Roy-O-Rama

Ook mij werd gevraagd om mee te doen met de RPG Zomer op FOK!games en voordat ik wist welke game ik zou gaan spelen had ik al ja gezegd. Het enige dat ik wist was dat het een Super Nintendo RPG zou gaan worden, want uit die periode komen gewoonweg de beste RPG’s.

Als je tegenwoordig een SNES-game wilt gaan spelen heb je verschillende opties. De gemakkelijkste is natuurlijk om via je Wii en de Virtual Console-service een game te downloaden. De keuze is hier echter beperkt, het kost geld en ik wacht ook liever op Wii U zodat die games op de controller te spelen zijn. De tweede optie is om via emulators te gaan gamen. Voordeel is dan dat je alle games die ooit voor Super Nintendo gemaakt zijn beschikbaar zijn, maar het is wat illegaal en ik heb geen controller voor mijn pc. Uiteindelijk heb ik er dus gewoon voor gekozen om mijn SNES weer aan te sluiten. De, inmiddels ietwat vergeelde, console staat nu trots bij mijn tv en ik voel me spontaan weer twaalf jaar oud.

Mijn geheugen heeft Terranigma op een top 5-positie staan in het lijstje beste RPG’s aller tijden en dat komt vooral door het meeslepende verhaal met schokkende plottwists en het feit dat je de wereld helpt herbouwen. Alles wat er in de game gebeurt raakt je en het was één van de weinige games waarbij je zo nu en dan een brok in de keel krijgt.

Nu ik de game weer opstartte zag ik dat mijn savegame nog aanwezig was met 27 uur op de teller. Niet al te lang dus gelukkig omdat deze blog voor 21 september online moet staan. Na het kiezen van New Game en mijn naam (gewoon Ark dit keer, geen Roy) werd ik wakker gemaakt door Elle en kon de game beginnen. Al snel blijkt dat Ark een ontzettende eikel is die veel kattekwaad uithaalt. Terranigma is ook één van de weinige games waar er iets gezegd wordt over het gooien met kannen en kruiken zoals je in alle RPG’s altijd doet. Het toppunt is het openen van een deur die ervoor zorgt dat alle inwoners van je dorp in de under world bevriezen. Door de dorpsoudste, die niet bevriest, word je op pad gestuurd om de vijf torens te bezoeken. Het doorspelen van een toren zorgt voor het herstellen van een continent op de surface world. Heb je dit eenmaal gedaan dan word je weggestuurd uit je dorp naar de surface world waar de game echt gaat beginnen.

Uiteindelijk moet jij ervoor zorgen dat de gehele wereld weer opbloeit en kun je van steden hele metropolen maken. De game voelt hierdoor enorm groots en episch aan en het was daarmee een mooie afsluiter voor Super Nintendo na Final Fantasy III (VI) en Chrono Trigger. Het enige minpuntje dat me nu opvalt is dat het zowel grafisch als geluidstechnisch een flinke stap terug is in vergelijking met de klassiekers van Squaresoft. De game is niet lelijk en ik speel het op een 40″ HDTV, maar moet het vooral hebben van sfeer en setting.

Dat de graphics minder zijn dan je tegenwoordig gewend bent of kan herinneren uit de jaren 90 is logisch. Belangrijker is dat de gameplay zich staande houdt. Gelukkig zit dat wel goed. Aan het einde van het SNES-tijdperk kwamen een aantal van de beste 2D-games aller tijden uit en die zijn twintig jaar later nog steeds goed te spelen. De controls zijn strak, er is genoeg variatie in vijanden en omgevingen en er is ontzettend veel te doen. Terranigma heeft de afgelopen weken bewezen werkelijk tijdloos te zijn.

Een terugblik is niets zonder leuke feitjes en bij Terranigma is het meest frappante dat de game niet in Amerika is verschenen. In een tijd waar wij Europeanen verschillende grootse games moesten missen (Final Fantasy III/VI, Chrono Trigger en Super Mario RPG om er een paar te noemen) kregen we wel Terranigma zonder dat deze de overstap naar Amerika heeft gemaakt. De game is daarom ook zeer gewild bij verzamelaars en zonder moeite zou je zo 100 dollar kunnen vangen voor jouw exemplaar.

Voor iedereen die de game nog niet gespeeld heeft maar wel fan is van het RPG-genre hoop ik dat Nintendo de game ooit in de Virtual Console gaat zetten. De game is de 800 Wii Points zeker waard het vergroot de naamsbekendheid van deze minder bekende klassieker.

Ikzelf krijg na het spelen op mijn SNES steeds meer nostalgische gevoelens en ik zie mezelf ooit mijn rug toekeren aan de next gen-consoles om volledig retro-gamer te worden. Games als Secret of Evermore, Earthbound, Treasure Hunter G en Illusion of Gaia wil ik namelijk allemaal nog spelen.

Zuma’s Revenge is een game van casualkoning Popcap die we kennen van onder andere Bejeweled. De kracht van Popcap en haar games ligt in de simpele basis en verslavende factor en ook Zuma’s Revenge lijkt op papier aan deze eisen te voldoen.

Het doel van Zuma’s Revenge is simpel, weerhoudt de knikkers ervan het einde van de baan te bereiken door ze weg te schieten met andere knikkers. Zodra je drie knikkers van dezelfde kleur bij elkaar hebt geschoten verdwijnen ze. Ondertussen krijg je af en toe power-ups en handige items die je het leven vergemakkelijken. Denk bijvoorbeeld aan een ‘terugrol’-item of een ‘stop’-item.

Zuma’s Revenge had ik jaren geleden al gespeeld op Xbox Live Arcade waarbij de besturing met de analoge sticks best goed werkte. Op een (3)DS met stylus werkt het echter honderd keer sneller en preciezer en dat is mooi meegenomen. De game is erg geschikt als handheldgame ook omdat de levels niet zo lang duren en je altijd even snel een potje kan spelen.

Hoewel de game al voor meerdere platformen is verschenen is deze versie geen simpele port. Er zijn bijvoorbeeld twee speelmodi: adventure en daily challenge. In de adventure-mode speel je een aantal levels in een bepaalde setting waarna een eindbaas volgt. Elk van de vijf eindbazen zit verstopt achter een rij knikkers en het is dan ook de bedoeling om snel de knikkers weg te schieten om vervolgens de eindbaas aan te vallen. Ondertussen schiet de eindbaas ook weer projectielen op jou. Hectisch, maar erg tof uitgewerkt. De daily challenge geeft je per dag een slotmachine die drie levels aan je voorschotelt. Om ze te voltooien moet je bijvoorbeeld een bepaald puntentotaal halen, of het level in een bepaalde tijd voltooien. Leuk als afwisseling.

Qua presentatie is de game overigens wel wat minder. De graphics komen wat korrelig over, maar dat heeft deels te maken met het feit dat het een DS-game is, en het geluid is abominabel slecht. Toch is het niet echt een optie om zonder geluid te spelen daar je wilt horen wat er gebeurt. Gelukkig maakt de verslavende gameplay beide minpunten goed en kun je er wel doorheen spelen.

Conclusie
De release van Zuma’s Revenge als DSiWare voor DSi en 3DS heeft veel te lang op zich laten wachten. De game is namelijk ideaal voor mobiel gamen en dankzij de stylus is de besturing hier enorm gemakkelijk. De verslavende factor is ook nog altijd aanwezig en dankzij de bossfights en daily challenges heb je wekenlang plezier van deze game. Aanrader! [8]

Er is al heel wat geschreven over Ouya en het apparaat is op z’n minst interessant te noemen. Om deze reden heeft FOK! besloten om het Ouya-project via Kickstarter te steunen. We hebben ingeschreven voor een gewone Ouya-console met twee controllers en internationale verzending.

Dit pakket gaat ons 9 augustus 150 dollar kosten, op dat moment loopt Kickstarter af en wordt de creditcard aangeslagen omdat het project zijn doel heeft bereikt. Aanvankelijk was het doel 950.000 dollar, maar de teller staat inmiddels op 6,7 miljoen dollar. Dat is meer dan zeven keer zo veel als de bedenkers gehoopt hadden. Is Ouya deze hype waard? We zetten onze afwegingen even op een rijtje.

De keuze om Ouya te gaan steunen als FOK! heeft vooral te maken met het feit dat we een brede selectie aan reviews, artikelen en nieuwtjes willen bieden aan jullie, de user. Op het moment dat een dergelijk product met zo veel bombarie wordt aangekondigd en de potentie heeft om een breed publiek aan te spreken kunnen we niet achterblijven.

Het volgen van de hype is overigens niet het enige wat we doen. Ouya heeft op papier namelijk behoorlijk wat potentie. De console draait namelijk op Android, het populairste mobiele platform van dit moment en is qua specs behoorlijk te noemen dankzij de quad core Tegra 3-processor en 1GB RAM. Bovendien beschikt het over alle gangbare aansluitingen, van usb tot internet, hdmi en Bluetooth. De controllers zijn volledig draadloos en beschikken over een touchpad. Met aankondigingen van onder andere Final Fantasy en Human Element wordt ook direct duidelijk dat er vanuit developers ook voldoende interesse is voor Ouya.

Bovendien kun je, dankzij het feit dat Ouya op Android draait, eigenlijk alles met het apparaat wat je wilt. Video, muziek, games en zelfs OnLive wordt mogelijk. Zijn er dan alleen maar pluspunten? Neen, zeker niet! Er kunnen nog een aantal addertjes onder het gras zitten waardoor de 150 dollar die we uitgeven weggegooid geld is. Het is na het behalen van de benodigde financiën namelijk nog maar de vraag of het apparaat ook daadwerkelijk in maart 2013 bij ons in de huiskamer staat. Ook kan het zomaar zijn dat de hardware tegen die tijd weer hopeloos verouderd is (Tegra 3 bestaat inmiddels ook al weer ruim een half jaar en de opvolger zou in het eerste kwartaal van 2013 beschikbaar moeten zijn).

Daarnaast geven de makers aan dat de console volledig open wordt. Dit betekent dat er heel veel eigen gemaakte software beschikbaar gaat komen, maar ook dat warez schering en inslag gaan zijn. Het wordt voor developers dan behoorlijk lastig om hun boterhammen te verdienen met het maken van games voor Ouya.

Of jij ook een Ouya moet bestellen kunnen we nog niet zeggen. De afweging om nu al geld over te maken voor iets waarvan nog niets zeker is blijft een risico. Daarentegen weet je wel dat áls het ding er komt, je een pionier bent van iets dat misschien een revolutie ontketent in de woonkamer. We houden je de komende tijd in ieder geval op de hoogte en zelfs als je ervoor kiest om nu nog even af te wachten blijft het een interessante ontwikkeling.

Eind vorig jaar mocht FOK! de Nokia Lumia 800 bespreken en nu, zo’n acht maanden later, bespreken we de grote broer van deze Windows Phone: de Nokia Lumia 900. Qua uiterlijk lijken ze als twee druppels water op elkaar maar hoe zit dat met het gebruik en de inhoud van beide telefoons?

Het eerste dat opvalt als je een Lumia 900 uitpakt is dat deze qua uiterlijk inderdaad bijzonder veel op een Lumia 800 lijkt. De term ‘grote broer van’ gaat in deze dus zeker op. Gelukkig zijn er ook zeker veel zaken veranderd, waarvan de grootte het meest opvalt. Waar een 800 een scherm heeft van 3,7″, heeft een 900 een scherm van 4,3″. Dit resulteert in een telefoon die een flink stuk groter en zwaarder is, naar mijn mening iets té groot zelfs. Het formaat is echter een persoonlijke voorkeur en gezien de populariteit van de Galaxy Note is het geen plus- of minpunt. Het scherm zelf is bizar mooi en scherp en de kleuren knallen er echt uit. De zwarte achtergrond is echt diep zwart en het is een genot om games te spelen op een Lumia 900. Hierover later meer trouwens.

Frustratie
Nadat ik alles netjes had uitgepakt en een eigen simkaartje had geregeld ging ik op zoek naar de gleuf, welke bovenop bleek te zitten. Het openen van het klepje is de meest irritante handeling ooit bij een mobiele telefoon. Op papier lijkt het makkelijk: je steekt het meegeleverde pinnetje in het gaatje en het klepje gaat open, waarna je deze eruit kan trekken. In werkelijkheid prik je, duw je, trek je en zit het klepje nog steeds vast. Heel veel kracht wil je ook niet zetten omdat je constant het gevoel hebt dat het klepje gaat breken. Totaal Nokia-onwaardig als je het mij vraagt. Uiteindelijk is het me gelukt, maar het heeft wat bloed, zweet en tranen gekost. De Lumia 800 doet dit een miljoen keer beter en hopelijk is dit de eerste en direct laatste keer dat men op deze wijze een simklepje maakt.

Buiten die initiële frustratie werkt het geheel als een zonnetje. Het instellen van je telefoon, het koppelen van je Live-account en de gehele manier waarop het menu werkt is een genot. Hardwarematig draait de Lumia 900 op een single core 1,4 GHz processor maar het is zo soepel dat je je afvraagt waarom Android tegenwoordig al op quad core moet draaien om een soepele ervaring aan te bieden. Ook is de bouwkwaliteit van de rest van de telefoon uitermate stevig zoals je van Nokia mag verwachten. Nooit heb je het gevoel dat je telefoon aanvoelt als een stuk goedkoop plastic en de knoppen reageren bovendien direct. De aanwezigheid van een dedicated fotoknop is ook iets wat elke telefoon zou moeten hebben.

Zoals eerder al vermeld is lijken de 800 en 900 heel erg op elkaar. Toch zijn er ook wel wat meer verschillen dan de grootte. Zo heeft een Lumia 900 een gyroscope wat de besturing in games wat beter maakt en is de batterij zo’n 25% krachtiger. Vooral dat laatste merk je direct nu je zonder problemen een dag met je batterij doet. Een beetje bellen, wat Whatsappen, FOK! lezen en een paar potjes geoDefense en je redt het nog steeds totdat je weer gaat slapen.

Muziek, video, navigatie en andere apps
Er zijn verschillende opties, zoals streaming video via bijvoorbeeld YouTube, video huren/kopen via Zune en zelf overzetten van video. Dankzij het fantastische scherm zien alle video’s er geweldig uit en kun je van je treinreis een plezante ervaring maken. Wat wel jammer is, is dat niet alle videoformaten ondersteund worden. Game of Thrones in HD downloaden in .mkv en vervolgens op je telefoon kijken zit er niet in.

Al je muziek is wel te synchroniseren naar je telefoon en je kunt online gegevens laten checken om te zien of bestandsnamen en coverart nog kloppen. Bovendien heb je Nokia Music (exclusief voor Lumia) waarmee je ontzettend veel radiostations hebt die je kunt beluisteren zonder reclame. Van rock tot trance en van de jaren 80 tot Nederhop, vrijwel alle populaire muziek is terug te vinden. Als je wilt kun je de radiostations ook offline beschikbaar maken, net zoals dit met Spotify kan.

Een ander pluspunt dat Lumia-telefoons hebben is de navigatiesoftware van Nokia. Nokia Maps/Drive zijn erg goed en makkelijk in gebruik. Belangrijke verbetering ten opzichte van de 800-review in december 2011 is dat de kaarten nu ook offline beschikbaar zijn. Bovendien is Nokia hard bezig om zelf nieuwe apps te maken voor Windows Phone die in bèta-vorm beschikbaar zijn via Nokia Beta Labs.

De apps van derden zijn er tegenwoordig ook in overvloed. De totale Marketplace heeft meer dan 100.000 apps beschikbaar en vrijwel alles wat je echt ‘nodig’ hebt kun je vinden. Toch blijven iOS en Android hier Windows Phone wel voor, wat vooral komt door het veel grotere marktaandeel. Het lijkt erop dat apps eerst voor iOS en Android ontwikkeld worden en daarna pas wordt gekeken of de app misschien ook naar Windows Phone moet.

Games
In het begin gaf ik al aan dat het scherm erg mooi is en zeer geschikt is om mee te gamen. Het is groter dan bijvoorbeeld dat van een gewone 3DS en de kleuren spatten van je scherm. GeoDefense ziet er flitsend uit, maar ook Dragon’s Blade, Mirror’s Edge en Gun Bros. schitteren op een Lumia 900.

Er komen ook steeds meer nieuwe games bij voor Xbox Live. Zo is er een wekelijkse update met minstens één nieuwe game en een aanbieding. Windows Phone krijgt van Microsoft tegenwoordig vrijwel dezelfde aandacht als hun Xbox 36-console die ook wekelijks een nieuwe game toegevoegd krijgt.

Wat missen we?
Toch is het nog niet helemaal 100% zoals het zou kunnen zijn. Windows Phone, en dus deze Lumia 900, mist nog wel wat features. Iets simpels als de mogelijkheid om je interne geheugen uit te breiden met een microSD-kaartje is er niet. Ook kun je geen USB-apparatuur aansluiten middels USB-on-the-go, zoals bijvoorbeeld Symbian wel heeft. Mijn huidige N8 is wat dat betreft een veel luxere telefoon die naast een uitstekende camera ook een HDMI-out heeft. Hopelijk komen al die features eind dit jaar in Windows Phone 8 en kan Nokia er met een volgende Lumia-telefoon ook PureView in stoppen.

Een Lumia 900 is niet te upgraden naar Windows Phone 8. In plaats daarvan krijg je nog een update naar 7.8 waarin een aantal zaken uit WP8 gestopt worden. Dat er geen volwaardige WP8 ondersteuning komt heeft te maken met de eisen voor de hardware, en ondanks dat het zonde lijkt hoeft het weinig uit te maken. De Android-gebruikers hebben hetzelfde ‘probleem’ en daar zit 75% nog op een oude versie.

Ook zou een goede videospeler die ALLE formaten ondersteunt erg fijn zijn. Dit kan desnoods via een third party app als VLC die al jaren trouwe dienst doet op de volwaardige Windows.

Conclusie
De Nokia Lumia 900 is absoluut de beste Windows Phone-smartphone die je kunt krijgen op dit moment. Het OS draait als een zonnetje en alle basisfeatures zijn aanwezig met als uitblinkers de navigatiesoftware en de support voor games via Xbox Live. Toch knaagt het aan je als je weet dat in oktober of november de eerste Windows Phone 8-toestellen gaan verschijnen en je niet kunt updaten en dus achterloopt. Natuurlijk krijg je versie 7.8 met in ieder geval de vernieuwde layout, maar de echte gadgetfreaks accepteren dat natuurlijk niet. Als je NU een nieuw toestel nodig hebt kun je geen miskoop doen, maar als je abonnement nog een paar maanden doorloopt zou ik nog even wachten. Dat doe ik namelijk zelf ook.

Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik fan ben van geoDefense. Lang voordat ik met Windows Phone in aanraking kwam zag ik de game al op een iPhone 3G en ik was stiekem wat jaloers dat die game niet voor mijn geliefde Nokia 5800 beschikbaar was. Een aantal jaar later zijn zowel geoDefense als de opvolger geoDefense Swarm beschikbaar voor Windows Phone en kan ik het op een Nokia spelen. Een geschenk uit de hemel kan ik je nu al wel vertellen!

Net als de eerste geoDefense is Swarm een tower defensegame. Dit betekent dat je gevechtstorens moet plaatsen op een speelveld om vijanden te verhinderen bij het einde te geraken. Waar de creeps, zoals de vijanden heten, in het eerste deel een vaste route volgden is het in Swarm niet bekend hoe ze zich bewegen; er is geen vooraf bepaald pad meer, maar ze gaan direct via de kortste route naar de uitgang.

Door het slim plaatsen van torens bepaal jij dus welke route gevolgd wordt. In het begin is dit niet zo’n probleem, maar latere levels hebben meerdere in- en uitgangen die jou forceren om je torens verspreid over het veld te zetten. Ook zijn sommige vijanden zo sterk of snel dat een simpele gang gemaakt van torens niet voldoende is. Je moet ze ook upgraden zodat ze sterker worden. Je budget is echter niet zo groot dat je én veel torens kunt plaatsen én deze maximaal kunt upgraden. Je moet goed nadenken, maar de creeps blijven komen dus je moet ook snel denken.

Dit is niet de enige verandering, er zijn namelijk ook vakken toegevoegd die een speciale functie hebben. Zo zijn er vakken die de creeps versnellen, maar ook vakken die de creeps health teruggeven. Je moet dus zorgen dat ze daar niet overheen kruipen. Wat betreft de torens is er één wisseling. In plaats van de regenboogtoren die energie verzamelt om vervolgens de mogelijkheid te bieden om te ontploffen, heb je nu een paarse toren die een soort schokgolf uitzendt welke de creeps zou moeten schaden. Voor mijn gevoel hebben deze echter vrij weinig nut en ik gebruik ze dan ook niet.

De iets andere opzet, de nieuwe vakken en nieuwe toren veranderen weinig aan de basis van de game. Je moet nog steeds slim torens neerzetten en upgraden om de levels te halen en je hebt nog steeds een beperkt budget zodat je niet oneindig wapens in kunt zetten. Het verschil tussen beide games is echter wel groot genoeg om het geheel fris te laten aanvoelen en met in totaal 30 levels in drie verschillende niveaus is er meer dan genoeg te doen.

Er zijn momenten dat je compleet het overzicht verliest tijdens het spelen van de latere levels. Wegen waarvan jij dacht dat je ze dichtgezet had, blijken toch ergens nog een opening te hebben waardoor creeps naar de uitgang kunnen sluipen. De stem die dan gaat aftellen hoeveel levens je nog hebt zorgt voor nog meer paniek en stress waarop jij gefrustreerd weer een nieuw potje opstart, want dit MOET en KAN beter!

Dat gevoel houd je totdat je een level uitgespeeld hebt. Op dat moment roep je keihard je overwinningskreet en voel je je helemaal de man (of vrouw). Het gevoel dat je krijgt als je een level uitspeelt streelt je ego en maakt je onoverwinnelijk. Totdat hetzelfde patroon zich weer herhaalt in het volgende level…

Conclusie
Ook Swarm is weer een uitstekende game binnen de geoDefense-franchise en is door de hogere moeilijkheidsgraad langer houdbaar dan het eerste deel. Er is wat weinig vernieuwing en die ene nieuwe toren hadden de makers ook weg mogen laten, maar ondanks die twee kleine minpuntjes is geoDefense Swarm ook weer een must have voor iedereen met een Windows Phone (of iPhone). Coolste tower defensegame ooit en een die ik al wekenlang elke dag wel minstens een half uur gespeeld heb. [10]