Roy-O-Rama

Een nieuwe God of War game is altijd een feest voor mij geweest, maar na III en deze Ghost of Sparta is het wel mooi geweest. De franchise heeft niet echt meer iets te bieden dat me enthousiast maakt, tenzij ze grondig gaan vernieuwen. De kans bestaat dan alleen dat het niet meer ‘God of War’ is. Maar goed, laat ik niet te snel op de zaken vooruit lopen. Eventjes God of War: Ghost of Sparta voor PSP beschrijven!

Net als de eerste God of War op PSP is Ghost of Sparta een soort ‘sidequest’ voor Kratos. Dit keer ga je op zoek naar je broer Deimos en kom je onder andere in Atlantis. Het hele verhaal wordt weer op de bekende wijze (Kratos boos op Goden, epische boss-fights en veel aggressie) verteld en het is een feest van herkenning. De wapens en magische krachten zijn weer net even anders dan in andere delen, maar het komt allemaal wel op hetzelfde neer.

Dit is overigens niet noodzakelijk een minpunt, ik heb me prima met de game vermaakt, maar het is allemaal niet zo bijzonder meer. Heb je nog maar weinig GoW gespeeld dan zul je dat waarschijnlijk anders zien. De game is namelijk an sich gewoon weer ijzersterk! De graphics zien er fantastich uit op PSP en je merkt aan alles dat er tijd en liefde in het maken van de game is gestoken. Alles klopt gewoon. Ook speelt het allemaal weer heerlijk weg met een strakke besturing en leuke gevarieerde magische krachten.

Ghost of Sparta is een stuk langer dan Chains of Olympus; je bent nu zo’n zeven uur met de game bezig tegenover ongeveer vier bij het eerdere PSP-deel. Nog steeds een beetje kort, maar voor een handheldgame wel aardig. Daarnaast kosten PSP-games geen drol en is het dus eigenlijk een dikke must have. Als je alle voorgaande delen echter gespeeld hebt zal dit deel je niet met open mond aan het scherm gekluisterd houden maar speel je er ietwat plichtmatig doorheen. Kratos, het waren vijf toffe games, maar nu mag je rust houden. Kratos, αντίο!