Roy-O-Rama

Toen ik hoorde dat Assassin’s Creed II in het oude Katholieke Italië van rond 1500 speelde was ik meteen geïnteresseerd, maar dit was een tweede deel. Aangezien het een echt vervolg is met een soort doorlopende rode draad vond ik dat ik het eerste deel ook moest spelen. Dat deed ik een tijdje geleden dus en ik was er vrij positief over. In ACII speel je met Ezio Auditore die zijn vader en broers vermoord ziet worden. Je gaat op wraak uit en na verloop van tijd blijkt er veel meer achter hun dood te zitten. Het hele Tempeliers / Assassins verhaal komt natuurlijk weer bovendrijven en dat wordt helemaal doorgetrokken tot de Paus!

Het grote verschil met het eerste deel is dat de opbouw in II vele malen beter is. Je hoeft niet langer drie verplichte missies te doen om je doelwit om te leggen, het zit allemaal veel beter in het verhaal verweven. Hierdoor is de game veel meer een echte flow en niet langer een stop-go gebeuren. Daarnaast zitten er veel meer verschillende soorten sidequests in zodat het geheel ook nog eens gevarieerder is. Qua gameplay is er op zich niet veel veranderd, je rent nog steeds veel over de daken heen en je probeert zo onopvallend mogelijk de doelwitten om te leggen. Je krijgt hierbij hulp van een hele hoop andere personen waaronder Leonardo da Vinci! Hoe tof is dat?

Assassin’s Creed II speelt voor het grootste deel af in twee steden: Florence en Venetië en beide steden zijn onwijs mooi in beeld gebracht. Als je bovenop een kerktoren staat en je scant de omgeving valt je mond open van de beelden die over je scherm bewegen. Echt prachtig! Het is ook een beetje de reden dat ik besloten heb dat mijn volgende stedentrip naar Italië gaat. Ik moet het gewoon in het echt zien… Het enige dat jammer is, is dat je niet echt naar Rome gaat in ACII. Tegen het einde ga je weliswaar op bezoek bij de Paus, maar dat blijft helaas beperkt tot een stukje rennen over de muren van het Vaticaan. Het einde van de game is trouwens erg boeiend dit keer, Ezio krijgt een hoop te horen over religies en de geschiedenis en dat is altijd tof. Het Desmond einde was overigens wel een beetje overbodig en weer duidelijk een ‘to be continued’.

Samenvattend kun je dus zeggen dat ACII alles is wat ACI had moeten zijn: een erg goede game met een tof concept dat lekker gevarieerd is en een boeiend verhaal verteld. Overigens weet ik nu wel dat ik in principe niet eerst ACI had hoeven spelen, het is niet essentieel om het verhaal te volgen, maar meer leuke achtergrondinformatie. Het enige grote nadeel van ACII is dat er twee hoofdstukken ontbreken die je nu kunt downloaden als DLC. Zulke praktijken keur ik principieel af dus ik download ze niet. DLC moet iets TOEVOEGEN (Fallout 3, GTA IV), en NIET iets AANVULLEN (ontbrekende hoofdstukken). Verder krijg ik een beetje een zuur gevoel als ik hoor dat de volgende Assassin’s Creed wél in Rome gaat spelen. Je speelt daar weer met Ezio en er komt een multiplayer mode en het is niet ACIII. Een beetje Assassin’s Creed 2.1 dus. Erg matig van Ubisoft als je het mij vraagt!