Roy-O-Rama

Onlangs is The Pacific begonnen, een Amerikaanse TV serie over de Tweede Wereldoorlog tussen Japan en Amerika. The Pacific kan zo’n beetje gezien worden als het ‘vervolg’ op Band of Brothers welke jaren geleden uit kwam en het Europese gedeelte van de Tweede Wereldoorlog behandelde. Ikzelf had Band of Brothers nooit helemaal afgekeken. Toen de serie in Nederland op TV was ben ik afgehaakt toen men in Eindhoven aankwam en later toen ik de DVD Box had ben ik ook gestopt met kijken op volgens mij hetzelfde punt. Waarom ik tot twee keer gestopt was weet ik niet, het was erg tof gemaakt allemaal en het werd goed gepresenteerd.

Twee weken terug zag ik op Amazon UK dat de Blu Ray versie van Band of Brothers nog maar 19 euro kostte en die heb ik meteen besteld. De DVD Box heb ik direct weer doorverkocht en ik nam me voor om nu *echt* de serie helemaal tot het einde te kijken. Vorige week ben ik hier aan begonnen en gisteren keek ik de laatste aflevering en ik ben er nog van onder de indruk… Band of Brothers is één grote meeslepende reeks van verhalen van een groep soldaten die ons Europa bevrijd hebben van de Duitsers. Zelden heb ik zulke fascinerende beelden gezien en zelden was het zo aangrijpend wat er op mijn TV getoond werd.

Het begint allemaal tijdens de voorbereiding. Je ziet soldaten van de Easy Compagnie (onderdeel van 101st Airborne Division) zwoegen in de training. Later volgt D-Day en via verschillende andere operaties als Market Garden (Nederland) komen ze via het Ardennen Offensief uiteindelijk in Duitsland. Je ziet heldendaden, paniek, vriendschap, verdriet, dood en vooral hoe dit de mannen beïnvloedt en hoe ze er mee om proberen te gaan. Elke aflevering wordt voorafgegaan door echte veteranen van Easy die aan het woord komen, soms met tranen in hun ogen. Dit alles draagt bij aan de echtheid van de serie. Je krijgt nergens het idee dat het allemaal aangedikt is of overdreven wordt om zo een ‘betere’ serie te maken. Ik heb ook respect voor de manier waarop de Duitsers zijn neergezet op het einde. Het ene moment loop je met Easy een concentratiekamp binnen en verafschuw je de Duitsers en het andere moment hoor je een toespraak van een legerleider en besef je dat het ook maar mensen zijn die deden wat ze opgedragen kregen… Heel bizar allemaal en echt, ik hoop dat wij nooit een oorlog mee hoeven te maken.

Overigens vond ik het af en toe wel lastig om alle namen te onthouden, evenals de rangorde. Kolonel, Majoor, Sergeant, Luitenant, etc. Maar ook compagnie, bataljon, divisie… Misschien moet ik wat vaker stratego spelen! Anders dan dit kleine puntje van ‘kritiek’ heb ik niets dan lof voor de makers. Band of Brothers is misschien wel de beste serie die ik ooit heb gezien. Ik was, zeker tijdens de laatste twee afleveringen, af en toe helemaal stil. Vol ongeloof en bewondering. Wat een helden!

Het volgende dat ik ga kijken is Planet Earth. Een iets rustgevendere TV show van de BBC over… De planeet Aarde! (En dan vooral het leven op deze blauwe bol). Aanstaande zondag is dat vast heerlijk uitbrak-materiaal!