Roy-O-Rama

Toen ik van de middelbare school af kwam luisterde ik vooral hip-hop; 2Pac, Wu-Tang, Dr. Dre, etc. Dankzij een nieuwe vriendengroep op de TU kwam ik in aanraking met trance en daar rolde ik langzaam in. De CD die me uiteindelijk overtuigde was Tiësto live at Innercity, nog steeds één van de beste albums ooit. Langzaam maar zeker ging ik steeds meer trance, en ook techno, luisteren. We gingen stappen in de Hollywood Music Hall in Rotterdam omdat daar in de kelder een techno-zaal was en er waren plannen om in december 2001 ook daadwerkelijk naar Innercity te gaan. Helaas was ik te laat met kaartjes kopen dus kon ik niet mee… Mijn eerste grote feest was Sensation 2002, een half jaar later. Vanaf toen ging het echt los: ik was trance-fan.

Eind 2002 was ik ook wél op tijd met een kaartje kopen en dat was mijn eerste Innercity. Het begin van iets moois! Op die avond, welke de USSR als thema had, hoorde ik ook Tiësto voor het eerst draaien en man, wat een geweldige set… Andere toppers van de avond waren onder andere Sister Bliss, Marco V en Lady Dana. Lekker divers zoals je ziet. Dat was ook de kracht van Innercity: veel verschillende zalen met allemaal hun eigen muziekstijl. Favoriete track van de avond was voor mij Loneliness van Tomcraft, te beluisteren via het altijd handige YouTube.

In 2003 en 2004 ging ik ook weer naar Innercity. In 2003 was het thema Rio de Janeiro en in 2004 was het de beurt aan Las Vegas. Ik vond vooral het Rio thema toen goed uitgewerkt, want naast de standaard zomerse sferen was er ook een zaal gebaseerd op de sloppenwijken. Aangezien hier techno gedraaid werd klopte het perfect met de uitstraling. Het is moeilijk uit te leggen, maar ik was zwaar onder de indruk. Ik weet ook nog wel dat we in de line up een Japanse naam zagen staan voor die technozaal en we moesten daar heen! Even later bleek het echter te gaan om Takkyu Ishino en niet om Yoji Biomehanica… Een kleine teleurstelling op een anders prima avond. Tiësto was ook weer van de partij, maar door de enorme drukte was de sfeer toch wat minder wat mij betreft. Hoogtepunt van de avond waren mijn five seconds of fame die nog steeds na te kijken zijn op de DVD van dit evenement! 2004 was, ondanks dat Tiësto er niet was, misschien wel het beste jaar Innercity voor mij. Op de mainstage hadden we Ferry Corsten en Marco V wat natuurlijk altijd garant staat voor kwaliteit, maar het was de trance-zaal die onwijs tof was. Het was de eerste, en enige, keer dat ik Gabriel & Dresden zag en hoorde draaien. Dit Amerikaanse duo is vooral bekend van verschillende remixen en hun track As the rush comes (als Motorcycle). Ze waren toentertijd het beste op het gebied van vocale trance en ik heb zowat de hele set mee staan schreeuwen. Zo mooi…

Hoewel 2004 voor mij dus een succes was, was dat voor de verkopen niet. De kaartverkoop bleef achter en het was bij lange na niet uitverkocht. Waarom dat precies was, ik heb geen idee? De muziek was fantastisch en er was variatie genoeg. ID&T besloot om het in 2005 compleet anders te doen en haalde trance en hardstyle uit de line up en verving dat met electro en minimal. Brr. Voor mij was het in één klap afgelopen. Innercity was van belangrijkste feest van het jaar gebombardeerd tot experiment van ID&T. Het sloeg voor ID&T helaas niet aan en weer was het niet uitverkocht. In 2006 ging ID&T met die nieuwe concept door, maar dit was de laatste keer. De stekker ging uit Innercity… Gelukkig heb ik in 2005 Mystery Land ontdekt voor mijn ‘alle muzieksoorten op één feest’-feest. Dit jaar ga ik ook weer!

De Amsterdam RAI, waar Innercity altijd werd gehouden, is een groot complex met veel verschillende zalen. Door de grootte ideaal voor een feest, maar het had ook zijn keerzijde. Je moest af en toe echt grote afstanden afleggen om van de ene zaal naar de andere te komen en er waren verplichte looproutes ingesteld. Wat mij betreft was dat het enige minpunt aan een verder prima lokatie. In april ga ik voor het eerst sinds 2004 weer eens naar de RAI voor een feest. In Qontrol is namelijk de 17e. Op In Qontrol zijn er ‘maar’ vier zalen, dus veel lopen zal het niet zijn. Ik ben benieuwd hoe het is, maar ik heb er wel zin in!