Roy-O-Rama

Iedereen heeft het wel eens mee gemaakt, etenswaren die niet in orde waren. Je kunt natuurlijk hiermee terug gaan naar de winkel om een nieuwe verpakking te halen of je geld terug te eisen, maar dit kost relatief veel moeite. Bovendien bereik je veel meer als je direct bij de leverancier gaat klagen! In de meeste gevallen krijg je namelijk netjes een excuusbrief en een proefpakketje met producten!

Mijn eerste herinnering aan een dergelijk voorval was in de tijd van de Flippo’s. Ik was bij mijn opa en oma op bezoek en we kregen lekker een schaaltje Smiths (nu Lays) chips en er zouden ook nog eens Flippo’s in de zak zitten! Toen we de zak echter open maakte bleek dat er niet gewoon twee Flippo’s en 200 gram chips inzaten, maar een stuk of 20 Flippo’s en maar een beetje chips. De Flippo’s waren daarnaast ook nog eens van een oude serie! We hebben toen de verpakking opgestuurd samen met een begeleidende brief en enkele dagen later kwam de postbode een doos brengen. In die doos zaten allerlei soorten chips, en een brief met daarin excuses en uitleg wat er mis was gegaan. Die brief vond ik natuurlijk niet interessant, ik vond het feit dat er een doos chipjes afgeleverd werd door de postbode erg bijzonder!

Jaren later, toen ik al op mijn eerste studentenkamer in Delft zat, had ik voor mezelf een lekker pak Kanjer stroopwafels gekocht. Toen ik echter de verpakking open had gemaakt kwamen daar twee wafels uit, maar helaas zonder stroop! Ik was verbaasd, en ontroostbaar… Eventjes later is het me toch gelukt om Kanjer te mailen en ik had vrij snel een mailtje terug met excuses en tevens vroegen ze me om mijn adres om een compensatie te sturen. Niet veel later kreeg ik van de postbode een flinke doos met alle Kanjer producten op de markt: stroopwafels, stroopkoeken, stroopkruimelrepen, etc. Het meest geniale was echter het feit dat ik met één van de verpakkingen uit die doos later nog een fotolijstje met muziek won!

Het derde geval dat ik nu bespreek is naar aanleiding van het pakketje dat ik afgelopen week thuis kreeg. Ik verwachtte geen nieuwe game ofzo en had dus geen idee wat het zou kunnen zijn. Bij het openen van de doos bleek dat er een aantal Lu verpakkingen in zaten! Aha, dat is waar ook, ik had een klacht ingediend over Tuc-koekjes die helemaal verkeerd gekruid waren. Kan gebeuren, maar ik laat het ze wel even weten! Dit leverde me een pak Lu crackers op, alsmede een zak Cracottes (erg lekker!) en een nieuw pak Tuc op! Allemaal lekker en een mooie manier om die nieuwe crackers eens te proberen! Lu heerst.

De voorgaande drie ‘problemen’ waren vrij normaal en je kunt je voorstellen wat er mis is gegaan. Bij een zak aardappelbolletjes van de C1000 had ik echter geen idee wat het probleem was. Bij het openen van de zak zat er een heel vieze, bruine klomp tussen de bolletjes. Het was keihard (en niet alleen omdat het bevroren was) en leek een beetje op steen… Je kon het echter zo uit de zak halen en de aardappelbolletjes waren allemaal prima te eten, maar ik wilde toch even weten wat het zou kunnen zijn. In de brief die ik van de C1000 kreeg daarna stond dat het een filter-substantie was die in de zak terecht was gekomen. Een hoop heel kleine stukjes aardappel die aan elkaar geklonterd waren dus. Als troost kreeg ik hier overigens geen gratis producten, maar een tegoedbon van 5 euro om te besteden in een C1000. Hier heb ik lekker brood, melk en hagelslag van gekocht!

Niet alle bedrijven zijn overigens zo gul, bij Chocomel bijvoorbeeld heb ik een keer enkel 1,50 op mijn rekening gekregen na een klacht over een pak chocolademelk. Gelukkig zijn de meeste bedrijven guller en ik moet zeggen dat ik deze vorm van klantenbinding wel kan waarderen. Er kan altijd iets mis gaan natuurlijk, maar gratis producten geven is een mooi extra gebaar. Bovendien is het een goeie gelegenheid om producten te promoten. Een beetje win-win dus! Wees trouwens wel zo fatsoenlijk om alleen een klacht in te dienen als er ook daadwerkelijk iets mis is met je producten. Niemand wordt er beter van als iedereen maar willekeurig claims gaat indienen om gratis eten te scoren. Dan is het binnen de kortste keren afgelopen met de vrijgevigheid van de leveranciers…

Vorig jaar, of misschien nog wel langer terug, leende ik LEGO StarWars van een vriendin van me en ik vond het spel niet heel erg leuk. Na het doorspelen van het eerste level heb ik de game weer terug gegeven. Hoewel de basisgameplay en de presentatie prima waren was de setting gewoon niet mijn ding. Star Wars, Star Trek, Mass Effect, etc zijn allemaal zo ontzettend niet mijn ding dat LEGO StarWars dat logischerwijs ook niet was. Een tijdje later kon ik Viking (kutgame) ruilen tegen de duo-game Kung Fu Panda / LEGO Indiana Jones en Indy heeft me definitief overtuigd van de fun in LEGO games!

Afgelopen november verscheen ook LEGO Indiana Jones 2 die als toevoeging de vierde film (Kingdom of the Crystal Skull) had alsmede een volledige leveleditor. Qua game was Indy 2 toch wel een stapje terug omdat er gewoon minder basiscontent in verwerkt zat. Er waren veel minder gewone levels en de nadruk lag best wel op de leveleditor. Ondanks dat deze editor goed in elkaar steekt vond ik het niet echt interessant; ik heb simpelweg het geduld er niet voor. Voor twee tientjes was het echter best aardig om even tussen alle grote releases van november 2009 in te spelen.

Mijn derde LEGO game (of eigenlijk de vierde als je StarWars meetelt) was LEGO Batman en het eerste dat opvalt is dat je zowel met de good guys (Batman, Robin) als de bad guys (Joker, Penguin, etc) kunt spelen. Allebei hebben ze hun eigen campagne van drie maal vijf levels en de doelen zijn natuurlijk precies omgekeerd. Waar je als Batman moet proberen bijvoorbeeld de Joker te stoppen moet je als de Joker juist proberen je plannetje door te laten gaan. Dit is erg leuk gedaan en beide verhaallijnen kloppen ook met elkaar.

Qua gameplay is er in alle LEGO games eigenlijk nog niets veranderd. Je loopt nog steeds van het begin van een level naar het einde terwijl je onderweg LEGO dingen bouwt om obstakels te omzeilen en je verslaat vijanden die in blokjes uiteen klappen als ze dood zijn. Ook verzamel je nog steeds studs (geld) om extra’s te kopen zoals nieuwe personages of voertuigen. Verder kent LEGO Batman ook een centrale hub van waaruit je de levels kunt starten. Voor de Batman missies is dit de Batcave en voor de villains is dit Arkham Asylum (brings back some good memories). Ondanks dat er in de basis niets veranderd is, is LEGO Batman toch zeker de moeite om te spelen. Batman heeft namelijk als voordeel dat hij allerlei gadgets heeft waardoor de gameplay zelf lekker afwisselend is. In vergelijking met Indiana Jones wint Batman dus met gemak want die heeft namelijk alleen maar zijn zweep… Het feit dat LEGO Batman twee verhaallijnen kent zorgt er ook voor dat de game verfrissender is dan andere LEGO games.

LEGO Batman is de leukste LEGO game die ik tot nu toe gespeeld heb, maar waarschijnlijk ook meteen de laatste. Ik heb het concept nu wel gezien en de eerstvolgende LEGO game is er eentje van Harry Potter. Hoewel dat best leuke films zijn zoek ik het niet echt om er een game van te spelen. De enige LEGO game die ik nog WEL zou willen spelen is LEGO Jurassic Park, maar die zal er wel nooit komen…

Aangezien afgelopen week de iPad officieel werd aangekondigd en de iPhone hype WEER oplaaide vond ik het een mooi moment om mijn visie op mobiele telefoons te geven en een beetje terug te kijken naar mijn GSM geschiedenis. Tevens is het een mooie blog om de mobiele versie van Roy-O-Rama te promoten (zichtbaar voor onder andere iPhone en Android telefoons).

Het begon allemaal in de vijfde klas, zo rond 1999. Zakenmensen konden al een aantal jaar bellen in de auto of op speciale groene lokaties in Nederland, maar langzaam verschenen de eerste telefoons voor de consumentenmarkt. Alle wannabe’s liepen al snel met een enorme Pocketline Koelkast te bellen en telefoonnummers werden onderling uitgedeeld om elkaar vooral niet te bellen omdat dit beltegoed kostte. Persoonlijk vond ik het maar onzin, ik zag al mijn vrienden in de klas, op straat of op voetbal. Dan ga ik ze niet ook nog eens bellen. Totdat daar een kleine nieuwe provider op de markt verscheen: Ben. Ben introduceerde goedkope abonnementen en als Kersttopper hadden ze de Nokia 3210. Een pionier op de mobiele markt vanwege een interne antenne, T9 en de mogelijkheid om plaatjes te versturen. Vanaf dat moment hoorde ik er ook bij! Het toffe was dat de 3210 de game ‘Snake’ had, dé Nokia-game en enorm verslavend. De Nokia 3210 is één van de meest succesvolle mobiele telefoons OOIT geworden met ongeveer 160 miljoen verkochte units, dat is meer dan de Nintendo DS bijvoorbeeld.

Een paar jaar later was de trend dat alles kleiner moest en dus stapte ik over op de Nokia 8310. Deze telefoon was gebaseerd op de 8210 die weer gebaseerd was op de 3210 en qua besturing en gebruik was er eigenlijk weinig veranderd. Het enige was dat deze telefoon kleiner was. En duurder. Ik geloof dat ik een paar honderd gulden bij moest betalen toen ik mijn abonnement verlengde. Maar ja, je bent jong en je wilt een hippe telefoon. Ik schrok me ook dood toen ik op een avond mijn telefoon kwijt was en deze in de wasmachine bleek te zitten! Gelukkig deed de telefoon het weer na een avondje op de verwarming, gewikkeld in een handdoek. Lang leve verwisselbare frontjes waarmee je bijna de hele telefoon uit elkaar kon halen! Het gaafste aan de 8310 was overigens Snake II dat je via infra-rood tegen iemand anders kon spelen. Ik geloof dat Maarten hier nog trauma’s van heeft omdat hij elk college van me verloor…

Na een paar jaar was ook deze telefoon aan vervanging toe en viel mijn oog op de Nokia 6610. Het was de tijd dat kleurenschermen normaal werden in telefoons en dat langzaam steeds meer telefoons een camera kregen. De 6610 had beide! Awesome dus! Buiten deze twee nieuwe features bood de 6610 niet echt veel nieuws dat ik ook daadwerkelijk gebruikte (WAP en MMS waren nog veel te duur toen). Dit veranderde toen ik in 2006 overstapte op de Nokia 5300. Dit is de enige telefoon geweest die ik los in de winkel gekocht heb en de enige telefoon die beweegbare onderdelen had. Daarnaast was het ook de lelijkste telefoon die ik heb gehad! Spijt heb ik niet, het was immers maar een tijdelijke telefoon die ik maximaal een jaar gebruikt heb, maar hij staat wel onder aan mijn lijstje. De 5300 had wel een aantal toffe mogelijkheden als een goede MP3-muziekspeler had en MMS was gewoon geworden. Bovendien weet ik dat ik nooit meer een schuifmodel neem!

Na de 5300 kwam er weer een telefoon die iedereen wel leek te hebben: de Nokia 6300. Voordelen van deze telefoon waren de metalen case waardoor hij tegen een stootje kon. Zou je denken. Het is namelijk de eerste telefoon die ik had die op een gegeven moment echt defect was; de lader en de koptelefoon maakten geen goed contact meer nadat ik ‘m een keer flink van mijn buro had laten kukelen… Desalniettemin was ik erg tevreden over de telefoon aangezien eindelijk mobiel internet een beetje goed te doen was. In totaal heb ik toch ook weer zo’n twee jaar met de telefoon gedaan totdat ik overstapte op mijn huidige telefoon.

De Nokia 5800 is, na de 3210, mijn meest favoriete telefoon. Alles wat ik wil kan met deze telefoon. Naast bellen en SMS-en zitten er prima internet mogelijkheden op (zowel via 3G als wifi) en maakt de camera best mooie foto’s. Die gemaakte foto’s kan ik direct uploaden naar Flickr zodat ze op mijn blog verschijnen. Ook bestaat er de mogelijkheid om verschillende applicaties te downloaden zoals Shazam waarmee je zowat elk gangbaar liedje op de radio kan herkennen. De 5800 is volledig te besturen via het touchscreen en dit werkt perfect. Het enige minpuntje dat ik kan vinden is de dikte van de telefoon, dat had wat minder gemogen. Een kniesoor die daar een probleem van maakt overigens. De nieuwste firmware, die langzaam beschikbaar gesteld wordt, voegt ook nog eens kinetic scrolling toe. Ik ben fan van deze telefoon!

Zoals je wel kan zien ben ik een trouwe Nokia fan. Ik wil ook nooit meer anders. Toen ik onlangs mijn abonnement kon verlengen heb ik gedacht aan een iPhone, maar die verplichte abonnementen vond ik niet gunstig en dus viel dat af. Andere merken doen me ook niets eigenlijk. Nokia is gewoon altijd goed geweest en dan blijf ik ook trouw. Mijn volgende Nokia, waarschijnlijk rond september als ik weer contractverlenging kan doen bij T-Mobile, wordt mogelijk de N900. Maar dat zien we dan wel weer. Misschien gaat Nokia namelijk ook wel aan de Android, en dan zal ik braaf volgen!

New Super Mario Bros. Wii, vanaf nu New Mario, was voor mij de reden om in november weer een Wii te kopen. Hoe meer filmpjes ik van de game op internet zag hoe enthousiaster ik werd en uiteindelijk kon ik niet wachten tot mijn verjaardag. Na wat geklooi met Wii Sports (ik moest wachten tot New Mario bezorgd werd) kon ik eindelijk beginnen met Mario en zijn zoektocht naar Princess Peach.

New Mario gaat terug naar de oude Super Mario games die we kennen van de NES en Super NES, zowel qua gameplay als qua moeilijkheidsgraad. Weg is de toegankelijkheid van Mario op de DS en terug is het keihard afstraffen van mis-springen of een verkeerde timing. Voordeel is dat de game veel langer plezier biedt omdat je er langer mee bezig bent om hem uit te spelen, nadeel is dat het af en toe enorm frustrerend is en je hard gaat gillen naar je TV. Nou kan Femke hier wel om lachen, maar ik vond het af en toe ZWAAAAR irritant. Toch heb ik met plezier de game doorgespeeld, Bowser verslagen en de prinses weer gered. Het voelde goed, ik was erg blij toen ik in de luchtballon wegvloog en ik was weer een kind van acht die zijn eerste spelletje uitspeelde. Als ik er over nadenk is die vreugde en dat plezier nou precies dé reden dat videogames spelen een grote hobby van me is: fun.

Je kunt ook met vier tegelijk spelen

In totaal zijn er acht gewone werelden in New Mario, elk met twee kastelen en in die kastelen een eindbaas. Deze eindbazen zijn de bekende Koopa Kids uit Super Mario Bros. 3. Helemaal aan het einde in de achtste wereld is het uiteraard Bowser zelf die je moet verslaan. In sommige werelden heb je bovendien nog Bowser Jr. die je moet verslaan op zijn luchtschip en de welbekende spookhuizen zijn ook weer aanwezig. Eigenlijk pakt New Mario alle goede elementen van eerdere Mario games om er één geweldige game van te maken die ook een eerbetoon is aan al die eerdere Mario-games.

Als je Bowser eenmaal verslagen hebt komt de bonuswereld beschikbaar, Star World. In deze wereld zijn acht losse levels die je vrijspeelt door alle stermunten uit de eerdere werelden te vinden. Wil je bijvoorbeeld level 9-1 spelen, dan moet je alle star coins in wereld 1 verzameld hebben. Op dit moment is 9-1 het enige level dat ik kan spelen, van alle andere werelden moet ik nog één of meerdere star coins vinden… Dit staat nog op mijn to do lijstje aangezien ik vijf mooie sterren bij mijn savegame wil hebben, maar dat gaat nog wel even duren vrees ik. Met sommige levels heb ik nu al moeite, laat staan als ik alle star coins en andere geheimen wil vinden! Eerst staan A Boy And His Blob en Lego Batman echter op het programma.

Ergens vorig jaar draaide X-Men Origins: Wolverine in de bioscopen en ondanks dat ik een X-Men en Wolverine fan ben viel die film me een beetje tegen. Dit kwam gedeeltelijk doordat het gebaseerd is op Origins (joh…) en ik die hele serie niet kende. Er werd dus van alles verteld over Wolverine terwijl de kracht van zijn personage in de gewone X-Men serie juist is dat hij zich niets kan herinneren… Maar goed, als ik er aan terug denk was het gewoon een toffe film met gave special effects.

Bij een grote bioscoop-release hoort natuurlijk ook een videogame en bij Wolverine dus niet anders. Normaal gesproken zijn games gebaseerd op films niet echt om over naar huis te schrijven, maar Batman: Arkham Asylum toonde dat het ook anders kan. Nu is X-Men Origins: Wolverine niet van hetzelfde niveau als B:AA, maar het is gewoon een prima game. Qua opzet gebruikt de game het standaard versla-alle-vijanden-principe en het doet niets nieuws. Je vecht je door de game als in God of War, je lost puzzels op als in Zelda, je beklimt gebouwen als in Tomb Raider en je gebruikt je zesde zintuig als in Batman. Als je alles bij elkaar gooit heb je op papier een sterke formule, maar het is het allemaal nét niet. Er zijn maar weinig écht verschillende vijanden, de puzzels zijn allemaal vrij simpel en je zesde zintuig wordt vrij weinig gebruikt.

Wolverine is kampioen neger werpen

In de game volg je, uiteraard, hetzelfde verhaal als in de film en je gaat ook heen en weer in de tijd. Een gedeelte speelt zich ‘nu’ af en een gedeelte speelt zich af tijdens de missie in Afrika. Iedereen die de film heeft gezien weet ook welke eindbazen je tegen gaat komen: Creed en Dead Pool onder andere dus. In de game zitten echter nog twee extra eindbazen verwerkt die je meerdere keren tegenkomt. Dit is eigenlijk heel goedkoop, want de tactiek om ze te verslaan verandert totaal niet. Ze krijgen geen upgrades of andere moves, nee ze worden simpelweg sterker, of ze komen met vier tegelijk. Beeeeetje jammer natuurlijk.

Maar goed, al met al is het een vermakelijke game die de elf euro die ik er aan uitgegeven heb meer dan waard is. Het is nergens bijzonder of vernieuwend en soms wat eentonig en goedkoop, maar het speelt wel lekker weg en je scoort 700 gamerpoints in één speelbeurt. Daarnaast is Wolverine gewoon één van de coolste characters aller tijden! Binnenkort toch maar eens kijken of de film op Blu Ray al een schappelijke prijs heeft bereikt…

In november 2007 verscheen Assassin’s Creed voor onder andere Xbox 360 en de game scoorde gemiddeld een dikke 8. Een prima cijfer dus! Toch was er veel kritiek te horen en te lezen en dat weerhield me er toen van om de game te gaan spelen. Toen afgelopen november het vervolg verscheen kreeg de game nog hogere cijfers; gemiddeld een 9.1! Op alle vlakken zou de game verbeterd zijn en bovendien speelde de game zich ook nog eens af in Italië ten tijden van Leonardo da Vinci. Nu was mijn interesse wel degelijk gewekt en Assassin’s Creed 2 stond vanaf dat moment dan ook op mijn wanted-lijstje. Het grote probleem is alleen dat ik niet zomaar een vervolg ga spelen als ik het eerste deel niet gespeeld heb. Net als dat ik (vrijwel) nooit eerst een vervolgfilm kijk. Gelukkig was dit niet eens een echt probleem te noemen, want het eerste deel van Assassin’s Creed kost nu nog maar tien euro in de winkels. Een perfecte kans om de game goedkoop even te spelen. Bovendien kon ik meteen kijken of de basisgameplay me wel aanstaat, want AC2 bouwt er natuurlijk wel op verder.

Assassin’s Creed is een third person action game waarbij jij een moordenaar speelt. In opdracht van jouw baas moet je negen personen omleggen in drie verschillende steden in het Midden Oosten: Jeruzalem, Akko en Damascus. De game speelt zich af ten tijde van de Kruistochten en jouw targets bevinden zich zowel onder de Christenen als onder de Moslims en ze moeten sterven omdat ze vrede in de weg zouden staan. Natuurlijk is er ook een onderliggend verhaal, maar dat ga ik hier niet verklappen, al is het vrij logisch. Zeker als je de eerste moord hebt begaan en je hoort de laatste woorden van je slachtoffer. Ook heb je nog een deel dat zich afspeelt in de moderne tijd, maar dit voegt eigenlijk niets toe… Gewoon vergeten dus.

Je start elke missie in de thuisbasis van de moordenaarsbende na een preek van de baas en een upgrade; zoals in elke game krijg je steeds meer mogelijkheden naarmate de game vordert. Denk hierbij aan werpmessen en nieuwe vechttechnieken. Je krijgt van je baas te horen welke personen omgelegd dienen te worden en dan ga je op pad naar één van de steden. Aangezien je een moordenaar bent moet je natuurlijk proberen niet op te vallen en dat kun je onder andere doen door je te verstoppen in hooi, in kleine tentjes of door op te gaan in de mensenmassa. Zo anoniem mogelijk leg je dan je vijanden om zodat je onopgemerkt je een weg baant door de stad. Mocht je toch ontdekt worden, dan krijg je alle bewakers achter je aan. Dit is een beetje vergelijkbaar met de achtervolgende politie in een game als Grand Theft Auto.

Van stad tot stad reis je per paard

Voordat je de hoofdpersoon van de missie kan omleggen moet je eerst zien te achterhalen waar deze zich bevindt. Dit kun je onder andere doen door mensen te ondervragen of af te luisteren. Langzaam maar zeker krijg je zo steeds meer te weten en als je genoeg info hebt kun je aan de slag. Voor elke missie is deze opzet van toepassing en het enige dat verandert is de stad en het district in de stad. Van afwisseling is dus niet echt sprake helaas… Gelukkig is het klimmen op gebouwen en in torens wel tof om te doen. Het is zelfs nodig van tijd tot tijd om vanuit de torens de omgeving te scannen op missies en gebeurtenissen.

Iets dat me verbaasde was overigens het uiterlijk van de game. Assassin’s Creed is inmiddels 2,5 jaar oud maar ziet er nog steeds fantastisch uit! De personages zijn gedetailleerd, de omgevingen groots en de manier waarop de camera rondom torens draait als je de omgeving scant is echt geweldig! Wat een uitzicht! Een kritische gamer geeft misschien het gebrek aan variatie in mensen aan als minpunt, maar dat viel mij eigenlijk pas op toen ik al bijna klaar was met de game…

Overigens zijn er wel echte minpunten te ontdekken hoor. De combat is bijvoorbeeld maar saai, de bewakers gaan te snel echter je aan en de game is onwijs repetitief. Als je jezelf echter beperkt tot het omleggen van één target per sessie is dat geen probleem. Het enige waar ik me écht aan ergerde, tot frustratie toe, was de weg naar het einde. Na de negende missie wordt er nog een stukje aan de game geplakt natuurlijk en dit houdt in dat je talloze gevechten kan gaan doen achter elkaar. De hele game moet je proberen om gevechten zoveel mogelijk uit de weg te gaan en op het einde gooien ze er ineens tig verplichte gevechten in die veel te lang duren. Zwaar vervelend en het is dat ik wist dat het einde naderde, anders had ik de game afgesloten en niet meer opgestart. Daarbij komt ook nog eens dat het einde zelf te kansloos voor woorden is :’) Zelden zo’n slecht einde gezien! Het hele einde is daarmee een enorme anti-climax op een verder prima game die mijn interesse in Assassin’s Creed 2 alleen maar heeft versterkt.

Vroeger, toen ik nog maar een klein jochie was en cd’s nog niet in de winkel lagen, luisterde je muziek via cassettebandjes en LP’s. LP’s zijn heel grote zwarte schijven met daarin groeven. Deze schijven werden op een platenspeler rondgedraaid en via een naald die door de groeven ging kwam er geluid uit. Mijn ouders hadden (en hebben nog steeds) een flinke LP collectie met daarin onder andere Deep Purple, Queen en zelfs Michael Jackson’s Thriller. Dit is dan ook de muziek waar ik vanuit huis uit mee opgegroeid ben. Van mijn vaders kant kwam vooral de rock met als belangrijkste rockband Queen. Van mijn moeders kant kwam meer de soul en Motown muziek. De soul is langzaam verandert in mijn voorliefde voor (old skool) hip hop maar ik ben nooit uitgegroeid tot een rocker ofzo. Sterker nog, ik vind het vreselijk zelfs! Er zijn wat liedjes in bijvoorbeeld Guitar Hero die wel tof zijn, maar ik zal nooit een CD van Guns ‘n Roses of Metallica opzetten ofzo. Nee, het is bij (vooral) Queen gebleven.

Uit mijn jeugd zijn er twee dingen die ik vooral herinner als ik terug denk aan Queen. Allereerst was er natuurlijk het overlijden van Freddy Mercury. Toen dit eind 1991 gebeurde was dat een flinke schok, maar ook een moment van bezinning. Homoseksualiteit en HIV werden in één klap bespreekbaar en wij hadden in de klas zelfs een ingelaste les daarover. Ook het Jeugdjournaal berichtte toen best veel over deze onderwerpen. Inmiddels is Nederland zo ver dat het een normaal onderwerp is en HIV volgens mij helemaal niet zoveel meer voorkomt gelukkig. Het tweede dat me binnen schiet als ik aan Queen denk is Another One Bites the Dust. Deze track bleef namelijk hangen op onze platenspeler waardoor je op een gegeven moment alleen nog maar hetzelfde hoorde: Another one gone and another one gone and another one gone and another one gone and another one gone… en omdat het qua timing perfect in het liedje past valt het pas na flink wat herhaling op. Zelfs toen ik de LP op cassette aan het zetten was en naast de platenspeler zat duurde het nog even voordat ik het door had. Toen ik jaren later CD’s ging kopen van Queen ging er een wereld voor me open…

Queen in de jaren '70. Kapsalons bestonden toen nog niet.

Het bekendste nummer van Queen is uiteraard Bohemian Rapsody welke jaarlijks op nummer één staat in de Top 2000, maar het is niet mijn persoonlijke favoriet. Ik vind tracks als The Show Must Go On, Love of my Love (video van de week) en Innuendo vele malen mooier. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik die nummers hoor, zoveel gevoel is er in verwerkt. Ik had ook, achteraf gezien natuurlijk, graag bij het concert in Wembley ’86 willen zijn. Dat had me echt een onvergetelijke ervaring geleken, misschien nog wel meer bijzonder dan de eerste keer dat ik Tiësto live zag en hoorde draaien op mijn eerste Innercity, en dat was legendarisch! Helaas gaat dat nooit meer gebeuren, ondanks dat Queen af en toe nog optreedt met een andere zanger. Voor mij is dat alleen niet Queen meer zo zonder Freddy Mercury.

Roy-O-Rama zou Roy-O-Rama trouwens niet zijn als we dit hele verhaal toch nog even gaan linken aan videogames. Zo is er bijvoorbeeld Singstar Queen waarbij je allerlei liedjes van Queen zelf mee kan zingen op de PlayStation 3. Ook zitten er ook wat liedjes van Queen in Guitar Hero zodat je ze mee kan drummen of gitaren, maar het meer interessante is Rock Band. In deze game zitten de meeste Queen liedjes en er gaan zelfs geruchten over een aparte Rock Band Queen zoals ook de Beatles hebben gekregen. Mocht deze ooit uitkomen dan ben ik de eerste die ‘m koopt! Mocht het niet waar zijn, dan ga ik voor de goedkoopste Rock Band en download ik de 10 Queen liedjes uit de Rock Band store. Even afwachten tot de E3 is geweest dus.

Ongeveer anderhalve week geleden begin het nieuwe jaar. 2010. Na de jaren ’80, ’90 en ’00 alweer mijn vierde decennium! Goddomme, ik word echt oud! De afgelopen dagen ben ik vooral bezig geweest met twee dingen: me voorbereiden voor de tentamens die volgende week beginnen en het omgooien van Roy-O-Rama naar de layout die jullie nu voor me zien. In dat omgooien is meer tijd gaan zitten dan ik van te voren bedacht had… Gelukkig is het nu zo goed als klaar, bijna alle feedback is verwerkt en ik ga deze week alleen nog kijken of ik FOK!smilies toe kan voegen en een nieuwe header maken. Er komt dus lekker veel tijd vrij voor de tentamens! Joepie!

Wat betreft games is het allemaal errug rustig… Games spelen staat even op een laag pitje omdat ik dus te druk ben met eerder genoemde dingen. Ik ben nog steeds bezig met Assassin’s Creed (memory block 4 voor degene die ‘m gespeeld hebben) en ik vind het toffer dan ik van te voren had verwacht. Ik doe lekker rustig aan, maximaal één assassination per speelsessie. Daarnaast ben ik ook nog druk bezig om Princess Peach te redden, ik zit gelukkig al in wereld 8. Met Lego Batman, Dead Space Extraction en a Boy and his Blob nog op de stapel lukt het me ook goed om me aan het goede voornemen van ‘geen nieuwe games tot mijn verjaardag’ te houden. Het is soms wel lastig als je zit dat Darksiders hoge cijfers scoort en zowel Dante’s Inferno als Bioshock allebei mooie special editions krijgen… Als ik het vol kan blijven houden hou ik echter wel gewoon geld over voor de HD decoder met HDD die ik voor mijn verjaardag wil kopen. Ik ben zo jaloers op wat Tessa heeft dat ik het ook gewoon wil! Kost wat, maar dan heb je ook wat!

De special edition van Bioshock 2

Tot mijn verjaardag heb ik het eigenlijk ook veel te druk om allemaal games te kopen. De komende weken staan dus in het teken van mijn tentamens, maar heb ik tussendoor ook nog een tandartsafspraak in Den Bosch, een housewarming en een deadline voor een opdracht. Daarna komt carnaval er al weer aan en daar wil ik een nieuw outfit voor hebben. Ik zag bij ons in de winkel al wat aardige kostuums als een Viking-pak en een bananen-pak! Na carnaval mag ik me ook alweer gaan verheugen op mijn verjaardagsweekend dat loopt van donderdag 11 maart t/m zondag 14 maart. Ik heb al vrij van werk en ik heb dus alle tijd voor de etentjes, de feestjes en natuurlijk Final Fantasy XIII! Ik heb er zin in!

Dames en heren, jongens en meisjes! Roy-O-Rama vierde onlangs haar één-jarig zelfstandige bestaan. In dat jaar is er veel gebeurd en is Roy-O-Rama uitgegroeid tot een website die dagelijks door tientallen mensen wordt bezocht. Ik ben hier natuurlijk heel blij mee en om dat te vieren is er een heel nieuwe versie van de blog gemaakt met allerlei nieuwe features. Allereerst is er natuurlijk het begewende-plaatjes-gedeelte! Hier staan de artikelen die ik graag extra aandacht wil geven, op dit moment mijn reisverhalen van New York en Brussel (Londen heeft de overstap helaas niet gehaald :’) ) en dit welkomsbericht. Ook de drie laatste berichten in de categorie games hebben een prominentere plek dan voorheen. Daarnaast is er een betere plek gevonden voor filmpjes, rechtsbovenin genaamd Roy-O-Rama TV en kunnen jullie mijn laatste foto zien die ik gemaakt en online gezet heb dankzij Flickr. Het mooie is dat ik binnen een minuut met mijn telefoon een foto kan maken en deze direct online kan zetten! Denk hierbij bijvoorbeeld aan live updates vanaf Mystery Land of een foto van wat ik op dat moment op mijn bord heb liggen.

Over eten gesproken… Ik heb goed nieuws voor de culinaire bezoekers: de categorie eten en drinken is weer terug! Naast de beruchte reviews van wokrestaurants zal ik binnenkort ook eens wat schrijven over dingen die ik zelf in de keuken klaar maak, en dan niet het wekelijkse broodje ei… Weg is verder de categorie ‘in het kort’, daarvoor is namelijk Twitter in de plaats gekomen. Op dit moment staat deze nog vermeld als losse link, maar Twitter gaat nog volledig geïntegreerd worden. Ik heb trouwens gekozen voor Twitter vanwege de integratie met Facebook en Hyves en kan op die manier mijn blog veel meer onder de aandacht brengen door wederzijdse koppelingen. Lang leve Web 2.0!

Naast Twitter komen er nog meer kleine handige en totaal nutteloze features maar ik moet even bedenken wat precies leuk is. Buienradar zou bijvoorbeeld kunnen, maar dat is niet zo heel interessant eigenlijk behalve als ik op vakantie ben en het weer met jullie wil delen; een beetje zoals Maarten ook had op zijn wereldreis-blog. Door de overgang naar een nieuw uiterlijk zijn er wel wat zaken veranderd en dat zal het meest opvallen bij het teruglezen van oude berichten. De oude versie van Roy-O-Rama was namelijk 100 pixels breder wat betekent dat sommige plaatjes nu niet goed meer in de tekst passen. Ook zullen sommige plaatjes in bepaalde artikelen niet netjes meer in de tekst staan, maar ik heb geen zin om dat allemaal aan te passen eigenlijk… De meest gelezen artikelen zijn overigens wel aangepast vanwege de Google bezoekers. Mocht je nog dingen tegenkomen waarvan je misschien denkt dat het niet goed is, of als er dingen mis gaan, meldt dat dan! Ik zal dan kijken of ik het kan aanpassen.

Voor nu veel lees- en kijkplezier op het vernieuwde Roy-O-Rama!

Update:
Aangezien een groot deel van de bezoekers de kleuren te donker vond is dat nu aangepast. Van donkerblauw/zwart zijn we nu naar lichtblauw/wit gegaan! Een aantal items is echter nog niet mee overgezet en sommige stukken tekst moeten nog een ander kleurtje krijgen, maar 80% is zeker overgezet nu. Blijf maar komen met opmerkingen, feedback en suggesties! Ik neem jullie allemaal heel serieus natuurlijk

Roy-O-Rama is een hobby van me waar ik mijn mening ventileer over gespeelde baggergames, ongezellige wokrestaurants, saaie tosti’s en kutmuziek, en dat doe ik allemaal met plezier. Ook de persoonlijkere verhaaltjes zoals mijn sneeuwavonturen zijn leuk om te schrijven, zeker als je een paar dagen later op je werk gevraagd wordt of ik niets gebroken had. Er zijn dus meer lezers dan je zou denken! Er zijn zelfs gemiddeld zo’n 30,12 bezoekers per dag die artikelen lezen op Roy-O-Rama, 31,12 als je mijn eigen bezoeken meetelt. De top 3 meest gelezen artikelen zijn:

Start To Run (dankzij alle fappers die plaatjes zoeken van Evy Gruyaert), Wokmaster Delft (veel culinaire Delftenaren dus) en de beide Professor Layton artikelen (waarbij mensen vooral oplossingen zoeken voor de puzzels). Het grootste deel van deze bezoekers komt binnen via searchsites als Google. Een enkele keer reageren ze ook, maar over het algemeen blijven de anonieme bezoekers ook echt anoniem.

Gemiddeld leest een bezoeker 1.79 pagina per bezoek en duurt dit 1 minuut en 21 seconden. Niet heel erg lang natuurlijk, maar dat betekent alleen maar dat mijn artikelen kei duidelijk zijn en ze niet verder hoeven te zoeken. Gewoon even lezen wat Roy-O-Rama over iets te zeggen heeft en klaar, de lezer ook weer op de hoogte! Hier doe ik het natuurlijk ook allemaal voor! Zonder bezoekers verdien ik immers niets met mijn Google-Ads en dat is zonde.

Naast de zoekende bezoeker hebben we ook bezoekers die via andere sites Roy-O-Rama bezoeken. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de wereldreisblog van Maarten. Gek genoeg staat deze niet eens in de top 10 van doorlinksites! l’Enfant Terrible, Strolies Izakaya en mijn FOK!forum profiel scoren allemaal vele malen hoger. Ook die ene keer dat ik de zombie survival guide linkte op Budgetgaming staat boven De Vlieger op Reis. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe teleurgesteld ik ben in Maarten…
Vanuit Roy-O-Rama gaan de meeste bezoekers naar diezelfde l’Enfant Terrible en Izakaya, maar ook Superkoei is een site waar mijn bezoekers graag komen (vooral als ze informatie willen hebben over Brussel).

Wat betreft de herkomst van de bezoekers is het wel duidelijk: 88% komt gewoon uit Nederland met Delft, Den Bosch, Den Haag, Bleiswijk en Nijmegen als hofleveranciers. Er komen echter ook bezoekers uit Heinenoord, Heteren en De Kwakel, gehuchten waar ik nog nooit van gehoord had! Na Nederland is België het land waar de meeste bezoekers vandaan komen (8%) en Duitsland is derde met 2%. Alle andere landen zitten onder de procent. Dit was overigens wel anders toen Maarten nog op wereldreis was. Ik kon toen via mijn bezoekersgegevens altijd precies zien waar Maarten zat, dat land had dan ineens veel bezoeken.

Het houdt overigens niet op bij de gegevens waar jullie allemaal vandaan komen! Ik weet bijvoorbeeld ook dat 48% van de bezoekers FireFox gebruikt, 38% surft met Internet Explorer en Chrome flink in opkomst is met 12%. Mobiele telefoons worden nog niet echt gebruikt om Roy-O-Rama te bezoeken dus als je deze statistieken zo ziet. Het meest gebruikte OS is Windows (55% Vista, 40% XP) gevolgd door een enkele dwaze Mac gebruiker en idiote PS3 surfer! Qua verbinding zit vrijwel iedereen aan DSL (57%) of Kabel (35%). De rest is ‘unknown’, wat dat inhoudt weet ik ook niet precies? Vast mobiele bezoekers en bezoekers die achter een bedrijfsfirewall zitten ofzo.

Zo. Dat was het voor nu wel denk ik. Jullie zijn allemaal wat meer te weten gekomen over de bezoekers van Roy-O-Rama! Op naar een nieuw jaar Roy-O-Rama, want ik ga gewoon door natuurlijk. Toen ik, vandaag trouwens exact een jaar geleden, het vernieuwde Roy-O-Rama openende had ik ook niet kunnen bedenken dat ik zover zou komen … (neem hier drie seconde leespauze voor een extra dramatisch effect) … Ik wil al mijn fans en bezoekers bedanken voor het bezoeken van de site, Hosting2Go voor het hosten van de data, WordPress voor het beschikbaar stellen van perfecte blog-software, Maarten voor het helpen opzetten van WordPress, Google voor de analystische software en advertentiemogelijkheden, God voor het creëren van alles en natuurlijk mijn ouders omdat ze mij altijd steunen. Dank jullie wel allemaal!

*staande ovatie van de bezoekers