Roy-O-Rama

Vorige generatie (PS2/GameCube) was een mooie generatie en één van de franchises uit die tijd die me bij gebleven is, is Prince of Persia. Er zijn drie games verschenen binnen de Sands of Time reeks en deze trilogie was ‘af’; het verhaal was verteld. Voor 2010 was er echter een Prince of Persia film gepland over de Sands of Time en Ubisoft vond dat een mooi gegeven om nog een game te maken over het zand. Hoewel de film en de game los van elkaar staan is hun timing niet toevallig.

Maar goed, ik ga geen oordeel geven over dit gegeven, ik ga de game bespreken. The Forgotten Sands vertelt het verhaal van de Prins en Malik, zijn oudere broer. Precies op het moment dat de Prins op bezoek komt wordt het koninkrijk van Malik aangevallen en omdat de tegenstand te groot is gebruikt Malik een laatste redmiddel: de kracht van het zand. Hier gaat natuurlijk alles mis en wie mag dat weer gaan oplossen? Yup, de Prins van Perzië!

Zoals we gewend zijn wordt er weer veel geklommen en geklauterd in deze game en spring je over en door allerlei zwaaiende zwaarden en dodelijke messen. Ook kom je weer een hoop vijanden tegen die je een kopje kleiner mag maken. Helaas heeft Forgotten Sands ook weer de combat als zwakste punt, het voldoet allemaal wel, maar echt epische gevechten zoals in bijvoorbeeld God of War zul je niet tegenkomen.

Nieuw in dit deel zijn de elementaire krachten, je kunt beschikken over aarde (verhoogde verdediging), vuur (zet je vijand in de fik), water (bevries je vijanden) of wind (roep een wervelwind op) en allemaal zijn ze te upgraden met ervaringspunten. De krachten zijn overigens gelimiteerd in gebruik, je kunt ze maar een beperkt aantal keer gebruiken totdat je jouw magie-punten weer aangevuld hebt. Deze magiepunten gebruik je ook om met de krachten van het zand de tijd terug te draaien. Je moet er dus op letten dat je tijdens gevechten niet alles opmaakt want dan kun je de tijd niet terugdraaien als je in een gat springt. Ikzelf gebruikte de magie vooral voor het tijdreizen, springen in gaten is een specialiteit geworden…

De gehele feel van de game is precies wat je er van kunt verwachten en is heel vertrouwd als je de vorige generatie ook genoten hebt van Prince of Persia. Eigenlijk hoef je in dat geval ook geen reviews te lezen of meningen van anderen, want je weet al wat je van Prince of Persia vindt. Ik heb er in ieder geval weer van genoten, het is hetzelfde acrobatische platformen, het is hetzelfde ietwat houterige vechten en het is dezelfde droge humor met flauwe opmerkingen van de Prins.

Ik ben dus zeer tevreden over het eindproduct The Forgotten Sands en het was de 19 euro meeeeer dan waard! Toch is het nu wel écht helemaal klaar met al dat zand. Ubisoft, ga gewoon lekker verder met de nieuwe Prince of Persia-reeks zoals die in 2008 gestart is. Daar wil ik eind 2011 wel mee verder!

Het afgelopen weekend stond helemaal in het teken van Oranje. Zowel de zaterdag als de zondag waren er grote events met die kleur als thema. Allereerst was er zaterdag De Q-Dance Feestfabriek, een feestje vanwege het 10-jarig bestaan van Q-Dance. Aangezien het logo van Q-Dance de kleur oranje heeft werd aangeraden om in die kleur te verschijnen. Hierdoor, en het feit dat het gehouden werd in de ArenA, kreeg De Feestfabriek als snel de bijnaam Sensation Oranje.

De weg naar de ArenA was behoorlijk klote, het stormde in Nederland waardoor we zeiknat op het station aankwamen en vanwege vallende takken had zowat elke trein vertraging. Eenmaal in Duivendrecht aangekomen reden er helemaal geen treinen meer, gelukkig reed de metro nog wel. Een uur later dan gepland arriveerden we eindelijk in de ArenA, helaas hadden we het Qlubtempo gedeelte gemist. We waren wel nog op tijd voor de Top 25. Deze top 25 was erg gaaf, maar het jammere was wel dat het vooral de nieuwere tracks waren. Hardstyle bestaat langer dan drie jaar, maar dat was niet uit deze top 25 te halen. Het was wel een onwijs feest verder, vuurwerk, balonnen, juichende mensen. Heerlijk.

De rest van de nacht waren allemaal sets van verschillende DJ’s als Headhunterz, Frontliner, Donkey Rollers, Digital Punkz, etc. Namen die het gros van de lezers hier niet veel zal zeggen, maar geloof me dat ze er een dik feest van maakten. Het was echt een topavond die de hitte in de ArenA en absurde prijzen voor drinken deed vergeten.

Rond half 7 in de ochtend vertrok de trein weer huiswaarts, of nou, richting Den Bosch dit keer. Ik had die middag namelijk ook nog een balletvoorstelling van mijn zusje en nichtjes… Iets waar ik eeeeeecht geen zin in had op dat moment. Maar goed, familie is belangrijk dus moest het maar. Eventjes een paar uur slapen en rond half 1 opstaan en met mijn pa richting de schouwburg. Praatje gemaakt met de rest van de familie, iedereen succes gewenst en toen begon het. Hmm… Geen klassieke muziek, maar dikke beats! De hele voorstelling was totaal anders dan ik had verwacht, het was zoveel meer dan alleen klassiek ballet! Jazz, modern, streetdance, alle vormen kwamen langs. Het schattigst waren natuurlijk de huppelde konijntjes (kleuterdans) maar ook de streetdance dames waren erg tof. Ik was erg onder de indruk van de hele voorstelling: goede muziek en lekker gevarieerd. De beste danseres was trouwens mijn zusje! Voor meer info over de dansschool Dream Dance kijk je op de website: *klik* (goed heh Daphne, gratis reclame!).

Na de voorstelling moest ik weer direct met de trein terug naar het Westen van het land. Even langs huis en dan direct door naar Den Haag om de Finale van het WK te kijken. Door (weer) vertragingen kon ik niet echt eten en moest ik het doen met een bodem van twee halfbevroren boterhammen met pindakaas. In Den Haag was het al goed druk en om half 9 was de aftrap. We hadden weer afgesproken in Square op het Plein en zowat iedereen was er al. Snel wat te drinken bestellen voor de wedstrijd begon (20 drankjes tegelijk bestellen leverde me 50 cent korting op!) en toen begon het. Uren van spanning en nagelbijten. De wedstrijd zelf was echt heel slecht met weinig goed voetbal. De scheids gaf veel te veel kaarten, Nederland liet zich verleiden tot het maken van veel overtredingen, we misten een aantal grote kansen en diep in de verlenging scoorde Spanje het winnende doelpunt… Weer niet gelukt dus. Potverdorie!

Al met al een druk en vermoeiend weekend met helaas niet de gewenste afloop. Over twee jaar in Polen en de Oekraïne zijn we er weer bij (begin september begint de kwalificatie alweer!) en dan gaan we met z’n allen weer achter Oranje staan. HUP HOLLAND HUP!