Roy-O-Rama

Electronic Family Festival (EFF) is een festival dat georganiseerd werd door Alda Events en je kon aan alles merken dat Armin van Buuren een flink aandeel had. De line-up was extreem goed voor een dergelijk klein festival, er was een stage vernoemd naar A State of Trance en hij draaide naast de afsluitende set op de mainstage ook drie korte back-to-back sets.

Op zaterdag moest ik eerst nog even werken van 8u tot 11:15u wat betekende dat ik vroeg op moest. Gelukkig was ik de vrijdag ervoor vrij en heb ik alvast veel vooraf uitgerust… Rond 12:00u waren we uiteindelijk op weg naar de trein om via een extreem soepele rit, zowel qua trein als qua bus, iets na 14:00u op het terrein aan te komen. Het eerste dat opviel was dat het een vrij klein festivalterrein was. Op Mystery Land is de Q-Dance stage alleen al groter gok ik. Maar goed, dat mag de pret niet drukken natuurlijk! We liepen direct naar de mainstage waar op dat moment Aly en/of Fila op het podium stond(en). We waren precies op tijd ook om de track van het jaar mee te pikken:

Om 14:30 begonnen Gabriel & Dresden, een duo dat na lange afwezigheid weer terug is in de trancescene. Dit optreden was HET optreden dat ik moest zien. Helaas vielen ze onwijs tegen. Ze draaiden wat oude klassiekers in een nieuw jasje, maar verder was het allemaal te Amerikaans ofzo. Ik voelde in ieder geval geen klik zoals ik die in 2004 op Innercity nog wel met ze had. Zonde. Want hun remix van ‘Promises‘ is magisch mooi.

Tussendoor ben ik overigens wel 100 keer naar het toilet gegaan. Ik denk dat de drie blikjes Red Bull vrij veel aandacht vroegen van mijn blaas. Gelukkig werd het gaandeweg iets minder, maar damn… Dat was behoorlijk vervelend. Gelukkig was dat allemaal wel goed opgezet, meeeeer dan genoeg wc’s. De verschillende barren aan de zijkant van het terrein waren ook in grote getale aanwezig en dankzij de leuke barmeisjes keerde je altijd met een glimlach op je gezicht terug. Erg goed geregeld allemaal!

Na G&D draaiden respectievelijk Gareth Emery en Markus Schulz die allebei prima sets neer hebben gezet. We zijn tussendoor even grote eetpauze gaan houden, weer zonder lange wachtrijen, en hebben toen wat kunnen horen van de B2B-sets van Armin. Deze klonken wat gek, je hoorde duidelijk dat het twee DJ’s waren die steeds hun eigen tracks kozen. De flow was minder als je gewend bent van zulke artiesten. Vanaf de plek waar we zaten te eten kon je ook de Space Ibizi/lounge/Balearic stage bekijken, maar hier stonden misschien maar 10 man. Het geluid daar werd ook compleet overstemd door de ASOT stage. Persoonlijk vond ik dat stukje Ibiza dus wat overbodig terwijl ik wel een grote fan ben van de Balearic sound zoals we die van bijvoorbeeld Roger Shah kennen.

Toen het wat donkerder begon te worden kwam er nog meer sfeer; de lichten hadden meer invloed en het werd ook wat drukker. Ferry Corsten draaide een heerlijke set met mijn persoonlijke favoriet Made of Love. Helemaal niets op aan te merken Ferry!

De afsluiter van de avond was, uiteraard, Armin van Buuren. Hoewel ik het een held vind vanwege alles wat hij doet en betekent voor Trance vind ik ‘m als DJ meestal wat lafjes. Alsof hij anderhalf uur aan het opbouwen is zonder echt te knallen. Nou, dit keer verbaasde hij me en ik vond het één van de beste sets van Armin, ooit. Toen de lasers aangingen en er een parade met balonnen door het publiek liep was het feest ook compleet. Wat een geweldige afsluiter van de avond. Uiteindelijk vertrokken we drie minuten voor het einde, tijdens het encore ‘In and out of Love’ van Armin zelf. Tijdens deze track barstte ook het vuurwerk los en met kippenvel op mijn armen en rug liepen we terug naar de bus.

Tot volgend jaar Electronic Family!