Roy-O-Rama

In een jaar kan er veel gebeuren, sommige dingen goed, sommige dingen minder goed. Zo ook afgelopen jaar weer. Van sommige dingen heb ik spijt, en bij sommige dingen ben ik blij dat ik het toch wel gedaan heb. We gaan echter niet te persoonlijk worden over afgelopen jaar, nee, we gaan het hebben over komend jaar! Allereerst de goede voornemens zoals wat socialer worden, iets meer tijd aan mijn studie besteden en wat meer op m’n gezondheid letten. Een beetje standaard dus, maar ’10 is een mooi jaar om het eindelijk ook eens vol te houden! Zoals Obama al zei: Yes we can! Het is alleen een kwestie van de daad bij het woord voegen! Tsjakka! Enzo.

Ook wat betreft games heb ik goede voornemens; ik zet de trend uit 2009 namelijk gewoon door. Dit betekent games pas kopen als je andere uit hebt en soms gewoon even wachten tot een game afgeprijsd is. Dit jaar wil ik het zelfs zo doen dat ik pas met mijn verjaardag weer een nieuwe game van mezelf mag kopen! Nu ik alle drie de consoles weer heb is dit helemaal van belang want voor ik het weet zit ik weer met een niet af te maken backlog zoals ten tijde van de Cube en PS2. Of het in 2010 moeilijker of makkelijker wordt is echter nog niet bekend, ik vond 2009 best een prima games-jaar, maar niet constant. Het lijkt er nu op dat er in 2010 meer games uitkomen die de moeite zijn. Sowieso heb je in maart natuurlijk Final Fantasy XIII en God of War III waar ik eerder al over schreef. Zowel FFXIII als God of War III zijn must-haves en games die ik in pre-order heb staan. Maar er is meer! Veel meer.

Een vijftal games waarvan het zo goed als zeker is dat ik ze ga spelen (op alfabetische volgorde):

‘Multiplayer nu ook mogelijk’

Bioshock 2, 09-02-2010, Xbox 360
Bioshock 2 is de enige game in dit lijstje met een definitieve releasedatum en komt ook als eerste. Over anderhalve maand is het al zover! Bioshock 2 gaat verder waar Bioshock 1 ophield. Je speelt nog steeds in onderwaterstad Rapture alleen ben je nu zelf een Big Daddy. Zonder al te veel over het verhaal van het eerste deel vrij te geven (sommigen hebben de game NOG STEEDS niet gespeeld…) is dat een interessant gegeven.

Bioshock is een first person shooter, maar draait niet om simpelweg schieten op alles dat beweegt. Het speelt rustiger, vereist meer denkwerk en is avontuurlijker dan andere shooters als bijvoorbeeld Halo of Killzone. Bovendien is de sfeer in Rapture echt geweldig! Alles lijkt aan de game te kloppen en daarom is het ook zo’n geweldige game. Als dit vervolg hetzelfde niveau kan halen hebben we in februari al een kandidaat voor de titel game of the year. De vraag is alleen welke versie ga ik kopen en wanneer?

‘BOEM’

Crackdown 2, Q2 2010, Xbox 360
Oh Crackdown, sweet Crackdown. Wat vooraf gezien werd als een lelijke superhelden GTA-kloon groeide uit tot een ware cult klassieker. Springen, rennen, springen, schieten, rijden en nog meer springen. Crackdown is de ultieme game als je gaat voor een gevoel van vrijheid. Alles wat je ziet is te bereiken, elk gebouw is te beklimmen en overal kun je komen. Bovendien was Crackdown dé game waarbij het onwijs de moeite waard is om achievements te jagen. De story mode zelf is namelijk met een paar uur uit te spelen, maar er is zo ontzettend veel te doen en te beleven dat je soms niet weet waar je moet beginnen. De achievements helpen je daarbij en zorgen er bijvoorbeeld voor dat je het hoogte gebouw in het spel gaat beklimmen. De *pling* van de achievement is de moeite waard, maar het uitzicht en de sprong naar beneden nog zijn dat nog meer. Unieke game! Would you like to blow shit up with me?

Over Crackdown 2 is nog niet heel veel bekend. We weten dat je nog steeds zal spelen als een super agent, er weer orbs zijn en dat mensen niet de enige vijand zijn. De experimentele proefpersonen die in Crackdown 1 ontsnappen (door jouw toedoen!) zijn terug en spelen een grote rol. Multiplayer zal overigens een grotere rol spelen dankzij de 4-player co-op mogelijkheden! Ik kan écht niet wachten en zou het erg tof vinden als de geruchten over een april release waar blijken te zijn. Crackdown 2 wordt hoe dan ook awesome!

‘Have a seat…’

Dead Rising 2, Q4 2010, Xbox 360
Zombies! Gaaf. Dat is eigenlijk al reden genoeg om Dead Rising 2 op mijn lijstje te zetten: je zult tientallen, zo niet honderden zombies moeten afslachten. Het eerste deel was een vergaming van de film Dawn of the Dead (ook al zeggen de makers van niet) en speelde zich af in en om een winkelcentrum waar je overlevenden moest zien te redden uit de klauwen van talloze zombies. Ondanks een aantal minpunten als een matige AI en een vervelende beveiliger-met-portofoon was de game een genot om te spelen, zeker als zombie-fan!

In het tweede deel bevind je je in Las Vegas waar je tussen de gokkasten de zombies te lijf moet gaan. Wapens kun je weer vinden in alles wat los en vast zit. Denk hierbij aan stoelen, brandblussers, knuppels, etc. Nieuw in DR2 is dat je wapens ook kunt combineren, zet eens een kettingzaag voorop je fiets en fiets zo door de zombie menigte heen. Geheid plezier! Grote vraag is alleen wanneer de game nou uit gaat komen, het is namelijk nog steeds angstvallig stil rondom Dead Rising 2… Hopelijk komt er op de E3 wat meer info naar buiten want het duurt wel erg lang nu.

‘Je team in DQVI’

Dragon Quest VI, Zomer 2010, Nintendo DS
Dragon Quest VI, met als subtitel Realms of Reverie, is het slot van de Dragon Quest trilogie op de Nintendo DS. Hoewel elk deel los van de ander te spelen is, kun je het beste de games op volgorde spelen vanwege de referenties. De DQ-games op de DS zijn alle drie een remake van de delen die eerder al op de SNES verschenen en zijn echt traditionele Japanse RPG’s. Dit betekent dat de gevechten om de beurt zijn en dat je veel moet praten, klikken en grinden om de game tot een goed einde te brengen. De moderne vertaling, de hoge snelheid en de humor houden je echter bij de les zodat ze nergens saai of eentonig worden. DQVI wordt gezien als één van de beste delen uit de serie en ik kan niet wachten tot ik ‘m eindelijk kan gaan spelen!

Hopelijk komt hij net voor de zomer uit zodat ik ‘m op vakantie kan spelen! De Japanse release van de game is in ieder geval eind januari 2010 en volgens mij hoeft de lokalisatie niet zo heel lang te duren. Tussen de Japanse en de Europese release van DQV zat immers ook maar een half jaar… Fingers crossed! De kans is echter ook vrij groot dat DQVI naar achter wordt geschoven omdat Square eerst Dragon Quest IX wil uitgeven in de US/EU. Dat klinkt een beetje gek, maar dat is het niet helemaal. In IX ben ik echter niet geïnteresseerd, ik wil VI!

‘Yoshi keert terug!’

Super Mario Galaxy 2, Q3 2010, Wii
Ook de laatste game in de lijst is een vervolg en geen originele, nieuwe game dus. Super Mario Galaxy 2 is echter niet zomaar een vervolg, nee het is een vervolg op de beste 3D platformgame ooit gemaakt! Het is vanwege Mario Galaxy dat ik lang getwijfeld heb of ik mijn Wii wel zou moeten verkopen en Mario Galaxy 2 was in eerste instantie ook de reden dat ik weer een Wii wilde kopen. Je zou kunnen zeggen dat Super Mario mijn idool is, ik ga blind voor alles waar Mario op staat. Simpelweg omdat het altijd kwaliteitsgames zijn, en ik verwacht ook niets minder dan een toptitel van Mario Galaxy 2!

Daarnaast zijn er nog titels die potentieel leuk kunnen zijn, maar waar ik meer over wil weten (demo, releasedatum, Engelse vertaling, etc): 7th Dragon (DS), Alan Wake (360), Dante’s Inferno (PS3), End of Eternity (360), Fallout New Vegas (360), Heavy Rain (PS3), No More Heroes 2 (Wii), The Last Guardian (PS3) en SaGa 2 (DS). Genoeg te doen dus in 2010!

Zombies zijn ideaal voer voor een videogame aangezien je massa’s af kunt slachten zonder dat er mensen echt gekwetst raken, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een vliegveld vol ‘onschuldige’ burgers. Daarnaast kunnen ze helemaal naar smaak van de makers aangepast worden: twee hoofden, vier voeten, 12 ogen, verzin het maar en het kan.

In Overkill volg je het verhaal van Isaac Washington en Agent G, twee politie-agenten die achter het zombie-raadsel aangaan. Isaac is de grofgebekte neger (I’ll rip your fucking balls af enzo) en G is de mysterieuze geheim agent van AMS met gevatte opmerkingen. Samen zijn ze een geweldig duo met veel grappige dialogen tussendoor, waaronder bijvoorbeeld een stukje over hun muzieksmaak. Bedenk je dan ook nog eens dat dit gesprek zich afspeelt terwijl ze rijden in een ijsco-kar en de setting is compleet Qua gameplay is het overigens niets nieuws onder de zon. Als je een eerder deel uit de HotD serie hebt gespeeld, of elke willekeurige andere railshooter, dan is Overkill direct vertrouwd. Het enige dat je hoeft te doen is richten en schieten. Lopen wordt voor je gedaan en je kunt ook niet van het gekozen pad afwijken. Om het schieten iets interessanter te maken zijn er natuurlijk wel verschillende wapens, verschillende vijanden en verschillende power-ups, maar bijzonder is de gameplay niet echt.

De kracht van Overkill zit ‘m dan ook niet in de gameplay, die biedt zoals gezegd niets nieuws, maar in de presentatie. De hele sfeer van de game voelt aan als een B-film met slechte one-liners en ontzettend veel clichés. Normaal gesproken is een dergelijk gegeven een negatief punt, maar Overkill neemt zichzelf niet zo serieus en daardoor wordt het hilarisch. Om uit te leggen wat ik bedoel is hier de trailer van de game waarin precies duidelijk wordt wat ik bedoel.

Als je de game eenmaal uitgespeeld hebt kun je bezig met de director’s cut: langere levels, meer zombies, alternatieve paden en nieuwe wapens. Nog meer fun dus! Zeker als je bedenkt dat de volledige game met twee man op één Wii te spelen is. Aanrader voor iedereen die zombies een warm hart toedraagt en een Wii heeft. Overigens is het wel fijner om een gun-attachment te hebben als je deze game speelt vanwege het richten, enkel de Wiimote is niet handig. Beste keus is de speciale gun die gemaakt is voor Overkill, deze heb ik ook en hij werkt echt fijn. Bovendien zit het AMS logo op het handvat wat het nóg realistischer maakt

Van alle award-specials was dit de lastigste en de enige die niet eind november al bekend was. Dit komt natuurlijk voor een deel omdat er in november zoveel goede games voor de consoles verschenen, maar aan de andere kant omdat ik simpelweg niet kon kiezen… Ga je voor de game die de beste cinematische ervaring geeft in één grote achtbaanrit van gebeurtenissen? Ga je voor de game waarbij je zoveel fun en nostalgische gevoelens krijgt dat je je weer 10 voelt? Ga je voor de game met de superheld die in zijn eentje op een donker eiland met allerlei schurken afrekent? En dat zijn dan nog maar drie van de games die aanspraak maken op de titel Game of the Year 2009… Lastig! Toch is het gelukt:

‘Als de gesmeerde bliksem’

Nummer 5: inFamous, PS3
inFamous was de game die ik kreeg bij mijn PS3 en was derhalve dus de eerste PS3 game die ik dit jaar speelde. De game vertelt het verhaal van Cole, een man die na een ontploffing zijn geheugen gedeeltelijk kwijt is en daar elektrische krachten voor terug heeft gekregen. De game is een free roaming superheldengame waarbij je naast het omleggen van vijanden en onschuldige burgers ook lekker kunt klimmen en klauteren over alle gebouwen. Je hebt een onwijs gevoel voor vrijheid, net als in het verleden met Crackdown ook al het geval is. Je kunt heerlijk tussen de missies door wat rondlopen, springen en grinden om allerlei extra missies te doen of gewoon, omdat het kan. Het verhaal in inFamous is daarnaast ook nog eens erg boeiend met liefde, bedrog en vriendschap en kent bovendien een verrassend einde. De gameplay is nergens verrassend verder, maar alles steekt gewoon goed in elkaar. Gewoon een goede game dus waarbij ik bovendien ook nog eens de Nederlandse stemmen bijzonder goed vond ingesproken.

‘Mooiste game van het jaar’

Nummer 4: Uncharted 2: Among Thieves, PS3
Uncharted 2 is zonder twijfel de beste game van het jaar. Vreemd dat de game dan niet verder komt dan een vierde plek zul je denken, maar het is vrij logisch eigenlijk. Allereerst de redenen dat de game de beste game van het jaar is: de graphics zijn ongeëvenaard, de soundtrack, stemmen en geluidseffecten zijn van Hollywood niveau, de game speelt als een zonnetje en de levels zijn zo gevarieerd als het toetjesvak van de Albert Heijn. Alles klopt aan de game en het is één grote achtbaan van gebeurtenissen waarbij je zoveel meemaakt dat je de gebeurtenissen nauwelijks kunt verwerken. Een magistrale game eigenlijk die de concurrentie ver achter zich laat. En dan toch ‘maar’ een vierde plek… Ja. Uncharted 2 verschilt namelijk helemaal niet zoveel van Uncharted 1. Ook die game was op dat moment de beste in zijn genre en oogverblindend mooi. De gameplay is ook nauwelijks veranderd en bovendien is de game stiekem een beetje kort. Een fantastische game dus waarbij de actie van je scherm afspat, maar er was een mindere klik als bij het eerste deel. Plek vier voor Nathan en zijn twee chicks dus!

‘New, maar oh zo vertrouwd’

Nummer 3: New Super Mario Bros., Wii
Oh jee, wat is dat nou? Mario op 3!? Velen dachten misschien dat dit mijn favoriete game van 2009 zou zijn. Het is immers dé reden dat ik nu al weer een Wii heb gehaald, ik ben een enorme fan van Mario en ik heb er echt naar uitgekeken de afgelopen weken. De game is gelukkig ook ont-zet-tend leuk geworden! Old Skool Mario in topvorm. Heerlijke, tijdloze gameplay en platforming tot in perfectie. Er zijn talloze nieuwe vijanden, items, power-ups en er is een complete multiplayermode aan toegevoegd zodat je met drie anderen kunt gaan spelen. Je hebt ongelofelijk veel fun met de game en steeds weer terugkeren naar de game en het zal elke keer weer leuk zijn. Ik ben nog druk bezig om de game helemaal uit te spelen, er zijn zo veel geheimen verwerkt in de game dat ik echt nog wel even bezig ben. Mario platformers zijn tijdloos, zo ook New Mario! Er zijn dit jaar echter games die zelfs Mario dit jaar niet kon verslaan…

‘Quark is ook weer van de partij’

Nummer 2: Ratchet & Clank: a Crack in Time, PS3
A Crack in Time is verreweg de beste Ratchet & Clank gamen OOIT. De game is grootser van opzet dan ooit en kent naast de gebruikelijke adventure-platforming met Ratchet ook een flink aantal Clank levels waarbij je speelt met de tijd om puzzels op te lossen. Tussen de levels door bestuur je het ruimteschip van Ratchet en kun je naast de grote planeten ook wat kleinere planeten bezoeken. Deze kleinere planeten zijn geheel optioneel maar zeker de moeite waard! Je verdient er namelijk items en upgrades mee en ze zijn opgezet als platform-levels die rechtstreeks uit Mario Galaxy zouden kunnen komen.
De presentatie in deze R&C is bovendien van bijzonder hoog niveau, het lijkt regelmatig alsof je een Pixar-film aan het spelen bent. Super mooie graphics, een geweldige soundtrack en fantastische humor. Daarnaast is het verhaal ook nog nooit zo diepgaand geweest in een R&C-game en zul je jezelf blijven verbazen over de achtergrond informatie die verteld wordt en de wendingen die het verhaal neemt.

‘Batman heeft er zin in!’

Game of the Year 2009: Batman: Arkham Asylum, Xbox 360
Mijn Game of the Year is Batman: Arkham Asylum. Ik was helemaal niet zo onder de indruk van de eerste trailers die ik zag en toen ik hoorde dat de game veel stealth-gameplay bevatte had ik er simpelweg geen zin in. Totdat ik op een rustige doordeweekse avond gewezen werd op de demo: “Gijs, stop alsjeblieft met Mass Effect en ga de Batman demo spelen”. Ondanks mijn eigenwijsheid startte ik de demo op en binnen een paar minuten was ik als Batman al een aantal schurken flink op hun muil aan het slaan in een vloeiende Free-Flow-Combat manier, inclusief kei harde counters! Wow, dat was gaaf! Even later, in een andere kamer, zat ik geruisloos op een beeld aan de muur naar de vijand te kijken onder me. Eventjes wachten op het juiste moment en KNAL, een aanval van boven. Hij zag me niet aankomen! Toen wist ik het zeker! Ik moest Batman hebben. De demo bleek later maar een fractie van de tofheid van het volledige spel te zijn, Arkham Asylum is zo groots opgezet en zo diep uitgewerkt dat je de tofheid nauwelijks kan bevatten. Zelden was ik zo onder de indruk van een game! Absoluut mijn Game of the Year!

Nou, gefeliciteerd Eidos (of moet ik zeggen Square-Enix Europe?)! Wees er trots op, je verdient de titel niet zomaar natuurlijk! Volgende week kijken we trouwens nog even vooruit naar 2010 om te zien wat we dan allemaal in onze consoles kunnen gaan schuiven.

‘Uitzicht vanaf mijn woonkamer’

Het begon halverwege vorige week, er vielen een paar vlokken sneeuw en Nederland was bedekt met een witte laag sneeuw die goed bleef liggen. Toen ik ‘s ochtends uit mijn raam keek had ik ook een mooi uitzicht, zie de eerste foto. Toen was het allemaal echter nog niet zo erg, het vroor al een paar dagen en sneeuw erbij was alleen maar leuk.

Afgelopen weekend werd het echter erger, het bleef namelijk sneeuwen en op veel plaatsen lag al 20 cm. Zaterdagavond na werk kon ik echter nog gewoon goed naar huis fietsen, dus er was ook nog niet zo veel aan de hand. De hele dag was het ook heel druk geweest met klanten die sneeuwscheppen en Kerstpakketten kochten. Toen ik zondagochtend naar mijn werk fietste om te openen was het echter al wat lastiger om naar werk te fietsen. Normaal ben ik er in 10 minuutjes, maar nu duurde het ruim 20 minuten. Tijdens mijn open-ronde begon het daar bovenop nog harder te sneeuwen en langzaam verdwenen zelfs de verkeersblokken op het parkeerterrein… Toen we om 10u open gingen stonden er echter gewoon mensen voor de deur te wachten. Stelletje dwazen! De ANWB en het KNMI hadden namelijk inmiddels al een weeralarm afgegeven en geadviseerd om thuis te blijven. Onze aanbiedingen waren echter zo goed, dat ze toch de sneeuw trotseerden.

Het bleef de hele dag zo’n beetje sneeuwen en omdat we toch de klant zo goed mogelijk probeerden te helpen ben ik met collega’s gaan sneeuwscheppen. Dikke jas aan, sneeuwschep in de hand en scheppen maar, het is weer eens wat anders, maar wel super leuk om een keer te doen. Het komische is dat als je een mooie slinger maakt in het pad de klanten allemaal braaf het blijven pad volgen, ook al lopen ze op die manier om. Toen de paden aangemaakt waren weer vlug naar binnen om een beetje op te warmen.

Rond 16u vond ik het welletjes geweest en ging ik naar huis. Ik pakte mijn fiets uit de fietsenstalling en stapte op. De eerste paar meter ging prima maar ineens sloeg mijn wiel ergens tegenaan en ik hield ‘m niet meer. Boem. Roy op de grond in een dikke laag sneeuw. Oorzaak: stoeprandje. Die zie je namelijk niet meer :’) Naja, dan maar even lopen tot het park waar het pad duidelijk is aangezien je gewoon midden tussen de bomen moet blijven. Ik stap op, fiets weer een paar meter, maar een bocht en BOEM. Roy weer op de grond, in een nog dikkere laag sneeuw. Shit. Hier kom ik dus nooit fietsend doorheen. De sneeuw stond tot bijna mijn knien op sommige plaatsen. Dan maar lopen, maar ook dat was rete-irritant! Na 45 minuten was ik thuis, zeiknat en lichtelijk chagrijnig

Gelukkig helpt een warme douche en zo kon ik toch nog met goeie zin naar mijn pizza-game-bier avond bij Hemmo! Al komt dat natuurlijk ook omdat hij maar een paar straten verder woont… Vandaag ga ik overigens niet werken, ik stond oorspronkelijk van 13 tot 17 ingepland, maar het is niet druk. Lekker een dagje vrij dus om woon- en slaapkamer eens goed onder handen te nemen.

Handheld gaming is een totaal andere ervaring dan console gaming; meestal ben je onderweg als je op een DS speelt, of speel je nog even een level in bed voor je gaat slapen. Handheldgames zijn ook vaak minder groots van opzet en geven een minder cinematische ervaring. Ik bedoel totaal niet dat handheld games minderwaardig zijn, nee, ze vallen gewoon in een andere categorie. Daarom geef ik aparte awards voor de beste handheldgames.
Op handheld-gebied zijn er twee spelers in mijn ogen: de Nintendo DS en de Sony PSP. Je kunt wel veredelde flashgames spelen op je hippe mobiele telefoon, maar een normale besturing met knoppen is er niet bij. Bovendien heb ik nog geen GSM-game gezien die het waard is deze aan te schaffen, al was Geo-Defence best aardig.

Eerst beginnen we met de vijf beste handheld-games van 2009 en daarna kies ik de beste handheld van 2009 uit.

‘Boven platformen, onder puzzelen’

5) Henry Hatsworth, Nintendo DS
Ik heb lang getwijfeld over de nummer vijf: Word het Big Bang Mini of toch Henry Hatsworth? Het is uiteindelijk Henry geworden omdat daar meer diepgang in de game zit. Big Bang Mini is erg simplistisch van opzet en niet langer leuk dan 15-20 minuten per keer. Henry Hatsworth daarentegen is een game waarbij je speelsessies wel langer duren dan 15 minuten. In deze 2D puzzel-platformer duren de meeste levels al langer dan dit namelijk! Dit wordt later in de game meteen een minpunt omdat het ook irritant moeilijk wordt in wereld 4! Daar ben ik dan ook gestopt met de game, ik wil niet gefrustreerd raken namelijk!
Voor iedereen die Henry Hatsworth niet kent even een korte samenvatting. Henry Hatsworth is een 2D platformgame in de stijl van MegaMan. Onderweg kom je allerlei vijanden tegen die je dood kun schieten of slaan. Je bent echter niet meteen van de vijanden af, ze verdwijnen namelijk naar het onderste scherm op de DS. Op dit onderste scherm is de game geen platformer, maar een puzzelgame in de stijl van Tetris Attack. Je moet hier de gekleurde blokken met vijanden zien weg te werken om definitief van ze af te geraken. Ook kun je tijdens het puzzelen bonus items en upgrades verdienen en het is dus de bedoeling dat je regelmatig wisselt tussen het bovenste en het onderste scherm. Erg leuk gedaan allemaal, maar in wereld 4 werd het me dus allemaal teveel. Teveel vijanden, te lange levels en belachelijke timing-momenten tijdens het platformen. Zonde!

4) Professor Layton en de Doos van Pandora, Nintendo DS
Het tweede deel in de Layton-reeks was misschien nog wel leuker dan het eerste deel dankzij wat leuke toevoegingen als de hamster en meer verschillende locaties waar je met Luke op onderzoek uitgaat. Steeds als je een puzzel hebt opgelost denk je “ah nog ééntje” en voor je het weet is het alweer ver voorbij je bedtijd! Zo verslavend is Professor Layton nou eenmaal. Bovendien is in de Doos van Pandora het verhaal leuker dan in Curious Village zodat ook die er voor zorgt dat je blijft spelen. Mocht je geïnteresseerd zijn in een Professor Layton game dan raad ik je wel aan om met de eerste te beginnen. Je mist anders wat verwijzingen in het tweede deel en dat zou jammer zijn.

‘Dragon Quest V’

3) Dragon Quest V: Hand of the Heavenly Bride, Nintendo DS
Ik heb lang, heel lang, gedaan over het uitspelen van Dragon Quest V. De game duurt ook wel een uur of 30 voordat je bij het einde bent, maar dat zou je toch wel wat sneller moeten kunnen doen dan in vijf maanden. De schuld ligt overigens niet bij DQV zelf, maar bij het feit dat ik wat meer ben gaan lezen en een PS3 kocht. Hierdoor bleef er minder tijd over voor mijn DS. Geen probleem verder, maar ik vond het zelf wel opvallend eigenlijk.
Als ik nu terugkijk op Dragon Quest V moet ik zeggen dat ik hem beter vond dan zijn voorganger: Chapters of the Chosen. Deel V is namelijk wat samenhangender en meer een doorlopend verhaal. Je begint als kind, speelt het middenstuk als jong-volwassene en eindigt de game als vader. De band tussen vader en zoon wordt heel mooi in beeld gebracht, zeker voor iets dat door velen gezien wordt als een ‘simpel computerspelletje’. DQV loopt over van emotie, van liefde tot verdriet en van geluk tot pech. Indrukwekkend voor een game die eigenlijk al in 1992 verscheen op de SNES! Dikke aanrader voor alle fans van old skool RPG’s.

2) Scribblenauts, Nintendo DS
Over Scribblenauts was ik heel positief zoals je al kon lezen in het aparte artikel over de game en dat ben ik nog steeds. Het is de meest originele game in jaren en een game waarbij je verder moet denken dan je normaal doet. De gebrekkige besturing en de concurrentie van Mario weerhouden de mannen van 5th Cell echter van het veroveren van de titel handheld game van het jaar. Scribblenauts is een game die meer dan de moeite waard is, voor je het weet is iedereen mee aan het denken over hoe je die ster uit de boom krijgt!

‘Bowser haalt uit naar een Goomba’

1) Mario & Luigi: Bowser’s Inside Story, Nintendo DS
De beste handheld-game van 2009 is er eentje met Mario geworden. Dat klinkt heel voorspelbaar voor Roy-O-Rama Awards, maar de game is gewoon echt zo goed. Alles klopt aan de game; van geweldige humor tot fantastische gameplay. Ik durf zelfs te stellen dat Bowser’s Inside Story de beste in de reeks Mario & Luigi-games is! Waar vorige delen namelijk ietwat eentonig werden op het einde is dat dankzij Bowser totaal niet het geval. Bowser is awesome als hoofdpersoon en de stukken die je met Mario & Luigi speelt zijn ook hilarisch als altijd. Ik blijf lachen om Luigi en zijn capriolen, zelfs nu nog zit ik met een glimlach dit te tikken omdat ik moet denken aan Luigi die in slaap valt tijdens een crisis overleg met Peach en de Toads. Must have voor iedereen met een DS en dé reden om een DS te kopen als je die nog niet hebt.

Juist. De complete lijst bestaat uit games voor de DS! Verscheen er dan niets noemenswaardigs op de PSP? Nee, niet echt. Er was natuurlijk Final Fantasy Dissidia, maar dat bleek speeltechnisch gezien gewoon een flutgame te zijn. Voor de rest is er gewoon niets dat me aanspreekt op het apparaat. De PSP blijft toch echt moeite hebben om een normaal game-apparaat te worden terwijl in het verleden Chains of Olympus en Crisis Core aangetoond hebben dat het wel kan… Misschien dat er in 2010 weer iets interessants verschijnt voor de PSP? Laten we het hopen. Tot die tijd gebruik ik het lekker voor Remote Play en films op vakantie!

‘De onwijs hippe lime-groene DS lite’

De beste handheld van 2009
Nou, iedereen die de top 5 bekijkt ziet wel dat er maar één winnaar kan zijn, en dat is de Nintendo DS. Al vijf jaar is het mijn meest favoriete handheld en ik denk zelfs dat hij de originele GameBoy voorbij gestreefd is in awesomeness. Ik weet niet wat het is, de twee schermen, het touch-screen of Mario zelf, maar er blijven maar goede games uitkomen voor de Nintendo DS. Er zijn wel eens wat mindere perioden, maar damn, mijn DS-collectie blijft groeien en zal dat ook in 2010 blijven doen met titels als Dragon Quest VI, SaGa 2 en Final Fantasy Gaiden. Ik vraag me wel af wanneer een DSi verplichte kost wordt… Vooralsnog voegt die niet veel toe, maar ik vrees dat we er niet aan kunnen ontkomen op een gegeven moment.

Voordat ik de top 5 beste games van 2009 bekend ga maken (vlak voor Kerst) kom ik nog even met een aantal losse awards voor hardware en games voor afgelopen jaar. De awards spreken voor zich dus gaan we snel verder met de eerste award!

‘Splosion Man in actie’

Beste download-game van 2009: ‘Splosion Man, XBLA
Ik kan je alvast verklappen dat ik geen downloadgames in mijn top 5 heb staan, XBLA en PSN hebben weliswaar een aantal toppers voortgebracht afgelopen jaar, maar de retail games zijn nou eenmaal grootser en indrukwekkender dan de games die je voor een tientje kunt downloaden. In 2009 heb ik wel weer een aantal toffe XBLA/PSN games gespeeld, denk bijvoorbeeld aan Peggle en The Maw, maar de absolute topper van 2009 was wat mij betreft toch echt ‘Splosion Man. Deze game krijgt van mij dan ook de award ‘Beste Download-Game van 2009’.
‘Splosion Man is een 2D platformgame waarbij de hoofdpersoon een experiment is welke zichzelf kan laten ontploffen. Met deze ontploffingstechniek kun je zowel vijanden verslaan als springen. In de 50 beschikbare levels knal je je letterlijk een weg naar het einde langs vele obstakels waarbij snelheid en slimmigheid allebei nodig zijn om de puzzels op te lossen. Deze puzzels kunnen variëren van een bewegend plafond tot een laser die jou wil neerschieten en hoewel de meeste puzzels vrij logisch zijn is het bij sommigen toch wel drie keer proberen voordat je er voorbij bent… Ik heb in ieder geval sinds New Super Mario Bros. op de DS niet zo’n leuke en enerverende 2D platformer gespeeld en, ook al was het soms frustrerend moeilijk, het was een geweldige ervaring en een ode aan de 2D platformer.

‘You can find me in tha club mama’

Beste DLC van 2009: GTA Liberty City Episodes, Xbox 360
Oei, is dat even een verrassing! Niet de Fallout 3 DLC, maar de GTA IV DLC wint de prijs voor beste downloadable content van 2009! Grand Theft Auto IV verscheen midden 2008 en was een gave game met een goed verhaal. Er gebeurde van alles met Niko Bellic en zijn neef en jij was er allemaal getuige van. Rockstar was echter nog niet klaar met het verhaal, naast Niko en zijn vrienden liepen er namelijk nog meer verhaallijnen die we NIET te zien kregen. Deze twee verhaallijnen, The Lost & Damned en The Ballad of Gay Tony, werden aangeboden als uitbreiding voor het origineel. In beide hoofdstukken krijgen we het wel en wee van andere gangsters te zien, maar op een flink aantal punten raken de verhalen elkaar met als hoogtepunt het museumgedeelte. Er wordt wel eens lacherig gedaan over de reviews die GTAIV kreeg en de positieve kritieken met betrekking tot het verhaal, maar na het spelen van de GTA Episodes kan ik niets anders dan de reviewers gelijk geven. GTA IV is in zijn totaliteit een indrukwekkende geheel en ondanks de stroeve, ietwat verouderde besturing een genot om te beleven!
Beide uitbreidingen zijn overigens inmiddels ook als stand-alone disc te koop waarbij je het originele GTA IV niet nodig hebt. Ik raad je echter wel aan om eerst gewoon GTA IV te spelen, dan The Lost & Damned en tot slot The Ballad of Gay Tony.

‘Vechten op het strand’

Beste game die ik niet gespeeld heb: Tales of Vesperia, Xbox 360
Vorig jaar heb ik Tales of Versperia voor de Xbox 360 op mijn Most Wanted lijstje voor 2009 gezet. Het was één van de games waar ik echt lang op heb zitten wachten en ik was ook erg blij toen Namco aankondigde dat de game in juni in de Europese winkels zou liggen. Toen de game er echter was heb ik hem niet gekocht. Dat is vrij gek, maar de reden er achter is vrij logisch: ik heb het gevoel dat ik geen zin meer heb in RPG’s die ook nog eens onwijs lang duren. Liever een korte heftigere ervaring als dat eeuwige grinden. Voor mijn gevoel hoorde dit thuis op een handheld, in 2D. Fallout 3 bracht echter een totale verandering in dit gevoel aangezien ik daar uiteindelijk zo’n 80 uur aan kwijt ben geweest! Het blijkt dus dat ik er best tijd in wil steken, als de game maar goed is! Blue Dragon en Eternal Sonata zijn overigens de schuldige aan mijn gevoel, beide games vond ik enorm tegenvallen… En hoewel ik dus dit jaar niet meer aan Tales of Versperia ben toegekomen staat de game wel weer op mijn wanted lijstje. Zodra deze ergens voor een euro of 20 te koop is schaf ik ‘m aan en dan speel ik ‘m zodra de drukke eindejaars-periode voorbij is!
Voor degenen die niet weten wat voor game Tales of Versperia is; het is een RPG van Japanse makelijk en combineert de typische kenmerken van een RPG (statistieken, levelen, anime uiterlijk en epische soundtrack) met een real time battle-systeem waarbij je combinaties tussen speler en teamleden kunt gebruiken om je vijanden te verslaan.

‘Normaal gesproken sla ik geen meisjes…’

De grootste teleurstelling: Street Fighter IV, Xbox 360
Begrijp me niet verkeerd, Street Fighter IV is by far de coolste fighter sinds Killer Instinct op de SNES, maar toch heb ik de game lang niet zoveel gespeeld als ik had verwacht. Ik heb de singleplayer met flink wat characters doorgespeeld, alsmede een groot deel van de challenges, maar op een gegeven moment is de singleplayer gewoon niet zo leuk meer. Multiplayer is ook dé reden om een fighter te spelen en dat kan in Street Fighter IV op twee manieren: online tegen (on)bekenden en offline met z’n tweeën op de bank. Offline is vrijwel geen optie omdat geen van mijn vrienden van vechtgames houden en ik alle potjes te gemakkelijk zou winnen omdat zij de game niet hebben. Online tegen onbekenden is ook geen doen omdat die mensen juist weer veel te goed zijn en ik na 10 seconden al K.O. ben, en dat is niet leuk :’) De laatste optie, online tegen bekenden, is er niet echt van gekomen. Ik weet niet precies waarom (er waren toch best een aantal mensen in mijn friendslist met de game), maar het mocht blijkbaar niet zo zijn. Street Fighter IV is dus daarom mijn grootste teleurstelling van 2009, ondanks dat ik het een goeie game vond. Een andere game die kans maakte op deze award was Final Fantasy Dissidia op de PSP omdat dit simpelweg een te vreemde game is en ik hem niet snap. De special edition die ik heb maakt het echter tot een waardevolle aanschaf en bovendien verwachtte ik sowieso al niet zoveel van deze game.

‘Samen ben je sterker’

Beste co-op game: Resident Evil 5, Xbox 360
Op een gegeven moment ben je sommige games beu, hoe goed ze ook zijn. Rainbow Six Vegas 2 heeft bij mij nu zo’n beetje dat punt bereikt. Begin 2008 kwam RSV2 uit en ik heb de game zeker een jaar lang heel veel gespeeld samen met een vriend of vriendin. Ubisoft stopte echter met het uitbrengen van nieuwe levels en als je alles al 100 keer gezien hebt houdt het op. Ik ging dus op zoek naar een nieuwe co-op game en ik kwam al snel uit bij Resident Evil 5, het meest recente deel in de horror-reeks van Capcom.
Resident Evil 5 is verre van een geweldige game: het heeft een stroeve besturing, geen echte zombies en is eigenlijk geen echte Resident Evil zoals we die gewend zijn. Toch verdient de game lof voor de spanning en stress die het oplevert als je weer eens met te weinig kogels een hele horde Uruburos (zo heten de neger-zombies in de game) te lijf moet gaan. Ook de fun die je hebt als je ineens dood bent doordat je een explosief vat opblaast, of opgegeten wordt door een enorm wezen, is geweldig en zorgt voor de nodige lachbuien. Speel je regelmatig een game met vrienden, of ben je op zoek naar een game die je met twee man kunt spelen op dezelfde console? Zoek dan niet verder en ga Resident Evil 5 halen!
Andere kandidaat: Left 4 Dead, maar deze verscheen in 20008 al en is totaal anders van opzet. Je speelt hier namelijk kortere sessies en het is geen doorlopend geheel zoals Resident Evil 5 wel is.

‘PS2 vs PS3’

De beste remake: God of War Collection, PS3
God of War en God of War II zijn twee van mijn meest favoriete games van vorige generatie. Ze verschenen een paar jaar terug op de PlayStation 2 en beide games maakten erg veel indruk toen. Omdat volgend jaar God of War III uitkomt vond Sony het een goed idee om de eerste twee delen te upgraden en naar de PS3 te brengen. Nu kun je dus beide games spelen met betere graphics en trophy support! Ik vind het dus net als Sony een goed idee om deze twee games opnieuw uit te brengen. Voor de fans is het namelijk een fantastische manier om twee geweldige games nog eens te spelen en voor nieuwkomers is het de beste versie om te spelen.
God of War vertelt het verhaal van Kratos die met behulp van de Goden wraak wil nemen op Ares, de God van de oorlog. Hierbij komt nogal wat kijken omdat je als mens niet zomaar een God kan doden natuurlijk. Of het Kratos lukt, en wat daarna allemaal gebeurt ga ik niet vertellen omdat ik weet dat een aantal lezers beide games nog niet gespeeld hebben. Geloof me in ieder geval maar als ik zeg dat je verstelt zult staan!

Beste console van 2009: PlayStation 3
De Xbox 360 is nog steeds mijn favoriete console vanwege de controller en de integratie van Xbox Live en de bijbehorende friendslist. Ik heb echter in 2009 geen enkele Xbox 360 exclusive gespeeld terwijl ik op de PS3 maar liefst 7! exclusives speelde: twee Uncharted games, drie Ratchet games, inFamous en God of War HD. Al deze games waren ook nog eens geweldig goed en dus kan ik niet anders dan de PS3 uitroepen tot console van het jaar! Ik ben blij dat ik ‘m gekocht heb in juni, ondanks dat de adviesprijs van het ding nu 100 euro lager ligt… Ik wil het bakbeest ook zeker niet meer kwijt, want naast de goeie games is er natuurlijk ook Blu Ray en wow, dat ziet er gaaf uit op mijn TV! Volgend jaar wordt het weer een spannendere strijd overigens, dan krijgt de Xbox 360 weer noemenswaardige exclusives (Crackdown 2 bijvoorbeeld), krijgt de PS3 een geheide knaller met God of War 3 en komt Mario Galaxy 2 exclusief naar de Wii. 2010 belooft hoe dan ook een goed game-jaar te worden dus!

‘Peggle Nights, nog steeds een game met ballen’

Peggle verscheen een tijdje terug voor Xbox Live Arcade en is een spel met ballen. Je schiet van bovenin het scherm een balletje naar beneden en deze kaatst op de andere balletjes. De bedoeling is om binnen 10 beurten alle oranje balletjes weg te spelen en dan ook nog eens zoveel mogelijk punten te verzamelen. Iets dat moeilijker is dan het klinkt.

Peggle Nights is een uitbreiding die onlangs verscheen voor Peggle en voegt een flink aantal zaken toe. Denk hierbij aan 60 nieuwe levels, een nieuwe Peggle Master met bijbehorende speciale kracht en extra achievements. De echte fans hebben Peggle Nights waarschijnlijk al direct gedownload, want als je geen genoeg kan krijgen van Peggle zijn 60 nieuwe levels voor 400 Microsoft punten (ongeveer 5 euro) natuurlijk een koopje! Je speelt weer een hele nieuwe adventure-mode en alle fun die je had met Peggle (raak je de laatste oranje bal net wel of net niet) is aanwezig. Voor je het weet ben je weer een paar levels en een paar uur verder. Verslavend zoals verslavend bedoeld is!

Omdat dit een review is hoort er eigenlijk nog een heel stuk geschreven worden over de graphics en het geluid, maar dat is allemaal niet belangrijk. De game ziet er gewoon uit zoals je ziet op de screenshot en dat is het. Geen hippe HD-graphics met spiegelreflectie, bloom, anti-aliasing of weet ik wat, gewoon een scherm waarin je met een balletje andere balletjes weg schiet. Heerlijk simpel, precies zoals je mag verwachten. De muziekjes en geluidseffecten zijn bovendien ook nog eens gewoon zoals het hoort, de gameplay blijft ook alle 60 levels weer leuk en je zou kunnen concluderen dat Nights de perfecte add-on is voor Peggle. Ik kan er ook niets minder van maken. Het is en blijft de perfecte game om even te ontspannen en iedereen kan het spelen of je nou al 20 jaar games speelt of net naar de kleuterklas gaat.

Conclusie
Heel veel valt er over Peggle Nights niet te vertellen eigenlijk. Het is een essentiële update als je fan bent van Peggle want het voegt onwijs veel levels toe en kost geen drol (leuke zin om te vertalen trouwens…). Mocht je nog niet overtuigd zijn van Peggle, lees dan nog eens de review van de gewone versie en/of speel de demo die gratis te downloaden is op XBLA. Binnen no time ben je verslaafd!

‘Geweldig’

Peggle Nights is een uitbreiding van het geweldige Peggle dat eerder al verscheen voor Xbox Live Arcade. Dankzij het prijskaartje van maar 400 Microsoft punten is het absoluut de moeite waard om Nights te halen als je de gewone Peggle al hebt. Heb je Peggle zelf nog niet, ga deze dan NU kopen!

Toen de PlayStation in Japan op het toneel verscheen was ik zelf nog druk bezig met de Super Nintendo. Games als de Donkey Kong Country trilogie, Lufia (compleet in het Nederlands!), Teranigma en natuurlijk Chrono Trigger zorgden ervoor dat ik uren aan het spelen was op het wonderapparaat van Nintendo. Tot op de dag van vandaag is er nog geen betere console geweest in mijn ogen… Maar goed, we zouden het over de PlayStation hebben!

Eind 1995 verscheen de PlayStation ook in Nederland en deze console kostte toen 700 gulden geloof ik. ZEVENHONDERD GULDEN. Dat was achterlijk veel en ik vond dat het geld ook totaal niet waard. Ik bleef nog wel even op de SNES spelen. In die tijd kregen wij thuis ook voor het eerst een echte PC, met Pentium processor! Dat betekende dat ik ook voortaan daarop kon spelen en dat was toen ook nog eens gratis ook (Twilight CD’s vol illegale versies van games, wist ik veel…)! De PlayStation verdween definitief van mijn verlanglijstje, net als de Nintendo 64. Ik had een PC en daarop kon ik alles spelen. Ik kocht er na een tijdje ook een Monster 3DFX kaart bij voor 500 gulden zodat ik de nieuwste games met de mooiste graphics kon spelen. De PlayStation was inmiddels ook gedaald tot die prijs, maar het interesseerde me nog steeds niet. Zelfs niet toen Final Fantasy VII verscheen, die kwam immers ook op de PC en die heb ik netjes gekocht in zo’n grote mooie PC doos. De besturing was vreselijk natuurlijk maar goed…

Final Fantasy IX, beste Final Fantasy OOIT

Langzaam begon de PC te traag te worden en FFVIII draaide voor geen meter meer eigenlijk. Vanaf dat moment daalde mijn interesse in games ook een beetje en de laatste twee jaar van de jaren ’90 heb ik niet veel gespeeld eigenlijk. Pas toen de GameBoy Advance van Nintendo verscheen in 2001 ben ik weer begonnen. Op dat moment was de hype voor de volgende generatie consoles ook weer volop bezig. De PlayStation 2 was het gesprek van de dag en de GameCube van Nintendo was toen al awesome. De hele generatie van de PlayStation en de Nintendo 64 heb ik dus eigenlijk een beetje overgeslagen… Ik speelde op de PS2 nog wel Final Fantasy IX en dat is ook meteen mijn favoriete PS1 game ooit. FFIX wordt gevolgd door FFVII en dan houdt het op eigenlijk. Alle grote namen van de PlayStation doen me niet zoveel… Tekken, Ridge Racer, Crash Bandicoot, Chrono Cross, Vagrant Story, Xenogears… Niets. Terwijl ik weet dat het fantastische games zijn! Ik heb ze later nog wel proberen te spelen, maar de games zijn gedateerd. Het begin tijdperk van 3D gaming, zoals dat begon op de PS1, ziet er tegenwoordig NIET uit op een grote TV. Blokkerig, pixelig en houterig! Dat zijn de PS1-games tegenwoordig. De tand des tijds hebben ze in mijn ogen dus niet goed doorstaan, in tegenstelling tot de Super Nintendo-games die met hun 2D graphics er nog steeds fantastisch uit zien.

Al met al is de PlayStation 1 dus niet de console voor mij waarbij ik warme nostalgische gevoelens krijg. Toch respecteer ik het apparaat. Het was een revolutie vanwege het gebruik van discs waardoor games grootser werden dan ooit inclusief echte filmpjes! Daarnaast konden we nu voortaan games in 3D spelen en hoefden we niet meer enkel van links naar rechts te lopen! De PlayStation 1 is een mijlpaal geweest in de gamesindustrie en was de springplank naar de best verkochte console aller tijden: de PlayStation 2. Inmiddels zijn we aanbeland bij de PlayStation 3 en wat een krachtpatser is dat! Blu Ray films, digitaal surround sound, HD graphics en een aantal ongelofelijk epische en gave games. Wie had dat gedacht toen Sony besloot zelf maar een machine te maken die games afspeelde… Ik niet in ieder geval!

Toen de Xbox 360 op de markt verscheen introduceerde Microsoft en nieuw ‘beloningsysteem’ voor fanatieke gamers: Achievements. Per game krijg je een aantal opdrachten mee die je, buiten de hoofdlijn van de game om, moet behalen in ruil voor punten: achievements. Dit bleek zo’n succes dat Sony dit op een gegeven moment ook introduceerde in de PlayStation 3. De trophies, trofeeën, verschillen echter van achievements op een bepaald aantal punten. Achievements variëren namelijk van waarde terwijl trophies in drie categoriën gestopt kunnen worden.

‘Een trofee op een PS3’

Je hebt, brons, zilver en goud als variant waarbij een betere kleur moeilijkere achievements representeren. Als je alle trophies uit een game behaald hebt krijg je daar bovenop nog eens een platina trofee. Dit is een duidelijke tegenhanger van de 1000 / 1000 score bij achievements. Een voorbeeld van hoe de trofeeën in vergelijking tot elkaar staan is als volgt:
Brons: versla één zombie
Zilver: versla 100 zombies
Goud: versla alle zombies

De meeste games hebben ook veel brons, een aantal zilver en maar een paar goud. Het nut van het behalen van trofeeën is nihil overigens, het enige dat leuk is, is vergelijken met vrienden. Wie heeft die moeilijke trofee al gehaald, en wat is het totaal aantal trofeeën? Sinds kort kun je jouw PS3 ook koppelen aan Facebook (Amerikaanse Hyves) en dan worden daarop direct de behaalde trofeeën geplaatst. Dit is helemaal erg leuk om op te scheppen met jouw behaalde prijzen!

Ikzelf heb op dit moment nog geen platina trofeeën zoals je op mijn profiel hier onder kan zien. Er is nog geen game waar ik heel veel extra tijd in wil stoppen om alles te halen. In Ratchet & Clank zit bijvoorbeeld een trofee voor het behalen van 10.000 punten in een minigame terwijl mijn highscore nu op 5.000 staat. Dat gat is te groot en ik ga liever een nieuwe game spelen dan. Ratchet & Clank staat echter wel op 80%, bijna het hoogste aantal van alle PS3 games! Op plek één staat God of War met 81% en op drie komt inFamous met 56%. Met die drie games ben ik ook ‘klaar’, ik heb ze alle drie uitgespeeld en ik vind het mooi geweest. Andere games (Uncharted 1 en Uncharted 2) heb ik uitgespeeld, maar daarbij heb ik nog niet het gevoel dat ik er klaar mee ben. Ze staan respectievelijk op 31% en 21% en beide games wil ik nog eens op een hogere moeilijkheidsgraad gaan spelen om het verhaal nog eens mee te maken en natuurlijk om meer trophies te behalen!

Mijn PlayStation profiel, ik ben een level 5 trophy-whore!

Voordat ik echter met beide Uncharted games ga beginnen ga ik eerst nog God of War 2 spelen. Hier hoop ik ook weer rond de 80% te scoren en als ik de trofeeën zo bekijk moet dat ook wel lukken. Ik haalde in God of War ook heel onverwacht de gouden trofee voor de kolommen in de onderwereld Hades! Soms ben ik gewoon beter dan ik denk!
Hoewel trofeeën nog niet helemaal kunnen tippen aan achievements (het geluidje is iets minder leuk en de waarde komt soms niet overeen met de opdracht) zijn ze een leuke toevoeging aan de games. Zeker nu ze direct op Facebook gepost worden om iedereen te laten zien.