minuten’ of ‘ren zo snel mogelijk langs alle checkpoints’. Een beetje jammer want ik heb totaal niet de drang om alle events te gaan spelen, quit the opposite zelfs… Toch kan het handig zijn om er een aantal wel te doen aangezien je er flink wat experience mee krijgt die je kunt gebruiken om jezelf te versterken met meer krachten, meer physiek en nieuwe aanvallen. Vooral de devestator-krachten zijn hierbij erg fijn aangezien deze area-attacks in 3 seconden alle vijanden in de buurt vernietingen. Heerlijk! Een devastatormove kun je alleen uitvoeren als je health op meer dan 100% zit wat je kunt bereiken door genoeg vijanden/mensen te absorberen.

Na het spelen van zowel inFamous al Prototype kunnen we concluderen dat inFamous de betere van de twee is. Het verhaal is beter, de opbouw is beter, de sidequests zijn beter en de overall gameplay is beter. Prototype is echter verre van een slechte game en kent een ongelimiteerde vrijheid. Voor mensen die er van houden om gewoon zoveel mogelijk chaos te veroorzaken is Prototype een ideale game zelfs. Persoonlijk zal ik de game na het uitspelen niet meer spelen, na één play-through heb je alles wel gezien en de achievements zijn niet boeiend genoeg om je een tweede keer te boeien. inFamous zal ik wel nog een keer gaan spelen, als bad-guy. Maar eerst Ratchet & Clank!

Operation Anchorage werd niet zo heel goed ontvangen toen deze DLC beschikbaar kwam en nu ik er zelf doorheen gespeeld heb kan ik niet anders dan het met de kritieken eens zijn. Operation Anchorage is, in vergelijking met zowel de andere DLC als de game Fallout zelf gewoon wat karig.

‘Vergeet je thermo-ondergoed niet!’

Anchorage is een plaatsje in Alaska en Operation Anchorage speelt zich hier in de grote ijsvlakten af. In het jaar 2076 hebben Chinese troepen Alaska veroverd en is het aan de Amerikaanse troepen om Alaska terug te veroveren. De oplettende lezers weten dat Fallout 3 zelf afspeelde in 2277 en dus zou het gek zijn als je vanuit de Wasteland zomaar ineens naar Alaska zou gaan, 200 jaar eerder…

Het is echter logisch als je hoort dat Operation Anchorage eigenlijk een computer simulatie is zoals eerder in de game ook al zijn geweest. Je neemt als speler plaats in een futuristische bioscoop en je bevindt je vanaf dat moment in een simulatie. In OA heb je geen van je eigen wapens, alles wat je nodig hebt krijg je in de simulatie zelf. De simulatie speelt overigens exact hetzelfde als de gewone game, dus eigenlijk merk je niet eens dat het een simulatie is op de verdwijnende lijken na dan. Aan het einde van OA, als je alle Chinezen hebt verslagen keer je terug uit de simulatie en opent er een kamer met enorm veel goodies. De goodies hier, onder andere een kick-ass Gauss Rifle en wat nieuwe Power Armor, zijn allemaal te gebruiken in de rest van de game. Mocht je hierin geinteresseerd zijn dan is OA wel de moeite waard.

Ga je echter voor een tof verhaal, of wat spannende quests, dan is OA niet jouw ding. Operation Anchorage is eigenlijk alleen de moeite voor de echte Fallout fans die alles willen spelen. Alle andere Fallout spelers kunnen beter Broken Steel of Point Lookout downloaden als ze meer Fallout willen.

Na anderhalf jaar staat er eindelijk weer een PlayStation 3 in huize Roy-O-Rama! Dankzij mijn vakantiegeld is het grote zwarte monster weer terug. De gekochte bundel is een 80GB versie met Dual Shock controller en de game inFamous en over die game gaan we het vandaag hebben.

Een tijdje terug had ik al een blog over inFamous waarin ik inFamous naast Prototype legde om te kijken welke game de spirituele opvolger van Crackdown zou zijn. Inmiddels is Crackdown 2 aangekondigd en liggen Prototype en inFamous in de winkels. De eerste van deze drie games die ik speel is inFamous welke, zoals gezegd, geleverd werd bij mijn PS3. In inFamous speel je Cole, een man met superkrachten. Deze krachten (gebaseerd op elektriciteit) heeft hij gekregen toen er een bom ontplofte in de stad, maar Cole heeft geen idee hoe of wat. Hij weet alleen dat hij de krachten heeft.

Op een gegeven moment neemt Moya, een vrouwelijke FBI-agente, contact op met Cole en zij geeft hem opdrachten. Je doet steeds meer missies en langzaam ontvouwt zich het verhaal waarin verteld wordt hoe Cole aan zijn krachten is gekomen. Het verhaal blijkt achteraf erg goed in elkaar te zitten en is, zeker voor een sandboxgame, erg de moeite waard. Gaandeweg krijgt Cole steeds meer en sterkere krachten en kun je letterlijk de bliksem oproepen om zooi op te blazen. Erg indrukwekkend als een grote truck ontploft in HD graphics en DTS geluid. Next-gen gaming op z’n best!

Lightning Strikes

Je komt overigens regelmatig keuzemomenten tegen in de game waarin je kunt kiezen voor een goede of kwade oplossing. Een simpel voorbeeld is bijvoorbeeld een missie waarin je een burger moet helpen zijn kluis te bewaken. Als je alle vijanden hebt gedood kun je de burger doden en zijn buit meenemen, of je kiest er voor om netjes een eventuele beloning af te wachten. De keuzemomenten zijn steeds duidelijk aangegeven met een rode of blauwe bliksem. In inFamous kies je er dus echt voor om goed of slecht te zijn en is het minder verweven in de game als in bijvoorbeeld Fable waar het veel dieper gaat (ik deed daar vooral goede missies, maar werd uiteindelijk toch slecht omdat ik huurders van mijn huizen teveel huur vroeg…).

Ik heb inFamous op dit moment uitgespeeld voor zover het verhaal gaat, de ontknoping is best apart ondanks dat ik het al wel een klein beetje zag aankomen. Het enige dat ik nog wil doen is wat trophies halen en het tweede eiland op 100% uitspelen. Het vreemde is echter dat de laatste drie sidequests niet verschijnen, geen idee wat ik mis of fout doe. Maar goed, dit komt wel, en anders komt het nog wel als ik de game een tweede keer ga spelen als zijnde een slechte Cole. Meer PS3 games heb ik op dit moment toch niet van mezelf dus ik zal wel moeten Dat ik de game een tweede keer ga spelen zegt overigens genoeg over de kwaliteiten natuurlijk. inFamous is een goede game en het was absoluut de moeite waard om er een PS3 voor te kopen. De game is helaas lang niet perfect, een aantal missies (bijvoorbeeld de toren of de terreurbussen) is gewoonweg irritant en ook zijn sommige sidequests saai om te doen. Desalniettemin heb ik zin in een tweede playthrough! Maar voordat ik daar aan begin eerst wat anders, wat Motorstorm 2 bijvoorbeeld.

Zo, ik heb net heerlijk gedoucht nadat ik mijn eerste week hardlooptraining heb afgerond! Sinds deze week volg ik het ‘Start to Run’ programma dat gepresenteerd wordt door de Vlaamse schone Evy Gruyaert. Zij helpt je middels een aantal podcasts hardlopen via een uitgezet schema. Aan het einde van dit schema, dat 10 weken duurt, is het de bedoeling dat je 30 minuten aan één stuk kunt hardlopen en dan ongeveer 5 km aflegt. Voor iemand met 0 conditie, zoals ik, is dat een flinke uitdaging…

Voordat ik zo ver kan lopen moet ik dus eerst trainen en opbouwen. Het opbouwen gebeurt aan de hand van kleine stapjes zoals je kunt zien aan het schema van de eerste week:

Zoals gezegd heb ik nu net dag drie er op zitten en maandag ga ik weer verder met dag vier. Vooralsnog vind ik het best leuk om te doen, stukken leuker dan ik van te voren dacht. Ik zag hardlopers namelijk altijd maar als een stel loners die te veel energie hadden en zich daarom maar gingen uitsloven in het park met hun suffe iPods. Dit blijkt echter best mee te vallen, al blijft het een eenzame sport (ik kom vrij weinig mensen tegen in het park omdat ik pas rond half 10 ‘s avonds ga lopen).

De komende weken komen er steeds een aantal minuten bij en gaan de loop-gedeeltes steeds langer duren terwijl de wandelstukken even lang blijven, ik ben reuze benieuwd naar de eerste vijf minuten sessie bijvoorbeeld! Voor alle fans is hier trouwens het rondje dat ik loop door Midden Delfland, mocht je tussen half 10 en 10 niets te doen hebben aanstaande maandag of woensdag, kom me gerust aanmoedigen, dan mag je na afloop een biertje komen drinken!

En nu ga ik even op de bank liggen. inFamous spelen op de PS3!

Ahh, Fallout. Sweet Fallout. Hard op weg om mijn favoriete game van deze generatie consoles te worden… Sinds kort is alweer de vierde DLC voor de game te downloaden: Point Lookout en het is de tweede DLC die ik speel. Na Broken Steel, welke de main story verlengde, is Point Lookout een apart gedeelte.

Met deze boot vaar je naar Point Lookout

Zodra je de DLC hebt geïnstalleerd en je hebt de game opgestart krijg je een bericht via je Pipboy die je vertelt dat er een veerpont is aangemeerd bij de riviermond. Deze boot brengt je naar het eiland Point Lookout alwaar zich het nieuwe avontuur zich afspeelt. Het eiland staat bekend om zijn Punga fruit, één van de weinige voedselwaren waar je geen radiation poisoning van krijgt. Het is dus interessant om even uit te gaan zoeken wat er zo speciaal is aan dat fruit. Bovendien wonen er een aantal aparte mensen op het eiland; de Tribals bijvoorbeeld welke in een wel heel aparte God geloven. Daarnaast is er nog de inheemse bevolking die een beetje last heeft van inteelt problemen als je ze ziet lopen en lopen er nog een aantal swamp ghouls en swamp lurks rond. Genoeg voer voor je wapens dus!

De missies in Point Lookout zijn op zich vergelijkbaar met eerdere Fallout missies, maar het is nu niet zo duidelijk wat goed is en wat slecht. Er is minstens één grote beslissing die je moet nemen waarbij je echt even moet nadenken over de morele bezwaren van de opties… Combineer dit met de geweldige setting van een moeras vol gevaren en talloze nieuwe locaties om te ontdekken en je hebt een fantastisch nieuw avontuur in een fantastisch spel. Het blijft heerlijk om zo nu en dan terug te keren naar deze geweldige game!

Aangezien elke losse DLC 10 euro kost om te downloaden is het voor velen aan te raden om te wachten op de Game of the Year editie van Fallout 3 die in oktober uitkomt. In deze bundel zitten naast de game ook alle vijf de DLC avonturen (over een tijdje komt er nog een vijfde). Als je de game al hebt kun je ook wachten op de discversies waarop de DLC staat. Ikzelf blijf ze gewoon los kopen, al dan niet via de Xbox Live Deal of the Week waarin ze afgeprijsd verkocht worden. Vooralsnog zijn zowel Broken Steel als Point Lookout echte musthaves!