Roy-O-Rama

In 2004 ging ik voor het eerst naar Mystery Land en tien jaar later ga ik nog steeds. Helaas ben ik niet bij elke editie aanwezig geweest, maar de teller staat toch op een respectabele acht keer aanwezig. De vraag welke het tofst was is lastig te beantwoorden, eigenlijk waren alle edities wel erg tof. Of het nu regende of ontzettend zonnig was, elke keer was er wel goede muziek en sfeer. Het enige minpuntje dat ik me echt kan herinneren is de veel te kleine tent voor Tiësto een paar jaar terug.

Dit jaar ging ik met een behoorlijk grote groep, in totaal waren we met z’n achten. Aangezien iedereen uit een ander deel van Nederland komt hebben we op het terrein zelf afgesproken. Stefan en ik waren er als eerste, rond 14.00 uur waren we binnen op de Main Stage. Maarten en William waren ongeveer een uur later met Marlou, Claudia, Tenzin en Keith nog een half uur later. Stefan en ik hadden inmiddels een rondje terrein gehad en hadden al de Japanse Stage, Main Stage en Q-Dance bezocht. Op de Main Stage dronken we een biertje bij Umek en bij Q-Dance hebben we onder andere Bass Modulators en Noisecontrollers meegepakt waarvan Noisecontrollers eigenlijk wat tegenviel. Teveel rustige momenten en geen lekkere opbouw.

Na Q-Dance zijn we naar de Big Top gegaan voor een stuk Sander van Doorn en MakJ. Sander van Doorn eindigde erg sterk en MakJ begon erg tof. Helaas gebruikte hij steeds hetzelfde trucje: classic gevolgd door eentonige beats. Zonde, want de potentie was er zeker. Na Big Top zijn we wat gaan eten om weer terug te keren naar de Main Stage voor de slotartiesten.

We konden nog het einde meepakken van Nervo wat wel aardig klonk maar kwamen voor Yellow Claw. Hun mixtapes op Soundcloud vind ik erg tof, maar live horen ze niet op Mystery Land als je het mij vraagt. Teveel geschreeuw om een moshpit en wall of death (wat?) en daardoor erg onwennig publiek. Dimitri Vegas & Like Mike, het duo dat volgde, bracht de sfeer gelukkig weer terug met een lekkere set.

De afsluiter van de avond was Hardwell, de huidige nummer één DJ van de wereld, en dat merkte je. Het was ontzettend druk, té druk misschien zelfs wel. De set was echter dermate tof dat het allemaal niet uitmaakte. We hebben tot iets voor elven heerlijk genoten van de set van Hardwell. En ja, het was redelijk voorspelbaar, met bekende tracks, maar boeiend, het mocht voor deze keer gewoon.

Tegen het eind van de avond werd er afgesloten met het traditionele vuurwerk, maar dat was niet zo spectaculair als ik gewend ben. Voor mijn gevoel is het vuurwerk op Q-Dance, waar ik normaal afsluit, grootser en spectaculairder. Maar goed, volgend jaar sluiten we misschien daar wel weer af!

De gehele tijd op het festivalterrein hebben we overigens geen druppel regen gehad terwijl het de hele week ervoor heeft geregend. Het was ook wel behoorlijk drassig overal, maar ID&T weet wel hoe ze daarmee om moeten gaan. Genoeg houtsnippers en planken overal. Het eten en de drank was ook weer prima verzorgd, kortom, een topdag!