Roy-O-Rama

In het kader van de wekelijkse eShop-update hebben we vandaag een (zeer) korte review van Sweet Memories Blackjack voor Nintendo 3DS. De game wordt door de makers omschreven als een blackjack-game met een twist. Er zit namelijk een soort verhaal in verwerkt over je oude liefje Kasumi die terugkeert naar de stad waarin jullie opgegroeid zijn. Ze komt terecht bij je in de klas en hoe meer blackjack je samen speelt, hoe meer herinneringen van vroeger er terugkomen.

Nieuwsgierig als ik ben naar onze herinneringen samen speel ik uren met Kasumi en ze is onwijs schattig. Ze schaamt zich als ze stopt op 14 punten en ik met 15 punten de ronde win en ze lacht lief naar me als ze blackjack heeft en mij verslaat.


Uren spelen we samen het welbekende casino-kaartspel maar van die herinneringen krijg ik niets mee. Ik denk dat Kasumi me dus bedrogen heeft met valse leugens en we helemaal geen herinneringen hebben samen! Gelukkig zijn er nog meer dames waar je mee kunt blackjacken, maar ook hier gebeurt er verder niets. FRIENDZONED! In een blackjack-game met Japanse jongedames nog wel!

Voor het ‘verhaal’ hoef je het dus niet te doen. Laten we eens gaan kijken of het dan een leuke blackjackgame is voor de vier euro die het kost. Het antwoord is simpel: nee. Het blackjack is in de basis wel okay, maar de uitwerking is wat matig. Je kunt bijvoorbeeld enkel tegen een AI spelen en deze neemt soms vreemde beslissingen als het passen op 14 punten. De achievements die je kunt halen spelen wat art vrij maar die plaatjes zijn wat oninteressant.

Een ander minpunt is het ontbreken van een optie voor linkshandigen. Waar Brain Training op Nintendo DS nog netjes vroeg met welke hand je speelt is het hier niet mogelijk om je 3DS te draaien. Het grootste gemis is echter het ontbreken van een multiplayermode. Het is echt een kleine moeite om een optie in te bouwen waarmee je tegen iemand anders op de bank kunt blackjacken via game sharing ofzo.

Nee, Sweet Memories Blackjack is zijn vier euro niet waard. Ook een euro zou te veel zijn overigens, je kunt beter wachten tot een andere developer iets met blackjack in de eShop zet. Gewoon het basisgame zonder poespas en mét multiplayer zou mooi zijn.

Rhythm Thief & the Emperor’s Treasure is een ritmegame met een flinke dosis Professor Layton toegevoegd. Je speelt een dief die op zoek is naar zijn vader. Tijdens zijn zoektocht komt hij een man tegen die zich voordoet als Napoleon. Om beide mysteries op te lossen moet je verschillende puzzels oplossen. Net als in Professor Layton dus, maar nu met een muzikale twist zoals in bijvoorbeeld Elite Beat Agents.

Begin april verscheen de game van SEGA in de winkels en ik zou een reviewexemplaar krijgen om te bespreken op FOK!games. Aangezien we nu inmiddels zo’n twee maanden verder zijn en er geen review terug te vinden is kan ik jullie vertellen dat die ook niet meer verschijnt. Het reviewexemplaar is namelijk nooit bij mij aangekomen.

Dankzij PostNL, een bedrijf dat de NS benadert qua kwaliteit van diensten en service, missen we dus de game en de bijbehorende review. Daar baal ik goed van, want het is niet netjes naar de uitgever, de developer en, het belangrijkste, de users. Mijn excuses daarvoor dus.

Omdat de game me toch erg leuk leek heb ik ‘m een paar weken terug toch gekocht met in mijn achterhoofd de gedachte om er een blog over te schrijven om jullie alsnog te vertellen of het een leuke game is of niet. Helaas weet ik dat nu nog steeds niet helemaal zeker, al lijkt het er wel op.

Zodra mijn vriendin namelijk hoorde dat ik Rhythm Thief had gekocht begonnen haar ogen te twinkelen en verscheen er een grote lieve lach op haar gezicht. ‘Mag ik ‘m alsjeblieft even spelen lieve Roy?’ Tja, zwak als ik ben geef ik de game dan af zodat ze er even mee kan spelen, niet wetende dat ik de game niet meer zou terugzien. Sinds die dag is Rhtyhm Thief niet meer uit haar 3DS geweest… Ik hoor het geluid van de game, ik hoor gelach, ik hoor soms wat gemopper als het niet lukt en ik zie vooral iemand waaraan je kunt zien dat ze plezier heeft met een game.

Ik denk dus dat Rhythm Thief & the Emperor’s Treasure een ontzettend leuke game is, ondanks dat ik zelf geen minuut gespeeld heb. Misschien dat ik binnenkort toch een keertje mag spelen, dan geef ik haar mijn Vita met Rayman Origins wel even. Dat lijkt me wel een goede ruil!

Tot die tijd ga ik wel weer Art of Balance spelen…