Roy-O-Rama

Jaja, ik weet het. Ik heb laaaaang niet alles van 2018 gespeeld. Deze lijst is dan ook vooral om terug te blikken op wat ik gespeeld heb dat in 2018 verscheen. Ondanks dat dit slechts zeven titels zijn moet ik concluderen dat het een zeer goed jaar was! Vooraf wist ik al dat het een Sony-jaar zou zijn en dat blijkt ook uit de lijst. Let’s a go!

1. God of War is echt op het allerlaatste moment mijn game of the year geworden. De game heeft het gewonnen van Hollow Knight op verhaalontwikkeling. De band tussen Kratos en zijn zoon wordt in de game steeds sterker en het verhaal eindigt echt prachtig. Combineer dat met de sublieme graphics en heerlijke ode aan de eerste drie delen en je hebt de ingredienten voor een GOTY.

2. Hollow Knight wordt dus tweede maar is geenszins een verliezer. Deze Metroidvania heeft een heerlijke setting en artstyle en evenaart qua gameplay bijna Zelda: Breath of the Wild op het gebied van het ontdekken van de spelwereld. Je hebt volledige vrijheid om te gaan en staan waar je wil, er is geen rechte route naar de eindbaas. Subliem, zeker als je bedenkt dat het een indeigame is die gemaakt is door drie man! Aanrader.

3. Octopath Traveler stond al op mijn wish-list sinds de aankondiging. Ik ben zeer gevoelig voor deze retro art-style en de hele game is een ode aan Final Fantasy VI waar je ook het verhaal volgt van alle personages in de game. In Octopath heb je acht personages en elk verhaal is boeiend tot het einde. Must play voor alle rpg-fans!

4. Detroit: Become Human is een game vergelijkbaar met Heavy Rain. Hoewel Heavy Rain een krachtiger verhaal heeft is Detroit de betere game. Meer opties/paden naar het einde en je hebt nu écht het gevoel dat je keuzes het einde bepalen. Ik baalde er trouwens ontzettend van dat twee van mijn favoriete personages stierven op het eind. Dat voelde als een ontzettende misser en ik heb daardoor direct het laatste hoofdstuk opnieuw gespeeld. Met een paar andere keuzes was hun leven ook weer gered.

5. Spider-Man geeft je een ontzettend gevoel van vrijheid. Een totaal ander soort gevoel van vrijheid dan Hollow Knight weliswaar aangezien Spider-Man vrij lineair is, maar wel gewoon vrijheid. Je slingert en springt door New York met ontzettend veel gemak! Complimenten aan de makers om dit zo goed in elkaar te zetten. Tevens is het natuurlijk een feest van herkenning met alle personages die meedoen, van Doc Oc tot MJ. Heerlijk en de perfecte ode aan de vorig jaar overleden Stan Lee.

6. Dragon Quest XI is de perfecte old skool rpg in een modern jasje. Totdat de end credits voorbij zijn. De game begint dan namelijk vrolijk aan zijn derde hoofdstuk. Ik was totaal verward door deze beslissing van de makers en begrijp het tot de dag van vandaag niet… Dragon Quest XI eindigt super mooi met een goed einde dat opoffering vereiste. En dan schrappen ze dat met het derde hoofdstuk waarin de moeilijkheidsgraad ook ineens omhoog schiet. Hierdoor slechts een zesde plek in plaats van de nummer één positie…

7. Ni No Kuni 2 is een aardige rpg die veel beter is dan zijn voorganger, maar nog steeds geen TOPgame is. Het speelt lekker weg, ziet er mooi uit maar komt nergens écht op gang. Het verhaal is wat suffig en misschien zelfs wat kinderlijk. City building was echter wel erg leuk, hierdoor is het gevoel van progressie erg sterk aanwezig.

Ik wilde onder de lijst een toffe trailer plaatsen van God of War, maar de story trailer verklapt alles dus dat gaan we niet doen. Ik hou het bij de accolades trailer waarin je wat quotes van andere media ziet (minder belangrijk dan Roy-O-Rama weliswaar…). Ook zij zijn vrij unaniem over God of War.

Al met al een aantal zéér goede games dus, en dan moet ik nog games als Cosmic Star Heroine en Assassin’s Creed Odyssey spelen.