Roy-O-Rama

Videogames… en meer!

Archive for March, 2010

DJ Hero

Posted by Roy On March - 31 - 2010

Ik heb de afgelopen vijf jaar redelijk wat muziekgames gespeeld: Donkey Konga, Ouendan, Guitar Hero, Rock Band, Rock Revolution, Singstar, etc. Allemaal waren ze ‘leuk’ tot ‘erg gaaf’, zeker met vrienden in één band. Mijn favoriete muziekgenre was echter nooit echt aanwezig… Ik doel hiermee op stromingen binnen de Dance scene: Trance, Hardstyle, House… Nu is er echter DJ Hero, en hoewel je nog steeds geen volle zalen op Trance Energy of Qlimax trekt met deze game is het wel de tofste muziekgame tot nu wat betreft de muziek!

De werking van DJ Hero is redelijk gelijk aan die van Guitar Hero: er schuiven noten over het scherm en je moet op het juiste moment op de juiste knop drukken. Als extraatjes heb je nu scratchen en faden, net als een echte DJ. Het onderstaande filmpje laat een beetje zien hoe het in zijn werk gaat.

Deze halve minuut is nog maar een héél klein stukje van de tofheid van DJ Hero. De meest gave remixen en mash-ups komen langs en zijn speciaal voor deze game in elkaar gedraaid. Alleen al boven genoemd voorbeeld, Daft Punk met Queen, is al zo awesome dat het de aanschaf van de game waard is… Tel daar dan ook nog tracks van Tiesto, David Guetta, 2Pac, Jackson 5 en Marvin Gaye bij op en je weet meteen dat dit het is. DJ Hero. Beste muziekgame aller tijden!

De gameplay is overigens, zeker in het begin, best lastig. Eén hand drukt op de knoppen en scratcht, de ander bestuurt de crossfader, effecten en bonus-knop. Het duurt even voordat je alles doorhebt, langer dan in het drummen of gitaren in Guitar Hero lijkt het. Voordeel is wel dat je niet ‘af’ kan gaan tijdens een liedje. Je krijgt gewoon minder punten. Dat betekent dat er geen frustratie is! Woei! Ik kan me namelijk nog wel een track herinneren in GH: World Tour waar ik gewoon niet voorbij kom met de drums… Ik HAAT dat! Niets van dat alles in DJ Hero dus!

DJ Hero is opzeker geen game voor iedereen. Ik ken eerlijk gezegd ook veeeeeeel meer mensen die het he-le-maal niets vinden dan mensen die het wel tof vinden. Deels omdat ze niet van muziekgames houden, deels omdat ze de besturing niet trekken en deels omdat de muziek hen niet aanspreekt en er is vast ook wel een Gijs waarvoor alle drie de redenen gelden… Maar ja, ieder zijn ding. En DJ Hero is mijn ding.

De Nintendo 3DS

Posted by Roy On March - 24 - 2010

Het zou zomaar eens een 1 apri-grap kunnen zijn, maar ik wil er toch wat over kwijt natuurlijk… De Nintendo 3DS werd gister zomaar aangekondigd via een persbericht op de Japanse site van Nintendo nadat er al weken, zo niet maanden, geruchten gaan over nieuwe Nintendo hardware. Het lijkt er dus op dat die geruchten gingen over de 3DS, niet over een Wii HD.

Allereerst de DS. Iedereen kent dit apparaatje nu wel denk ik. Een draagbare Nintendo spelcomputer met twee schermen waarvan er eentje gebruikt kan worden als touch-screen. Er zijn inmiddels zo’n 125 miljoen exemplaren van verkocht wereldwijd en tientallen games die ook miljoenen keren over de toonbank gingen: Pokémon, Mario, Zelda, Brain Training, Nintendogs, Professor Layton, etc. De laatste tijd wordt het echter minder, de DS lijkt qua games over haar hoogtepunt en de R4 kaartjes lijken ‘normaal’ tegenwoordig.

Een nieuwe handheld is dus helemaal niet zo vreemd. Na zes jaar mag dat ook wel en die piraterij is de spreekwoordelijke druppel. Van de 3DS (voorlopige naam overigens) weten we nog niet zo heel veel. Nintendo belooft 3D-effecten zonder dat je een bril nodig hebt zoals in de bioscoop. Het apparaatje zal volledig backwards compatible worden en alle DS(i) games zullen er op te spelen zijn. Tijdens de komende E3 in juni zal hij getoond worden aan het publiek en ook al direct speelbaar zijn. Als je de geruchten mag geloven komt er ook een trilfunctie in, en een motion sensor. Verder krijgen we analoge sticks, wifi en een verbeterde accuduur. Dat belooft dus allemaal veel goeds!

Hoe de 3D techniek zonder bril gaat werken is nog niet bekend, maar het zal waarschijnlijk met snel afwisselende beelden werken zoals in het Jurassic Park plaatje op deze pagina. Of dat goed te simuleren is op een handheld weet ik niet… Misschien heeft Nintendo wel een nieuwe techniek ontwikkeld met Sharp (zij gaan waarschijnlijk de schermen leveren). Hoe de techniek ook werkt, de games zijn het belangrijkste. Nintendo poept er ongetwijfeld een flink aantal goede games voor uit, maar er zullen ook veel gimmicky games komen. Als je terugdenkt aan de Virtual Boy, een geflopte console van Nintendo, dan waren ook daar toch wel wat games die echt tof waren. Ook consoles die een totaal ander publiek aanspreken dan de gemiddelde gamer (Wii) heeft een paar knallers als New Mario en Mario Galaxy. De 3DS gaat dat ook zeker krijgen, maar ik kan me er nog geen beeld bij vormen…

Ook hier moeten we dus nog even afwachten wat de E3 ons gaat brengen! Het belooft in ieder geval een interessante E3 te worden met in ieder geval Natal, Move, PS3-3D en 3DS. Tot die tijd moeten we het doen met concepten van andere gamers, zoals deze:

(Met dank aan NeoGAF voor de plaatjes)

Innercity

Posted by Roy On March - 17 - 2010

Toen ik van de middelbare school af kwam luisterde ik vooral hip-hop; 2Pac, Wu-Tang, Dr. Dre, etc. Dankzij een nieuwe vriendengroep op de TU kwam ik in aanraking met trance en daar rolde ik langzaam in. De CD die me uiteindelijk overtuigde was Tiësto live at Innercity, nog steeds één van de beste albums ooit. Langzaam maar zeker ging ik steeds meer trance, en ook techno, luisteren. We gingen stappen in de Hollywood Music Hall in Rotterdam omdat daar in de kelder een techno-zaal was en er waren plannen om in december 2001 ook daadwerkelijk naar Innercity te gaan. Helaas was ik te laat met kaartjes kopen dus kon ik niet mee… Mijn eerste grote feest was Sensation 2002, een half jaar later. Vanaf toen ging het echt los: ik was trance-fan.

Eind 2002 was ik ook wél op tijd met een kaartje kopen en dat was mijn eerste Innercity. Het begin van iets moois! Op die avond, welke de USSR als thema had, hoorde ik ook Tiësto voor het eerst draaien en man, wat een geweldige set… Andere toppers van de avond waren onder andere Sister Bliss, Marco V en Lady Dana. Lekker divers zoals je ziet. Dat was ook de kracht van Innercity: veel verschillende zalen met allemaal hun eigen muziekstijl. Favoriete track van de avond was voor mij Loneliness van Tomcraft, te beluisteren via het altijd handige YouTube.

In 2003 en 2004 ging ik ook weer naar Innercity. In 2003 was het thema Rio de Janeiro en in 2004 was het de beurt aan Las Vegas. Ik vond vooral het Rio thema toen goed uitgewerkt, want naast de standaard zomerse sferen was er ook een zaal gebaseerd op de sloppenwijken. Aangezien hier techno gedraaid werd klopte het perfect met de uitstraling. Het is moeilijk uit te leggen, maar ik was zwaar onder de indruk. Ik weet ook nog wel dat we in de line up een Japanse naam zagen staan voor die technozaal en we moesten daar heen! Even later bleek het echter te gaan om Takkyu Ishino en niet om Yoji Biomehanica… Een kleine teleurstelling op een anders prima avond. Tiësto was ook weer van de partij, maar door de enorme drukte was de sfeer toch wat minder wat mij betreft. Hoogtepunt van de avond waren mijn five seconds of fame die nog steeds na te kijken zijn op de DVD van dit evenement! 2004 was, ondanks dat Tiësto er niet was, misschien wel het beste jaar Innercity voor mij. Op de mainstage hadden we Ferry Corsten en Marco V wat natuurlijk altijd garant staat voor kwaliteit, maar het was de trance-zaal die onwijs tof was. Het was de eerste, en enige, keer dat ik Gabriel & Dresden zag en hoorde draaien. Dit Amerikaanse duo is vooral bekend van verschillende remixen en hun track As the rush comes (als Motorcycle). Ze waren toentertijd het beste op het gebied van vocale trance en ik heb zowat de hele set mee staan schreeuwen. Zo mooi…

Hoewel 2004 voor mij dus een succes was, was dat voor de verkopen niet. De kaartverkoop bleef achter en het was bij lange na niet uitverkocht. Waarom dat precies was, ik heb geen idee? De muziek was fantastisch en er was variatie genoeg. ID&T besloot om het in 2005 compleet anders te doen en haalde trance en hardstyle uit de line up en verving dat met electro en minimal. Brr. Voor mij was het in één klap afgelopen. Innercity was van belangrijkste feest van het jaar gebombardeerd tot experiment van ID&T. Het sloeg voor ID&T helaas niet aan en weer was het niet uitverkocht. In 2006 ging ID&T met die nieuwe concept door, maar dit was de laatste keer. De stekker ging uit Innercity… Gelukkig heb ik in 2005 Mystery Land ontdekt voor mijn ‘alle muzieksoorten op één feest’-feest. Dit jaar ga ik ook weer!

De Amsterdam RAI, waar Innercity altijd werd gehouden, is een groot complex met veel verschillende zalen. Door de grootte ideaal voor een feest, maar het had ook zijn keerzijde. Je moest af en toe echt grote afstanden afleggen om van de ene zaal naar de andere te komen en er waren verplichte looproutes ingesteld. Wat mij betreft was dat het enige minpunt aan een verder prima lokatie. In april ga ik voor het eerst sinds 2004 weer eens naar de RAI voor een feest. In Qontrol is namelijk de 17e. Op In Qontrol zijn er ‘maar’ vier zalen, dus veel lopen zal het niet zijn. Ik ben benieuwd hoe het is, maar ik heb er wel zin in!

Alice in Wonderland 3D

Posted by Roy On March - 15 - 2010

Tegenwoordig is 3D echt dé hype in de bioscopen. Vorig jaar heb ik al Ice Age 3 en My Bloody Valentine in 3D gezien, maar Avatar gaf natuurlijk het echte startschot voor deze hype. In tegenstelling tot Avatar leek Alice in Wonderland me wel tof en daarom ging ik ook maar weer eens kijken in de bioscoop. Zodra je de zaal binnenloopt krijg je weer een hip brilletje en na wat gewone reclame en trailers kwamen er ook trailers van andere 3D films die dit jaar verschijnen. Uiteraard is Toy Story 3 de knaller van dit jaar, maar ook Hoe tem ik een Draak lijkt me leuk en voor de pubermeisjes komt er een dansfilm in 3D.

Alice in Wonderland 3D is geen remake van het bekende verhaal, het is een opvolger. Dit keer is Alice 19 jaar en keert ze terug naar Wonderland om haar taak te volbrengen. Hoewel ze zelf steeds denkt dat het een droom is en sommige bewoners twijfelen of het wel de goede Alice is komt het op het eind natuurlijk goed, zoals altijd in sprookjes. De weg naar het einde is een bizarre tocht door Wonderland en Alice krijgt hulp van bekende en minder bekende personages. De schreeuwende Rode Koningin is natuurlijk terug, net als het konijn en de kat, maar nu was er bijvoorbeeld ook een pratende hond en deze kan ik me niet herinneren. Ik ga er ook stiekem vanuit dat dit dus een nieuw karakter is…

De 3D effecten in de film waren het eerste deel, als Alice nog in ‘onze’ wereld is, een beetje matig. Ik dacht dat ik toe paar euro toeslag beter aan een ijsje had kunnen besteden, maar toen Alice eenmaal in de 3D wereld was veranderde dat. Schijnbaar is 3D-effect creëren makkelijker als je digitale beelden hebt dan wanneer je beelden van de gewone wereld hebt. Heel Wonderland straalt de typische Tim Burton look uit die herkenbaar is als je bijvoorbeeld ook de laatste Sjakie en de Chocoladefabriek hebt gezien, of Edward Scissorhands. Ook speelt Johnny Depp natuurlijk weer mee en net als altijd zit hij goed in zijn rol als de Gekke Hoedemaker.

Alice in Wonderland 3D is echt een aanrader en de hoge prijs van een entreekaartje meer dan waard. Ik denk dat ik ook binnenkort toch maar weer een Pathé-pas ga nemen. Maarten woont toch in Den Haag tegenwoordig en moet er dan ook maar een nemen! Ik wil trouwens afsluiten met de mededeling dat ik onder de indruk was van Alice. Ze werd gespeeld door Mia Wasikowska (geen idee) en hoewel ze niet standaard ‘lekker wijf’ is, is ze een heel mooie verschijning in de film!

Final Fantasy XIII

Posted by Roy On March - 14 - 2010

In een Final Fantasy is het verhaal altijd vrij belangrijk, het is de lijm die alle gebeurtenissen en motieven bij elkaar houdt en uitbreidt. FFXIII begint heel actievol met een paar personen die proberen te ontsnappen aan hun bewakers. Ze lijken gevangen genomen en op weg naar uitzetting, maar het is nogal verwarrend in het begin. Er zijn onwijs veel termen die de eerste paar uur genoemd worden: Pulse, Cocoon, l’Cie, Cie’th, Fal’Cie, etc. Ik had geen idee eigenlijk soms, maar gelukkig wordt alles uitgelegd in je datalog. Deze datalog is een soort digitaal dagboek wat de gebeurtenissen bijhoudt, inclusief de flashbacks. Super handig en zeker de moeite waard om af en toe even te lezen. Ook dient de datalog als een handleiding voor het battle-systeem, want ook deze is enorm uitgebreid.

Je begint met enkel de normale, fysieke aanvallen zodat je de basis leert. Hoe werkt stagger bijvoorbeeld, en wat voor effecten hebben de verschillende klassen op een gevecht? Je bestuurt enkel de leider van de groep, de overige leden vechten voor zichzelf maar hun acties zijn wel in te stellen. Wil je dat zo offensief starten, of defensief? En tijdens de battles kun je ook wisselen natuurlijk. Het hele gevechtssysteem is zo onwijs uitgebreid dat ik verder niet ga beginnen aan het uitleggen ervan, heeft geen nut merkte ik al toen ik het vrijdag aan Maarten probeerde te laten zien… Als je Final-Fan bent speel je de game waarschijnlijk al, en als je het niet tof vindt heb je niets aan die uitleg. Ik vind het in ieder geval een heerlijk systeem. De acties verlopen lekker snel en je merkt direct het effect van het wisselen van aanvalsplan.
Qua opbouw is deze Final wel wat anders dan je gewend bent. Normaal heb je één hoofdpersonage (Cloud, Zidane, Tidus, etc) en komen er steeds meer leden bij waaruit je een groep van drie of vier personen kan kiezen. In FXIII heb je in het begin verschillende groepjes van twee personen. De groepen komen soms bij elkaar, maar over het algemeen gaan ze hun eigen weg. Hierdoor word je geforceerd iedereen te gebruiken en dat juich ik alleen maar toe omdat je dan geen Lost Odyssey perikelen krijgt (ik gebruikte daar Ming nooit maar ze is verplicht in het eindbaas-gevecht waar ze steeds sterft…). Wel is het natuurlijk wennen dat je maar twee personages hebt en je dus goed moet nadenken over je tactieken. Tijdens de tochten van de groepjes ontvouwt zich langzaam het grotere verhaal en natuurlijk is niet iedereen wie hij of zij zegt te zijn en kruisen niet alleen hun huidige paden, maar hebben ze ook bewust of onbewust een verleden met elkaar. Het lijkt Lost wel! Inmiddels heb ik zo’n 12 uur op de teller staan en het wordt steeds boeiender. Waar de meeste games tegenwoordig al lang afgelopen zijn na 12 uur begint het bij Final Fantasy XIII pas écht.

Final Fantasy XIII is de eerste Final in HD en dat werd tijd ook. Constant zit je met verbazing naar de TV te staren omdat Square-Enix werkelijk prachtige beelden laat zien. De overgang van filmpjes naar gameplay is echt naadloos en voor het eerst in 23 jaar is het eindelijk zoals het altijd al had moeten zijn… De graphics zijn zo bizar mooi. Ik had gisteravond een stuk met twee personages in een bos en dit was zo kleurrijk en had zo’n fantastische sound dat ik er echt stil van werd! Dit is voor mij persoonlijk de mooiste game die ik ooit heb gespeeld. De sfeer druipt er vanaf en de soundtrack is ijzersterk. We gebruiken wel eens de termen ‘episch’ en ‘magisch’, maar dit is het. Final Fantasy XIII. Het is nog maar maart, en er komen nog bizar veel potentiële toppers uit waaronder Crackdown 2, God of War 3 en Mario Galaxy 2, maar ik ben er zeker van dat dit mijn game of the year wordt. Heerlijk.

PlayStation Move

Posted by Roy On March - 11 - 2010

Na het succes van Nintendo met hun Wii kon Sony natuurlijk niet achterblijven. Ze volgen Nintendo blind en komen met hun eigen Wiimote en Nunchuck controllers. De controllers hebben de naam ‘PlayStation Move’ en ‘Move Subcontroller’ gekregen en ze werken met gyrometers, acceleratiemeters, magneten en een webcam. Hierdoor is er, volgens Sony, meer precisie mogelijk dan met de Wii. Bovendien heeft de PlayStation 3 natuurlijk full HD graphics, Blu Ray en DTS geluid. Op papier is het dus veel beter, maar met wat er tot nu toe getoond is blijkt dat niet:

Zoals je kunt zien is Sony echt een copy-cat nu; veel dezelfde soort games en zelfs het promotiefilmpje lijkt op die van Nintendo… Alles wat je ziet in het filmpje is al gedaan op de Wii, alleen nu is het met betere graphics. De Wii in HD dus. Ik vrees voor Sony dat het niet aan gaat slaan. Het mag dan misschien wel beter werken of preciezer zijn, het biedt niets nieuws. Daarnaast heeft zo’n beetje elke casual al een Wii natuurlijk en upgraden vinden ze waarschijnlijk niet nodig.

Voor de nieuwe casuals is de instapprijs bovendien veel te hoog. Waar een Wii 200 euro kost, kost een PS3 Move bundel waarschijnlijk zo’n 350 euro. Als je al een PS3 hebt kun je het PS3 Move starterspakket kopen voor minder dan 100 euro (lees €99,95). Dat zijn behoorlijke prijzen voor mensen die enkel af en toe voor de TV willen slaan, springen en zwaaien. Voor ons gewone gamers, want dat zijn de meeste lezers op Roy-O-Rama, biedt het verder ook niet echt interessante nieuwe gameplay vooralsnog. De beste Wii-games gebruiken voor bepaalde zaken wel de Wiimote-functionaliteiten, maar met mate. Ik verwacht ook dat er veel Wii games overgezet gaan worden naar de PS3 en voor Visceral hoop ik dat Dead Space Extraction die stap ook maakt. Met de PS3 Move controllers is de game op exact dezelfde wijze te spelen als op de Wii en met HD graphics wordt die game nog gaver.

Voor mij hoeft het echter allemaal niet zo. De Wii heb ik ook alleen maar omdat Mario alleen op de Wii te spelen is, de rest van de games is niet echt boeiend. Misschien dat er voor de PS3 Move wél veel toffe games komen, maar ik denk dat het allemaal casual meuk blijft. De line-up bestaat op dit moment namelijk uit dezelfde soort games als de Wii: Move Party, Motion Fighter, Brunswick Bowling, TV Superstars, etc etc. Do. Not. Want.

Qlimax 2009

Posted by Roy On March - 8 - 2010

In 2008 was Qlimax één van de tofste feesten waar ik geweest ben. Helaas kwam het er in 2009 niet van en moet ik het doen met de registratie van Q-Dance op Blu Ray. Afgelopen vrijdag lag deze in de brievenbus en net als vorig jaar is het weer een trio-release: Blu Ray, DVD, CD. Op de CD staat het album, gemixt door de DJ die dat jaar de headline is. In dit geval Brennan Heart. Vorig jaar was Brennan nog de openingsact met een wat suffe set, maar hij is wat meer echte hardstyle gaan draaien en het album is dan ook zeker de moeite waard. Ik had de CD echter al een tijdje digitaal staan dus die kende ik al: een prima mix-album met, natuurlijk, veel eigen tracks. Lekker om zo af en toe te luisteren als je bijvoorbeeld aan het bloggen bent!

Het ging me echter om de Blu Ray registratie natuurlijk, het hele evenement beleven in 1080p met DTS surround sound! Het eerste dat opvalt is dat de Blu Ray dit jaar een volwaardige release is geworden inclusief hoofdmenu en extra’s. Vorig jaar was de Blu Ray enkel de live-registratie die meteen begon te spelen en na afloop weer vooraan begon. Op één puntje dus in ieder geval al een flinke verbetering! Het tweede dat mij opviel was de beeldkwaliteit, deze is echt 100 keer beter! Het beeld is echt haarscherp en precies wat je mag verwachten van een Blu Ray uitgave. Daar waar het vorig jaar van tijd tot tijd flink korrelig was, is dat nu nergens meer. Het geluid is verder niet veranderd, dat was al subliem. Zorg wel voor een goeie sub, die bass moet je niet horen, die moet je voelen!

Inhoudelijk is er niet veel op de live-registratie aan te merken; je krijgt de intro’s van de verschillende DJ’s en een paar minuten van de betreffende set. Het enige probleem van deze opzet is dat de intro’s bij Qlimax steeds langer lijken te worden. Hierdoor is er niet echt één opbouwende lijn te zien als je zit te kijken omdat deze constant wordt onderbroken door die intro’s. Ik vind dit een beetje een zorgwekkende ontwikkeling, Sensation is ook deels kapot gegaan doordat de showfactor een te belangrijke rol ging spelen. Dat is leuk voor de toeristen (bij Qlimax waren ook weer tig verschillende nationaliteiten aanwezig) maar het is wel een beetje jammer vind ik. Maar goed, dat is een probleem van het feest zelf, niet van de Blu Ray. Het blijft verder ook gewoon lekkere muziek die je hoort en zeker het stuk van Technoboy was erg goed. Hij blijft toch een beetje favoriet. Hieronder een kleine preview van Technoboy:

Overigens is de DVD exact hetzelfde als de Blu Ray, maar dan in gewone kwaliteit.

Naast de registratie van Qlimax staat er op de disc ook nog een ‘making of’ van het feest met wat interviews met de DJ’s enzo en een ‘making of’ van de registratie. Deze laatste toont alle verschillende camera’s die aanwezig waren tijdens Qlimax en je hoort iemand de camera’s kiezen die de beelden tonen. Best leuk om te zien hoe zoiets werkt, maar na twee minuten ben je de stem HE-LE-MAAL zat. Drie! Twee! Drie! Vier! Vijf! Drie naar het publiek draaien! Een! Zeven! Zes! Drie! AARGH STFU!

Anyway, de extra’s zijn wat mij betreft niet boeiend. De live-registratie wel. Die is erg gaaf en wordt de komende maanden mijn achtergrondmuziek als ik ga opruimen en stofzuigen enzo. De beeld- en geluidskwaliteit is stukken beter dan vorig jaar en het geheel komt ook gewoon professioneler over. Must-have voor de hardstlyle fanaten onder ons en gegarandeerd kippenvel!

Final Fantasy, toen en nu

Posted by Roy On March - 6 - 2010

Final Fantasy, de laatste fantasie… Het is een beetje een gekke titel voor een game die inmiddels toe is aan deel 13 en talloze spin-offs kent. Toch was de naam bij het ontwikkelen van het eerste deel geen verrassing. De status van Squaresoft… *gaap* Oh? Bekend verhaal? True. Toch is het interessant om even te kijken van waar we gekomen zijn sinds Final Fantasy op onze vierkante Nintendo.

De game zag er in 1987 zo uit, links een screen van hoe de wereld er uit zag en rechts een screen van het gevechtsscherm:

Inmiddels is er heel veel veranderd. We zijn vier consoles verder en hebben enorme sprongen gemaakt. Van een 8Bit pixelbrij zijn we beland in een tijdperk waar we 1080p Full HD graphics verwachten met DTS Surround Sound. Je kunt tijdens het spelen even pauzeren om via de vriendenlijst te bekijken wat jouw vrienden spelen en welke prestaties ze hebben gehaald. Eigenlijk is het niet te bevatten waar we aangekomen zijn, daarom moeten we er ook af en toe even bij stil staan. Laten bezinken wat er nu mogelijk is.

Vervolgens stoppen we de game in onze console en drukken we op start. Sommige dingen veranderen immers nooit… Iedereen heel veel plezier!

Gaming in de gewone wereld

Posted by Roy On March - 3 - 2010

Vandaag een keer een iets andere blog dan normaal, meer een informatieve blog dan een mening over een game. Ik wil het namelijk hebben over games in ons dagelijks leven, buiten de consoles om. De aanleiding is een artikel dat ik las in Techno!, een technisch wetenschappelijk tijdschrift. Ook een recente speech van Jesse Schell zette me aan het denken. Wil je na deze blog meer lezen, bezoek dan in ieder geval de gelinkte websites uit dit artikel.

Allereerst het tijdschrift artikel. Hierin wordt in acht(!) pagina’s verteld dat er steeds meer gebruik gemaakt wordt van computersimulaties om mensen te trainen. Nu klinkt dit niet heel gek, want de halve technische wereld gebruikt computersimulaties, maar niet in deze vorm. Er wordt namelijk steeds meer gebruik gemaakt van software die we kunnen beschouwen als videogame zoals je op bijvoorbeeld je Xbox of PC kunt vinden. Een mooi voorbeeld van een dergelijke ‘game’ is Rescue Sim van het Nederlandse Vstep. In Rescue Sim leren brandweerlieden om te gaan met verschillende situaties die kunnen ontstaan bij het blussen van een brand. Denk hierbij aan explosieve inhoud van een gebouw of aanwakkerende wind. De brandweerman ‘speelt’ de simulatie vanuit een first person-perspectief en maakt door de omgeving te scannen zijn of haar keuzes. Elke keer dat de simulatie gespeeld wordt zijn de variabelen anders, net als bij een echte brand.

Andere soortgelijke simulatieprogramma’s worden gebruikt voor het leren omgaan met de besturing van een schip (Ship Simulator) of het bekijken van de groei van een haven (SimPort). In theorie zou voor alles een computergame gebruikt kunnen worden natuurlijk, maar overkill is nooit goed. Bovendien is voor lang niet alles een game te schrijven. Wel lijkt het me een goed idee om kinderen meer zaken te leren door middel van videogames. Ik weet niet wat de status op scholen nu is, en wat er terecht gekomen is van Davilex en hun Redcat software, maar het lijkt mij een goede zaak. Nintendo heeft al aangetoond dat de gewone mens bereid is om voor hersengymnastiek en fitness een spelcomputer aan te schaffen, nu de overheid nog om dit te financieren op scholen.

Nu we de educatieve kant hebben besproken is het tijd voor de commerciële kant van games. Bekijk eerst eens de eerder genoemde speech van die Jesse Schell en bedenk dan wat de impact zou zijn als al die ideeën ook daadwerkelijk gebruikt gaan worden. Achievements voor het eten van cornflakes, bonussen voor het kijken van reclame. Denk eens aan de complete verzamelwoede die de Albert Heijn aanwakkert met Smurfen of voetbalplaatjes en bedenk dan wat ze zouden kunnen doen als ze in-game items gaan weggeven. In plaats van een verzamelalbum en in te plakken plaatjes heb je Pokémon-achtige game waarin je steeds nieuwe beestjes krijgt door boodschappen te doen bij de Albert Heijn. Heel Nederland slaat op hol als zoiets gebeurt. En als de actie eenmaal is afgelopen kun je zelf nieuwe beestjes kopen voor een euro per stuk. Het geld blijft binnenstromen dan…

Heavy Rain

Posted by Roy On March - 1 - 2010

Heavy Rain is qua pure definitie een videogame: je stopt een schijfje in je PlayStation 3 en je bestuurt een paar personages op je TV via een controller. Maar eigenlijk voldoet de term ‘videogame’ niet helemaal. Heavy Rain is meer een interactief videogame-drama, een overlapping tussen een videogame en een detective/drama film. Het exacte genre doet er verder niet toe, Heavy Rain is uniek. Een game die je maar één keer per console-generatie meemaakt…

Heavy Rain vertelt het verhaal van de Origami Killer, een seriemoordenaar die het gemunt heeft op jongetjes van rond de 10 jaar. Hij brengt ze om het leven en laat een Origami figuurtje in hun hand achter. Tijdens de game ga je op zoek naar deze seriemoordenaar met de aanwezige personges. De speelbare personages in de game zijn Ethan, een vader, Scott, een privé detective, Lauren, een prostituee die haar zoontje verloor, Norman, een FBI agent en Madison, een journaliste. Allemaal spelen ze hun eigen rol in de game en allemaal zijn ze op de één of andere manier aan elkaar verbonden door de Origami Killer. Ik verklap verder niets over het verhaal want je moet het zelf ervaren. Wel kan ik zeggen dat alle keuzes die je maakt invloed hebben op het verdere verloop van de game. Deze invloed gaat verder dan het wel of niet krijgen van een bloedneus in een gevecht: de hele verstandhouding tussen personages en of ze blijven leven kan afhangen van een keuze die je maakt.

Doordat je zoveel invloed hebt op het verloop van de game en de personages voel je op een gegeven moment een echte ‘band’ met die personages. Je raakt meer en meer geïnteresseerd in het achterliggende verhaal en hun motivaties. Als jij dan keuzes maakt in de game (schiet je iemand wel of niet neer) neem je dat allemaal mee. Hierdoor is Heavy Rain vaak een zware en soms zelf deprimerende game. Gelukkig zijn er ook momenten waarin je met een grote smile op je gezicht aan het genieten bent van de kleine dingen in het leven. Zo heb ik in Heavy Rain een luier verschoont, een eitje gebakken en een kind verplicht zijn huiswerk te maken! Het is sinds 1997 niet meer voorgekomen dat ik zo geraakt werd door een game…

Maar ondanks dat het dus een enorm aangrijpende, émotionele ervaring is en een ijzersterk verhaal kent, is Heavy Rain niet perfect. Ik vond met name de besturing af en toe tergend… Het lopen gaat stroef, de camera werkt vaak tegen en er zijn af en toe net even teveel knoppen die je tegelijk moet indrukken. Hierdoor falen sommige acties die je wil doen waardoor het verhaal een andere wending neemt dan jij wil. Dit is behoorlijk jammer en een beetje een afbreuk aan de game. Desalniettemin is het totaalpakket zo prachtig dat ik de makers de gekozen besturing vergeef. Ik ben er nu, anderhalf uur na het uitspelen, nog steeds van onder de indruk, zo bijzonder is de game! Ik ga trouwens de game nog eens spelen om te kijken of ik wat meer mensen in leven kan houden…