Roy-O-Rama

Nou, het zit er op! Ik heb Final Fantasy XIII uitgespeeld. In totaal heb ik er ruim 56 uur over gedaan om uiteindelijk Orphan te verslaan. Ik heb nog lang niet alles gedaan, zo moet ik nog ongeveer 25 hunt missies, maar voor nu is het even mooi geweest. De reis die begon op 9 maart is ten einde en het is tijd om alles even te laten bezinken en terug te kijken naar deze reis.

Mijn eerste impressie van de game heb je al kunnen lezen en ik had niets dan lof voor Square-Enix. Ik denk hier nog steeds hetzelfde over, FFXIII staat op eenzame hoogte deze generatie. Het einde is bevredigend en verrassend en het eindfilmpje was één van de mooiste die ik ooit in een game gezien heb. Toch kent ook Final Fantasy XIII wat minpuntjes helaas… Zo mis ik inderdaad gewoon een echte stad om even tot jezelf te komen. Final Fantasy XIII gaat maar door en eigenlijk heb je nergens een moment rust. Een stad waar je even kunt overnachten in een hotel. Waar je verschillende winkeltjes hebt om items en wapens te kopen. Je kunt niet zomaar met NPC’s in gesprek over van koetjes en kalfjes. Het is eigenlijk één rechte weg van begin naar eind. En dat is, hoe goed het nu ook uitgewerkt is, toch een klein beetje jammer. Het kopen van items is nu vergelijkbaar met online shoppen; je bestelt vanuit een apparaat en je krijgt wat je koopt. Het werkt, maar het mist het echte shopping gevoel.

Wat hier ook een beetje mee samenhangt is het gebrek aan vrijheid op Cocoon zelf. Op Gran Pulse heb je alle vrijheid van de wereld, en hier bevinden zich ook alle hunt missies, maar op Cocoon kun je nooit eens een locatie een tweede keer bezoeken. Ik had bijvoorbeeld graag nog even terug gegaan naar het bos van Sazh en Vanille om wat meer te spelen met het weer of misschien een bezoekje aan Palumpolum wat een ideale stad zou zijn om te shoppen. Helaas kon dit niet.

Gelukkig was Gran Pulse wel vol vrijheid en in Chapter 11 (en later Chapter 13 als je wilt grinden) kun je dan ook uren bezig zijn zonder je druk te maken over het verhaal. Gran Pulse is ook de plek waar je op een Chocobo kan rijden, waar de Cactuars rondlopen en waar je de speciale veel te sterke vijanden vindt. Hiervoor moet je wel ook flink wat hunts doen, maar aangezien die allemaal een doel hebben en bonussen en experience geven zijn die hunts zeker je tijd waard. Het is stukken beter dan steeds hetzelfde rondje lopen om te grinden in ieder geval!

Een ander iets dat ik anders had willen zien is het gebruik van de Eidolons/Summons. Aangezien je één party leader hebt die je bestuurt heb je maar de keuze voor één Eidolon. Ik speelde vrijwel alleen met Lightning als main character, zij is simpelweg het fijnst om mee te spelen, maar hierdoor kon ik alleen Odin kiezen. Eidolons van bijvoorbeeld Sazh en Hope heb ik nooit in actie gezien omdat ze nooit dienst deden als party leader…

Bovenstaande minpuntjes vond ik toch ook zeker wel jammer, maar niet zo vervelend dat Final Fantasy XIII daardoor slecht werd. Final Fantasy XIII is namelijk een geweldige game, van begin tot eind. Ik heb genoten van alle 56 uur die ik in de game gestoken heb en ik keer ook zeker nog een keertje terug naar Gran Pulse om de Titan Challenges opnieuw te proberen. Voor nu is het echter even genoeg. Het is mooi geweest. Tijd om Lightning los te laten en andere games wat aandacht te geven.