Roy-O-Rama

De allereerste trophy kreeg ik voor het opstarten van een holotape in een oude terminal in Vault 111.


Na het doorlopen van de hele intro in de Vault was het tijd om het avontuur écht te gaan beginnen!


De Minutemen zijn een beetje de goedzakken van de Commonwealth waar Fallout 4 zich afspeelt, en ze hebben mij nodig.


Sommige Super Mutants zijn veranderd in zelfmoordterroristen en komen rennend op je af. Met een mini nuke in de hand. Schakel je ze niet op tijd uit… Tja.


Terwijl je op zoek bent naar je ontvoerde zoon krijg je hulp van allerlei personages, zo ook Nick Valentine, een Synth (robot met menselijke kenmerken).


De een zijn dood, is de ander zijn brood. Letterlijk, want het levert vaak mooie items op die je kunt verkopen.


Mooi dat de 300e kill ook direct zo’n close-up geeft!


Alles is bruikbaar in Fallout 4, dus je neemt een heleboel meuk mee. Uit deze kist kwam mijn 1000e item.


In Delfgauw lees ik vooral de Quest, in de Commonwealth ook doe-het-zelf magazines.


Heb ik net promotie gemaakt, begint Dr. Li nu al te zeuren.


Alles goed en wel meters diep onder de grond. Hier is het goed vertoeven.


Maar je kunt natuurlijk ook voor de Brotherhood kiezen op het eind.


Ik heb nog veel meer trophies gehaald, maar niet elke screenshot is geschikt voor plaatsing omdat de trophy bijvoorbeeld vrijgespeeld werd tijdens een (zwart) laadscherm. Daarnaast zou het overkill zijn. Met het doorlopen van twee volledige verhaallijnen sta ik op dik 70% wat bijzonder veel is voor mijn doen. Fallout 4 nodigt je echter uit om zoveel te doen en ontdekken dat je blijft spelen. De in-game teller gaf aan dat ik bijna vijf dagen heb gespeeld, dat is meer dan 100 uur. Hoewel dat misschien wat overdreven is, is het de game die het me dit jaar het meeste opleverde op het gebied van speelduur per euro.

Ik heb er onwijs van genoten. Wil je meer zien? Ga dan zelf spelen, of wacht op de tweede sfeerimpressie met screenshots die ik zélf heb gemaakt tijdens het spelen.