Roy-O-Rama

Voordat de E3 begint is het altijd leuk om vooruit te kijken. Om te kijken wie er nou het beste zijn glazen bol kan gebruiken is er E3 Bingo (via NeoGAF). De spelregels zijn simpel. Gebruik het onderstaande sjabloon om uitspraken, gebeurtenissen of games aan te voorspellen en vink ze af als ze op E3 langskomen. Probeer het wel een beetje leuk te houden door ook wat minder voor de hand liggende zaken te voorspellen. Niemand is trots op je als je Super Mario, Paper Mario, Mario Kart en Mario & Sonic goed voorspelt.

Ikzelf doe natuurlijk ook mee. Ik ga voor drie kaarten voor de drie grote conferenties van Microsoft, Sony en Nintendo. Als eerste is Microsoft aan de beurt op maandag om 18:00 Nederlandse tijd. Daarna volgt Sony om 02:00 die nacht. Nintendo is als derde aan de beurt op dinsdag om 18:00 Nederlandse tijd.

Microsoft

Van links naar rechts: Halo HD Remake, Gears of War 3, Forza 4, Killer Instinct XBLA, Modern Warfare 3 (incl. ‘exclusieve DLC’), Avatar-meuk, meer Zune-integratie en features, Windows Phone 7 en gaming, Kinect 2.0 met nieuwe features, Banjo komt terug in een kutgame, Blinkx platformer, Kameo 2 leeft, Grafieken en verkoopcijfers, Xbox redesign met ingebouwde Kinect-meuk, Dance Central 2, nieuwe Alan Wake, Milo komt terug, Molyneux praat over zijn toekomstvisie en blaat heel veel, XBLA-trailer met alle upcoming XBLA-games, GTA V wordt getoond, FFXIV komt naar Xbox, Farmville komt naar Xbox, nieuwe Assassin’s Creed wordt getoond, Beyond Good & Evil 2 wordt getoond.

Sony

FFVII Remake officieel aangekondigd, Uncharted 3 wordt getoond, NGP details als prijs en release bekend, Kevin Butler komt grappig doen, Translator Guy gaat vertalen, Last Guardian toch aanwezig als trailer, PS4 wordt genoemd, Move-meuk, Verontschuldigingen voor downtijd PSN, FF Versus XIII als trailer, GTA V wordt getoond, Twisted Metal speelbaar, Riiiiiiiiiiiiiidge Racer voor NGP, LBP voor NGP, PS3 en NGP krijgen link-optie, PlayStation Suite voor Android telefoons wordt besproken, PSP/PS3 HD remakes getoond, God of War 4 aangekondigd, PS Store update met nog meer gratis zooi, SMS van FOK!games E3-gangers, Sony-fail in de conferentie waar we eerst verbaasd over zijn en later om lachen, Kaz Hirai is een held, Verkoopcijfers en grafiekjes, Jak 4 als afsluiter.

Nintendo

Super Wii krijgt naam en details en controller wordt getoond, Zelda komt voor Wii en Super Wii, Mario Kart 3DS linkt met Mario Kart Café, Kid Icarus wordt getoond, Ice Climbers komen terug, F-Zero komt terug, Reggie schopt kont, Miyamoto gaat gek doen op het podium, 3DS videofeatures worden getoond, Virtual Boy naar 3DS Virtual Console, Kirby is aanwezig op meerdere platformen, Last Story en Xenoblade komen naar het Westen, Cijfers en grafiekjes, Metroid 2D voor 3DS, Mii-meuk, Pokémon 3D, Vitality Sensor, GTA V komt naar Super Wii, Advance Wars naar 3DS, Wii Sports opvolger, 3DS en Super Wii krijgen Cube/GBA-achtige features, Friendcodes ook voor Super Wii aanwezig, een Final Fantasy spin-off wordt getoond.

Ik ben benieuwd hoeveel ik uiteindelijk af mag vinken! Doe je ook mee?

Een paar jaar terug was ik een fanatieke retro verzamelaar. Ik speurde Ebay, V&A en Marktplaats af naar die ene unieke game of die zeldzame accessoire. Dat heeft me een aantal pareltjes opgeleverd als Final Fantasy voor de eerste Nintendo en een NES MAX controller. Beide in zeer goede staat en in doos! Vooral het nog in de doos zitten was een belangrijke factor. Zo belangrijk zelfs dat ik voor mijn SNES en N64 twee dozen gekocht heb. Het klinkt een beetje belachelijk, maar ik kan nu niet alleen de betreffende consoles beter opbergen, ze zijn ook meer waard voor de verzamelaar!

Het probleem van een verzamelaar op een studentenkamer is alleen dat de ruimte erg beperkt is. Zeker als er grote dozen tussen zitten zoals die van een Super Scope (de bazooka voor Super Nintendo) en Xbox. Ik heb op een gegeven moment maar alles verhuisd naar mijn ouders waar het opgeslagen kon worden op de werkkamer. Het enige dat ik zelf hield was de huidige generatie consoles: Wii, Xbox 360 en PlayStation 3 (die laatste was toen overigens in bruikleen van FOK!). Dat waren sowieso de enige consoles waar ik ook daadwerkelijk op speelde natuurlijk.

Helaas is de opslag bij mijn ouders niet oneindig beschikbaar. Ze willen ‘dit jaar’ de werkkamer helemaal opruimen (vijf euro dat dit niet klaar is op 1 januari 2012) en daarom moest al mijn zooi weer terug. Gelukkig woon ik inmiddels vele malen groter dan een paar jaar terug in die ene studentenkamer dus de ruimte heb ik er wel enigszins voor. Mijn slaapkamer is nu tevens opslagloods voor al mijn oude consoles.

Tijdens het opbergen van alle dozen kwamen er flink wat nostalgische herinneringen boven. De Zapper om eenden af te schieten in Duck Hunt, de loodzware Xbox waarvoor extra fundering gestort moet worden, de vrolijke trommels van Donkey Konga. Geweldig allemaal, of nou, bijna allemaal. Ik heb bijvoorbeeld nog een PSOne zonder adapter en ik heb de PlayStation 2 dubbel. Wat moet ik daar mee? Niets. Ze staan dus te koop in V&A, maar als ze daar niet weggaan zijn ze voor degene die er iemand blij mee kan maken.

De rest, vrijwel alles eigenlijk, bewaar ik. Later wil ik mijn kinderen laten zien hoe papa begonnen is met de hobby die aardig wat studiepunten gekocht heeft. Ze moeten leren hoe het allemaal begon en hoe we zijn gekomen tot waar we op dat moment zijn. Geschiedenis is immers erg belangrijk, nu en in de toekomst!

Diep in de zee
Steel Diver is een game waarin je een onderzeeër bestuurt. Het hoofddoel in deze sidescroller is om het eindpunt van een level in een zo kort mogelijke tijd te bereiken. Onderweg kom je allerlei obstakels en vijandelijke schepen tegen die je het leven zuur maken. Deze kun je of ontwijken, of aanvallen met je torpedo’s. De keuze hierbij is helemaal vrij, er zit geen scoresysteem aan vast aangezien je alleen afgerekend wordt op je tijd. Het enige waar je op moet letten is de gezondheid van je schip; als je teveel schade oploopt zink je en is het Game Over.

Om je onderzeeër naar het eindpunt te begeleiden kun je invloed uitoefenen op twee aspecten. De horizontale en de verticale snelheid. Op het horizontale vlak kun je vooruit en achteruit in verschillende snelheden en in het verticale vlak kun je duiken en stijgen in verschillende snelheden. De beweging is in beide vlakken ook vast te zetten zodat je bijvoorbeeld op een vaste horizontale positie kan duiken of juist horizontaal kunt versnellen terwijl je op dezelfde diepte blijft.

Ship damaged!
Naast de voorgaande mode zijn er nog twee beschikbaar. Als eerste is er ‘schieten terwijl je door de periscoop kijkt’. Als tweede is er een soort Zeeslag-modus. Het speelt niet precies zoals de beroemde boardgame, maar het deelt er overduidelijk een aantal elementen mee. Je moet namelijk trachten je vijand uit te schakelen zonder hem te zien. Een toegevoegde dimensie aan het klassieke spel ontstaat door de mogelijkheid om de diepte van de onderzeërs te regelen. Dit schroeft de moeilijkheidsgraad op. Een dieptemijn die je niet diep genoeg laat zinken raakt de onderzeeër niet waardoor deze weer kan ontsnappen.

De periscoop-mode is heel simpel. Je kijkt door de periscoop en je schiet torpedo’s af naar vijandelijke schepen. Het toffe aan deze mode is dat je echt met je 3DS om je heen moet draaien om in de game om je heen te kunnen kijken. Vijanden komen van alle kanten. Nadeel is wel dat dit zittend op de bank of in de trein niet geheel makkelijk te spelen is. Bovendien is het, net als de rest, een beetje beperkt in de variatie en doe je niets anders dan steeds dezelfde schepen om zeep helpen. Het feit dat je kan spelen in een zware storm voegt daar niet veel aan toe.

Veredelde techdemo
In totaal heeft Steel Diver dus drie compleet verschillende spelmodi. Op papier zou dit genoeg moeten zijn voor een toffe game, ware het niet dat elke mode vooral ontzettend traag is… Dat een onderzeeër langzaam reageert is misschien wel logisch vanwege het traagheidsmoment, maar het speelt gewoon niet lekker. Je kunt vaak niet snel genoeg reageren op mijnen die door de levels verspreid liggen omdat je ze niet ver genoeg van te voren ziet aankomen. Het speelveld is ook veel te klein wat dat betreft.

Steel Diver is bovendien erg gelimiteerd in de mogelijkheden. Het lijkt alsof de makers er niet in geslaagd zijn om de game van techdemo volledig te laten evolueren naar retailgame. De hoofdmode maakt wel aardig gebruik van het touchscreen en het periscoopgedeelte laat leuk zien wat 3DS kan met positiebepaling, maar het groeit niet verder. Steel Diver blijft beperkt tot een veredelde techdemo en dat is jammer in een periode waar er maar weinig noemenswaardige 3DS-games beschikbaar zijn.

Conclusie
De grote vraag is waarom Nintendo ooit heeft gedacht dat dit een leuke game zou zijn om te spelen. Steel Diver ziet er overduidelijk uit als een oude DS-game, het speelt enorm traag en het geheel is te gelimiteerd om langer dan twee uur interessant te blijven. Die ene fanatieke onderzeeër-fan zal het misschien wel helemaal geweldig vinden, maar alle andere gamers kunnen beter iets anders kopen. Een oordeel dat behoorlijk wat zegt als je het aantal beschikbare 3DS-titels ziet.

Pirates of the Caribbean – On Stranger Tides is inmiddels het vierde deel in de beroemde Pirates-reeks van Disney. Dit keer ontmoet Captain Jack Sparrow de kwaadaardige piraat Blackbeard op zoek naar de bron van eeuwig leven. Als je daar water van drinkt word je weer jong en gezond. Naast Blackbeard zijn ook de Engelsen en de Spanjaarden naar deze bron op zoek. Een drukke boel dus. Wat volgt is een typische Pirates-film die perfect in het rijtje past met de voorgaande delen. Een hoop chaos, wat grappen en grollen en wat leuke zwaardgevechten. Het is een prima film met ruim twee uur vermaak, maar het doet niets nieuws ofzo.

Interessanter is het feit dat ik deze film in IMAX 3D gekeken heb. IMAX is een speciaal formaat film met extra groot beeld, extra goed geluid en zelfs iets andere 3D-brillen dan normaal (een beetje jammer dat ik drie brillen bij me had dus…). Al deze extra features kosten overigens wel extra geld. Voor een Pathé kaarthouder is dat vijf euro toeslag! Vijf euro… Maar ja, het is volgens een hoop mensen wel een bijzondere ervaring, dus vooruit.

Voor IMAX-films moesten we overigens wel naar Rotterdam, het gebruikelijke Spui heeft geen IMAX-zalen. Ik ging Maarten rond half 7 ophalen bij Betty Beer waar hij aan het eten was met zijn zusje en daarna zijn we naar de bios gelopen. Na het verplichte kwartier wachten konden we de zaal in. Het eerste dat me opviel was dat het scherm in mijn beleving helemaal niet zoveel groter is dan in de grote zalen van Spui. Daarnaast is de beenruimte verschrikkelijk beperkt. Voordat de film begon wist ik al dat ik het minder zou gaan vinden dan in Spui omdat ik nou eenmaal niet zo lang stil kan zitten en mijn ruimte nodig heb tijdens de film.

De film zelf was bovendien ook nog eens niet zo bijzonder in 3D. Je had de verplichte uitstekende zwaarden en handen, maar verder voegde het 3D niet zoveel toe. Wat dat betreft blijven animatiefilms eigenlijk het enige genre dat écht de moeite is in 3D. Het geluid was wel erg gaaf, op de een of andere manier leek het beter gepositioneerd dan in andere zalen. Maar over het algemeen was het gewoon niet de toeslag waard. Ik betaal voor het abonnement en een enkele keer 3D-toeslag betalen is niet erg, maar IMAX-toeslag is me teveel. Ook omdat je de bril niet mag houden, dat was misschien nog wel de grootste teleurstelling…

Begin juni is het zover, de Electronic Entertainment Expo. De grootste beurs voor games ter wereld. Elk jaar is het weer een enorm feest met een hoop nieuwe games en hardware. Dit jaar komt Nintendo met hun volgende console, codenaam Project Café, en gaat Sony ons alles vertellen over hun nieuwe handheld, codenaam Next Generation Portable. Genoeg om naar uit te kijken dus!

Het gekke is alleen de dat hype er dit jaar niet zo in wil bij mij… Van mijn consoles is de PlayStation 3 de enige die aan staat en dat is eigenlijk alleen maar om series en het journaal te kijken. Mijn Wii heb ik al weken niet aangeraakt en de Xbox mag bij een enkele reviewgame of multiplayer-avond aan. Wat is er aan de hand? Ik weet het niet, maar het lijkt erop dat ik in mijn periodieke game-dip zit wat betreft consoles.

Deze dip is er al een paar weken en is ontstaan na Fallout: New Vegas. Die game is zoooo ontzettend goed dat andere games gewoonweg niet het gat kunnen opvullen dat Fallout achter heeft gelaten. Ik heb Enslaved geprobeerd maar die mist simpelweg nét die factor die een game tof maakt. Daarnaast heb ik ook Crackdown 2 na een paar uur weer weggelegd. Voorlopig laat ik consolegaming dus even voor wat het is en heb ik met mezelf afgesproken dat ik tot 1 november 2011 geen consolegames meer koop. Of dat gaat lukken weet ik niet (inFamous 2 komt in juni bijvoorbeeld), maar het is een mooi voornemen. Zowel financieel als backlog- en hobby-technisch gezien.

Qua handhelds is er overigens geen dip, en dat ondanks dat er voor de Nintendo 3DS niets te spelen is! Nintendo DS heerst namelijk op alle fronten met het geweldige Dragon Quest VI. Het spelen van die game is echt heel tof en gewoon pure fun. Fantastische RPG en een ode aan de Super Nintendo RPG’s van de jaren ’90. Het doek zal voor Nintendo DS overigens dit jaar wel gaan vallen waarschijnlijk. Ik verwacht op de komende E3 niet echt meer nieuwe games voor dit wonderlijke apparaat, Nintendo focust zich op 3DS uiteraard. Ze moeten wel, want 3DS is nog niet het succes dat zij, en wij, er van verwachten.

Als je zo kijkt naar de E3 wordt het vast nog wel interessant. Zou Nintendo wat meer in petto hebben voor 3DS dan Super Mario en Mario Kart? Heeft Square-Enix eindelijk iets noemenswaardigs om te laten zien? En wat doet Capcom met Resident Evil Revelations? Allemaal vragen waar we over een kleine maand antwoord op hebben!

Komende E3 wordt hoe dan ook interessant, voor elke console en handheld. En hoewel de hype nog niet zo groot is hier in huize Roy-O-Rama komt die vast nog wel. Ik gok op dinsdag 7 juni rond een uur of 19:00 lokale tijd als ik beelden zie van Super Mario voor 3DS en/of Project Café. Zo gaat dat nou eenmaal altijd…

Op 24 maart kwam het verlossende telefoontje: ik kon eindelijk mijn gloednieuwe 3DS op komen halen! Ik ben direct op de fiets gesprongen om Nintendo’s nieuwste wonderkindje in mijn armen te sluiten. Nieuwe gouden tijden zouden aanbreken en Nintendo was als altijd weer trendsetter in een nieuwe generatie handhelds!

Als eerste ging ik PilotWings spelen. Nintendo gebruikt deze franchise vaker om hardware en 3D-graphics te laten zien aan de wereld en ook nu maken ze weer indruk! PilotWings was zo tof om te spelen dat ik urenlang boven Wuhu Eiland door ringen vloog en ballonnen liet klappen. Het hele 3D-gebeuren is erg sterk in de game en zorgt ervoor dat je direct ziet wat het apparaatje allemaal kan op grafisch gebied.

Andere launchgames als Street Fighter, Monkey Ball en LEGO Star Wars speelde ik in de weken erna ook en het waren allemaal best toffe games. Inmiddels zijn we echter een maandje verder en vraag ik me af wat ik nu moet gaan spelen Rabbids is misschien nog wel aardig, en ook Ghost Recon ziet er wel leuk uit, maar niet 45-euro-leuk.

Het lijkt wel alsof Nintendo de nieuwe handheld te vroeg in de winkels heeft gelegd. Naast de beperkte keuze aan retail-games missen we ook de gehele downloadstore waardoor we dus geen GameBoy-klassiekers of 3DS-Ware kunnen spelen. De komende tijd lijkt het wat betreft releases ook nog niet echt te verbeteren. Enkel Zelda over twee(!) maanden mag een grote release genoemd worden. Daarnaast zijn titels als Super Mario en Mario Kart nog ver weg. Op het moment dat Nintendo daarnaast ook nog eens bekendmaakt dat de verkopen achter blijven bij hun eigen verwachtingen zouden we ons bijna zorgen gaan maken.

Als we echter terugkijken naar eerdere launches zien we dat dit eigenlijk altijd wel het geval is. Nintendo DS en GameBoy Advance waren ook dramatisch de eerste maanden en de meme PS3 has no games komt niet uit de lucht vallen. Een goede game heeft nou eenmaal tijd nodig en dat betekent dat we moeten wachten.

Daarnaast weet Nintendo als geen ander hoe ze games moeten maken. Ondanks dat niet iedereen fan is hebben ze mij altijd blij weten te maken. Zelfs Wii, een console die vaak weggezet wordt als voor de casuals heeft genoeg titels om mijn aanschaf te rechtvaardigen. Met Nintendo 3DS ga ik er vanuit dat er weer precies hetzelfde gebeurt. Let maar op tijdens de komende E3, Nintendo gaat knallen!

Helaas hebben we daar op dit moment helemaal niets aan. Mijn 3DS heb ik dus maar even uitgezet en totdat de grote games voor Nintendo 3DS uitkomen doe ik wel een stapje terug naar mijn DSi XL. Dragon Quest VI, Pokémon Black en Radiant Historia liggen immers nog op me te wachten. In 2D.

Heen en weer en op en neer
Super Metroid is één van die games die vaak genoemd wordt als klassieker en wordt regelmatig gebruikt als blauwdruk voor nieuwe games. Dat dit erg goed kan uitpakken toonde Shadow Complex een paar jaar terug op Xbox Live Arcade al aan. Nu is er een nieuwe game verschenen op XBLA die ook Metroid als uitgangspunt gebruikt.

Dit betekent dat je begint als personage dat niet veel krachten heeft en veel gesloten deuren tegenkomt. Gaandeweg klim, spring, schiet en ren je jezelf naar een sterker personage met steeds meer mogelijkheden. Met al die nieuwe mogelijkheden, denk bijvoorbeeld aan charged attacks, ground stomps en slidings, kun je steeds meer nieuwe gebieden ontdekken die eerder ontoegankelijk waren.

Dit backtracken is niet voor iedereen weggelegd en is in gelukkig Outland niet storend aanwezig. De stukken die je heen en weer loopt zijn voor een normale speelsessie lekker kort. Je kunt er natuurlijk wel voor kiezen om grotere stukken terug te lopen, of gebruik te maken van de verschillende portals die door de game verspreid staan, maar dit is enkel voor diegene die de game volledig wil uitspelen.

Maar die kleurtjes dan?
Degene die naar de onderstaande screenshot kijkt zal niet direct een Metroid-kloon herkennen, maar eerder een shoot-m-up. Dat is waar de vergelijking met Ikaruga uit de intro vandaan komt. Outland is namelijk niet een gewone Metroid-kloon, maar eentje die ook veel leent uit de arcades.

Na de tutorial heb je de mogelijkheid om jezelf in twee kleuren te doen veranderen; rood en blauw. Als rooie ben je immuun voor de rode energieballetjes die door het level geschoten worden en de blauwe balletjes doen je weer niets als je blauw bent. Op deze manier krijgt het rennen en springen dat je gewend bent in actie-platformers een extra dimensie omdat je goed moet opletten tijdens je manoeuvres. Vaak is het zo dat je halverwege je sprong snel van kleur moet veranderen.

Naast de vliegende projectielen zijn ook de vijanden in de twee genoemde kleuren op te delen. Hierbij is het zo dat je de rode vijanden moet verslaan terwijl je blauw bent en de blauwe kun je enkel verslaan als je rood bent. Gaandeweg wordt het switchen van kleur steeds moeilijker en wordt er steeds meer concentratie en precisie van je verwacht. Het herkennen van aanvalspatronen van zowel de energieballetjes als de vijanden is de sleutel tot succes in Outland.

Bij de eindbazen die je na elke wereld tegenkomt is dit overigens nog veel belangrijker. Als je direct overgaat op een aanval leg je het binnen een paar seconden af. Je moet de aanvallen van de baas bestuderen en zijn zwakke punten ontdekken. Als je dat eenmaal doorhebt mag je gaan proberen om ook daadwerkelijk schade toe te brengen aan deze enorme vijanden. Troost jezelf trouwens als het niet in één keer lukt, dat is ook helemaal niet de bedoeling. Leren van je fouten en oefenen hoort erbij!

In de mix
Outland is dus een game die de twee genoemde (cult-)klassiekers combineert en voelt erg fris aan omdat het geen gebruikelijke keus is. Tegenwoordig worden vaker genres gecombineerd wat meestal inhoudt dat er een RPG-element gebruikt wordt dat niets voorstelt. Nee, Outland combineert beide bronnen tot één goed gebalanceerde game.

Bovendien hebben de makers van Outland goed gekeken naar hoe een game bestuurd moet worden. Je hebt hier namelijk nooit dat je de fout in gaat omdat de game te traag of juist te snel reageert als je wil springen. Qua timing klopt alles perfect en dat is ook een must bij een game waarin je in enkele seconden meerdere keren van kleur moet veranderen. Ook heb je nergens het gevoel dat de zwaartekracht niet klopt en je meer zweeft dan springt. De strakke besturing zorgt ervoor het altijd je eigen schuld is als je sterft.

Ook mag er nog wat gezegd worden over het fantastische uiterlijk van de game. Zoals je op de screens ziet is er niet onwijs veel kleur te bekennen buiten het rood en blauw. Dit is gedaan om de achtergrond niet te laten afleiden en zorgt voor een focus op de strijd der kleuren. Wel heeft elk level een eigen sfeer, zo is de jungle groenig en lichter van kleur dan de stad welke meer grijs en grauw is. Elke wereld heeft zijn eigen thema met aangepast kleurenpalet en muziek.

Co-op
Outland beschikt ook over een uitgebreide co-op mode zodat je met een vriend of vriendin via Xbox Live kunt spelen. Er zijn drie varianten: story, arcade en challenge. In de story-mode speel je samen het spel door zoals je dat ook in singleplayer kunt doen en in arcade speel je de story-levels maar dan in de volgorde die je zelf wilt. De challenge-mode is geheel anders van opzet. Je begint hier beide in eenzelfde kleur en kunt niet veranderen van kleur. De obstakels en vijanden zijn daardoor direct een stuk lastiger natuurlijk. Bovendien heb je een aftellende klok die er voor zorgt dat je hard moet doorlopen en goed moet samenwerken (tegelijk een schakelaar omzetten bijvoorbeeld) omdat je het anders simpelweg niet haalt. Alle varianten zijn erg goed uitgewerkt en zorgen er voor dat de game ook na het uitspelen leuk blijft. Nadeel is alleen wel dat er vrijwel niemand online lijkt te zijn. Soms moet je gewoon 10 minuten wachten voordat iemand jou komt vergezellen.


Conclusie
Outland is een pareltje dat elke zichzelf respecterende gamer op z’n minst zou moeten proberen. Smoesjes als ‘ik hou niet van platformgames’ hou je maar voor je, deze game verdient het! De besturing is fenomenaal, de gameplay gevarieerd en uitdagend en grafisch is het één van de mooiste games die je op dit moment kunt spelen. De enige momenten van frustratie zijn die momenten waarop je van kleur verandert als je op een platform staat dat dan verdwijnt. Het is altijd je eigen schuld. Simpelweg subliem!