Roy-O-Rama

Dit jaar was vooral het jaar van de sequels. Na Dead Space 2 in januari heb ik nog Crackdown 2, Dead Rising 2, Portal 2, Batman: Arkham City en een stukje inFamous 2 gespeeld. Op inFamous 2 en Portal 2 na vielen ze me allemaal tegen. Dead Space en Batman heb ik nog wel uitgespeeld, maar ik miste het epische gevoel van de eerste delen. Crackdown en Dead Rising heb ik niet niet uitgespeeld omdat ze simpelweg teveel hetzelfde waren (en minder zelfs).

Ook was 2011 het jaar van Nintendo 3DS. Het ding kwam eind maart uit en kende een redelijk stroeve start waardoor Nintendo de prijs snel liet zakken naar 170 euro (i.p.v. 250 euro). Ik speelde desalniettemin tussen de 10 en de 15 games voor het apparaatje! Favoriete titels zijn PilotWings, Mario Kart 7 en Pullblox. In willekeurige volgorde. Binnenkort start ik met Mario 3D Land en ik heb hoge verwachtingen! Maar goed, tijd om de top vijf beste games van 2011 bekend te maken. We beginnen uiteraard met nummer 5.

5. geoDefense, Windows Phone
Ik raak maar niet uitgepraat over Windows Phone en de verslavende factor van geoDefense. Deze tower defense-game is flitsend, fris en verslavend. Ik had een flinke tijd terug via een collega al kennisgemaakt met de game die toen nog iOS-exclusive was. Toen was ik al onder de indruk, maar echt spelen kon nog niet. Nadat ik de Lumia binnen had was het dan ook de eerste game die ik kocht uit de Windows Phone Marketplace. Vijftien achievements later krijg ik afkickverschijnselen omdat de telefoon weer ingeleverd moest worden en ik geoDefense nog niet helemaal klaar heb. In september gaan we het gewoon opnieuw doen, maar dan met mijn eigen Nokia Windows Phone!

4. Portal 2, PlayStation 3
Ik hou niet zo van games die spelen vanuit een eerste persoons-perspectief. Het richten lukt me voor geen meter en ik reageer te traag om goed te zijn in dat soort games. Uiteraard zijn er wel uitzonderingen, maar dat komt omdat ze anders zijn dan anderen. Fallout kent bijvoorbeeld VATS waarmee je de tijd stil kan zetten en Mirror’s Edge is eigenlijk gewoon een platformer. Portal is ook een uitzondering, en dit keer omdat het vooral een puzzelgame is die niet zo leunt op reactievermogen. Elk level in de game heeft één doel: bereik het einde. Via portals die je kunt schieten in de muur verplaats je je door de kamers heen om zo het einde te bereiken. Een uniek concept dat dit keer uitgebreid is met extra features als glijdende gel (I know right…).

De singleplayer kent een spannend verhaal dat op een grappige manier verteld wordt en de co-op verdubbelt het speelplezier doordat je nu echt MOET samenwerken. Je bereikt het einde anders gewoonweg niet. Klein irritatiepuntje is wel het feit dat de laadtijden enorm lang zijn. Of dat ligt aan de PS3 waar ik de game op speelde of aan het de makers die er niet mee om kunnen gaan weet ik niet. Portal 2 is veel meer dan een simpel vervolg op het eerste deel: langer, leuker en beter.

3. Mario Kart 7, Nintendo 3DS
Voor elke Nintendo-consoles sinds de Super Nintendo verscheen er wel een Mario Kart, en allemaal zijn ze erg gaaf. Elke versie heeft ook iets wat de game uniek moet maken, zo had je op GameCube twee rijders per kart en kon je op de DS voor het eerst online tegen elkaar racen. Op 3DS zien we racen onder water, paragliders om te zweven en aanpasbare karts. De grootste toevoeging is echter de communities voor het online spelen. Eenmaal lid van een community kun je altijd tegen bekenden spelen, zonder dat je elkaars friend-code nodig hebt. Een mijlensprong voorwaarts voor Nintendo. Daarnaast rijdt het gewoon ontzettend lekker weg!

Mario Kart is nooit bijzonder in de zin van originaliteit, graphics of muziek. Toch is het elke generatie weer een zekerheidje. Nintendo levert altijd een topproduct af, en zo ook nu weer. Het enige minpuntje dat ik zou kunnen bedenken is misschien dat GODVERGETEN BLAUWE SCHILD DAT JE TEGEN JE HOOFD KRIJGT ALS JE NOG MAAR EEN METER VAN DE FINISH VERWIJDERT BENT EN EERST LIGT! *zucht* Maar ook dat hoort erbij. Mario Kart. De naam zegt genoeg.

2. Kirby Mass Attack, Nintendo DS
In een jaar waarin ik dacht dat we nauwelijks nog DS-toppers zouden spelen verschenen Dragon Quest VI, Professor Layton en de Melodie van het Spook en Kirby Mass Attack. Alle drie de titels zijn ijzersterk, maar de eerste twee doen niets nieuws. Gewoon goede titels in langlopende franchises dus. Kirby Mass Attack biedt ons echter iets compleet nieuws, in een bekend jasje.

Mass Attack is namelijk op het eerste oog een klassieke 3D-platformer met Kirby, maar gaat verder door een puzzelelement toe te voegen waarbij het aantal Kirbies van belang is. Aan het begin van elk level bent slechts een enkele Kirby, die nog niet veel kan doen. Maar als je eenmaal genoeg energie hebt gekregen door het eten van fruit, komt er een extra Kirby bij om te helpen met het oplossen van puzzels en het verslaan van grotere vijanden. Een zwerm van maximaal tien Kirbies kan vrijwel alles aan. Een snufje Loco Roco en een beetje Patapon dus. Een geniale game die elke handheld-liefhebber moet spelen, echt waar!

1. Xenoblade Chronicles, Wii
Ah, Xenoblade. Sweet Xenoblade. Het is lang geleden dat ik zo in een Japanse RPG gezogen werd als met Xenoblade. Final Fantasy XIII, Tales of Vesperia en zelfs Lost Odyssey waren niet zo meeslepend als Xenoblade. Na 40 uur heb ik al ontzettend veel meegemaakt: veel personages ontmoet, vijanden afgeslacht en mond-open-van-verbazing-momenten gehad. De game is episch met hoofdletter E. Magisch met hoofdletter M. Alles lijkt te kloppen.

Natuurlijk is het jammer dat de game geen HD-graphics kent, maar als een game zo meeslepend is als Xenoblade, en zo ontzettend mooi gemaakt is, kunnen we dat de makers wel vergeven. Iedereen met een hart voor RPG’s, in welke vorm dan ook, verdient het om Xenoblade te spelen. Het is een voorrecht dat er zulke games bestaan!