Roy-O-Rama

Videogames… en meer!

Archive for August, 2009

Mystery Land 2009

Posted by Roy On August - 30 - 2009

Als ik er even over nadenk is muziek luisteren misschien wel een grotere hobby van me dan games spelen. De hele dag luister ik muziek. Vooral trance gedraaid door Shah, Tiesto en Armin, maar ook klassiekers van Michael Jackson en Queen komen regelmatig langs. Op werk staat de hele dag de radio aan en ook onderweg op de fiets of in de trein heb ik regelmatig wat muziek op staan. Een paar keer per jaar ga ik ook naar een groot Dancefeest en afgelopen weekend was het weer tijd voor het beste feest van het jaar: Mystery Land. Ik ga nu al een aantal jaar naar Mystery Land en het is een jaarlijks hoogtepunt. Natuurlijk is de muziek geweldig, maar het zijn vooral de sfeer en de setting die het zo’n waanzinnige ervaring maken. Overal om je heen zijn mensen echt aan het feesten en is het gezellig. Heerlijk.

De dag begon wat later dan normaal, pas rond 14u verschenen we op het terrein. We zijn bewust wat later gegaan omdat de DJ’s in het begin minder interessant waren en het later op de avond juist los zou gaan. Om niet om 17u al moe te zijn begonnen we dus wat later. De reis naar het terrein ging lekker, alleen het pinnen van de nodige cash en het fouilleren duurde eigenlijk ‘nét’ even te lang… Maar ja, dat heb je als je besluit om wat later te gaan. Toen we eenmaal binnen waren muntjes gehaald en meteen iets te eten genomen. Zodra we de tentjes zagen was ik meteen blij: Mr. Long was aanwezig! Deze Vietnamees had naast zijn overheerlijke Loempia’s dit keer ook Nasi en Bami met saté. We kozen simpel voor de loempia’s om daarna een vers gemaakte smoothie te namen bij het tentje ernaast. Ja mensen, waar je vroeger enkel halfbakken patat met slappe kroketten kon kopen kun je nu prima eten op festivals!

Q-Dance

Het Q-Dance podium

Eenmaal onze versnaperingen naar binnen gewerkt te hebben was het tijd voor muziek! Op naar Q-Dance om op de berg, in de zon te genieten van de beukende beats die de hardstyle DJ’s daar uit de speakers lieten knallen. Het eerste dat we zagen was het fantastische podium dat de mensen opgebouwd hadden. Een enorme clown met lichtgevende ogen (zie foto). De eerste DJ die we hoorden was Headhunterz en hij draaide vooral bekende tracks. Op zich niets mis mee, maar ik wil ook wel wat nieuws horen natuurlijk. Na Headhunterz kwamen Noisecontrollers die een met Headhunterz vergelijkbare set draaiden. Tatanka volgde hier weer na en deze was mijn favoriet van de dag. Na een geweldige intro draaide Tatanka erg lekker en vooral nieuwe tracks die ik niet kende kwamen aan bod!

Na Tatanka was het weer tijd om even te gaan eten. Na even overleggen werd besloten een broodje Doner en (Hollanders als we zijn) wat patat te halen. Hoewel het broodje Doner niet kon tippen aan die van Vatan was het een prima broodje. Vervolgens verplaatsten we ons naar een ander podium: High Contrast, oftewel ‘de Trance-tent’. In voorgaande jaren draaiden hier Armin, Tiesto, Cor Fijneman, en vele anderen en dit jaar kwamen we speciaal voor Marco V. Ik had me echter vergist in de tijd en in plaats van 19u begon Marco V pas om 19.30u. Dit was verder niet heel erg, want Nic Chagal (de helft van Cosmic Gate) draaide er voor en deze had heerlijke vocale tracks. Genieten geblazen en stiekem ook wel een lekkere afwisseling na al het eerdere gebeuk. Toen Marco V eenmaal begon ging de hele zaal meteen los. Er werd wat minder vocale trance gedraaid en wat meer tech-trance. Hoewel het niet helemaal mijn genre is vond ik het toch een geweldige set! Marco V blijft een held en verdient eigenlijk gewoon een plekje op de Mainstage, zoals vroeger…

Het was ondertussen vrij donker geworden buiten en, omdat de zon verdwenen was, een stuk kouder. Tijd om de vesten uit de kluisjes te halen en weer richting Q-Dance te gaan. Hier draaide nu DJ Luna en de muziek was over gegaan van Hardstyle naar Early Rave; net ietsje sneller en minder melodieus. Niet helemaal ons ding en toen rond 22u de eerste regendruppels naar beneden vielen zijn we naar huis gegaan. De terugreis verliep erg vlot en om half 12 lag ik al weer in mijn bedje. Moe maar voldaan.

Zoals elk jaar was ook dit jaar dus weer geweldig. Volgend jaar koop ik weer een kaartje, wie gaat er mee?

De droogte van 2009

Posted by Roy On August - 27 - 2009

In 2008 verschenen er een aantal ijzersterke games zoals je ook aan mijn top 5 van vorig jaar kon zien. Denk aan Fable 2, Rainbow Six Vegas 2 en Prince of Persia bijvoorbeeld. Ook verschenen er een aantal games die ik wel wilde spelen maar door tijdgebrek niet heb kunnen doen. Hierbij kun je denken aan Dead Space, Mirror’s Edge en Fallout 3. Al deze games heb ik in 2009 gespeeld en ik kan nu concluderen dat 2008 écht een geweldig jaar voor gaming was.

Batman

Batman in Arkham Asylum

Nu we een jaar verder zijn, en developers de consoles NOG beter kennen, zou je verwachten dat de games nog groter en beter zouden worden. Bovendien mag je een constante stroom toptitels verwachten als je honderden euro’s uitgeeft aan een console. Helaas is 2009 wat dat betreft echt een dramatisch jaar! Op dit moment is het aantal games uit 2009 dat ik gekocht heb op één hand te tellen: Street Fighter IV, Resident Evil 5, inFamous, Dragon Quest V en Prototype. En dat was het. Als je dan bedenkt dat inFamous alweer in mei uit is gekomen is het een erg droge zomer dit jaar. De eerstvolgende game die ik aanschaf is Batman Arkham Asylum welke ik volgende week in de brievenbus verwacht. Het is dan alweer september. September is overigens een maand die wel weer redelijk loopt, ook Scribblenauts en FF: Dissidia komen dan binnen als het goed is.

De laatste drie maanden van het jaar, als traditioneel de grote titels van het jaar uitkomen, zakken echter weer als een plumpudding in elkaar… In oktober verschijnt Uncharted 2 en in november verschijnt Ratchet & Clank 2. Twee toptitels. In drie maanden tijd. Erg jammer allemaal. Overigens zou het anders zijn als ik van shooters of racers hou, die mensen krijgen immers games als Modern Warfare 2, Halo GTST, NFS: Shift en Forza 3. Nee, voor mij gebeurt het allemaal in 2010: Bioshock 2, God of War 3, Final Fantasy XIII en Mario Galaxy 2 haal ik bijvoorbeeld blind. Dit jaar moeten we dus maar snel vergeten. Overigens heeft het lage aantal releases dit jaar één voordeel: het samenstellen van de top 5 wordt een stuk makkelijker en je hebt de kans om oudere games die je gemist hebt te spelen…

Uncharted: Drake’s Fortune

Posted by Roy On August - 25 - 2009

Uncharted is een game die eigenlijk nog het meest lijkt op een Indiana Jones-film, maar dan zonder zweep. Ook lijkt het een beetje op Tomb Raider, maar dan zonder tijgers. Daarnaast heeft het wat weg van Gears of War, maar dan zonder overdreven geweld. Als je die eerste drie zinnen zo leest lijkt het op een hoop, maar mist het nog meer. Niets is echter minder waard, Uncharted pakt juist al het goede en maakt daar een heerlijke game van. Het schatzoekers-sfeertje uit Indiana Jones, het klimmen en klauteren uit Tomb Raider en het cover-schiet-systeem uit Gears of War.

Nathan Drake

Zomaar een moment in Uncharted. Prachtig!

Maar goed, even terug naar het begin. Een half jaar terug had ik totaal geen interesse in Uncharted eigenlijk, de demo die ik ooit speelde gooide je na twee rotsblokken in een vuurgevecht met te veel mannetjes en te weinig kogels. Maar toen was daar de E3 trailer van het vervolg en deze was erg gaaf om te zien. Ik werd toen best wel nieuwsgierig en begon stiekem al een beetje te kijken naar de prijs van Uncharted, maar ik was nog steeds niet helemaal overtuigd. Daarom heb ik een van mijn vrienden maar misbruikt en ben ik bij hem Uncharted gaan spelen en daar bleek dat de game echt gaaf was. Vrij snel nadat ik door mijn PS3 games heen was heb ik Uncharted besteld voor nog geen twee tientjes en ben ik zelf aan de slag gegaan met de game.

Nu ik de game uitgespeeld heb kan ik terugkijken naar een erg gave game die erg goed in elkaar steekt. Grafisch is het een pareltje en zowel de soundtrack als de (Nederlandse) voice-actors zijn geweldig. Qua gameplay is ook alles dik voor mekaar, het enige minpuntje blijf ik echter het schieten vinden. Soms zijn er wel erg veel tegenstanders die uit het niets opduiken maar gelukkig is er aan kogels geen gebrek als je eenmaal een beetje hebt leren richten.

Je kan dus wel stellen dat ik genoten heb van Uncharted! Ik vond het zelfs zo tof dat ik Uncharted 2, welke midden oktober in de winkels ligt, meteen maar besteld heb. Het is in één klap één van mijn Most Wanted games van dit najaar geworden!

PSV – NAC

Posted by Roy On August - 23 - 2009

Om 13u stond de chauffeur (mijn oom) voor de deur om richting Eindhoven te gaan en na ongeveer drie kwartier zaten we al op onze plekken. We zaten in vak DD, dat is de tweede ring van het stadion, een beetje links van het middenveld (rechts als je aan de overkant zit). Het leuke aan een thuiswedstrijd van PSV is dat er allemaal standaard filmpjes en muziekjes gespeeld worden op vaste momenten; zo draait ‘simply the best’ vlak voor aanvang van de wedstrijd.

Koevermans

Koevermans is blij met zijn doelpunten

Om klokslag half drie was de aftrap en helaas was het binnen 10 minuten al 0-1 voor NAC door zwak verdedigen van de PSV defensie. *zucht* NAC, altijd lastig… Gelukkig herpakte PSV zich daarna en werd er weer steeds beter gevoetbald. De 1-1 was een aantal keer dichtbij, maar hij ging er niet in. In de rust even wat drinken en dan weer snel klaar zitten voor de tweede helft die beter zou gaan.

Koevermans was in het team gekomen voor Bakkal en hij zorgde binnen een half uur voor de 1-1 en de 2-1, een gouden wissel dus! De sfeer zat er daarna weer echt goed in en het was overal feest. Het enige dat een beetje de boel verpestte was de scheidsrechter, Luinge. Die gast kan er echt geen fluit van! Tijdens de samenvatting later op de avond leek het wel mee te vallen, maar meneer Luinge loopt als een vedette op het veld en heeft totaal geen controle over wat er gebeurt. Ook ziet hij maar de helft en fluit hij regelmatig op appel van de spelers! Ongelofelijk… Gelukkig kwam er nog een 3-1 na een geweldige rush van Afellay die zorgde dat PSV, ondanks dat ze de wedstrijd met 10 man moesten uitspelen, verdient een mooie overwinning pakte.

Ik weet in ieder geval dat ik, later als ik weer in de buurt woon, een seizoenskaart ga halen. Geweldige sfeer, geweldige club. O+ PSV O+ !

Fallout 3 – The Pitt

Posted by Roy On August - 21 - 2009

Op de een of andere manier trok The Pitt mij het minst als uitbreiding. De setting is namelijk een industriële stad die er erg donker uit ziet en waarin er mensen onderdrukt worden als slaven. Dit klinkt gewoon niet boeiend. Ik ben de uitbreiding echter gewoon gaan spelen omdat het de laatste was die ik nog moest en ik niet zonder mijn Fallout fix kon nog, de honger was nog niet gestild.

Zodra je de radio-oproep van de slaven hoort ga je op pad naar de brug die de Wasteland verbindt met The Pitt (het oude Pittsburgh) waar je Werner ontmoet. Hij vertelt je van onderdrukte slaven, zieke mensen en een geneesmiddel dat iedereen kan genezen. Goed als je bent besluit je te helpen, maar om The Pitt binnen te komen moet je afstand doen van al je wapens en uitrusting en je verkleden als slaaf. Daar gaat je onverwoestbare power armor uit Anchorage en je Alien Blaster van Mothership Zeta (later krijg je het wel terug overigens). In The Pitt moet je het doen met een simpel pistool en een automatische hakbijl. Dit wapen is wel extreem bruut: je hakt in no time zelfs de sterkste tegenstanders in stukjes. Het gebruik van VATS is overigens niet nodig met dit wapen, het werkt alleen maar in je nadeel zelfs.

De missies in The Pitt zorgen er voor dat je als slaaf genoeg vetrouwen opbouwt bij de slavendrijvers en dan van binnenuit de organisatie onderuit moet zien te halen. Dit klinkt simpel, maar uiteindelijk zijn er in The Pitt de moeilijkste gewetensvragen van heel Fallout… (!spoilers!) Zeker het moment waar je moet kiezen tussen het ontvoeren van een baby terwijl de moeder er naast staat en het genezen van tientallen mensen is lastig. Ik heb daar echt even moeten denken… Later blijkt dat de ‘goede’ keuze ook helemaal niet zo goed blijkt te zijn en is er geen weg meer terug. Amai. Dat is wel iets anders dan de zwart-wit keuzes zoals in bijvoorbeeld inFamous. Erg knap gedaan van de makers (einde spoilers)

The Pitt

Welcome to the Pitt

Na dat ik The Pitt had voltooid was ik level 28 (van de 30) en moest ik nog even wat ervaringspunten te halen om de max te bereiken. Ik heb dit gedaan door de moeilijkheidsgraad op zijn hoogst te zetten en alle steden uit te moorden. Na drie steden en flink wat karma-verlies was het zover: Level 30. Dankzij een perk kon je echter nog eenmalig je karma omgooien en zo werd ik dus een Level 30 Messiah. Redder van de wereld.

Mocht je Fallout 3 nog niet gespeeld hebben, ga dat dan zo snel mogelijk doen. Het is voor mij de beste game van deze generatie en alle uitbreidingen zijn tof om te spelen. Om er toch een volgorde aan te geven: Broken Steel, Point Lookout, Mothership Zeta, The Pitt, Operation Anchorage (van goed naar minder goed). Zo. En nu is het mooi geweest. In totaal heb ik bijna 80 uur in Fallout 3 gestoken en ik ben er klaar mee. Het was een geweldige tocht door de Wasteland en al haar aanverwante gebieden maar nu is het tijd voor iets anders. De grote vraag is alleen wat, maar daarover later meer!

Ratchet & Clank

Posted by Roy On August - 13 - 2009

De Ratchet & Clank serie begon ooit op de PS2 en kan gezien worden als een platform-shooter combinatie. De game is actie-vol, kleurrijk en kent een flinke dosis humor, een perfecte game voor mij! Zeker gezien het belachelijk lage aantal platformgames dat de laatste jaren verschijnt (oh Mario, hoe erg mis ik je… ;( ). In Ratchet & Clank Tools of Destruction (zo heet de PS3-versie voluit) ga je achter een oud Lombax geheim aan. Een Lombax is dan weer het wezentje dat Ratchet ook is. Dus. Zoals in elke platformer is het verhaal ondergeschikt al zijn de tussenstukjes wel altijd leuk om te volgen. Alle teksten zijn overigens in het Nederlands, inclusief alle stemmen. Net als bij inFamous is dit erg goed gedaan en ik denk dat ik later Uncharted ook in het NL ga spelen. Sony is goed bezig wat dat betreft!

R&C

Ratchet en Clank op de dino-planeet

Om uiteindelijk het geheim te ontrafelen moet Ratchet allerlei planeten afgaan op zoek naar aanwijzingen. Hierbij krijgt hij ook hulp van buitenstaanders en oude bekenden zoals Captain Quark, de anti-held. De stukken op de planeten zijn de belangrijke gedeeltes van de game en hierin ligt de kracht van Ratchet en Clank. Als schietend en springend baan je jezelf een weg door alle vijanden op weg naar het einde van het level. Onderweg verzamel je moertjes en boutjes waarmee je wapens en equipment kunt upgraden. Van tijd tot tijd komt er de gebruikelijke eindbaas en er zitten een paar spacecraft-missies in waarin je vliegend vijanden moet neerhalen. Deze levels zijn een beetje suf als je het mij vraagt, ik zou ze niet missen als ze er niet meer in zouden zitten.

Naast de toffe gameplay heeft Ratchet ook een fantastisch uiterlijk, elke planeet heeft zijn eigen look en sfeer en het ziet er allemaal prachtig uit. De game kent een uitgebreid kleurenpalet en regelmatig vergaap je je aan de pracht van je omgeving. Er zijn maar weinig games waar ik echt onder de indruk ben van het uiterlijk, maar Racthet & Clank is er één van. Samen met bijvoorbeeld Kameo of Mario Galaxy, ook al zulke kleurrijke games. Qua geluid zit het ook allemaal wel goed, de muziek zwelt aan in spannende gevechten en de ingesproken stemmen zijn zoals eerder vermeld echt goed. Ik ben verder zo onder de indruk van Ratchet & Clank dat ik het vervolg: Quest for Booty, inmiddels ook gekocht heb en in november A Crack in Time ook ga kopen. Iedereen die ook maar een beetje van kleurrijke platformgames houdt zou verplicht R&C eens moeten gaan spelen, je zult er geen spijt van hebben! Dikke aanrader!

Fallout 3 – Mothership Zeta

Posted by Roy On August - 10 - 2009

Nog één weekje hoef ik maar te werken en ik heb ‘vakantie’. Nu is die vakantie meer ‘vrij van werk om mijn hertentamens te leren’ maar ik kijk er wel een beetje naar uit na 2 maanden 30+ uur in de week te werken. Ik heb dan namelijk weinig tijd voor mezelf en dat merk ik aan de was, de vaat en alle troep die in mijn kamers zich verzamelen… Ook heb ik de afgelopen tijd weinig tijd gehad om te bloggen, ik heb het bijvoorbeeld niet gehad over de Vierdaagse met Marlou (erg tof, volgend jaar ga ik weer!) en de Tilburgse Kermis (erg tof, volgend jaar ga ik weer!) en het is inmiddels zo lang geleden dat ik het bloggen er over maar oversla.

Maar goed, deze blog gaat dus weer over games en dan specifiek de laatste Fallout 3 DLC: Mothership Zeta. Mothership Zeta is, net als bijvoorbeeld Point Lookout, een uitbreiding die je weghaalt uit de Wasteland om een nieuw gebied te verkennen. Dit keer word je opgestraald door een alien ship en mag je een aantal uur rondlopen in een enorm ruimteschip met allemaal aliens die jou het leven proberen moeilijk te maken.

Mothership Zeta

Drone Canon in actie

Qua setting hou ik normaal gesproken helemaal niet van space of sci-fi (Star Wars :’) ) maar zo af en toe kan ik het wel waarderen als het niet zo belachelijk gepresenteerd wordt. Denk een beetje aan de X-Files aliens, die zijn wel cool en toevallig lijken de Fallout aliens ook op die aliens! Het uiteindelijke doel van deze uitbreiding is om weer terug te keren naar de Wasteland en onderweg krijg je hulp van meer personen die zijn opgepakt door de aliens. Net als in de 4400 komen deze personen uit allemaal verschillende tijden en dat levert hilarische gesprekken op. Sowieso is Mothership Zeta een erg grappige uitbreiding, je kunt ook opnames vinden waarin je de aliens en de gevangen genomen personen kunt horen terwijl ze proberen te communiceren. De stemmetjes van de aliens zijn geweldig :D

Het belangrijkste blijft natuurlijk echter de gameplay en die is in Zeta toch wel anders dan de rest van Fallout. Fallout is namelijk een game waarin je vooral in open, verlaten, gebieden ronddwaalt en een ruimteschip is dat niet. Je loopt nu vooral door duistere gangetjes terwijl je onderweg aliens knalt. De game voelt daardoor wat meer aan als een shooter, ik kreeg er een beetje een Bioshock gevoel bij (zeker toen ik het Drone Canon in mijn bezit kreeg!). Nu is dit niet zo heel erg omdat het gewoon leuk bleef om te spelen, maar écht Fallout is het niet en dat is toch wel een beetje jammer!

De twee beste DLC’s die je kunt gaan spelen blijven daarom Broken Steel, gevolgd door Point Lookout. Mothership Zeta is echter wel stukken leuker dan Operation Anchorage en komt dus op een prima derde plaats. Binnenkort zal ik eens beginnen aan The Pitt en dan ben ik zo’n beetje klaar met Fallout denk ik… Maar zover is het gelukkig nog niet!