Roy-O-Rama

Ik heb al jaren geen boek meer gelezen en het was tijd om dit wel weer te gaan doen. Geen smoesjes, gewoon beginnen. Om het wel wat gemakkelijk te houden heb ik een boek gekozen met verschillende kortere verhalen én over een onderwerp dat ik sowieso interessant vind. Zo kwam ik bij Blood Sweat and Pixels, een boek over de ontwikkeling van videogames. In totaal schrijft Jason Schreier (Kotaku) over tien verschillende games, van grote big budget AAA-titels tot indie-games gemaakt door één persoon:

Stardew Valley
Diablo III
Destiny
The Witcher 3
Halo Wars
Pillars of Eternity
Dragon Age: Inquisition
Shovel Knight
Uncharted 4
Star Wars 1313

Een aantal van bovenstaande games heb ik zelf gespeeld en het is zeer boeiend om dan te lezen hoe dat tot stand komt. Van de dappere stap van de makers van Shovel Knight tot de paniek en druk tijdens de ontwikkeling van Uncharted 4. De verhalen over games die ik niet gespeeld heb zijn overigens zeker niet minder boeiend. Zeker bij Stardew Valley heb ik diep respect voor Eric Barone die de hele game in zijn eentje maakte (en zijn vriendin die hem gedurende die jaren door dik en dun steunde). De game stond al een poosje op mijn ‘misschien ooit’-lijstje en is nu toch wel verschoven naar mijn wish-list.

Wat ik opvallend vond is dat management vaak geen idee lijkt te hebben. Bijvoorbeeld Disney die StarWars 1313 annuleert nadat het één van de most anticipated games ooit was. Ja, het past niet in ons concept. Dan heb je dus gewoon een kut concept. Nu zeggen de bedrijfsresultaten natuurlijk wat anders met die StarWars en Marvel-opbrengsten, maar toch. StarWars 1313 had een enorme blockbuster kunnen zijn.

Een ander opvallend punt is Microsoft. Die lijken soms ook geen idee te hebben hoe ze in de gamesindustrie moeten werken. Verschillende studio’s zijn natuurlijk al afgestoten door MS maar ze blijven studio’s kopen. Ik vraag me serieus af of ze ooit iets als Nintendo of Sony kunnen neerzetten. Aan de andere kant staat trouwens Bungie die zelf onder luid gejuich afscheid nam van Microsoft om er vervolgens achter te komen dat het bij Activision niet veel beter is. Destiny was een beetje een flop qua development en planning.

Ik wil niet heel veel verklappen over de verhalen omdat het toch een beetje een spoiler is, ook al zijn de meeste verhalen wel enigszins bekend. Blood Sweat and Pixels is leest lekker gemakkelijk weg en is zeer boeiend. Een aanrader voor iedereen met een beetje interesse in de verhalen áchter de games die we spelen.

Na The History of Nintendo Volume 1 komt uiteraard The History of Nintendo Volume 2. Waar het eerste deel ingaat op het ontstaan van Nintendo tot het moment dat ze videogames gingen ontwikkelen gaat dit tweede deel in op de Game & Watch-zakcomputers. De Game & Watch-serie van Nintendo is een reeks zakcomputers waarop je één game kon spelen. Van het simpele Ball tot een variant van Donkey Kong, er zijn behoorlijk wat games in verschillende versies verschenen.

Het begon allemaal toen Gunpei Yokoi, tot dan toe bedenker van een aantal Nintendo speelgoedstukken, in de trein iemand zak spelen met een calculator. Dit bracht hem op het idee om videogames in dat formaat uit te brengen en samen met Sharp ontwikkelde Nintendo de Game & Watch. De eerste game was Ball, waarbij je moest jongleren met twee of drie ballen.

De eerste exemplaren uit de serie waren erg simpel en kenden slechts twee speelknoppen (naast een aantal andere knoppen voor het menu en het instellen van de klok en de wekker). Later ontwikkelde Yokoi de d-pad en kwamen er Game & Watch-units met twee schermen, vergelijkbaar met de huidige Nintendo (3)DS.

Tot zover de korte introductie over Game & Watch, in het boek staat natuurlijk nog veel meer over de ontwikkeling, verschillende typen en de games. Het grote verschil met het eerste deel van The History of Nintendo is het feit dat Volume 2 meer een catalogus is dan een boek. De eerste twee hoofdstukken vertellen over Gunpei Yokoi en de ontwikkeling van de machines, maar vervolgens wordt simpelweg elk model besproken.

De eerste twee hoofdstukken zijn erg interessant om te lezen, maar het catalogus-gedeelte veel minder. Het is leuk om de versies te zoeken die je zelf hebt, of te zoeken naar de zeldzame exemplaren, maar daar blijft het een beetje bij. Een aantal games, zoals bijvoorbeeld Donkey Kong, is meerdere keren uitgebracht en je leest dus voor je gevoel veel dezelfde tekst.

De opzet maakt dit deel wat minder leesbaar, je bent er ook sneller doorheen als je niet elke tekst over elke variant leest, maar overall gezien blijft het een boek dat je eens ingezien moet hebben. De eerste twee hoofdstukken smaken naar meer en het is verbazingwekkend om te lezen dat sommige exemplaren uit de Game & Watch-serie honderden euro’s doen op Ebay.

Hopelijk krijgen we ooit nog een Volume 3, want de geschiedenis van Nintendo blijft de moeite om te lezen en het is prachtig om die oude games weer te zien. Ook hoop ik dat we het boek over Yokoi zelf ooit eens in het Engels mogen lezen. Mijn vertrouwen in Pix ‘n Love is wat gedeukt, maar geduld is een schone zaak.

Naast gamen is lezen ook ergens een hobby van me. Hoewel ik er veel te weinig tijd voor neem/heb geven boeken me een goed gevoel. Je kunt helemaal opgaan in een verhaal en hoewel alles beschreven staat heb je je eigen verbeelding nodig om het compleet te maken. De meest recente boeken die ik uitgelezen heb (dat was alweer 2011… damn) zijn gebaseerd op games: Bioshock Rapture en Dead Space Martyr. Beide boeken vertellen het verhaal dat voorafging aan het eerste deel in de serie games. Dit staat in tegenstelling tot het boek dat ik afgelopen weekend las: Uncharted The Fourth Labyrinth is een verhaal dat niet aan de tijdlijn rommelt en ‘gewoon’ een avontuur van Drake en Sully is.

Dit keer helpen Drake en Sully Jada Hzujak; de dochter van Luka Hzujak, een bekende van Sully die vermoord is door onbekenden. Luka was bezig met onderzoek naar labyrinthen die mogelijk door Daedalus ontworpen en gebouwd zijn, inclusief verhalen over de Minotaurus (Griekse mythologie enzo). Het boek neemt je mee langs verschillende locaties: onder andere New York, waar Jada woont, Egypte en Griekenland worden bezocht door onze helden. De grote vraag gaat niet alleen over wie Luka vermoorde en waarom, maar ook over het geheim van de labyrinthen.

Waar je in veel boeken zelf een beeld vormt over de personages is dat met een boek met bekende personages niet. Gedurende alle gebeurtenissen zag ik Drake en Sully zoals ze ook in de PlayStation 3-games getoond worden. Alleen Jada en wat andere personages moet je zelf vorm geven en de maker weet dit. De overige personages worden veel visueler beschreven en krijgen meer uiterlijke kenmerken mee.

De opbouw van het verhaal is overigens vergelijkbaar met die van de games. Er zijn rustige secties waar men zaken bespreekt en onderzoekt, er zijn secties waarbij het trio klimt en klautert door de omgeving en er zijn genoeg shootouts. Ze wisselen elkaar ook mooi af, net als in de game. Ook hier blijkt dat de schrijver weet waarover hij schrijft.

Bij Bioshock en Dead Space vond ik het vooral tof om te lezen hoe de situaties in de game nou eigenlijk ontstaan zijn en ergens is het jammer dat dit Uncharted-boek gewoon een nieuw hoofdstuk in de serie is. Toch heb ik me er zeer zeker mee vermaakt, ook al heb ik ruim een jaar gedaan om het uit te lezen. Uiteraard heb ik nu het goede voornemen om meer tijd vrij te maken om te lezen, maar of het gaat lukken weet ik nog niet. Ik begin in ieder geval met het verder lezen van The History of Nintendo Volume 2, daar was ik al in begonnen voordat ik aan Uncharted begon…

ISBN 9780857682185

Sinds afgelopen zomer zijn er drie artikelen verschenen op Roy-O-Rama en dat is weinig. Te weinig. Deels komt dit door mijn verhuizing, deels door het fulltime werken en deels door Hilde. Hele dagen achter de pc zitten is er gewoon niet meer bij natuurlijk omdat ik graag gezellig samen op de bank zit om simpele tv te kijken of samen een game te spelen.

Op dit moment zijn we echter zo goed als klaar in ons huis (duurt ff, maar dan heb je ook wat) en bijna staan allebei onze computers aangesloten in de werkkamer. Vanaf dat moment zal er weer wat vaker iets te lezen zijn op Roy-O-Rama. Er zijn bijvoorbeeld nog een hoop artikelen die ik voor FOK!games heb geschreven die hier nog niet staan, én ik heb een nieuwe reeks bedacht voor op deze geweldige blog.

Qua artikelen vanuit FOK! kun je denken aan Wii U-reviews en de nieuwe reeks zal gaan over mijn backlog in games, films en boeken. Ik wil in 2013 namelijk weer eens wat meer games gaan uitspelen en minder uitgeven aan nieuwe games. Dit is een jaarlijks terugkerend voornemen (net als letten op gezondheid uiteraard) maar nu pak ik het anders aan!

De eerste stap die ik gezet heb om mijn backlog terug te brengen is alle games die ik nog wil spelen in een overzicht zetten. Op moment van schrijven zijn er nog 47 games die ik moet uitspelen of überhaupt nog aan moet beginnen. Aan het eind van dit jaar wil ik die lijst teruggebracht hebben tot 30. Dat lijkt behoorlijk veel, maar met een beetje inzet, en het verstandig omgaan met nieuwe games, moet dat lukken.

Een game kan van de lijst gehaald worden als ik de game uitgespeeld heb (eindbaas verslagen) of simpelweg echt geen zin meer heb (te moeilijk, te saai). Zo staat er bijvoorbeeld geen Mario-platformgame meer in de lijst omdat ik dan Bowser verslagen heb. Dit wil niet zeggen dat ik de game niet meer zal spelen, maar wel dat deze niet meer meetelt.

Bij de lijst van 47 games zitten overigens wel een achttal games die komen uit de Super Nintendo-periode en deze zal ik moeten spelen via een emulator. Hoe ik dat ga doen weet ik nog niet, maar het wordt in ieder geval in de zomer voor de FOK!games RPG Zomer die we ook dit jaar weer houden! Op het gebied van films en boeken moet ik nog een overzicht maken. Hieraan ga ik verder geen eisen stellen aan mezelf wat betreft te kijken of te lezen aantallen. Eerst de games dus! Op naar een kleinere lijst te spelen games!

Oh, en natuurlijk de allerbeste wensen nog. Ofzo.

De Angry Birds-franchise is nog steeds gigantisch populair en Rovio is nog lang niet van plan om te stoppen met het uitmelken van de naam. Naast de welbekende smartphone-games zijn er knuffels, speelgoed én nu ook kookboeken. FOK! doet lekker mee met de hype en bekijkt het kookboek dat zich uiteraard richt op recepten met eieren: Angry Birds Bad Piggies’ eierrecepten.

Het bakken van een ei is één van de eerste dingen die je leert als je op jezelf gaat wonen en je verwacht niet dat je er een recept bij nodig hebt. Toch is er een uitleg voor omelet aanwezig in dit kookboek en leer je in vier stappen een goeie omelet maken. Er worden bovendien wat variaties genoemd wat betreft ingrediënten. Wist je trouwens dat je het best het eigeel en eiwit apart kunt opkloppen en daarna pas samen roert om een omelet met meer volume te krijgen? Ik niet in ieder geval!

Naast het bakken van een omelet staat er ook in hoe je een ei moet koken, hoe je een eiersalade maakt en hoe je eieren klaarmaakt in de oven of op de barbecue. Gelukkig blijft het niet bij recepten die puur om een ei draaien, de Bad Piggies gaan ook veel verder. Na de basisrecepten in de eerste twee hoofdstukken kom je ook hamburgers, pasta en kaassoufflé tegen. Er zijn dus ook ‘gewone’ recepten waar enkel ei als ingrediënt gebruikt wordt.

Elk recept wordt op de gebruikelijke wijze gepresenteerd: eerst de benodigdheden, vervolgens het stappenplan. Elke stap vermeldt in makkelijke taal wat je wanneer moet doen en daarmee is het een erg gemakkelijk kookboek. Natuurlijk is het nergens enorm culinair en is het boek vooral bedoeld als leuke afwisseling voor je gewone kookboeken. De illustraties zijn bijvoorbeeld totaal niet serieus. Bij het recept voor quiche met noedelbodem (noedel-di-doe genaamd) zie je de rode Angry Birds met noedels op zijn kop. Goed voor een glimlach en een lekker recept, niets meer, niets minder.

Een kookboek staat of valt met de uitleg van de recepten. Zijn de verschillende stappen duidelijk en helder opgeschreven zodat je het direct begrijpt, dan voldoet het boek. Bij Angry Birds Bad Piggies’ eierrecepten is dit het geval en bovendien is er voldoende afwisseling van recepten, ondanks dat het thema ‘ei’ is. Veel recepten hebben enkel ei als los ingrediënt, zoals de hamburgers, en draaien niet om ei an sich. De gerechten zijn nooit echt hoogstaand of culinair, maar doordat alles leuk en makkelijk geschreven is vind ik het een leuk kookboek.

Angry Birds Bad Piggies’ eierrecepten is te koop voor € 12,99 en is onder andere verkrijgbaar via de website van de uitgever.

De beste film
Mijn favoriete film in 2011 was Drive. Ik had er geen trailers van gezien, maar om me heen riep iedereen dat het een toffe film was. Dus vooruit, Roy gaat daar dan wel heen. Het begint als een simpele film over een vluchtauto-coureur die zijn buurvrouw wel ziet zitten, maar kent een strakke twist nadat één van zijn overvallen mis gaat. Nummers twee en drie zijn 50/50 en Flypaper.

De beste telefoon
Op dit moment ben ik al bijna anderhalf jaar in het bezig van mijn Nokia N8 en ik ben er dik tevreden mee. Dat ding heeft alles wat ik nodig heb en is kwalitatief echt een beest. Vooral de camera, navigatiesoftware en de FM transmitter zijn erg goed! Toch gaat de award van beste telefoon naar de Nokia Lumia 800. Het is de eerste Nokia die draait op Windows Phone en dat OS is zo bizar goed dat ik niet kan wachten om ook over te stappen. Er moet wel nog flink wat toegevoegd worden (o.a. dus camera en FM transmitter), maar het is een verademing om een dergelijk soepel OS te bedienen.

Het beste eten
Ik ben in 2011 bij redelijk veel nieuwe restaurants geweest (voor mijn doen dan tenminste). De top drie bestaat uit Burgerz, Dollar$ en ‘t Zusje waarbij ‘t Zusje de winnaar is. Burgerz en Dollar$ hebben beide heerlijke burgers, maar ‘t Zusje is iets compleet anders. Door de verschillende, kleine, gangen en gerechten kun je meerdere keren bestellen en van alle smaken genieten. Of je nu kiest voor patat, kip of Mexicaans, het kan allemaal!

Het beste uitje
Ik ben in 2011 helaas te weinig echt weg geweest. De twee leukste uitjes waren naar Gamescom in Keulen, Duitsland, in augustus, en naar Budapest, Hongarije, in oktober. Aangezien ik al eens eerder naar een gamesconvention geweest ben wint Budapest met gemak de verkiezing voor beste uitje in 2011. Ik heb er heerlijk gegeten, lekker in de zon gelopen en redelijk wat van de stad kunnen zien. Het is een prima stad om een weekendje naar toe te gaan!

De beste aanbieding
Traditioneel is de vrijdag na Thanksgiving een dag van aanbiedingen in Amerika. De dag staat inmiddels bekend als Black Friday en alles gaat in de uitverkoop. Wij in Nederland hadden daar tot voor kort niet veel aan, totdat winkelketens ook online mee gingen doen. Ik heb dit jaar bijvoorbeeld twee paar schoenen kunnen bestellen voor de prijs van één. Zelfs met de relatief hoge verzend- en douanekosten is het in vergelijking met Nederlandse prijzen twee-voor-één! In de lente ga ik ze dragen!

De beste website
Het is stom om FOK! of Roy-O-Rama te kiezen als beste website aangezien dat puur uit eigengeilerij zou zijn. Daarom kies ik voor NeoGAF. Dit forum, dat zich vooral richt op games, is het snelste met nieuws, heeft de leukste photoshops en kent strikte regels waardoor er geen geouwehoer is. Een aanrader voor iedereen met een passie voor videogames.

De beste webcomic
Hoewel Cyanide & Happiness all time favoriet zijn, wint Brawl in the Family de verkiezing dit jaar. Deze comic, die zich vooral richt op Nintendo-personages, is maf, bizar en hilarisch. Toch zit er altijd een kern van waarheid in de comics waardoor ze net dat beetje herkenbaarheid meekrijgen waardoor ze extra leuk zijn.

De beste tv-serie
Ik kijk aardig wat tv-series en het is best lastig om er eentje aan te wijzen als beste. Makkelijker is het om er eentje aan te wijzen die tegenvalt (*kuch* Terra Nova *kuch*). Maar dat doen we niet, we noemen de beste. Na lang nadenken heb ik gekozen voor Community. Deze comedy kent ijzersterke personages vertolkt door acteurs die perfect passen bij het personage. Tevens is de humor naast heel opvallend ook vaak erg subtiel, als je een aflevering voor de tweede keer kijkt zie je allemaal nieuwe dingen.


Komende week mijn games-overzicht, met statistiekjes!, van 2011. Stay Tuned!

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog heeft Andrew Ryan, een succesvol zakenman, het helemaal gehad met de wereld. Belastingen, het gevaar van een nucleaire oorlog en veel te veel regels brengen hem op het idee om een nieuwe stad te gaan bouwen. Ver weg van de bestaande wereld. In Rapture, dat op de bodem van de Atlantische Oceaan zou moeten komen te liggen, is iedereen écht vrij.

Samen met zijn rechterhand Bill McDonagh, een loodgieter die hij leert kennen als Ryan last heeft van een lekkage in zijn appartement in New York, bouwt hij Rapture op de bodem van de zee. Bill wordt in Bioshock Rapture gepresenteerd als hoofdpersoon en je leert op die manier Ryan, Rapture en alle anderen kennen vanuit zijn visie.

Bill is een heel eerlijke man en hij gelooft heilig in de visie van Ryan, ook als dat problemen op gaat leveren voor Ryan. Deze krijgt namelijk hevige concurrentie van Frank Fontaine, een ondernemer die goud geld ziet in Rapture. Hij begint met het binnensmokkelen van goederen maar groeit uit tot de grote vijand van Ryan. Vanaf het moment dat de competitie tussen Fontaine en Ryan start, komt het verhaal goed op gang. Ontevreden inwoners, plasmids, Little Sisters, Big Daddies en Sophia en Eleanor Lamb zijn zomaar een aantal onderwerpen die aan bod komen in het boek.

Bioshock Rapture is wat dat betreft ook heel volledig aangezien alles dat ik me kon herinneren van de games aan bod komt. Van de ontwikkeling van plasmids tot de relatie tussen Big Daddy en Little Sister. Daarnaast komen ook de eerste aanwijzingen voor de eindes van beide games aan bod. Het is dus wel belangrijk dat je eerst de games speelt, en dan pas het boek gaat lezen.

De hoofdstukken zijn allemaal vrij kort en er zitten soms flinke sprongen in de tijd in verwerkt. Hierdoor lijkt het in eerste instantie wat chaotisch, maar eigenlijk verduidelijkt het enkel het verhaal. Door niet interessante periodes te skippen blijft het verhaal boeiend en gevarieerd.

Bioshock Rapture is een fascinerend boek dat de sfeer en setting van de games goed overneemt. Het aantal personages in het verhaal is vrij groot, en je zult in het begin je aandacht er zeker bij moeten houden. De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat het lekker wegleest en niet langdradig wordt. Het boek is simpel geschreven, maar is waarschijnlijk wel enigszins verwarrend voor mensen die de games niet gespeeld hebben. Ben je echter fan van de games, dan zal je Bioshock Rapture geboeid zitten lezen en zodra je het boek uit hebt kom je tot de conclusie dat je de game nogmaals moet spelen.

De laatste blog op Roy-O-Rama is alweer ruim twee weken geleden online geplaatst. In de tussentijd is er weinig nieuws verschenen, op een enkele video van de week na. De afgelopen weken heb ik het ook veel te druk gehad eigenlijk, de eerste twee weken fulltime werken vallen me altijd zwaar. Wanneer doe ik de boodschappen? Wanneer doe ik de was? Een vrije dag is dan ook helemaal niet zo vrij meer helaas. Bloggen schiet er dan snel bij in en ik ga dan liever op de bank hangen om Friends te kijken (seizoen 3 inmiddels) of te gamen (Fallout New Vegas: Old World Blues DLC).

Toch wil ik jullie weer eens wat nieuws voorschotelen. Dit keer wordt het een blog over blog-ideeën die het nooit gered hebben tot volwaardige blog. Dit zijn artikelen waarvan ik aanvankelijk dacht dat het een onwijs leuk stukje zou worden, maar dat simpelweg niet is geworden. Eén van die onderwerpen is toiletten. Van een vriendin hoorde ik dat zij een blog had geschreven voor Wereld Toiletdag, en dat deze één van de meest gelezen artikelen is geworden. Ik heb sindsdien een aantal foto’s van toiletten gemaakt (op vakantie, op werk, thuis, etc.) maar het is nooit uitgegroeid tot complete blog. Inmiddels heb ik de foto’s ook niet meer, dus er komt geen toilettenblog vrees ik…

Een andere blog waar ik aan begonnen ben is een Nokia-blog, maar dit werd een heel saai artikel. Het gaat op dit moment dramatisch slecht met Nokia, de verkopen kakken in, de updates blijven uit en de Windows Phone-modellen laten nog wel even op zich wachten. Toch ben ik zeer tevreden over mijn N8. TV kijken, foto’s/video’s maken, internetten, muziek luisteren en bellen werkt als een zonnetje. Daarnaast komen er talloze toffe apps uit. Het enige dat ik mis is Appie (van Albert Heijn) en een app waarmee ik mijn gamescollectie kan inscannen en exporteren naar mijn PC. Maar van die laatste weet ik niet of dat überhaupt wel bestaat? Tips zijn welkom, ook voor niet-Nokia telefoons.

Een spin-off op mijn niet verschenen Nokia-blog was een Youtube-blog. Hierin wilde ik de tofste filmpjes plaatsen die ik met mijn N8 opgenomen heb, aangevuld met een aantal Youtube-klassiekers. Dit is uiteindelijk niet doorgegaan omdat er simpelweg veeeeeel te veel op Youtube staat dat leuk is om door te linken. Bovendien is het niet wenselijk om teveel linkjes in een artikel te zetten omdat mensen dan wegklikken van je site. Alle video’s embedden is ook geen optie omdat dat veel te druk wordt. Ik hou het dus maar gewoon op mijn favoriete, eigen gemaakte filmpje. Tiesto draait Sky & Sand op Energy 2011. Opgenomen met een Nokia N8.

Ook was ik ooit eens begonnen aan een stukje geschiedenis over mezelf, met als focus mijn hobby videogames. Wat was het eerste dat ik speelde? Wat zijn mijn favoriete games aller tijden? Hoe zie ik de toekomst? Dit komt er in de toekomst ook nog wel, maar het stuk dat ik geschreven heb was veel te lang. Bovendien komt er op FOK!games nog een keer een column, en dat wil ik dan gaan combineren.

Qua bioscoopfilms is het de afgelopen tijd best goed trouwens. Ik vond Harry Potter 7.1 en 7.2 erg leuk en spektakelvol. Cars 2 en Transformers 3 zijn tof en precies wat je er van te voren van verwacht. Daar had ik ook niets bijzonders over te vertellen voor in een blog dus, ook al zijn zulke grote films vaak wel goed voor de views. Gisteren zag ik trouwens Attack the Block, een film over een gang in Londen die het opneemt tegen aliens. Ik had er nog geen trailers van gezien en de film draait maar één keer per dag, maar hij is hilarisch! Ik heb zoooo hard gelachen soms! Ga er deze week nog heen, want volgende week draait hij waarschijnlijk niet meer en dat is zonde.

Afgelopen weekend wilde ik ook wat schrijven over de dramatische gebeurtenissen in Noorwegen en de rol die Nederland speelde in het zieke hoofd van de dader. Maar ik kreeg geen woord op papier. Ik word zo droevig als ik getuigenverklaringen lees en zo woedend als ik de motieven van de dader lees dat ik mezelf gewoonweg niet kan zetten tot er over schrijven. Vreselijk! De dood van Amy Winehouse wil ik ook nog wel noemen trouwens. Deze kwam totaal niet als een schok en de vraag was niet ‘of’, maar ‘wanneer’. Het is zonde dat artiest met zulk talent zich dood zuipt en snuift, maar ik heb geen meelij met zoiets.

Tot slot ben ik ooit begonnen aan een blog over merken. Ik ben zelf redelijk merkenvast, mijn jeans zijn standaard van Ecko, mijn hagelslag is van Venz en ik drink enkel Karvan Cevitam limonade. Deze blog heb ik nooit afgemaakt omdat het me gewoonweg niet interessant leek voor de lezers, who cares dat ik enkel Albert Heijn pindakaas eet of het liefst op K-Swiss loopt? Juist, niemand. Mensen om me heen weten dat soort dingen sowieso wel.

Blogs over boeken schrijf ik niet zo vaak omdat ik ten eerste niet super veel lees en ten tweede er soms geen blog over te schrijven valt. Desperation van Stephan King was bijvoorbeeld erg tof, maar ik zou niet weten wat ik er over zou moeten schrijven. Dead Space Martyr is een ander verhaal (check de woordspeling).

In Dead Space Martyr wordt het aller eerste begin van de Dead Space franchise vertelt. Het verhaal speelt zich hier nog gewoon af op aarde en niet op één of ander ruimtevaartuig ver weg hier vandaan. We zijn in Mexico, om precies te zijn in Chicxulub, waar de geleerde Michael Altman een vreemd gravitatieverschijnsel waarneemt tijdens zijn metingen in de krater. Hij is niet de enige die merkt dat er iets vreemds aan de hand is; andere geleerden, maar ook gewone dorpsbewoners, hebben het ook door. Hoe het verhaal verder gaat doe ik niet uit de boeken, maar degene die de game Dead Space hebben gespeeld tot het einde kunnen wel raden welk artifact een belangrijke rol gaat spelen. Dat heb je als lezer sneller in de gaten dan de hoofdrolspelers in het boek, voor hen is alles nieuw.

Het leuke aan dit boek is overigens dat het het ontstaan van de Unitology Kerk ook uitlegt. Dit geloof speelt in de hele franchise een belangrijke rol en het ‘Praise Altman’ dat je wel eens hoort komt hier vandaan… Het boek vertelt het ontstaan van de Unitology erg goed! Het hele boek is trouwens sterk geschreven, van de personages tot de spanningsopbouw, alles zorgt ervoor dat je ‘s nachts om drie uur nog in je bed ligt te lezen.

Wil je het boek gaan lezen, en dat wil je, dan moet je wel eerst zorgen dat je Dead Space de game uitspeelt. Dat is het beginpunt van de franchise, ook al speelt de game 300 jaar na het boek. De game is minder spannend als je weet wat er in het boek gebeurt denk ik. Andere games, films en dit boek kun je daarna doen in de volgorde die je zelf wilt. Ikzelf hou de volgorde van release aan:

Dead Space (Xbox 360/PS3)
Dead Space Downfall (Blu Ray)
Dead Space Extraction (Wii/PS3 Move)
Dead Space Martyr (Boek)
Dead Space Ignition (XBLA/PSN)
Dead Space Aftermath (Blu Ray)
Dead Space 2 (Xbox 360/PS3)

Ik heb het al eens eerder gezegd, Dead Space is de beste nieuwe franchise van deze generatie. De main-games zijn duidelijk het hoogtepunt, maar de rest is ook zeker de moeite waard als je een beetje geïnteresseerd bent in Isaac, Altman, Necromorphs en Unitology.

Altman be praised!

Ik ben al lang op zoek naar een boek of boekenreeks waarin de geschiedenis van Nintendo en/of videogames algemeen goed en helder besproken wordt. In die zoektocht ben ik al eens aanbeland bij The Book of Games en The Ultimate History of Videogames. Hierbij was The Book of Games een teleurstelling en Ultime History teveel van het goede. Wat dat betreft is Arcade Mania veel beter: veel beknopter en leuker geschreven. Tevens behandelt die maar één onderwerp en dat bevordert de leesbaarheid.

Via het altijd boeiende NeoGAF kwam ik uiteindelijk terecht bij The History of Nintendo: Volume 1 van uitgever Pix’nLove. Deze boeken verschenen eerder in het Frans en zijn nu ook langzaam in het Engels te koop met Volume 1 als eerste natuurlijk. Deze winter moet Volume 2 uitkomenen daarnaast is er nog een reeks waarin personen besproken worden, een biografie dus. Eén van die delen gaat bijvoorbeeld over Gunpei Yokoi, onder andere bekend als de bedenker van de GameBoy.

Als eerste echter Volume 1 welke ik vanochtend uitgelezen heb. In dit deel wordt de eerste (ongeveer) 100 jaar van Nintendo besproken, vanaf het maken van speelkaarten tot de ontwikkeling van de Game & Watch toestellen. Het toffe aan dit boek is dat het veel dieper ingaat op het ontstaan van Nintendo dan andere boeken die ik tot nu toe kende. Waar ik voorheen niet meer wist dan dat Nintendo begon als kaartenmaker heb ik nu ook een beeld van de economische tijd waarin Nintendo ontstond en wat ze allemaal gemaakt hebben. Midden 20e eeuw ging Nintendo bijvoorbeeld ook speelgoed maken, en bordspellen, en elektronica, en en… Nintendo is door de jaren heen ongelofelijk divers gebleken. Enkele produkten die ik nog niet kende en mij verbaasden waren de Nintendo kinderwagen, de Ultra Hand en de instant rijst. Een soort Ultra Hand heb ik op de middelbare school ooit nog eens bij techniekles gemaakt!

De opbouw van het boek is, uiteraard, chronologisch. Het begint met het vertellen van het ontstaan van de kaartenfabrikant en vertelt de geschiedenis. Na het eerste, beschrijvende deel volgt een aantal hoofdstukken waarin de produkten beschreven worden. Deze hoofdstukken zou je kunnen zien als een produktcatalogus. Het boek eindigt weer met een beschrijvend deel als we eenmaal aangekomen zijn bij de eerste videogames. Het slot laat alle 60 Game & Watch varianten zien die er bestaan en dient als intro voor Volume 2. Na het lezen van dit deel wil ik die ook zeker hebben!

De kwaliteit van de geschreven stukken is prima tot goed en het leest lekker weg. Wel zitten er een meer dan gemiddeld aantal foutjes in het boek, je merkt dat er geen grote uitgever achter zit maar dat het een uit de klauwen gelopen hobby-bedrijf is (we lezen bijvoorbeeld een keer ‘tits’ in plaats van ‘its’). Dit mag de pret echter niet drukken, History of Nintendo Volume 1 is een verplichte aanschaf voor iedereen die geïnteresseerd is in het ontstaan van Nintendo, of meer wil weten over entertainment in Japan. Erg gaaf!