Roy-O-Rama

World War Z is een collectie verhalen van overlevenden van de grote wereldwijde Zombie Oorlog. Het is een ‘vervolg’ op Survival Guide waarin de theorie uit die guide in de praktijk wordt toegepast. Het is fictie, maar zo geschreven dat het net echt lijkt. Alles klopt en de verhalen zijn consistent aan elkaar; als er iemand vertelt over de beslissingen die hij moest nemen als legerleider lees je in een ander deel de consequenties van die beslissing voor de soldaten.

Het boek is opgedeeld in verschillende delen, in het kort komt het neer op voor, tijdens en na de grote oorlog. Het eerste deel vertelt vooral over de onwetendheid van het zombievirus en de pogingen van de regeringen om alles in de doofpot te stoppen. Wat opvalt is dat alle landen een eigen verhaal krijgen, zo is Israël bijvoorbeeld het land dat het snelst handelt en het hele land in quarantaine zet zodat het virus Israël niet kan bereiken. Op een gegeven moment is het virus niet meer geheim te houden en breekt wereldwijde paniek uit (The Great Panic) en lees je over verhalen van mensen die er alles aan doen om te overleven. Wegen lopen vol en de lange files zorgen er voor dat de mensheid vers vlees in blik wordt voor de immer groter wordende massa zombies. Ook wordt er verteld over veldslagen met zombies die, ondanks een plan, volledig mislukken door gebrek aan kennis.

Als er op een gegeven moment een status quo is bereikt en de mensheid zich in goed beveiligde gebieden (kunstmatig of natuurlijk) heeft teruggetrokken wordt gewerkt aan een plan om de zombies weer te overwinnen en terug te slaan. Dit wordt ook uitgebreid verteld en houdt rekening met de eerder besproken veldslagen en wat daar geleerd is. Alles komt terug. Aan het einde van de oorlog wordt nog een klein stukje verteld over de opruimdiensten en krijgen we wat ‘last words’ van de overlevenden en is het boek alweer uit.

Word War Z is een indrukwekkend boek, ondanks dat het volledig fictie is (or is it?). Het is zo goed geschreven dat je het verdriet, de angst, de arrogantie en de onwetendheid van de overlevenden echt op kan maken uit hun verhalen. Sommige lokaties, zoals bijvoorbeeld Yonkers, NY, spelen een belangrijke rol door het hele boek en bepaalde plannen en beslissingen komen ook vaak terug in de verschillende verhalen. Echt heel tof allemaal.

Op dit moment wordt er overigens ook gewerkt aan een film over World War Z met Brad Pitt in de hoofdrol. Wanneer de film precies uit moet komen is onbekend omdat het script steeds herschreven wordt. Die film ga ik uiteraard kijken, maar ik hoop wel dat ze het boek een beetje eer aan doen en trouw blijven aan de verhalen.

Nu zowel Nintendo als Sony hun nieuwe handhelds hebben laten zien is het tijd om ze eens te gaan vergelijken. Aangezien het nog twee maanden is tot de launch van 3DS en nog negen maanden tot de launch van NGP is alles natuurlijk vooral mijn kijk op de zaken. Volgend jaar, als beide units ook daadwerkelijk in mijn bezit zijn, is het tijd voor de échte vergelijking. Overigens is het zelfs dan nog maar een momentopname. Kijk maar naar de huidige strijd tussen DS en PSP: hoewel DS ruimschoots mijn favoriet is van de twee doe ik er niets meer mee terwijl PSP nog volop in gebruik is!

Design/Hardware
Als je kijkt naar het uiterlijk van beide apparaten is er niet veel veranderd; 3DS lijkt op DSi en NGP lijkt op PSP. Toch zijn er kleine verschillen. Laten we beginnen met 3DS. Allereerst is het bovenste scherm nu groter en heeft het de mogelijkheid om 3D beelden te tonen zonder dat je daar een bril voor nodig hebt. Dit is de troef van Nintendo in deze strijd. Andere veranderingen zijn een analoge ‘stick’, motion control en natuurlijk krachtigere hardware waardoor mooiere games mogelijk zijn. NGP heeft ook een groter (touch)scherm, 5″ om precies te zijn, twee analoge sticks, GPS, touchpads, 3G-mogelijkheden, motion control en uiteraard ook krachtigere hardware. Qua pure kracht wint NGP het dik: meer mogelijkheden, snellere CPU, GPU, meer geheugen, etc, maar beide apparaten beschikken over prima hardware en uiteindelijk draait het om de games natuurlijk. De batterijduur van beide apparaten staat overigens op zo’n 4-5 uur, ietwat teleurstellend, maar als je een beetje oplet met opladen dan is het wel te doen.

Software
Wat betreft de software zijn ze vergelijkbaar: surfen op internet is mogelijk, net als het kijken en luisteren van video en muziek. Bovendien hebben ze beide een online store van waaruit je games kunt downloaden. Van 3DS weten we daarnaast dat deze ‘Streetpass’ heeft, een feature waarmee automatisch data wordt verzonden als je in de buurt van andere 3DS units bent. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Pokémon wisselen. Wat NGP voor bijzondere features kent in het OS weet ik niet precies, net als dat ik alle features van 3DS nog niet ken. Dit is wat mij betreft ook het minst interessant op dit moment.

Games
We zijn aangekomen bij het belangrijkste onderdeel van een gaming handheld: de games! Beide apparaten lijken het belang van games in te zien en dat is te zien aan de lijst met aangekondigde titels. Voor 3DS zijn dat onder andere Pilotwings Resort, Kid Icarus, Professor Layton, Resident Evil, Zelda: Ocarina of Time en Street Fighter IV. Uiteraard verschijnen er ook Mario (Kart) en Final Fantasy op een gegeven moment op 3DS en dus is het wat games betreft voor mij zeker een must have. NGP moet het op dit moment doen met titels als Hot Shots Golf, Killzone, WipEout en Uncharted. Ook allemaal potentiële toptitels, maar ik heb hierbij toch wat meer het gevoel dat ik iets ‘mis’. Het zijn allemaal franchises die we op PS3 al gezien hebben en hoewel dat bij 3DS voor een groot deel ook zo is hebben we de terugkeer van een tweetal klassieke franchises: Kid Icarus en Pilotwings. Toch maak ik me geen zorgen over games op NGP, we weten dat ook hierop Final Fantasy gaat verschijnen. Het zou alleen leuk zijn als er een enigszins vernieuwende titel beschikbaar zou zijn zoals bijvoorbeeld Lumines op PSP dat was.

Prijs
De prijs van 3DS ligt op dit moment in Nederland op 250 euro. De duurste Nintendo handheld ooit en met Wii ook tevens de duurste console van Nintendo ooit. Het is voor mij echter geen te hoge prijs, ik koop ‘m op launch, 25 maart aanstaande. De prijs van de games ligt ongeveer op dezelfde prijs als die van DS-games: 40-45 euro. Online en via (Britse) import uiteraard goedkoper te scoren. De prijs van NGP en haar games weten we nog niet helaas. Als ik kijk naar de hardware, dan zou het me niet verbazen als dat ding een euro of 400-500 gaat kosten… De prijs van games liggen, verwacht ik, rond de 50 euro.

Conclusie
Zoals ik al vertelde haal ik 3DS op launch. Ik zie het als een echte opvolger van DS die, ondanks motion controls en 3D-beelden, niet zo vernieuwend zal zijn als haar voorganger. Een evolutie in plaats van een revolutie met veel van de games die we nu op DS ook al gezien hebben. Van NGP verwacht ik ook niet echt iets schokkends op game-gebied, maar ik zie het wel als MEER dan een gaming handheld. In mijn ogen is het een aardige vervanger voor een tablet zodat ik in die ‘behoefte’ voorzien ben. De keuze tussen laptop, tablet of hybrid hoef ik dus niet meer te maken! De prijs van NGP zal echter te hoog zijn om het op dag één te kopen zodat deze pas een jaartje later ofzo in huize Roy-O-Rama aanwezig zal zijn. Twee verschillende apparaten die hoe dan ook een mooie tijd voor de handheldgamer beloven. Ik heb er in ieder geval al zin in!

Donkey Kong Country Returns is voor de grote aap van Nintendo een terugkeer naar de glorie van de 16-bits Super Nintendo-tijd. Er verschenen drie delen voor de SNES en alle drie waren ze visueel ontzettend mooi, de soundtrack is nog steeds fenomenaal en qua gameplay spelen ze nog steeds lekker weg. Het was op de afgelopen E3 dan ook goed nieuws dat Donkey terug zou komen in een genre waarin hij het beste is: 2D platforming.

Donkey Kong Country Returns is dit keer niet door Rare ontwikkeld, zij worden vernederd door Microsoft nu, maar door Retro. Retro kennen we van de Metroid Prime-serie die, ondanks dat ik het niet leuk vind, erg goed is. Een topdeveloper met een grote franchise, dat belooft wat!

Grafisch heeft DKCR een iets andere look gekregen door de overgang van sprites naar polygonen, maar het ziet er nog steeds tof uit! Vrolijke kleuren, afwisselende omgevingen en vijanden en veel visuele extraatjes. De muziek is ook duidelijk geinspireerd op de oudere delen, maar boet iets in qua originaliteit daardoor. Het klinkt prima, maar minder episch.

Het belangrijkste is echter de gameplay en die is weer top! Donkey en Diddy zijn soepel te besturen en binnen een minuut heb je de hele besturing door. De game is ook flink lastig waardoor je niet binnen drie uur de aftiteling ziet. Oh, en als ik zeg lastig, bedoel ik ook echt lastig. Er zullen, zelfs in de eerste wereld, maar weinig levels zijn die je in één keer uitspeelt. Laat staan dat je alle collectibles haalt! Voor de beginnelingen zit er overigens weer Super Guide in zodat je levels die écht te lastig zijn door de computer kunt laten spelen.

In DKCR zit, net als in New Mario, de optie om met meerdere spelers te spelen. Dit keer kun je met z’n tweeën door de jungles rennen, springen en klimmen. Ook hier valt het, net als in New Mario, ontzettend tegen. Het werkt voor geen meter, zeker als player 2 minder goed is dan jijzelf. Binnen een half uur waren we door onze levens heen, en ik had er zo’n 35 verzameld… Maar goed, een platformer speel je ook in je eentje. Multiplayer wil ik hier helemaal niet.

Donkey Kong Country Returns is een heerlijke game die minstens zo goed is als de oude delen en dat is een groot compliment! De moeilijkheidsgraad ligt lekker hoog en er is ontzettend veel replay-waarde. Een zekere topper voor Nintendo Wii, een console die dat wel kan gebruiken…

Blogs over boeken schrijf ik niet zo vaak omdat ik ten eerste niet super veel lees en ten tweede er soms geen blog over te schrijven valt. Desperation van Stephan King was bijvoorbeeld erg tof, maar ik zou niet weten wat ik er over zou moeten schrijven. Dead Space Martyr is een ander verhaal (check de woordspeling).

In Dead Space Martyr wordt het aller eerste begin van de Dead Space franchise vertelt. Het verhaal speelt zich hier nog gewoon af op aarde en niet op één of ander ruimtevaartuig ver weg hier vandaan. We zijn in Mexico, om precies te zijn in Chicxulub, waar de geleerde Michael Altman een vreemd gravitatieverschijnsel waarneemt tijdens zijn metingen in de krater. Hij is niet de enige die merkt dat er iets vreemds aan de hand is; andere geleerden, maar ook gewone dorpsbewoners, hebben het ook door. Hoe het verhaal verder gaat doe ik niet uit de boeken, maar degene die de game Dead Space hebben gespeeld tot het einde kunnen wel raden welk artifact een belangrijke rol gaat spelen. Dat heb je als lezer sneller in de gaten dan de hoofdrolspelers in het boek, voor hen is alles nieuw.

Het leuke aan dit boek is overigens dat het het ontstaan van de Unitology Kerk ook uitlegt. Dit geloof speelt in de hele franchise een belangrijke rol en het ‘Praise Altman’ dat je wel eens hoort komt hier vandaan… Het boek vertelt het ontstaan van de Unitology erg goed! Het hele boek is trouwens sterk geschreven, van de personages tot de spanningsopbouw, alles zorgt ervoor dat je ‘s nachts om drie uur nog in je bed ligt te lezen.

Wil je het boek gaan lezen, en dat wil je, dan moet je wel eerst zorgen dat je Dead Space de game uitspeelt. Dat is het beginpunt van de franchise, ook al speelt de game 300 jaar na het boek. De game is minder spannend als je weet wat er in het boek gebeurt denk ik. Andere games, films en dit boek kun je daarna doen in de volgorde die je zelf wilt. Ikzelf hou de volgorde van release aan:

Dead Space (Xbox 360/PS3)
Dead Space Downfall (Blu Ray)
Dead Space Extraction (Wii/PS3 Move)
Dead Space Martyr (Boek)
Dead Space Ignition (XBLA/PSN)
Dead Space Aftermath (Blu Ray)
Dead Space 2 (Xbox 360/PS3)

Ik heb het al eens eerder gezegd, Dead Space is de beste nieuwe franchise van deze generatie. De main-games zijn duidelijk het hoogtepunt, maar de rest is ook zeker de moeite waard als je een beetje geïnteresseerd bent in Isaac, Altman, Necromorphs en Unitology.

Altman be praised!

Na het fantastische 2010 lijkt het erop dat 2011 weer net zo gaaf wordt. Denk aan games als Batman: Arkham City, inFamous 2, Kirby: Epic Yarn, Uncharted 3: Drake’s Deception en natuurlijk het binnenkort uitkomende Dead Space 2! Allemaal games die ik sowieso tof ga vinden en het zijn vast niet de enige… Ondanks dat deze generatie alweer vijf jaar bezig is blijven de knallers komen en gaan we een mooi jaar tegemoet. Toch wil ik in 2011 minder nieuwe games gaan kopen. Ik had me dit in 2010 al voorgenomen en dat is best aardig gelukt, maar door de sales rond Kerst heb ik toch weer een kleine backlog opgebouwd.

De bovenstaande foto laat alle games zien die ik nog moet (uit)spelen (sans Dead Rising 2 welke nog onderweg is) en ik heb me voorgenomen om dat ook te gaan doen! Ik begin met het afronden van Donkey Kong en Need for Speed en daarna begin ik aan Fallout. Die drie games loodsen me wel door januari heen denk ik zo en daarna gaan we dobbelen om te zien wat de volgende game is. De handhelds krijgen binnenkort ook weer wat meer aandacht nadat ik World War Z heb uitgelezen. God of War wordt de eerste game die ik ga spelen.

Het feit dat ik nog flink wat games heb liggen betekent ook dat ik van mezelf geen nieuwe games mag kopen in het eerste kwartaal. Dead Space 2 is de eerste game die ik niet direct koop. De special edition die in Europa uitkomt is niet interessant genoeg ook dus een day one-aanschaf is nergens voor nodig. In mei is die game nog net zo tof en drie tientjes goedkoper!

De uitzondering op dit voornemen is natuurlijk de nieuwe Nintendo handheld… Op 11 maart (mijn verjaardag!) komt de Nintendo 3DS uit! Woei! We weten nog eigenlijk niets van de details als prijs en launchgames, maar dat ik het apparaatje aanschaf staat vast. Het is immers een nieuwe Nintendo handheld. Op 19 januari weten we overigens meer, dan houdt Nintendo een persconferentie in Amsterdam waarop we de Europese launchdetails te horen krijgen. Nog eventjes geduld dus!

Met mijn backlog en de 3DS kom ik zo wel het eerste half jaar door tot aan de E3, het grootste game-event van het jaar. Ik verwacht op hardwaregebied niet echt verrassingen. De home consoles gaan nog wel even mee, zeker nu Move en Kinect net uit zijn en de PSP2 is min of meer een zekerheidje. Wel ben ik onwijs benieuwd naar welke games er nog getoond en aangekondigd gaan worden! Misschien is 2011 wel eindelijk het jaar van de terugkeer van Rainbow Six!

Verderop in het jaar, na de zomer, begint het grote geweld weer. Dan komen de echte blockbusters uit en in grote getale. Waarschijnlijk zijn het er ook weer zoveel dat ik in 2012 nog bezig ben met de overgebleven games van 2011… Elk jaar is het weer hetzelfde, maar goed, ik heb geduld. Eerst maar eens alle bananen terughalen met Donkey Kong. Iedereen een heel gezond 2011 en geniet van al het moois op je gaming devices.