Roy-O-Rama

Videogames… en meer!

Archive for January 20th, 2012

Boom Street

Posted by Roy On January - 20 - 2012

Schijn bedriegt, Boom Street is helemaal geen Mario Party-achtige game! Niets geen button bashing tijdens minigames en geen uitputtende motion-controls. Het enige wat Boom Street deelt met Mario Party is het feit dat het een digitaal bordspel is met Mario-personages.

Monopoly
Maar als het geen Mario Party is, wat is het dan wel? Heel simpel gezegd is Boom Street een Monopoly-variant. Het doel is namelijk hetzelfde: zorg dat je zo snel mogelijk heel veel vermogen opbouwt. Dit doe je door ontroerend goed aan te kopen waar mensen je voor moeten betalen als ze op dat betreffende vakje landen. Als je meer bezittingen in hetzelfde district hebt, of als je verbouwd hebt, worden de vakjes duurder voor de bezoekers. Ook zijn er een soort kanskaarten die je rijker maken of juist geld van je afnemen.

Boom Street gaat echter nog een flinke stap verder. Voor de normale regels, bovenstaande geldt als ‘easy’, komt er nog bij dat je aandelen kunt kopen. Deze aandelen koop je over een heel district en leveren geld op als de aandelen in waarde stijgen, of als iemand er moet betalen. Vergelijk het met aandelen in een hotel op de Kalverstraat. Speler A heeft de straat met hotel, speler B komt op dat vakje en betaalt een ton. Jij krijgt, als aandeelhouder, dan bijvoorbeeld 1000 euro. De aandelen zijn erg belangrijk in het spel aangezien ze voor een constante geldstroom zorgen.

Aandelen komen wel met een risico. Als een speler failliet gaat en zijn of haar bezittingen worden verkocht, dan daalt de waarde van het district direct en daarmee ook je aandelen. Het is in Boom Street erg belangrijk dat je zowel vast geld (ontroerend goed) als los geld (opbrengsten en aandelen) hebt. Met alleen liquide middelen red je het niet.
Level-up!
Een ander verschil met Monopoly is dat je in Boom Street niveau’s omhoog kunt gaan door steeds vier items te bemachtigen die verspreid over het bord liggen. Deze vier items, een schoppen, klaver, hart en ruit, liggen op een vaste plek, maar de borden kennen verschillende vertakkingen en routes die er voor zorgen dat je niet steeds hetzelfde rondje loopt. Op het moment dat je alle vier de items te pakken hebt begeef je je richting het startpunt waar je een niveau stijgt en een salaris ontvangt dat bepaald wordt door onder andere je niveau en je bezittingen.

Grafisch stelt Boom Street enigszins teleur. Nu weten we allemaal dat je op een Wii geen enorm flitsende HD-graphics krijgt, maar games als Mario Galaxy en Kirby’s Adventure laten zien dat je wel degelijk mooie dingen kan laten zien. Boom Street doet op die graphics een flinke stap terug en lijkt meer op een Mario Party-game van vorige generatie.

De personages komen erg grof over en de achtergronden, waar het speelbord boven hangt, zijn zelfs gewoon lelijk. Het was misschien een beter idee geweest om de achtergronden weg te laten en wat meer details te stoppen in het speelbord en de personages.

Boom Street is ook met vrienden te spelen of online via de Nintendo Wi-Fi Connection. Beide mogelijkheden werken in principe hetzelfde, alleen is het op de bank natuurlijk gezelliger dan online, zeker omdat elke vorm van chat ontbreekt. Online spelen is eigenlijk een soort singleplayer-variant waarbij je het opneemt tegen anders-denkende ‘AI’.

Niet voor newbies
Hoewel het over het algemeen natuurlijk erg leuk is om tegen elkaar te spelen op een Wii is dat bij Boom Street niet echt het geval. De game is daar eigenlijk veel te serieus voor en elke keer als er een nieuwkomer aanwezig is moet je weer alle regels doornemen. Daarnaast is het instapniveau van Boom Street best hoog, zelfs met de easy-regels, en krijg je al snel naar je hoofd geslingerd dat de game te traag, te lastig en simpelweg niet leuk is.

Conclusie
Boom Street is een beetje een rare game. Voordat ik de game in handen kreeg dacht ik dat ik een Mario Party-variant zou krijgen met daarin Dragon Quest-personages. Dat blijkt niet waar te zijn. Boom Street is een bloedserieuze afgeleide van Monopoly en gaat drie stappen verder door het invoeren van districten en aandelen. Tot slot is de game jarenlang houdbaar, door de uitdaging die het biedt gecombineerd met de unlockables.

Ondanks dat Boom Street niet was wat het aanvankelijk leek moet ik wel bekennen dat het erg gaaf is. Nog niet eerder speelde ik een dergelijke game op een gameconsole. Je moet goed nadenken over waarin je gaat investeren en de concurrentie is moordend. Grafisch stelt het een beetje teleur, en in multiplayer is het lastig geschikte medespelers te vinden. Mijn grootste kritiek op de game is echter dat ik in singleplayer niet als Mario kan spelen en per se mijn Mii moet gebruiken. Fuck dat: punt aftrek. [7]