Roy-O-Rama

‘Uitzicht vanaf mijn woonkamer’

Het begon halverwege vorige week, er vielen een paar vlokken sneeuw en Nederland was bedekt met een witte laag sneeuw die goed bleef liggen. Toen ik ‘s ochtends uit mijn raam keek had ik ook een mooi uitzicht, zie de eerste foto. Toen was het allemaal echter nog niet zo erg, het vroor al een paar dagen en sneeuw erbij was alleen maar leuk.

Afgelopen weekend werd het echter erger, het bleef namelijk sneeuwen en op veel plaatsen lag al 20 cm. Zaterdagavond na werk kon ik echter nog gewoon goed naar huis fietsen, dus er was ook nog niet zo veel aan de hand. De hele dag was het ook heel druk geweest met klanten die sneeuwscheppen en Kerstpakketten kochten. Toen ik zondagochtend naar mijn werk fietste om te openen was het echter al wat lastiger om naar werk te fietsen. Normaal ben ik er in 10 minuutjes, maar nu duurde het ruim 20 minuten. Tijdens mijn open-ronde begon het daar bovenop nog harder te sneeuwen en langzaam verdwenen zelfs de verkeersblokken op het parkeerterrein… Toen we om 10u open gingen stonden er echter gewoon mensen voor de deur te wachten. Stelletje dwazen! De ANWB en het KNMI hadden namelijk inmiddels al een weeralarm afgegeven en geadviseerd om thuis te blijven. Onze aanbiedingen waren echter zo goed, dat ze toch de sneeuw trotseerden.

Het bleef de hele dag zo’n beetje sneeuwen en omdat we toch de klant zo goed mogelijk probeerden te helpen ben ik met collega’s gaan sneeuwscheppen. Dikke jas aan, sneeuwschep in de hand en scheppen maar, het is weer eens wat anders, maar wel super leuk om een keer te doen. Het komische is dat als je een mooie slinger maakt in het pad de klanten allemaal braaf het blijven pad volgen, ook al lopen ze op die manier om. Toen de paden aangemaakt waren weer vlug naar binnen om een beetje op te warmen.

Rond 16u vond ik het welletjes geweest en ging ik naar huis. Ik pakte mijn fiets uit de fietsenstalling en stapte op. De eerste paar meter ging prima maar ineens sloeg mijn wiel ergens tegenaan en ik hield ‘m niet meer. Boem. Roy op de grond in een dikke laag sneeuw. Oorzaak: stoeprandje. Die zie je namelijk niet meer :’) Naja, dan maar even lopen tot het park waar het pad duidelijk is aangezien je gewoon midden tussen de bomen moet blijven. Ik stap op, fiets weer een paar meter, maar een bocht en BOEM. Roy weer op de grond, in een nog dikkere laag sneeuw. Shit. Hier kom ik dus nooit fietsend doorheen. De sneeuw stond tot bijna mijn knien op sommige plaatsen. Dan maar lopen, maar ook dat was rete-irritant! Na 45 minuten was ik thuis, zeiknat en lichtelijk chagrijnig

Gelukkig helpt een warme douche en zo kon ik toch nog met goeie zin naar mijn pizza-game-bier avond bij Hemmo! Al komt dat natuurlijk ook omdat hij maar een paar straten verder woont… Vandaag ga ik overigens niet werken, ik stond oorspronkelijk van 13 tot 17 ingepland, maar het is niet druk. Lekker een dagje vrij dus om woon- en slaapkamer eens goed onder handen te nemen.