Roy-O-Rama

Het eerste deel van de sfeerimpressie was redelijk succesvol, en ik vond het ook erg leuk om eens iets anders te doen dan simpelweg beschrijven waarom ik een game nou zo leuk vind. Vandaag kijken we naar een aantal screenshots die ik zelf tijdens mijn Fallout 4-avontuur heb gemaakt en we beginnen met het uiterlijk van mijn personage aan het begin van de game


Al vrij snel had ik echter Power Armor aan


Vlakbij het beginpunt van de game staat een groot vervallen billboard ‘prepare for the future’, dat pakte even anders uit dan gedacht in Vault 111!


Voor het eerst in de geschiedenis van Fallout konden we vliegen! Niet helemaal zelf, maar met enkele Brotherhood of Steel-missies vlogen we over de Commonwealth


Bobbleheads waren ook dit deel weer van de partij. Hier zien we de eerste paar Bobbleheads die ik heb verzameld. Het is niet de volledige collectie, Bobbleheads zijn net zo goed beschikbaar als Amiibo…


Soms gebeuren er vreemde dingen die eigenlijk niet zouden kunnen, zoals deze volgepakte Brahim in mijn huis in Sanctuary. Die past niet door de deur, en toch staat ‘ie binnen


De Silver Shroud-missies behoren tot de leukste in de game


In de nachtclub van Goodneighbour, werd al vrij snel een groot fan van deze zangeres!


Bobbleheads blijken niet de enige collectibles


Boom goes the Brotherhood


Boom goes the Institute


Een oude bekende speelde een grote rol bij twee voorgaande ontploffingen


War… War never changes


En dan nu de belangrijke beslissing: Mezelf nogmaals onderdompelen in één van de meest epische games ooit, of even een rpg-break nemen en wat gaan hakken in Hyrule Warriors? Nah, dat is geen moeilijke vraag. Final Fantasy VII.

De allereerste trophy kreeg ik voor het opstarten van een holotape in een oude terminal in Vault 111.


Na het doorlopen van de hele intro in de Vault was het tijd om het avontuur écht te gaan beginnen!


De Minutemen zijn een beetje de goedzakken van de Commonwealth waar Fallout 4 zich afspeelt, en ze hebben mij nodig.


Sommige Super Mutants zijn veranderd in zelfmoordterroristen en komen rennend op je af. Met een mini nuke in de hand. Schakel je ze niet op tijd uit… Tja.


Terwijl je op zoek bent naar je ontvoerde zoon krijg je hulp van allerlei personages, zo ook Nick Valentine, een Synth (robot met menselijke kenmerken).


De een zijn dood, is de ander zijn brood. Letterlijk, want het levert vaak mooie items op die je kunt verkopen.


Mooi dat de 300e kill ook direct zo’n close-up geeft!


Alles is bruikbaar in Fallout 4, dus je neemt een heleboel meuk mee. Uit deze kist kwam mijn 1000e item.


In Delfgauw lees ik vooral de Quest, in de Commonwealth ook doe-het-zelf magazines.


Heb ik net promotie gemaakt, begint Dr. Li nu al te zeuren.


Alles goed en wel meters diep onder de grond. Hier is het goed vertoeven.


Maar je kunt natuurlijk ook voor de Brotherhood kiezen op het eind.


Ik heb nog veel meer trophies gehaald, maar niet elke screenshot is geschikt voor plaatsing omdat de trophy bijvoorbeeld vrijgespeeld werd tijdens een (zwart) laadscherm. Daarnaast zou het overkill zijn. Met het doorlopen van twee volledige verhaallijnen sta ik op dik 70% wat bijzonder veel is voor mijn doen. Fallout 4 nodigt je echter uit om zoveel te doen en ontdekken dat je blijft spelen. De in-game teller gaf aan dat ik bijna vijf dagen heb gespeeld, dat is meer dan 100 uur. Hoewel dat misschien wat overdreven is, is het de game die het me dit jaar het meeste opleverde op het gebied van speelduur per euro.

Ik heb er onwijs van genoten. Wil je meer zien? Ga dan zelf spelen, of wacht op de tweede sfeerimpressie met screenshots die ik zélf heb gemaakt tijdens het spelen.