Roy-O-Rama

Left 4 Dead van bovenaf
Zombie Apocalypse: Never Die Alone is een top down shooter met een zombiethema. Het valt in dezelfde categorie als bijvoorbeeld Dead Nation en je zou ook deze weer kunnen omschrijven als ‘Left 4 Dead, gezien van bovenaf’. Je loopt met vier man rond in een vervallen omgeving en onderweg schiet je hordes met zombies af. De eerste grotere vijand is ook een kloon van Boomer uit Left 4 Dead.

De vier personages hebben allemaal hun eigen persoonlijkheid: er is een arrogante sniper (de vrouw in het stel), een priester, een Britse hiphopartiest en een fanatieke gamer. Ieder van hen heeft geheel eigen wapens en tekst. Zo heeft de gamer een automatisch geweer en roept hij steeds dat de rest noobs zijn terwijl de pastoor een shotgun gebruikt en predikt dat de zombies zullen branden. Tot zover niets nieuws dus.

Bovendien is de setting, een landschap dat door chaos ende panieck volledig verwoest is, veel te vaak gebruikt. Het vervelende is bovendien dat hier alles ook nog eens veel te donker is. In sommige steegjes zie je helemaal niet wat er nou allemaal gebeurt en dat is rete-irritant! Sterven door onbekende oorzaak hoort niet in games.

Onnodige sequel
Ook op alle andere fronten speelt de game exact zoals je in soortgelijke games ziet. De ene lading zombies na de andere meldt zich aan om neergemaaid te worden terwijl je tussendoor items verzamelt, wapens kunt upgraden en het flinterdunne verhaal zich ontvouwt. Ik kan je vertellen dat dit nu toch wel klaar is. Enkel first-person shooters met modern oorlogsthema zijn nog generieker.

Toch probeert Never Die Alone zich te onderscheiden. De makers leggen een grote nadruk op de co-op-mogelijkheden en proberen die zelfs te laten doorwerken in de singleplayer. Je kunt namelijk te allen tijde switchen van personage en bent pas game-over als iedereen dood is. Dit systeem werkt nog wel aardig, zeker bij sommige grote vijanden omdat sommige personages gewoon geschiktere wapens hebben voor sterke vijanden. Een automatisch geweer is handig bij grote groepen zwakkere zombies en de shotgun is beter als je één sterke vijand tegenover je hebt staan.

Een ander punt waarmee Never Die Alone zich wil onderscheiden is de humor. Door het gebruik van vier zeer verschillende karakters zou je erg leuke conversaties kunnen krijgen. Het probleem is alleen dat ze enorm worden overdreven waardoor de humor zijn doel voorbij schiet. Hoewel we hier allemaal wel fanatiek gamer zijn wordt niemand blij van personages die roepen ‘I’m just trolling, lol, whatever, noobs, etc’. De twaalfjarige Halo-kinderen die door je headset blèren zijn nog minder irritant. Ook de Britse hiphopper is vreselijk en een slechte kloon van Ali G. Nu is Ali G zelf al tien jaar niet leuk meer, dus je begrijpt dat ook hier de humor nergens te bekennen is. Erg jammer, want er zijn genoeg games waarin goede humor een game naar een hoger niveau tilt. Denk maar eens aan Mario & Luigi op GameBoy Advance of het geweldige Portal. Om je een beeld te geven van de dialogen en de gameplay kun je onderstaande video bekijken. Hier wordt het eerste hoofdstuk gespeeld.

Conclusie
Never Die Alone is geen slechte game, maar het voelt wel aan als een onnodige game. Het genre is helemaal verzadigd, zeker omdat alle PSN-gebruikers Dead Nation gratis hebben kunnen downloaden. Inhoudelijk zijn al die top down zombie shooters ook vrijwel hetzelfde en weet geen enkele zich echt te onderscheiden. Mocht je een grote fan van het genre zijn dan kun je met Never Die Alone geen miskoop doen, maar de rest kan gewoon gaan voor de goedkoopste game die je op XBLA of PSN kunt kopen.