Roy-O-Rama

Videogames… en meer!

Archive for the ‘Boeken’ Category

Cyanide & Happiness

Posted by Roy On November - 26 - 2009
Cyanide

‘De cover’

Ik volg verschillende web-comics als Garfield, Penny Arcade en Cyanide & Happiness. Garfield kent iedereen wel en Penny Arcade is vrij bekend onder de gamers. Cyanide & Happiness (C&H) is een comic die het vooral moet hebben van de zwarte humor. Hij is niet mooi getekend namelijk. Ook vind lang niet iedereen de comic leuk omdat hij te hard is, of ze de humor simpelweg niet begrijpen.

Sinds kort is er een verzamelalbum verschenen van C&H waarin ze de beste comics hebben verzameld en een 30-tal nieuwe hebben gemaakt speciaal voor het album. Voor een paar euro is deze te koop via Amazon. Ik heb het sinds kort ook en het is een leuke verzameling voor de C&H fans. Val je niet in die categorie, dan zal dit boekje daar niets aan veranderen. Vind je C&H wel leuk dan is het de aanschaf zeker waard, na het lezen van een paar strips lig je weer in een deuk! Heel veel valt er verder niet over het album te vertellen, het is op en top C&H, ook de nieuwe comics die er in staan. Mocht je C&H helemaal niet kennen, hieronder vind je een voorbeeld van de comic en hier is de website waar elke dag een nieuwe verschijnt: *klik*

pieceofass

Briljant! :D

Arcade Mania

Posted by Roy On October - 26 - 2009

Aangezien ik nog wel even bezig ben met mijn blog over Londen (foto’s uitzoeken, terugdenken, herbeleven en op papier zetten kost nou eenmaal wat tijd) kom ik nu even met een blogje over Arcade Mania, het boek dat ik gelezen heb tijdens het reizen. Het eerste dat me opviel was dat het boekje vrij klein is en dat er maar 180 bladzijden in zitten. Deze bladzijden hebben ook nog eens veel plaatjes en aparte inzet-tekst-stukken dus het leek me ideaal om in een weekendje weg te lezen. Ik ben er donderdag in het vliegtuig mee begonnen en zondag in de laatste trein terug naar huis had ik het boekje uit.

Arcade Mania

‘Zo ziet het boek er van binnen uit’

Arcade Mania gaat, de naam zegt het al, over arcadehallen en dan specifiek in Japan. De opzet van het boek is niet, zoals je misschien verwacht, op chronologische volgorde, maar behandelt alles op soort arcadekast. Binnen deze categorieën komt de geschiedenis wel aan bod zodat we weten hoe ze ontstaan zijn. Ook krijg je in elke categorie een expert aan het woord die vertelt over hoe hij of zij de games spelen en hoe ze in het wereldje gerold zijn.

De categorieën die aan bod komen zijn: crane games (grijparm), sticker picture (foto’s maken), rythem/muziek, shoot ‘m ups, fighting, kansspelen, retro, card based en unieke kasten (waarbij bijvoorbeeld een geweer wordt geleverd). Een aantal onderwerpen is natuurlijk vrij logisch en had ik ook verwacht, maar grijparm games en foto-games? Nee, die had ik niet verwacht. Als je die hoofdstukken echter leest is het hartstikke terecht dat deze langskomen aangezien ze schijnbaar echt een prominente plek innemen/innamen in de arcade-hallen. Het leuke was ook dat op vliegveld Gatwick in Londen een originele SEGA grijparm-kast stond! Deze zijn veel grootser en indrukwekkender dan die grijparmen op de lokale kermis. Helaas kon je enkel iPods winnen met die machine, anders had ik het nog wel geprobeerd ook. De foto-kasten blijken dé manier geweest om meisjes hun geld in de gleuven te laten gooien en de kansspelen zijn er om de ouderen in de arcades te houden. Als je het boekje ook leest zie je dat er voor iedereen wel iets te doen is in de arcade-hallen, niet alleen voor zweterige nerds die een hand-oog precisie van een robot hebben. Echt jammer dat we dat hier in Nederland niet hebben. Zelfs de arcade in Scheveningen stelt niet veel meer voor…

Maar goed, daar gaat het nu niet over. Het gaat over het boek Arcade Mania en dat omvat dus eigenlijk alles wat je wil weten over de Japanse arcade-cultuur, en meer! Er staan een hoop leuke feitjes in, de verschillende experts doen je echt verbazen over hun kunsten en zelfs de onderwerp die je niet verwacht blijken interessant te zijn. Het grote voordeel van Arcade Mania is dat het ook helemaal geen dik of moeilijk boek is. Je leest er zo doorheen omdat het zo gemakkelijk en normaal geschreven is en omdat de hoofdstukken niet meer vertellen dan nodig is. Het is een perfect introductie-boek voor iedereen die iets wil lezen over de Japanse arcade-cultuur. Mocht je hierna geboeid zijn geraakt over bepaalde onderwerpen/voorwerpen uit het boek, dan kun je daar altijd nog meer over gaan lezen als je dat wil.

ISBN: 978-4-7700-3078-8

Quest Historie: Uitvindingen en Ontdekkingen

Posted by Roy On October - 11 - 2009

Als ik op de WC zit en ik neem er even goed de tijd voor ga ik altijd een tijdschrift lezen. Meestal is dit de Power Unlimited of één van de gratis tijdschriften die je op de TU krijgt (Techno, Nobiles) en zijn deze echt letterlijk en figuurlijk schijtmateriaal. Af en toe zijn er echter wat betere tijdschriften beschikbaar zoals de Voetbal International (bij mijn ouders), de Kijk (helaas is Remco verhuisd) of de Quest (welke ik dan los in de winkel koop). Wat voor tijdschrift het ook is, meestal is nog niet de helft écht interessant. Wie leest er bijvoorbeeld een artikel over Ajax? Of over Franse kunst? Of een review van een slechte game? Ik niet in ieder geval!

Quest Historie

‘Uitvindingen en Ontdekkingen’

Op dit moment is er echter iets vreemds aan de hand… Ik lees al 10 dagen hetzelfde magazine en ik ben pas op ongeveer 80% van de inhoud! Tot nu toe heb ik op één artikel na (over een rivier in Frankrijk) niet gelezen en de rest ALLES. Zelden een tijdschrift gezien dat zoveel boeiende inhoud heeft! Ik zal wat voorbeelden opnoemen die aan bod komen.

Er is bijvoorbeeld een artikel over Leonardo da Vinci, maar dan specifiek gericht op de wapens die hij ontworpen heeft. Denk aan een wagen met roterende messen of een kanon waarbij de schutter achter een schild zit om zelf veilig te kunnen schieten. Daarnaast kun je lezen over de geschiedenis van het schrift, van hiëroglyfen tot de PC. Hitler komt natuurlijk ook aan bod, en dan nu eens op een positieve manier, de oorlog was namelijk in alle opzichten een enorme hulp voor de techniek! Voor de vrouwen onder ons is er zelfs een artikel geweid aan uitvindingen die het leven voor de vrouw een stuk makkelijker maakten. Hier komen onder andere de wasmachine en de BH aan bod en waarom ze goed voor de vrouw zijn.

De Quest is vooral interessant om te lezen omdat niet alleen de onderwerpen die aan bod komen interessant zijn, maar alles wordt precies goed geschreven. De artikelen zijn niet te lang, er wordt veel uitgelegd en alles is begrijpbaar op papier gezet. Je opa en oma zouden er bijvoorbeeld ook veel plezier aan kunnen beleven, en dat is de kracht van de Quest. Bij elk artikel staat ook een bronvermelding zodat je, als je dat wil, meer te weten kunt komen over het betreffende onderwerp.

Quest Historie komt eens in de paar maanden uit en heeft steeds een nieuw thema. Je kunt Quest Historie in de winkel kopen voor €6,95 en meer info vind je op de site, waar je ook nummers kunt nabestellen.

The Zombie Survival Guide

Posted by Roy On June - 9 - 2009

Iedereen weet wat zombies zijn: overleden mensen die weer levend worden en je achterna komen om je bloed te drinken. In talloze films en zelfs muziekvideo’s kom je ze tegen, maar deze zombies zijn niet helemaal de échte zombies. Ze zijn wat veranderd om je te entertainen en geven geen waarheidsgetrouw beeld van wat zombies precies zijn. Gelukkig is daar The Zombie Survival Guide welke begint met het uitleggen van wat zombies precies zijn.

Zombies ontstaan doordat een mens geïnfecteerd wordt met het Solanum-virus dat de hersenen aantast. Nadat je geïnfecteerd bent (meestal door een beet van een zombie) word je langzaam ziek en na zo’n 16 uur raak je in een coma. Nog een paar uur later stoppen al je lichaamsfuncties en ben je ‘dood’. De cyclus eindigt met het weer tot leven komen als zombie. Op dit moment lijk je alleen nog in uiterlijk op een mens, verder ben je helemaal anders. Een zombie kan bijvoorbeeld niet nadenken, heeft geen goede controle over zijn spieren en rot langzaam weg. Toch is een zombie één van de dodelijkste vijanden die er zijn. Een zombie heeft namelijk geen eten nodig en kan prima blijven ‘leven’ met verwondingen of afgerukte lichaamsdelen. De enige manier om een zombie uit te schakelen is onthoofding of het penetreren van de hersenen met een voorwerp (kogel, speer, mes). Zodra de zombie uitgeschakeld is moet het virus nog onschadelijk gemaakt worden en dat is het beste te doen door de resten te verbranden.

Met de beschrijving van de zombie, en alle bijbehorende waarheden en onwaarheden eindigt het eerste hoofdstuk van het boek. Het tweede hoofdstuk behandelt de wapens waarmee je een zombie het best kunt bestrijden. Er worden afwegingen gemaakt op het gebied van draagbaarheid, effectiviteit en verkrijgbaarheid. Er wordt altijd aangeraden om een geweer en een close combat wapen te hebben. Denk bijvoorbeeld aan een carbine (geweer) en een machete (zwaard) die je op de kaft van het boek ziet staan. Ook andere supplies, zaklamp, voedsel, etc, worden in dit tweede hoofdstuk besproken.

Dead Rising

Scene uit één van de leukste zombie videogames: Dead Rising

De volgende drie hoofdstukken behandelen allemaal drie mogelijke situaties waarin je jezelf kunt bevinden: defensief, offensief en vluchtend. Dit is afhankelijk van hoe groot de zombie uitbraak is en hoe groot jouw groep overlevenden is. Bij elke situatie staat uitgelegd wat de beste manieren zijn om te overleven en hoe je het best gebruik kunt maken van de omgeving. Het zesde en laatste hoofdstuk is een erg somber getint hoofdstuk. Hierin staat uitgelegd hoe je moet overleven in een wereld die volledig overgenomen is door zombies en je in een of andere uithoek van de wereld moet zien te overleven, ver weg van de voorheen bewoonde wereld.

Dit laatste hoofdstuk is ook het punt waar het boek een beetje inkakt. Het is allemaal net even te overdreven en serieus geworden. Natuurlijk is het hele boek fictie, maar het wordt leuk gebracht, serieus met een knipoog. In het laatste hoofdstuk slaat de schrijver echter een beetje door waardoor het boek minder leuk is om te lezen. Gelukkig eindigt het boek met een aantal historisch vastgelegde encounters met zombies waarbij zelfs Nederland aan bod komt. Rond 700 was er een zombie voorval in het gebied dat nu Friesland heet. Bewijs voor dit voorval komt van een schilderij dat hangt in de kelders van het Rijksmuseum en waarop drie zombies te zien zijn die zich te goed doen aan een gevallen ridder. De voorvallen worden allemaal beschreven alsof het echt gebeurd is en dit maakt het einde van het boek erg leuk. Er wordt bijvoorbeeld ook niet altijd gezegd dat het zombies zijn of dat de bewijzen onomstreden zijn. Je mag zelf beslissen of het echt gaat om zombies of dat het gewoon een rare cult van kanibalen was dat beschreven is. Een leuk einde van een leuk boek. Jammer van het zesde hoofdstuk alleen…

Eén op één met Armin van Buuren

Posted by Roy On April - 28 - 2009

Armin van Buren: een op een Eén op één met Armin van Buuren is de tweede prijs die ik op FOK! heb gewonnen sinds ik geen crew meer ben en is meteen het tofste. In het boekt volgt de schrijver, Coen Bom, de nummer één DJ van de wereld Armin van Buuren een jaar lang. De vertelde tijd begint bij de verkiezing van Armin als populairste DJ ter wereld (oktober 2007) en eindigt bij dezelfde awards een jaar later, die Armin ook weer op zijn naam schreef.

In het boek krijgen verschillende grote of opmerkelijke optredens een eigen hoofdstuk. Zo wordt er bijvoorbeeld beschreven hoe Armin zich voorbereid op Global Gathering in Engeland of Sundance in Israël. Elke feest heeft zo zijn eigen specifieke kenmerken en Armin probeert met al die kenmerken rekening te houden. Het is bijzonder om te lezen ook hoe weinig slaap er tussen sommige optredens zit; vaak is er op vrijdagnacht een optreden in Spanje en zaterdagnacht eentje in Duitsland. Inclusief reis- en voorbereidingstijd komt dat neer op zo’n vier uur slaap…

De Drie Groten

‘vlnr Ferry Corsten, Tiesto, Armin van Buuren (1999)’

Het leuke aan het boek is ook dat er niet alleen naar Armin van Buuren als DJ wordt gekeken, maar ook naar de DJ als mens. Je krijgt verhalen over hoe het begon, over zijn ouders en over zijn verloofde. Ze komen ook allemaal zelf aan het woord, van manager tot moeder, en allemaal zijn ze lovend over de DJ. Er blijkt uit de vele verhalen ook dat hij een aardige man is die veel voor zijn fans over heeft (foto’s, handtekeningen, vriendelijk lachen, etc) terwijl hij er echt niet altijd zin in heeft natuurlijk. Het bevestigt ook het beeld van Armin van Buuren, misschien wel een van de vriendelijkste en vrolijkste DJ’s die ik ken. Armin is echter niet alleen maar vriendelijk, hij blijkt een onwijze control freak die precies weet wat hij wil. Van het geluid tot de decoratie, alles moet zoals hij zelf wil en in landen waarin DJ’s nog niet zo groots en bekend zijn als in Nederland wil dat nog wel eens problemen opleveren blijkt uit het verslag van Armin Only in Australie.

De verschillende onderwerpen (optredens vs achtergrond) worden om en om verteld in een hoofdstuk. Hierdoor zit er niet echt één lijn in het boek, maar dat maakt niet uit. De optredens staan op zich namelijk en alle personen die aan bod komen zijn ook niet altijd in één verhaal te draaien. Tevens is de afwisseling goed om het geheel leesbaar te houden. Het hele boek leest overigens lekker weg en is leuk geschreven; regelmatig zit je met een glimlach op je gezicht te lezen over alle gebeurtenissen die verteld worden. Er is eigenlijk maar één ding dat ik een beetje mis en dat zijn de echte zaken die misgaan of waar Armin echt een keer flink uit zijn stekker gaat ofzo. Er zijn wat kleine verwijzingen naar frictie af en toe, maar over het algemeen is alles heel lief en vriendelijk. En dat is toch jammer, want het is ook interessant om over de écht mindere kanten te lezen (en dan niet ‘weinig slaap, druk’, dat weten we wel…). Desalniettemin een erg leuk boek en een aanrader voor iedereen die iets met Armin van Buuren heeft, of gewoon wil lezen hoe een DJ leeft.

Achterin het boek staan overigens ook nog tips van Armin voor de beginnende DJ en zijn complete discography. Inclusief alle singles, remixes en albums. Zo, en nu ben ik voorlopig wel even klaar met Armin van Buuren. Ik heb zowat de hele ASOT 400 episode geluisterd (72u!), het boek gelezen en ben op één van de drie feesten geweest. Het is tijd voor iets anders. Iets harders. Tijd voor Showtek. Daarover binnenkort meer!

I Can Has Cheezburger?

Posted by Roy On April - 9 - 2009
lolcat

‘Zoek maar een ander plekje’

Voor iedereen die de intro op de index niet begrijpt even een uitleg in het Nederlands. Een LOLkat is een foto van een kat met een grappige tekst erbij. LOLkatten komen van het internet en zijn erg grappig! De teksten die erbij geschreven worden zijn vaak vol spelfouten, iets dat ook van het internet komt. Nerdhumor dus eigenlijk een beetje, maar daarom niet minder leuk. Ik heb ze op mijn vorige blog ook al een aantal keer gebruikt en de vaste lezers zijn er dus enigszins mee bekend.

Maar goed, dit artikel staat in de categorie boeken, dus daar gaan we het ook over hebben. Afgelopen maandag heb ik een LOLcat boekje gekregen als verlaat verjaardagskado en hierin staan tientallen foto’s van LOLcats verzameld. De foto’s zijn uitgezocht door de oprichters van I Can Has Cheezburger, een site die al dit soort foto’s verzameld. De foto’s die in het boekje staan zouden de beste en leukste foto’s moeten zijn, maar aangezien het boekje alweer uit 2008 komt zijn er inmiddels talloze LOLcat foto’s bijgekomen en er blijven dagelijks nieuwe bijkomen. Het boekje bestaat ook vooral uit bekende foto’s en dat is toch jammer omdat je dan minder hard er om moet lachen.

Het leuke aan het boekje is dat er niet alleen simpel foto’s in staan, maar ook een aantal keer de grootste/bekendste soorten LOLcat uitlegt. Zo is er ceilingcat die door een gat in het plafond iedereen in de gaten houdt, of the om nom nom cat die flink aan het smikkelen en smullen is. Op deze manier is het boekje een prima begin voor iemand die nog niet of nauwelijks bekend is met de LOLcats.

I Can Has Cheezburger? is te koop bij Amazon.com en heeft als ISBN: 978-0-340-97757-6. Zeker de moeite waard als je van katten houdt of geïnteresseerd bent in gekke nerdhumor from teh internetz! Het boekje heet overigens “I Can Has Cheezburger?” omdat dit één van de eerste LOLcats was en de website daar ook naar vernoemd is. De Cheezburger LOLcat is echter maar een lelijk beest en lang niet zo grappig als de nieuwe generatie.

The Book of Games V2

Posted by Roy On February - 3 - 2009

Na Volume 1 komt natuurlijk Volume 2, dat snapt een klein kind van twee zelfs. Tijd dus om The Book of Games V2 te bespreken. Allereerst valt op dat de globale opzet van het boek gelijk is gebleven: het begint met een voorwoord, wat geschreven artikelen om af te sluiten met een overzicht van noemenswaardige games die uitgekomen zijn in de tijd tussen V1 en V2 (ongeveer 2006/2007).

Qua artikelen hebben we er nu een stuk of negen waarbij onderwerpen aangesneden worden als de wederopkomst van Nintendo, muziek in games, games als kunst, MMORPG en game-iconen. Het MMORPG artikel heb ik overgeslagen, het interesseert me werkelijk geen reet en ik hoef er ook niets over te lezen. De wederopkomst van Nintendo kennen we ook al en inmiddels heeft de geschiedenis het artikel al ingehaald omdat het geschreven is toen de Xbox 360 nog voor liep qua wereldwijde verkopen. Desalniettemin een best aardig geschreven stuk dat vooral leuk is voor de mensen die niet dagelijks het gamenieuws checken.

alt text

‘Een game-pagina’

De stukken over games als kunst en muziek in games zijn beide erg interessant om te lezen en het voordeel van een boek is dat je mooi art-tekeningen kunt plaatsen op goed papier. Kunst komt wat mij betreft dan een stuk beter over dan op een monitor. Bovendien worden er verschillende technieken behandeld en wordt er uitgelegd wat cell-shading nou precies is. Het muziekartikel volgt direct op het kunstartikel en sluit daarom best mooi aan. Er wordt vooral gekeken naar Westerse ‘componisten’ en games als Hitman en Splinter Cell worden aangehaald. Persoonlijk vind ik het erg jammer dat Japanse muziek niet behandeld wordt want games als Final Fantasy en Mario Galaxy hebben nog altijd de mooiste soundtracks, tijdlozer ook. Uiteraard komt Guitar Hero ook aan bod.

Bij game-iconen denk ik als snel aan Mario natuurlijk, maar de in dit boek gebruikte voorbeelden Solid Snake (Metal Gear Solid) en Lara Croft (Tomb Raider) zijn ook uitstekende voorbeelden. Vooral Solid Snake is interessant omdat je hem ouder ziet worden in de verschillende games waarbij hij in het vierde deel nog net geen rollator nodig heeft. Dit is nog niet eerder vertoond in een game-serie. Het hele artikel zet je wel even aan het denken over character-design; vaak ga je gewoon spelen zonder je te beseffen dat er vrijwel altijd flink nagedacht is over de hoofdpersoon. Uiterlijk, karakter, dialogen, alles is belangrijk om een binding te krijgen tussen speler en hoofdpersoon.

Het grootste verschil met het eerste deel is dat de game-info net even anders gepresenteerd wordt. Het overzicht van de game, inclusief beschrijving is wat duidelijker en alle games staan nu in een normale categorie wat vooral fans van de oude adventures zal behagen. Iets dat wel een beetje stom is, is dat er nu de gemiddelde score bij vermeld wordt die de game gehaald heeft. Ik vind dit niet echt passen in een boekenreeks die een encyclopedie nabootst en al helemaal niet zonder er bij te vermelden welke gemiddelde score het is; Gamerankings? Metacritic? Geen idee! Ook staat er bij de helft van de games een NA (not available) omdat de score nog niet duidelijk was bij het ter perse gaan van het boek. Een beetje een epic fail dus als je het mij vraagt!

Gelukkig zijn de artikelen in het boek redelijk interessant dus en overall is V2 dus wel ietsje beter dan V1. Echt overtuigd ben ik echter zeker niet. Binnenkort komt V3 uit en dit is de laatste kans die ik de reeks geef, als die niet de must-have is die het kan zijn dan laat ik de serie rusten. Vooralsnog is The Book of Games dus helaas nog steeds niet verplichte kost voor de echte gamer die wat meer wil lezen over zijn hobby.

The Book of Games V1

Posted by Roy On January - 12 - 2009

Een hele tijd terug heb ik voor FOK!games The Book of Games Volume 1 mogen reviewen. Met dit boek wilde gameXplore een nieuwe reeks van boeken starten die dieper ingingen op de wereld om games. Het zou, overdreven gezegd, het Encarta van de videogames kunnen worden. In februari komt het derde deel uit en vorige week heb ik Volume 2 binnen gehad, maar laten we beginnen met Volume 1.

In hoofdlijnen zijn er drie categorieën te ontdekken in het boek: games, hardware en achtergronden. Naast deze drie categorieën heb je overigens ook nog een verklarende woordenlijst (bijvoorbeeld voor iedereen die niet weet wat split-screen nou inhoudt) en een inhoudsopgave. Het boek is Amerikaans, dus als je het wilt lezen zul je Engels moeten begrijpen. Ook is enige kennis van de dollar gewenst aangezien alle prijzen in het boek in dollars zijn.

alt text

‘Een nieuw hoofdstuk’

Het hardware gedeelte omvat de meest voor de hand liggende consoles/handhelds van dit moment. Wat betreft de handhelds vinden we er informatie over de Nintendo DS (lite) en de PlayStation Portable. Qua consoles krijgen we zowel de vorige generatie (PS2, Xbox, GameCube) als de huidige/volgende generatie (PS3, Xbox 360, Wii). De informatie over de consoles wordt besproken op vier pagina’s welke globaal hetzelfde zijn ingedeeld. Van alle apparaten is er een specificatie overzicht en wordt er ingegaan op het design en de mogelijkheden van de console en/of handheld. De informatie wordt gepresenteerd in korte stukken tekst met een aantal duidelijke foto’s. Helaas is de informatie vrij beperkt, de totale tekst bij een console past in zo’n vier alinea’s. Als je dat gaat vergelijken met bijvoorbeeld een gratis online encyclopedie als Wikipedia is het vrij karig. Ook wordt er gesproken over de derde generatie consoles als het boek praat over de Xbox 360, PS3 en Wii. Dit is natuurlijk fout, want consoles zijn alweer toe aan hun zesde generatie (pre-8-bit, NES/Master System, SNES/Megadrive, PSOne/Saturn/N64, PS2/Cube/Xbox, 360/PS3/Wii).

De achtergrond artikelen in volume 1 zijn wel erg goed geschreven. Er zijn in totaal zeven artikelen: The Future of Video Games, Game Heroes, MMORPG, Making of Age of Conan, From Games to Movies, Research on Games en The Year 2006 in Games. Game Heroes (Mario, Sonic, Lara, etc) en The Year 2006 (tot 19 november, de Wii launch in Amerika) zijn vrij algemene stukken en heb je al tig keren kunnen lezen op gamesites en in gamemagazines, maar de overige vijf voegen zeker wat toe. Elk artikel heeft een eigen visie op het onderwerp en gebruikt goede argumenten daarvoor. Het kan echter wel zo zijn dat je het er niet mee eens bent, in de toekomstvisie beschrijven ze bijvoorbeeld dat in 2012 de roeiwedstrijden op de Olympische Spelen met computers gedaan worden, maar dat moet nog maar blijken…

alt text

‘Game-overzicht’

Het grootste deel van het boek bestaat uit de beschrijving van een stuk of 150 games. Al deze games zijn onderverdeeld in acht genres: action, adventure, entertainment (onder andere party-games en muziekgames), racing, RPG, simulation, sport en strategie. Bij elk nieuw genre wordt er in vier pagina’s kort uitgelegd wat het genre precies inhoudt en worden er korte voorbeelden gegeven van klassieke games van dat genre. Na de introductie is het de tijd aan de games zelf en nu blijkt dat The Book of Games de genres vrij ruim neemt. Onder het kopje “action” vallen in dit boek naast actiegames als GTA ook first person shooters (Black, Halo 2) en vechtgames (Tekken). Nu is dit op zich nog wel te overleven, maar de adventure-liefhebbers zullen schrikken als ze New Super Mario Bros. en Ice Age 2 zien staan tussen Dreamfall en Fahrenheit. Het enige genre dat geen “gekke” entries in de lijst met games heeft staan is eigenlijk het race-gedeelte. Heel gek is dat overigens niet, de enige games die misschien twijfelgeval zouden kunnen zijn in dit genre zijn Carmageddon en Destruction Derby, maar de basis is in die games ook gewoon ‘racen’.

Het lijkt er dus op dat The Book of Games wat weinig genres heeft, maar goed, ergens is het wel te begrijpen. Je moet ergens grenzen leggen want zelfs binnen bijvoorbeeld het RPG genre heb je gigantische verschillen; kijk alleen maar al naar het verschil van een Westerse (Baldur’s Gate) en Japanse RPG (Final Fantasy). De informatie wordt, net als bij bijvoorbeeld het hardware gedeelte, erg mooi gepresenteerd. Er staan veel screenshots op de pagina’s en in een tweetal kleine tabellen wordt een overzicht gegeven van de features/feiten van de game (online gamen ja/nee, releasedatum, uitgever, developer, etc).

Naast de informatieve tabellen heeft elke game ook een korte samenvatting van waar de game om draait; een stukje verhaal en de bedoeling van de game worden hier besproken. Helaas is ook hier de tekst vrij kort, in een of twee alinea’s wordt de hele game besproken. Daarnaast lijkt de tekst meer op de tekst die achterop een game-hoesje staat dan op een informatieve tekst. Verder hoef je ook niet te verwachten dat er een mening gegeven wordt over de game, het is immers een encyclopedie, en geen verzameling reviews.

The Book of Games Volume 1 is een aardig begin maar heeft nog veel werk nodig, binnenkort gaan we kijken of Volume 2 wat en welke verbeteringen heeft doorgevoerd. The Book of Games Volume 1 is voor € 12,95 te koop bij Bol.