Roy-O-Rama

Het eerste deel van Assassin’s Creed zag er tof uit maar was vooral erg eentonig. De game heb ik uiteindelijk toch gespeeld omdat ik het verhaal wilde kennen voordat ik aan Assassin’s Creed II begon. Dit deel pakte de basis van het eerste deel en deed alles beter: boeiendere omgeving (oh bella Italia), meer variatie en een uitgebreider verhaal. Het verhaal bleek achteraf zo uitgebreid dat het verhaal over Ezio uit Assassin’s Creed II over drie games is verdeeld: ACII, AC: Brotherhood en AC: Revelations.

De eerste van deze drie is al uitvoerig beschreven, dus pak ik nu Brotherhood en Revelations. Brotherhood speelt zich puur af in Rome en is een direct vervolg van ACII. Ezio is in Rome om daar de regerende Tempeliers en Borgia aan te pakken. Zonder al te veel in te gaan op het verhaal kan ik vertellen dat het Episch is. Leonardo da Vinci keert weer terug, er is liefde, verdriet en haat en er zijn talloze sidequests… Ik had nagenoeg heel Rome herbouwd en bijna alle sidequests gedaan.

De nieuwe toevoeging in Brotherhood, het kunnen inhuren van hulp-huurmoordenaars, is erg handig. Als jij een burger redt uit de klauwen van de Borgia dan sluit deze zich bij jou aan. Vanaf dat moment is hij/zij ook assassin. Je kunt ze oproepen tijdens een missie van jezelf om bijvoorbeeld wachters op afstand uit te schakelen. Ook is het mogelijk om ze op een eigen missie te sturen via de welbekende moordcontracten. Ze staan dan even niet tot je beschikking maar verdienen veel ervaringspunten en geld met deze missies. Dit hele managementgedeelte in Brotherhood zorgt voor een leuke afwisseling in een game vol spanning.

Revelations speelt zich jaren na Brotherhood af. Ezio is inmiddels een oude man (denk George Clooney met half grijs haar) en gaat op zoek naar hints die Altaïr heeft achtergelaten. De zoektocht brengt hem naar Constantinopel (Istanbul), Turkije. Daar is een actieve groep assassins aanwezig die je helpen. Net als in Brotherhood kun je ook hier hulpjes aannemen om je bij te staan.

Het verhaal is minstens net zo boeiend als in Brotherhood, misschien nog wel boeiender omdat het nauw samenvalt met het verhaal van Altaïr. We komen veel meer te weten over de held uit het eerste deel. Qua gameplay zijn er ook wat veranderingen zoals de toevoeging van een hookblade om gemakkelijker te klimmen en een soort Tower Defense-mechanisme dat je moet spelen als je berucht raakt. Dit laatste is een beetje nutteloos maar als je zorgt dat je niet berucht raakt is er weinig aan de hand.

Revelations is een fantastisch einde van de trilogie en het verhaal van Ezio voelt echt af. Kudo’s voor Ubisoft. Het gedoe omtrent Desmond kabbelt echter wel voort, maar dat negeer ik gewoon zo veel mogelijk. Ontkennen FTW! Waar Ubisoft heen gaat met de serie weet ik niet, er zijn een hoop periodes in de geschiedenis die erg interessant kunnen zijn. Of ze net zo goed worden als Brotherhood betwijfel ik, maar de basis is uitstekend. Assassin’s Creed III ga ik dus ook zeker spelen in de toekomst. Ik hoop alleen dat Desmond een kleinere rol krijgt, hij is namelijk niet interessant.