Roy-O-Rama

Schijn bedriegt, Boom Street is helemaal geen Mario Party-achtige game! Niets geen button bashing tijdens minigames en geen uitputtende motion-controls. Het enige wat Boom Street deelt met Mario Party is het feit dat het een digitaal bordspel is met Mario-personages.

Monopoly
Maar als het geen Mario Party is, wat is het dan wel? Heel simpel gezegd is Boom Street een Monopoly-variant. Het doel is namelijk hetzelfde: zorg dat je zo snel mogelijk heel veel vermogen opbouwt. Dit doe je door ontroerend goed aan te kopen waar mensen je voor moeten betalen als ze op dat betreffende vakje landen. Als je meer bezittingen in hetzelfde district hebt, of als je verbouwd hebt, worden de vakjes duurder voor de bezoekers. Ook zijn er een soort kanskaarten die je rijker maken of juist geld van je afnemen.

Boom Street gaat echter nog een flinke stap verder. Voor de normale regels, bovenstaande geldt als ‘easy’, komt er nog bij dat je aandelen kunt kopen. Deze aandelen koop je over een heel district en leveren geld op als de aandelen in waarde stijgen, of als iemand er moet betalen. Vergelijk het met aandelen in een hotel op de Kalverstraat. Speler A heeft de straat met hotel, speler B komt op dat vakje en betaalt een ton. Jij krijgt, als aandeelhouder, dan bijvoorbeeld 1000 euro. De aandelen zijn erg belangrijk in het spel aangezien ze voor een constante geldstroom zorgen.

Aandelen komen wel met een risico. Als een speler failliet gaat en zijn of haar bezittingen worden verkocht, dan daalt de waarde van het district direct en daarmee ook je aandelen. Het is in Boom Street erg belangrijk dat je zowel vast geld (ontroerend goed) als los geld (opbrengsten en aandelen) hebt. Met alleen liquide middelen red je het niet.
Level-up!
Een ander verschil met Monopoly is dat je in Boom Street niveau’s omhoog kunt gaan door steeds vier items te bemachtigen die verspreid over het bord liggen. Deze vier items, een schoppen, klaver, hart en ruit, liggen op een vaste plek, maar de borden kennen verschillende vertakkingen en routes die er voor zorgen dat je niet steeds hetzelfde rondje loopt. Op het moment dat je alle vier de items te pakken hebt begeef je je richting het startpunt waar je een niveau stijgt en een salaris ontvangt dat bepaald wordt door onder andere je niveau en je bezittingen.

Grafisch stelt Boom Street enigszins teleur. Nu weten we allemaal dat je op een Wii geen enorm flitsende HD-graphics krijgt, maar games als Mario Galaxy en Kirby’s Adventure laten zien dat je wel degelijk mooie dingen kan laten zien. Boom Street doet op die graphics een flinke stap terug en lijkt meer op een Mario Party-game van vorige generatie.

De personages komen erg grof over en de achtergronden, waar het speelbord boven hangt, zijn zelfs gewoon lelijk. Het was misschien een beter idee geweest om de achtergronden weg te laten en wat meer details te stoppen in het speelbord en de personages.

Boom Street is ook met vrienden te spelen of online via de Nintendo Wi-Fi Connection. Beide mogelijkheden werken in principe hetzelfde, alleen is het op de bank natuurlijk gezelliger dan online, zeker omdat elke vorm van chat ontbreekt. Online spelen is eigenlijk een soort singleplayer-variant waarbij je het opneemt tegen anders-denkende ‘AI’.

Niet voor newbies
Hoewel het over het algemeen natuurlijk erg leuk is om tegen elkaar te spelen op een Wii is dat bij Boom Street niet echt het geval. De game is daar eigenlijk veel te serieus voor en elke keer als er een nieuwkomer aanwezig is moet je weer alle regels doornemen. Daarnaast is het instapniveau van Boom Street best hoog, zelfs met de easy-regels, en krijg je al snel naar je hoofd geslingerd dat de game te traag, te lastig en simpelweg niet leuk is.

Conclusie
Boom Street is een beetje een rare game. Voordat ik de game in handen kreeg dacht ik dat ik een Mario Party-variant zou krijgen met daarin Dragon Quest-personages. Dat blijkt niet waar te zijn. Boom Street is een bloedserieuze afgeleide van Monopoly en gaat drie stappen verder door het invoeren van districten en aandelen. Tot slot is de game jarenlang houdbaar, door de uitdaging die het biedt gecombineerd met de unlockables.

Ondanks dat Boom Street niet was wat het aanvankelijk leek moet ik wel bekennen dat het erg gaaf is. Nog niet eerder speelde ik een dergelijke game op een gameconsole. Je moet goed nadenken over waarin je gaat investeren en de concurrentie is moordend. Grafisch stelt het een beetje teleur, en in multiplayer is het lastig geschikte medespelers te vinden. Mijn grootste kritiek op de game is echter dat ik in singleplayer niet als Mario kan spelen en per se mijn Mii moet gebruiken. Fuck dat: punt aftrek. [7]

Ik hou niet van vis. Dus ik ga niet uit eten bij de Japanner. Zo simpel was het leven, maar dat is inmiddels veranderd. Met een aantal collega’s gingen we namelijk eten bij Sumo in Rotterdam en ik ging akkoord nadat me duidelijk werd gemaakt dat ik ook ‘kip enzo’ kon eten. Vooruit, ik ben de beroerdste niet, dus ik zou wel meegaan.

Sumo werkt met eenzelfde principe als ‘t Zusje: je krijgt een kaart waarop je tot vijf gerechten kunt aanvinken. Maximaal zijn er zes rondes waarin je eten kunt bestellen. De gerechten komen in (heel) kleine hoeveelheden op tafel. Om rustig aan te beginnen bestelde ik de eerste ronde loempia’s, rösti-rondjes, kip-balletjes, kip curry en kip yakitori. Allemaal heerlijk! Mijn buikje zou sowieso vol gegeten worden!

De tweede ronde heb ik me gewaagd aan mijn eerste sushi-ding. Een sushi-met kip en mango-saus. Dat leek me namelijk wel een aardige tussenstap naar echte sushi met rauwe vis enzo. Toen het eenmaal voor m’n neus stond moest ik er aan geloven en ging dat ding, hop, zo mijn mond in. Mijn eerste gedachte was ‘oh ja, sushi is een koud gerecht’ en daarna dacht ik ‘ieuw, plakkerig’. In het kort komt het er gewoon op neer dat ik het niet lekker vind.

De overige rondes heb ik nog fruit op, curry-driehoekjes, kipsalade, kip dit, kip dat en lamskoteletten op. Ik ben vergeten om de beef teriyaki te nemen, die leek me ook erg lekker! Ongeveer 20 minuten voordat de keuken sloot hebben we nog de laatste ronde besteld, de vierde ondertussen, waarna iedereen echt afgeladen was. Het maximum van zes rondes haal je bijna niet.

Om af te sluiten werd er ijs uitgedeeld, chocolade was mijn keus. Niet bijzonder, maar gewoon een mooie afsluiter van een avondje bunkeren. In totaal was ik 35 euro kwijt voor het eten en een aantal drankjes. Een prima prijs dus op zich, maar ik weet niet of ik er snel nog eens heen zal gaan. Wat dat betreft is een wokrestaurant meer mijn ding als het aankomt op onbeperkt eten. Daarnaast zijn die ook kindvriendelijker. Desalniettemin heerlijk gegeten.

Tot nu toe was deze generatie niet heel geweldig wat betreft RPG’s. We hebben Xenoblade, Lost Odyssey, Tales of Vesperia, Final Fantasy XIII en natuurlijk Fallout 3/New Vegas, maar daar blijft het bij. Aangezien de 360 al in 2005 in de winkels lag is dit een magere score. Het lijkt er echter op dat we dit jaar het aantal goede RPG’s kunnen gaan verdubbelen!

Als eerste verschijnt natuurlijk Final Fantasy XIII-2 en volgens degene die de game al hebben gespeeld in het Japans, of aan de demo hebben geproefd, is deze op alle fronten beter. Omdat ik XIII zelf al erg goed vond is dit natuurlijk goed nieuws. Begin februari verschijnt de game en de limited collector’s edition staat al in pre-order! Zin in!

Vlak na XIII-2 verschijnen The Last Story voor Wii en Tales of Graces F voor PS3. Beide games zien er ook fantastisch uit en beide games wil ik heel graag hebben. Hoe we dat gaan rijmen met het feit dat ik geen games koop weet ik nog niet, maar dat komt wel goed. Weer iets later komt The Witcher II uit voor Xbox 360. Deze RPG is net als het eerder genoemde Fallout een andere vorm RPG, gemaakt door Westerse developers, maar het ziet er prachtig uit. Iedereen die de game op pc al gespeeld heeft is erg lovend! Het komt mij over als een volwassen Fable en dat is precies wat ik zoek dit jaar als afwisseling van de Japanse RPG’s.

Aan het eind van het jaar krijgen we Ni no Kuni. Deze RPG is de liefdesbaby van Level-5 (bekend van Professor Layton) en Sutdio Ghibli (bekend van Nausicaa en Spirited Away). Grafisch is het een animatiefilm waarin je zelf kunt rondlopen. Qua gameplay zijn de verhalen een beetje gemixt en wordt er vooral geklaagd over het feit dat de game wat traag is, maar ik overleef dat wel denk ik.

Deze vijf RPG’s zorgen er voor dat 2012 een fantastisch jaar wordt en dan hebben we het nog maar over één enkel genre… Tel daar titels als Bioshock Infinite en The Last of Us bij op en we krijgen misschien wel het beste jaar ooit. Alweer. Mooie tijden om videogames als hobby te hebben.

Gaming wordt steeds groter nu smartphones en tablets bijna normaal goed zijn geworden en dat betekent dat we meer en meer gadgets zien die zich richten op gaming. Een aantal van deze gadgets zal ik uitlichten in deze blog. Zaken als navigatie, tv’s en ander leuk spul past niet echt op Roy-O-Rama op dit moment.

We beginnen met Nintendo. Zij zijn geen gebruikelijke bezoeker, maar ze wilden graag hun Wii U laten zien. Er werd niets getoond of verteld dat ook niet al op de E3 in 2011 is getoond of verteld, maar het feit dat ze aanwezig zijn vind ik leuk. Wel zei baas Reggie dat er gedurende 2012 nieuws gaat komen m.b.t. de nieuwe spelcomputer van Nintendo. Ik ben benieuwd!

Op het gebied van smartphones was het vooral Nokia dat een grote aanwezigheid had. Ze kondigden de Lumia 900 aan, de grote broer van de Lumia 800. Dit keer zitten er wel een gyroscope, front facing camera en LTE-ondersteuning in. Tevens is het scherm groter en de batterij krachtiger. Qua specificaties en features dus alvast een stap in de goede richting. Nu nog een dikke camera-lens (beter dan bij mijn huidige N8), NFC en een FM-transmitter! Daarnaast toonde Nokia een aantal apps die we kennen uit Nokia Beta Labs voor Symbian als Nokia Transport en Nokia City Lens.

Een ander interessante speler is en blijft Android. Ze zijn nu bezig om Android 4.0 overal uit te rollen en dat ziet er allemaal best slick uit, ondanks dat de GUI wat ouderwets begint te worden. De tofste telefoons die getoond werden zijn een Polaroid camera-met-telefoon en de Sony (ja, echt waar) Xperia S.

De meest opvallende aankondigingen kwamen echter uit de hoek van de tablets. Er zwerft al een gerucht over de volgende Xbox die mogelijk iets met/als tablet gaat doen en we hebben natuurlijk de Wii U die een tablet-achtige controller krijgt, maar er zijn nu twee nieuwe apparaten aangekondigd die zich écht richten op de combinatie tablet en gaming.

De eerste is Razer die met Project Fiona een heuse Windows 8-computer wil bouwen in een tablet en daar twee controllers aan hangt. Het apparaat krijgt een 10″-scherm en moet alle hedendaagse pc-games kunnen draaien. De prijs blijft volgens Razer onder de 1000 dollar. Hoewel Project Fiona erg lelijk is vind ik het wel een interessant ding. Echt draagbaar is het niet, maar op de bank gamen terwijl andere mensen bijvoorbeeld tv kijken of een boek lezen is geen probleem!

De tweede speler is de WikiPad dat in principe een gewone tablet is, maar meegeleverd wordt met opklikbare controller-unit. De layout van de knoppen lijkt erg op die van de Xbox 360 wat een goed gegeven is. De WikiPad draait op Android 4.0 en kan 3D-beelden tonen zonder dat daar een bril voor nodig is. Ook hier hebben we op papier een erg leuk apparaat, maar helaas schijnt de controller-unit op dit moment nog niet te werken… Beetje jammer.

Al met al vond ik de afgelopen CES een leuke beurs waar interessant nieuws vandaan is gekomen. Het is geen E3, maar zo in het begin van het jaar geeft het wel een aantal leuke gadgets om voor te sparen dat jaar!

Net als begin vorig jaar heb ik ook nu weer met mezelf afgesproken om geen games te kopen voor een langere periode om mijn backlog weg te gaan werken. Dit keer is het tot 1 juni 2012, met als uitzonderingen een PlayStation Vita en Final Fantasy XIII-2. De uitzonderingen klinken zwak, maar een Vita is gewoon een toffe gadget die ik z.s.m. wil en van Final Fantasy wil ik de gelimiteerde versie die anders uitverkocht is. Alle andere games schuif ik door.

De grote vraag is nu, wat ga ik spelen? Nou, daar ga ik je in deze blog antwoord op geven. Op dit moment speel ik Assassin’s Creed: Brotherhood, het tweede deel in de Ezio-trilogie in Assassin’s Creed. Ik ben net begonnen in die game maar het ziet er nu al weer prachtig uit! Hopelijk blijft het verhaal interessant zoals in ACII ook het geval was.

Afhankelijk van wanneer ik klaar ben met Brotherhood ga beginnen aan Final Fantasy XIII-2, of verder met Fallout New Vegas. Final komt namelijk op 3 februari uit en ik zie me op zich wel de rest van januari bezig met Brotherhood. Deze drie games staan in ieder geval in de planning voor de eerste drie maanden. Tot en met eind maart ben ik daar wel zoet mee!

Wat er in april op het menu staat weet ik nog niet helemaal, maar het wordt OF de tweede helft van Xenoblade Chronicles, OF Assassin’s Creed Revelations. Revelations heeft daarbij de meeste kans omdat die geleend is van iemand en Xenoblade net als Final een diepgaande RPG is waar je goed voor moet gaan zitten. Voor beide games staat in ieder geval twee maanden de tijd zodat ik op 1 juni alles uitgespeeld heb wat ik nog moet uitspelen!

De lijst met games die ik mogelijk ga kopen in juni is overigens bizar lang… Onder andere titels als Deus Ex, Rayman Origins, Uncharted 3 en Kirby’s Epic Yarn staan op mijn wishlist. Degene die op dat moment het goedkoopst is, is de gelukkige! Tevens verschijnen er de komende maanden nog games die ik ga laten liggen zoals The Last Story en The Witcher II. Genoeg keus dus, maar eerst mijn backlog wegwerken!

Overigens betreft dit enkel mijn console-games. Voor handhelds is de backlog vele malen groter. Ik heb dezelfde regel ingesteld, maar niet echt een planning. Handheld-games zijn namelijk gemakkelijker af te wisselen. Op dit moment speel ik bijvoorbeeld Mario Kart, Pullblox, Kirby Mass Attack en Tetris door elkaar.

Dit jaar was vooral het jaar van de sequels. Na Dead Space 2 in januari heb ik nog Crackdown 2, Dead Rising 2, Portal 2, Batman: Arkham City en een stukje inFamous 2 gespeeld. Op inFamous 2 en Portal 2 na vielen ze me allemaal tegen. Dead Space en Batman heb ik nog wel uitgespeeld, maar ik miste het epische gevoel van de eerste delen. Crackdown en Dead Rising heb ik niet niet uitgespeeld omdat ze simpelweg teveel hetzelfde waren (en minder zelfs).

Ook was 2011 het jaar van Nintendo 3DS. Het ding kwam eind maart uit en kende een redelijk stroeve start waardoor Nintendo de prijs snel liet zakken naar 170 euro (i.p.v. 250 euro). Ik speelde desalniettemin tussen de 10 en de 15 games voor het apparaatje! Favoriete titels zijn PilotWings, Mario Kart 7 en Pullblox. In willekeurige volgorde. Binnenkort start ik met Mario 3D Land en ik heb hoge verwachtingen! Maar goed, tijd om de top vijf beste games van 2011 bekend te maken. We beginnen uiteraard met nummer 5.

5. geoDefense, Windows Phone
Ik raak maar niet uitgepraat over Windows Phone en de verslavende factor van geoDefense. Deze tower defense-game is flitsend, fris en verslavend. Ik had een flinke tijd terug via een collega al kennisgemaakt met de game die toen nog iOS-exclusive was. Toen was ik al onder de indruk, maar echt spelen kon nog niet. Nadat ik de Lumia binnen had was het dan ook de eerste game die ik kocht uit de Windows Phone Marketplace. Vijftien achievements later krijg ik afkickverschijnselen omdat de telefoon weer ingeleverd moest worden en ik geoDefense nog niet helemaal klaar heb. In september gaan we het gewoon opnieuw doen, maar dan met mijn eigen Nokia Windows Phone!

4. Portal 2, PlayStation 3
Ik hou niet zo van games die spelen vanuit een eerste persoons-perspectief. Het richten lukt me voor geen meter en ik reageer te traag om goed te zijn in dat soort games. Uiteraard zijn er wel uitzonderingen, maar dat komt omdat ze anders zijn dan anderen. Fallout kent bijvoorbeeld VATS waarmee je de tijd stil kan zetten en Mirror’s Edge is eigenlijk gewoon een platformer. Portal is ook een uitzondering, en dit keer omdat het vooral een puzzelgame is die niet zo leunt op reactievermogen. Elk level in de game heeft één doel: bereik het einde. Via portals die je kunt schieten in de muur verplaats je je door de kamers heen om zo het einde te bereiken. Een uniek concept dat dit keer uitgebreid is met extra features als glijdende gel (I know right…).

De singleplayer kent een spannend verhaal dat op een grappige manier verteld wordt en de co-op verdubbelt het speelplezier doordat je nu echt MOET samenwerken. Je bereikt het einde anders gewoonweg niet. Klein irritatiepuntje is wel het feit dat de laadtijden enorm lang zijn. Of dat ligt aan de PS3 waar ik de game op speelde of aan het de makers die er niet mee om kunnen gaan weet ik niet. Portal 2 is veel meer dan een simpel vervolg op het eerste deel: langer, leuker en beter.

3. Mario Kart 7, Nintendo 3DS
Voor elke Nintendo-consoles sinds de Super Nintendo verscheen er wel een Mario Kart, en allemaal zijn ze erg gaaf. Elke versie heeft ook iets wat de game uniek moet maken, zo had je op GameCube twee rijders per kart en kon je op de DS voor het eerst online tegen elkaar racen. Op 3DS zien we racen onder water, paragliders om te zweven en aanpasbare karts. De grootste toevoeging is echter de communities voor het online spelen. Eenmaal lid van een community kun je altijd tegen bekenden spelen, zonder dat je elkaars friend-code nodig hebt. Een mijlensprong voorwaarts voor Nintendo. Daarnaast rijdt het gewoon ontzettend lekker weg!

Mario Kart is nooit bijzonder in de zin van originaliteit, graphics of muziek. Toch is het elke generatie weer een zekerheidje. Nintendo levert altijd een topproduct af, en zo ook nu weer. Het enige minpuntje dat ik zou kunnen bedenken is misschien dat GODVERGETEN BLAUWE SCHILD DAT JE TEGEN JE HOOFD KRIJGT ALS JE NOG MAAR EEN METER VAN DE FINISH VERWIJDERT BENT EN EERST LIGT! *zucht* Maar ook dat hoort erbij. Mario Kart. De naam zegt genoeg.

2. Kirby Mass Attack, Nintendo DS
In een jaar waarin ik dacht dat we nauwelijks nog DS-toppers zouden spelen verschenen Dragon Quest VI, Professor Layton en de Melodie van het Spook en Kirby Mass Attack. Alle drie de titels zijn ijzersterk, maar de eerste twee doen niets nieuws. Gewoon goede titels in langlopende franchises dus. Kirby Mass Attack biedt ons echter iets compleet nieuws, in een bekend jasje.

Mass Attack is namelijk op het eerste oog een klassieke 3D-platformer met Kirby, maar gaat verder door een puzzelelement toe te voegen waarbij het aantal Kirbies van belang is. Aan het begin van elk level bent slechts een enkele Kirby, die nog niet veel kan doen. Maar als je eenmaal genoeg energie hebt gekregen door het eten van fruit, komt er een extra Kirby bij om te helpen met het oplossen van puzzels en het verslaan van grotere vijanden. Een zwerm van maximaal tien Kirbies kan vrijwel alles aan. Een snufje Loco Roco en een beetje Patapon dus. Een geniale game die elke handheld-liefhebber moet spelen, echt waar!

1. Xenoblade Chronicles, Wii
Ah, Xenoblade. Sweet Xenoblade. Het is lang geleden dat ik zo in een Japanse RPG gezogen werd als met Xenoblade. Final Fantasy XIII, Tales of Vesperia en zelfs Lost Odyssey waren niet zo meeslepend als Xenoblade. Na 40 uur heb ik al ontzettend veel meegemaakt: veel personages ontmoet, vijanden afgeslacht en mond-open-van-verbazing-momenten gehad. De game is episch met hoofdletter E. Magisch met hoofdletter M. Alles lijkt te kloppen.

Natuurlijk is het jammer dat de game geen HD-graphics kent, maar als een game zo meeslepend is als Xenoblade, en zo ontzettend mooi gemaakt is, kunnen we dat de makers wel vergeven. Iedereen met een hart voor RPG’s, in welke vorm dan ook, verdient het om Xenoblade te spelen. Het is een voorrecht dat er zulke games bestaan!

De beste film
Mijn favoriete film in 2011 was Drive. Ik had er geen trailers van gezien, maar om me heen riep iedereen dat het een toffe film was. Dus vooruit, Roy gaat daar dan wel heen. Het begint als een simpele film over een vluchtauto-coureur die zijn buurvrouw wel ziet zitten, maar kent een strakke twist nadat één van zijn overvallen mis gaat. Nummers twee en drie zijn 50/50 en Flypaper.

De beste telefoon
Op dit moment ben ik al bijna anderhalf jaar in het bezig van mijn Nokia N8 en ik ben er dik tevreden mee. Dat ding heeft alles wat ik nodig heb en is kwalitatief echt een beest. Vooral de camera, navigatiesoftware en de FM transmitter zijn erg goed! Toch gaat de award van beste telefoon naar de Nokia Lumia 800. Het is de eerste Nokia die draait op Windows Phone en dat OS is zo bizar goed dat ik niet kan wachten om ook over te stappen. Er moet wel nog flink wat toegevoegd worden (o.a. dus camera en FM transmitter), maar het is een verademing om een dergelijk soepel OS te bedienen.

Het beste eten
Ik ben in 2011 bij redelijk veel nieuwe restaurants geweest (voor mijn doen dan tenminste). De top drie bestaat uit Burgerz, Dollar$ en ‘t Zusje waarbij ‘t Zusje de winnaar is. Burgerz en Dollar$ hebben beide heerlijke burgers, maar ‘t Zusje is iets compleet anders. Door de verschillende, kleine, gangen en gerechten kun je meerdere keren bestellen en van alle smaken genieten. Of je nu kiest voor patat, kip of Mexicaans, het kan allemaal!

Het beste uitje
Ik ben in 2011 helaas te weinig echt weg geweest. De twee leukste uitjes waren naar Gamescom in Keulen, Duitsland, in augustus, en naar Budapest, Hongarije, in oktober. Aangezien ik al eens eerder naar een gamesconvention geweest ben wint Budapest met gemak de verkiezing voor beste uitje in 2011. Ik heb er heerlijk gegeten, lekker in de zon gelopen en redelijk wat van de stad kunnen zien. Het is een prima stad om een weekendje naar toe te gaan!

De beste aanbieding
Traditioneel is de vrijdag na Thanksgiving een dag van aanbiedingen in Amerika. De dag staat inmiddels bekend als Black Friday en alles gaat in de uitverkoop. Wij in Nederland hadden daar tot voor kort niet veel aan, totdat winkelketens ook online mee gingen doen. Ik heb dit jaar bijvoorbeeld twee paar schoenen kunnen bestellen voor de prijs van één. Zelfs met de relatief hoge verzend- en douanekosten is het in vergelijking met Nederlandse prijzen twee-voor-één! In de lente ga ik ze dragen!

De beste website
Het is stom om FOK! of Roy-O-Rama te kiezen als beste website aangezien dat puur uit eigengeilerij zou zijn. Daarom kies ik voor NeoGAF. Dit forum, dat zich vooral richt op games, is het snelste met nieuws, heeft de leukste photoshops en kent strikte regels waardoor er geen geouwehoer is. Een aanrader voor iedereen met een passie voor videogames.

De beste webcomic
Hoewel Cyanide & Happiness all time favoriet zijn, wint Brawl in the Family de verkiezing dit jaar. Deze comic, die zich vooral richt op Nintendo-personages, is maf, bizar en hilarisch. Toch zit er altijd een kern van waarheid in de comics waardoor ze net dat beetje herkenbaarheid meekrijgen waardoor ze extra leuk zijn.

De beste tv-serie
Ik kijk aardig wat tv-series en het is best lastig om er eentje aan te wijzen als beste. Makkelijker is het om er eentje aan te wijzen die tegenvalt (*kuch* Terra Nova *kuch*). Maar dat doen we niet, we noemen de beste. Na lang nadenken heb ik gekozen voor Community. Deze comedy kent ijzersterke personages vertolkt door acteurs die perfect passen bij het personage. Tevens is de humor naast heel opvallend ook vaak erg subtiel, als je een aflevering voor de tweede keer kijkt zie je allemaal nieuwe dingen.


Komende week mijn games-overzicht, met statistiekjes!, van 2011. Stay Tuned!

Het eerste evenement van 2011 waar ik bij aanwezig was, was Energy. Vroeger stond dit feest bekend als Trance Energy, maar omdat één stroming te beperkt is werd het Energy. Grote namen als Tiesto en Marco V waren aanwezig en ik heb een fantastische avond gehad. De set van Tiesto was één van zijn beste, ooit. Vlak na Energy verscheen bovendien het album Club Life van Tiesto en ook dit werk was weer uitstekend. Dat Thijs nog steeds trendsetter is bleek in oktober toen de track Blessed in de top 40 verscheen. Zo’n negen maanden nadat het nummer op het album stond!

In april was het tijd voor A State of Trance 500, de 500e aflevering van de gelijknamige radioshow van Armin van Buuren. Omdat het feest in de Brabanthallen gehouden werd kon ik daar bij zijn en ook dit was een topavond. De zaal waar Armin zelf draaide was veel te druk, maar met onder andere Roger Shah en Paul Oakenfold was onze zaal zeker gelijkwaardig. De bijbehorende albumrelease, met maar liefst vijf cd’s, luister ik tot op de dag van vandaag nog steeds geregeld. Het is een mooie samenvatting van de laatste jaren in de trance-scene.

In de zomer is het traditie dat ik naar Mystery Land ga. In 2011 was dat echter niet het geval. De kaartjes waren maar liefst 75 euro, en het ontbreken van een trance-tent in 2010 waren voor mij reden om het feest over te slaan. Ik moest die dag ook mijn ouders ophalen van Schiphol, dus dat kwam mooi uit. Toen we rond 23u echter langs het terrein reden, toevallig hmm, zag ik het vuurwerk. Dat miste ik dus. Tranen. De dag erna verschenen ook op YouTube weer de gebruikelijke filmpjes. Weer kippenvel en tranen. In 2012 ga ik dus weer gewoon. Mijn zomer is niet af zonder Mystery Land.

Er was wel een ander festival waar ik geweest ben. Electronic Family. Een redelijk kleinschalig feest van Armin en zijn vriendjes wat ik vooraf zag als lief tussendoortje. Het bleek echter het feest van het jaar te worden met geweldige dj’s en een ontzettende klapper als afsluiting. My gawd, wat geweldig! Ook hier gaan we dit jaar weer heen dus. Knallen!

In het najaar zijn traditioneel de DJ Mag-awards voor beste dj ter wereld en ongeveer tegelijk is het Amsterdam Dance Event. De uitslag van de awards waren dit jaar voor het eerst tijdens dat event, in Amsterdam. Producer David Guetta ging er met de hoofdprijs vandoor, Armin werd tweede gevolgd door Tiesto. Hoewel ik het er zelf niet mee eens ben heb ik wel vrede met de uitslag.
Het bijbehorende feestje, Armada Night, was wel aardig, maar werd gehouden op een matige locatie. Wat ik dit keer ga doen tijdens ADE weet ik dus nog niet. Misschien een kijkje nemen bij Guetta? Daar schijnen nogal wat schone dames rond te lopen namelijk…

Het laatste feest van het jaar voor mij is Qlimax. Het was gelukt om kaartjes te kopen dus vertrokken we richting Arnhem voor bekendste hardstyle-event van het jaar. Dit keer met dagje Arnhem! Best een leuke stad ook, dus het eten van hamburgers en een bezoekje Pathé zijn een nieuwe traditie. Qlimax zelf was awesome zoals verwacht, maar legt het net af als het gaat om ‘feest van het jaar’. Electronic Family wint die vanwege de verrassing en de opzet.

Nou, dat was het jaaroverzicht wat betreft. Komende tijd volgen nog overzichten met games, films en andere zaken. Stay tuned!

Een aantal games kent iedereen inmiddels wel, Angry Birds, Fruit Ninja en Mijnenveger zullen we dus niet gaan bespreken. Ook geoDefense heeft al in de spotlights gestaan. We gaan in deze special specifiek kijken naar games die exclusief voor Windows Phone zijn en niet op andere smartphones draaien.

ilomilo, €4,99
ilomilo is een puzzelgame waar je twee personages bestuurt: ilo en milo. De twee vrienden raken elkaar op de een of andere manier altijd kwijt en moeten via vreemde platformpuzzels elkaar weer zien te vinden. In een Mario Galaxy-achtige wereld loop je over de blokken heen naar elkaar toe. Obstakels overkom je door goed na te denken en samen te werken. Onderweg verzamel je kristallen en om een level helemaal uit te spelen red je ook nog de drie Safkas.

Naast het feit dat de gameplay lekker uitdagend is, is ilomilo ook gewoon extreem tof. De game ziet er namelijk prachtig uit en de muziek en geluidjes zijn erg cute. Je vriendin zal ook snel verliefd worden op beide personages waardoor je jouw telefoon vaak kwijt zult zijn.

Fable: Coin Golf, €2,99
Fable: Coin Golf wordt omschreven als een combinatie van traditionele Britse pub-games als Shove Ha’Penny, Bar Billiards en Skittles en moderne puzzelgames die gebaseerd zijn op skills. Simpel gezegd is het echter gewoon sjoelen met obstakels. Het is de bedoeling dat je jouw schijf door het level heen schuift en het einde bereikt met een minimaal aantal punten. Je begint bijvoorbeeld met 1000 punten, elke worp kost je 100 punten en je moet er 750 overhouden. Onderweg kun je punten verzamelen door over munten heen te schuiven of vijanden te verslaan. De eerste levels zijn natuurlijk vrij simpel en leren je de basics, maar al snel wordt het lastiger.

Het leuke van Coin Golf is dat de game helemaal gebaseerd is op Albion. In de drie hoofdstukken (totaal vijftien levels) kom je onder andere op lokaties als Bowerstone en Brightwall. Ook wordt er een verhaal verteld als inleiding op de hoofdstukken welke enigszins gebaseerd zijn op Fable III. De verzamelde munten kun je daarnaast meenemen naar Fable III op Xbox 360 of pc zodat je onderweg rijker kunt worden in de game.

Fable: Coin Golf is een vrij aardig spelletje voor onderweg, maar ook niet meer dan dat. De setting is natuurlijk erg leuk, net als het feit dat je geld kunt verdienen voor zijn grote broer op Xbox 360, alleen is dat niet genoeg. Qua gameplay blijft het een beetje mager en dan is de prijs van bijna vijf euro gewoon te veel.

OMG, €2,99
OMG, wat staat voor Our Manic Game, is een top down shoot ‘m up van Arkedo. Dat alleen was voor mij al reden om de game te gaan spelen. Arkedo is een kleine indie-developer die een aantal titels voor Nintendo DS en Xbox Live Indie Games heeft gemaakt. Zoals je aan de screen hierboven kunt zien, heeft ook OMG weer de bekende Arkedo-stijl wat inhoudt dat er felle neonkleuren gebruikt zijn in een artistieke omgeving.

De gameplay is op het eerste oog standaard voor een topdownshooter, maar gaat wat dieper voor de score-freaks onder ons. Je kunt vijanden namelijk ‘boos’ maken door op ze te tikken. Ze spuwen dan tig keer meer kogels op je af en gaan minder snel dood. Dit levert natuurlijk een groot risico op, maar daarnaast krijg je er veel meer punten voor. Het is aan jou om die afweging te maken. OMG kent verschillende eindbazen, modi en moeilijkheidsgraden en is daardoor opzeker de 2,99 euro waard. Aanrader!

Hexic Rush, €2,99
Hexic werd al meegeleverd met de eerste lading Xbox 360-consoles, Xbox-veteranen kennen de game dus waarschijnlijk wel. De game was stiekem erg verslavend en menig nachtelijk uurtje is verloren gegaan aan het bij elkaar draaien van bloemen en zwarte parels.

Hexic Rush is gebaseerd op deze klassieke XBLA-game, maar richt zich op snelheid. In mijn ogen werkt dat niet echt goed omdat het meer een puzzelspel is om rustig te spelen. Bovendien werkt de besturing erg slecht in Hexic Rush waardoor je soms helemaal niet goed doorhebt welke blokjes je nou draait. De combinatie van tijdsdruk en rottige besturing maken dit geen aanrader.

De klassieke Marathon-mode zit ook in de game verwerkt en dit is al wat beter maar ondanks dat je nu alle tijd hebt om te draaien, word je er nog steeds niet vrolijk van. Hexic is voor mij in ieder geval de grootste tegenvaller van alle games die ik gespeeld heb op de Lumia.

Tentacles, €4,99
Tentacles is een soort 2D-platformgame waarbij je een wezen met tentakels bestuurt. Je tikt op het scherm en op die plek plaatst hij een tentakel. Op deze manier kun je het wezen door de verschillende levels manouvreren en moet je proberen het einde te behalen zonder geraakt te worden door de obstakels. De vijanden in de game kun je verslaan door je klauw te gebruiken en hun oog uit te rukken. Dit klinkt heel gewelddadig, maar het is eigenlijk bizar schattig allemaal.

Tentacles is erg gevarieerd en je kunt vaak meerdere routes kiezen naar het einde van een level. Je wordt daarnaast uitgedaagd om speciale opdrachten te vervullen en zo extra punten te scoren. Tentacles is door de gekozen besturing makkelijker te spelen dan standaard 2D-platformers waarbij precisie noodzakelijk is.

Het is niet de beste game die te spelen is op je Windows Phone, maar wel erg vermakelijk en dankzij de extra opdrachten is er een hoge replaywaarde.

Windows Phone
Jarenlang was Nokia de nummer één op het gebied van mobiele telefoons. De laatste jaren trad echter de wet van de remmende voorsprong in en iOS en Android gingen het besturingssysteem van Nokia voorbij. Symbian bleef achter en ondanks een redelijke nieuwe versie van Symbian (inmiddels aangekomen bij Symbian Belle) was het te laat. Baas Elop besloot daarom dat Nokia voortaan Windows Phone ging gebruiken voor hun high-end smartphones en de Lumia 800 is het eerste kindje van deze samenwerking.

Na de vorige versie van Windows Phone is deze nu helemaal opnieuw opgebouwd en de interface heeft een compleet nieuw uiterlijk gekregen. Weg zijn de standaard icoontjes die je in elk ander mobiel OS ziet. Windows Phone kent interactieve blokken die nog het meest weghebben van een kruising tussen de standaard icoontjes en de widgets zoals je die ziet bij bijvoorbeeld Android en Symbian. Microsoft gebruikt dit uiterlijk, de zogenaamde Metro Interface, tegenwoordig ook op hun Xbox 360. Tevens zal Windows 8, welke volgend jaar uitkomt, er ook zo uit te zien.

Zodra je de applicaties in gaat zie je het echte verschil met de concurrentie. Weg is het klikken op opties waarbij je steeds dieper gaat. In Windows Phone zit alles naast elkaar en hoef je nooit terug naar het ‘beginscherm’ van de betreffende app, alles zit op hetzelfde niveau. Hoe dat werkt kun je vrij goed zien in het promofilmpje dat Nokia gemaakt heeft om de muziekfeatures te tonen.

De telefoon
Zoals je mag verwachten van Nokia kent de Lumia een degelijk design. Het toestel ligt goed in de hand en voelt heel stevig aan. Geen goedkoop of krakend plastic zoals bij sommige andere smartphones. Ook het scherm komt niet over alsof het in duizend stukjes barst als je de telefoon een keer laat vallen.

Er zitten vier knoppen op een Lumia, twee volume/zoom-knoppen, een powerknop en een dedicated camera-knop. Onderaan het scherm zitten daarnaast nog eens drie vaste touchtoetsen: terug, menu en zoeken. Terug en menu gebruik je het meest, maar zoeken heb ik slechts één keer gebruikt, om te testen. Het is een beetje een onnodige feature, maar wordt door Microsoft gepusht om Bing aan de man te brengen volgens mij.

Qua aansluitingen heb je een audio-out voor je koptelefoon en een mini-USB aansluiting waarmee je tevens de telefoon kunt opladen. Naast de USB-aansluiting zit de gleuf voor een micro-SIM en beide zitten netjes achter twee stevige klepjes verborgen. De speaker zit aan de onderkant en geeft prima geluid, al is het niet de beste speaker die Nokia gemaakt heeft.

Een veel gehoorde klacht op internet betreft de batterij en hoe de software hier mee omgaat. Er schijnt een bug te zijn waardoor de telefoon niet goed kan aangeven hoe vol de batterij is. Nokia heeft inmiddels een oplossing aangekondigd door middel van een update die in januari komt. Van de problemen heb ik zelf overigens niets gemerkt, de telefoon ging ruim een dag mee met vol gebruik (WiFi, games, muziek) en is wat dat betreft vergelijkbaar met andere smartphones.

De 8MP camera heeft een Carl Zeiss-lens en maakt prima foto’s voor een smartphone. Het komt niet in de buurt van de fantastische Nokia N8, die na ruim een jaar nog steeds heer en meester is op het gebied van telefooncamera’s, maar kan gewoon mee met de kwaliteit van een iPhone 4S of Galaxy S.

Apps
De orientatie van het menu is op de telefoon verticaal, voor vrijwel alles. Als je een Windows Phone dus een kwartslag draait, draait het menu niet mee. Dit is even vreemd in het begin, maar went vrij snel. Sommige features en apps, zoals de webbrowser, het kijken van films en games, zijn wel in landscape-mode uiteraard.

Het eerste dat mij opviel was dat alles ontzettend soepel loopt. Elke app is in luttele seconden opgestart en zelfs de lijst me geïnstalleerde apps blijft vlot verschijnen als je tientallen apps hebt staan. Multitasking wordt ondersteunt en de apps worden allemaal op pauze gezet als je iets anders gaat doen. Dit betekent dat ze nagenoeg geen resources gebruiken en je telefoon dus altijd soepel draait.

Op dit moment loopt Windows Phone nog iets achter op de concurrentie wat betreft de beschikbaarheid van apps. Wordfeud is er bijvoorbeeld nog niet, al wordt daar wel aan gewerkt. Dit geldt voor meer populaire apps die je op iOS en Android hebt. De meest gebruikte apps als Whatsapp, Teletekst, Flickr, Facebook en Twitter zijn er echter wel gewoon. De beschikbaarheid van apps gaat bovendien heel hard omhoog en zowel Microsoft als Nokia zijn druk bezig om hieraan te werken. Het zou mooi zijn als Nokia Beta Labs zich in gaat zetten voor Windows Phone. Daar komen echt toffe apps vandaan namelijk.

Xbox-integratie
Voor gamers is Windows Phone reuze interessant aangezien het een volledige integratie met Xbox Live kent. Als je een gebruiker aanmaakt op je telefoon en je voert je Windows Live-account in, dan verschijnt niet alleen je Hotmail-account direct als blokje op het startscherm, maar je Xbox Live-account zit er meteen bij. Je kunt nu op je telefoon spelen met je avatar, achievements bekijken, berichten versturen en met de Companion-app kun je zelfs je Xbox besturen.

Een flink aantal van de games dat beschikbaar is heeft achievements, ook de gratis games als mijnenveger. Enkele populaire titels die op dit moment te spelen zijn, zijn geoDefense, Angry Birds, Tentacles, Kinectimals en Plants vs Zombies. Allemaal komen ze mooi in het Xbox Live-menu te staan. Net als voor de gewone apps geldt ook hier dat er nog niet echt superveel exclusiefs te spelen is, maar dat komt allemaal nog wel. Zeker door de integratie met Xbox Live is er ontzettend veel potentie aanwezig om van het Windows Phone-platform een succesvol game-apparaat te maken. Het is ook tevens de reden dat Microsoft nooit met een losse handheld is gekomen zoals Sony en Nintendo dat wel deden.

Conclusie
De Nokia Lumia 800 is een heel toffe telefoon. Het toont hoe goed Windows Phone is, kent een strak design en in principe zitten alle standaardzaken wel ingebakken in het apparaatje. Het OS is lekker vernieuwend en een prima alternatief voor iOS en Android. Daarnaast krijg je de bouwkwaliteit die je van Nokia gewend bent.

Er is uiteraard nog veel ruimte voor verbetering, zowel hardwaretechnisch als softwarematig. Nokia moet in 2012 bijvoorbeeld komen met de spirituele opvolger van de N8 zodat er weer echt een toptoestel beschikbaar is die stikt van de functies (zoals een FM transmitter, gyroscope, betere camera en NFC). Windows Phone moet daarnaast groeien zodat het ook op gebied van apps kan concurreren met iOS en Android. Beide zijn een kwestie van tijd, en met een Lumia kun je alvast kennismaken met de toekomst.

Deze review verscheen op 25-12-2011 op FOK!games.