Roy-O-Rama

Het eerste deel van Bioshock kwam voor mij een beetje als een verrassing. Ik hou niet zo van shooters, maar Bioshock is er eentje die ik wel kon waarderen. Het feit dat de game een sterk verhaal had (en flink wat adventure/RPG elementen) maakte de game tot meer dan een simpel schietfestijn. Toen Bioshock 2 dan ook werd aangekondigd was ik enthousiast, ondanks al die mensen die hem bij voorbaat afschreven onder het kopje “uitmelken” of “het verhaal van BS1 was klaar”.

Nu ik Bioshock 2 uitgespeeld heb ben ik eigenlijk alleen maar enthousiaster over de game. Er zijn wat verbeteringen doorgevoerd als een mooier gebruik van kleur en een wegwijzer die er voor zorgt dat je niet uren hoeft te gaan dolen op zoek naar dat ene item dat je nodig hebt om verder te gaan. Voor de rest is het gewoon weer genieten geblazen in die ijzersterke Bioshock setting.

Bioshock 2 speelt zich net als het eerste deel weer af in Rapture, maar dan ongeveer 10 jaar na de eerdere gebeurtenissen. Je speelt als Delta, het eerste prototype Big Daddy, die tot leven gewekt wordt door Eleanor Lamb. Meer ga ik niet verklappen aangezien dat zonde is; je moet het verhaal zelf beleven. Dit doe je natuurlijk door de game te spelen en te luisteren naar de personages in de game en je keuzes goed te overwegen. Het verhaal kent ook verschillende eindes, afhankelijk van de keuzes die je maakt. Deze eindes zijn overigens niet zo verschillend als bijvoorbeeld bij Heavy Rain, daar hebben je keuzes écht invloed op het verhaal.

Zoals eerder vermeld maakt Bioshock 2 gebruik van meer en mooiere kleuren. Bioshock 1 was vrij donker en duister, wat perfect past bij Rapture overigens, maar in Bioshock 2 heb je op bepaalde punten echt een overvloed aan kleur. Deze aparte secties zijn een genot om in rond te lopen en zorgen voor een leuke afwisseling aan de vaak donkerdere gangen. Qua gameplay is er niet veel veranderd, links is nog steeds plasmids en rechts is nog steeds schieten, maar de nieuw toegevoegde richtingspijl is erg fijn! Je kunt nu namelijk gewoon vrij rondlopen zonder dat je de weg hoeft kwijt te raken! Heerlijk, de pijl geeft altijd aan waar je heen moet voor je actieve missie. Deze pijl is uiteraard ook uit te zetten als je dat wil.

Qua vijanden heb je nu meer soorten Splicers, meer soorten Big Daddies en natuurlijk de Big Sister. Al deze vijanden hebben ook een eigen plekje in het verhaal zodat het niet lijkt alsof ze ‘zomaar’ in de game gestopt zijn. Ze hebben allemaal een eigen doel binnen het verhaal en worden op de juiste wijze geintroduceerd. Over alles is nagedacht en dat is te merken aan het geheel.

Nou, ik ben dus erg lovend over Bioshock 2. Natuurlijk is het niet zo episch als een Final Fantasy, maar het was een gewoon een toffe game. Het enige nadeel is eigenlijk dat het nogal kort duurt. Ik denk dat het zo’n 10u was voordat de eindcredits over mijn TV rolden… Nu is er wel een multiplayer toegevoegd aan de game, en hoewel die leuk begint, heb je er niet veel aan. Zeker nu niet meer omdat er simpelweg te weinig mensen online zijn in de game. Koop Bioshock 2 dus gewoon voor de fantastische singleplayer en zet hem daarna netjes in de kast naast Bioshock 1. Tip: Ga voor de Rapture of Limited Edition. De artbooks zijn echt mooi!