Roy-O-Rama

Het is de derde TellTale-game die ik dit jaar speel, na Jurassic Park en The Wolf Among Us, maar verreweg de meest indrukwekkende. Over de gameplay hoeft niets meer verteld te worden, die is inmiddels bekend. De kracht hier ligt in het verhaal en de manier waarop het verteld wordt. Doordat je zelf bepaalde keuzes kunt maken lopen sommige scènes anders dan je misschien zou willen maar je hebt er zelf voor gekozen.

Je wordt ook dit keer weer volledig gegrepen door de gebeurtenissen en de allereerste scène is er al eentje die heel veel indruk maakt. Je wordt er stil van en vraagt je af hoe je in deze shit beland bent, en of het ooit nog beter wordt. Gelukkig ontmoet je ook dit keer weer verschillende nieuwe overlevenden en kom je zelfs een oude bekende tegen. Samen moet je zien te overleven, maar zoals altijd blijkt dat mensen in groepen niet zomaar kunnen samenleven. Ook niet als er een gezamelijke vijand is: de altijd hongerige zombie…

In vijf hoofdstukken van anderhalf uur lang beleef je bizarre momenten en moet je vooral aan jezelf denken om te overleven.

Uiteindelijk blijken er drie verschillende eindes te zijn voor het tweede seizoen en na het bekijken van alle varianten blijkt dat mijn einde ook mijn persoonlijk favoriet is. Het personage waar ik mee overleef is degene die ik het meest vertrouw als het om rationele beslissingen gaat, tevens is het degene die de meeste kans op overleven heeft.

Wel vraag ik me af hoe dit in seizoen 3 opgepakt gaat worden, en of mijn savegame overgezet kan worden naar de volgende generatie consoles. Mijn Xbox 360 pak ik namelijk deze week in, daar is niets meer voor te spelen. Misschien kun je vooraf wat keuzes opgeven ofzo. Maar dat zien we tegen die tijd wel. TellTale is namelijk eerst bezig met Game of Thrones en Borderlands, dus Walking Dead seizoen 3 duurt nog wel even.