Archive for the ‘Film / TV’ Category
Netflix
Op Netflix staan een heleboel films en series die je direct kunt kijken. Voor minder dan een tientje per maand heb je toegang tot honderden titels. Er staan bekende series op zoals The Walking Dead, maar ook eigen producties van Netflix. In deze blog zal ik een vijftal aanraders noemen waarvan ik denk dat ze zeker de moeite waard zijn om te kijken. Alfabetisch gerangschikt.
Ik wil beginnen met Pretty Little Liars, een serie over een aantal jonge dames die lastig gevallen worden door een anonieme stalker ‘A’. Nadat Alison op een nacht spoorloos verdwijnt begint de hel. De serie is een echte ‘whodunit’-serie waarbij je jezelf constant afvraagt wie de stalker is. Alle personages worden verdacht gemaakt, van de leraar geschiedenis tot de buurjongen van een van de meiden. Daarbij gebeurt het overigens regelmatig dat er na een arrestatie toch weer vreemde zaken gebeuren. Wat dat betreft wil je elke aflevering weer weten WIE er in hemelsnaam nou dé dader is. Oh, en de hoofdrolspelers zijn allemaal chicks.
De tweede tip is een redelijk recente serie: Daredevil. Advocaat by day, vigilante by night. Een serie gebaseerd op het gelijknamige personage van Marvel (Spider-Man, X-Men) die het verhaal vertelt over een man die als kind blind werd, maar waarbij zijn andere zintuigen juist versterkten. Hij gaat achter de bad-guys in Hell’s Kitchen, New York aan en probeert daarbij zowel overdag als advocaat als ‘s nachts als superheld toe te slaan. In Daredevil is niet alleen het verhaal uitermate boeiend, ook de gevechten zijn rauw en zeer goed in beeld gebracht. Visueel een hoogstandje, zonder overdreven special effects.
New Girl gaat over een drietal huisgenoten die een nieuwe vrouwlijke huisgenote krijgen. Ze botsen op het gebied van eigenlijk alles, maar worden uiteraard goede vrienden. Het is één van de meest hilarische nieuwe series van de afgelopen jaren, on par met een Modern Family wat mij betreft. De serie is niet spannend, heeft geen flitsende beelden, stoere gevechten of wat dan ook, het is simpelweg een gezellige sitcom.
Series waarin een gevangenis en haar bewoners een grote rol spelen zijn er niet zoveel, het is ook niet zo makkelijk om een boeiend verhaal te vertellen waarbij je slechts één locatie gebruikt. Orange is the new black doet dat echter wel. In deze vrouwengevangenis (ik merk nu eigenlijk dat er best veel goeie series te zien zijn via Netflix waarbij vrouwen een belangrijke rol spelen…) ontmoeten we Piper, een vrouw uit een nette familie die opgepakt is voor drugssmokkel. Ze moet zich staande zien te houden tussen allerlei soorten criminelen van allerlei sociale en etnische afkomsten. Werkelijk elke laag uit de Amerikaanse bevolking is aanwezig, inclusief verschillende geaardheden. Een zeer gedurfde keuze natuurlijk, maar het zet een zeer meeslepend én humoristisch verhaal neer.
Tot slot kan ik niet anders dan House of Cards noemen. Dit is misschien wel de beste Netflix Original van allemaal en zelfs een van de beste series ooit wat mij betreft. Vanaf de allereerste aflevering grijpt deze serie je vast en laat je niet meer los. Het hele machtsspel in de (Amerikaanse) politiek komt voorbij en je leert dat je alle kansen die je krijgt moet grijpen. Krijg je geen kans, dan creëer je die voor jezelf. House of Cards is een aanrader voor iedere tv-kijker.
De serie waar ik vandaag aan begonnen ben is Sense8. Dit gaat over acht personen van over de hele wereld die op de een of andere manier met elkaar in verbinding staan en elkaars vaardigheden leren. Ik snap er nog vrij weinig van, maar het is ontzettend intrigerend.
Jurassic Park
Het vierde deel gaat Jurassic World heten en speelt zich af op hetzelfde eiland als het eerste deel. Langzaam maar zeker druppelt er steeds meer informatie door over de film. Zo zijn er een aantal officiële foto’s van de set vrijgegeven, maar hebben we ook al de reclamefolder van het park kunnen bewonderen. Hierop zien we een aantal van de hoofdrolspelers uit de film: Tyrannosaurus Rex, Stegosaurus en natuurlijk Triceratops. Opvallender is echter de Mosasaurus, een gigantische ‘zwemdinosaurus’.
Nadat de vliegende dino’s in het derde deel hun opwachting maakten is het dus nu tijd voor wat actie in het water. Hoe dat moet gaan uitpakken weten we natuurlijk nu nog niet, al speelt de Mosasaurus ook een rol in de videogame Jurassic Park uit 2011. Deze TellTale-game (The Walking Dead, The Wolf Among Us) speelt zich af vlak na het moment dat Dennis Nedry zijn bus scheerschuim-met-embryo’s verliest.
We volgen in totaal drie verhalen die op het eind bij elkaar komen. Als eerste is er Nima, een huurling die de bus scheerschuim moet zien te vinden om de missie van de falende Nedry alsnog te laten slagen. Daarnaast zijn er vader en dochter Harding. Gerry werkt op het eiland als hoofd dino-arts en zijn dochter Jess is op bezoek. Tot slot is er een team huurlingen dat de overlevenden moet redden als de pleuris uitbreekt.
Gaandeweg worden er behoorlijk wat personages opgegeten, maar natuurlijk zijn er ook een aantal personages die het redden. Het verhaal stelt wat dat betreft weinig voor, je kunt eigenlijk op het moment dat een personage geïntroduceerd wordt al zeggen of hij of zij het overleeft of niet. Ook is het nergens spannend, ook al moet je af en toe als een dolle buttonbashen om te overleven. Toch vond ik het een zeer vermakelijke game, mede omdat ik sowieso al bevooroordeeld ben.
De game is speelbaar op pc, PS3 en iOS en kost best veel voor een game van zeven uur. Zie je ‘m ooit eens in de aanbieding, en heb je een zwak voor dinosaurussen, dan is het de moeite om het eens te proberen. Ik vond het erg tof!
Oh, en nu we het toch over dinosaurussen hebben… Naturalis in Leiden is bezig met een inzamelingsactie om vijf miljoen euro bij elkaar te krijgen zodat ze een T-Rex naar Nederland kunnen halen. Meer informatie vind je op de website van Naturalis. #TientjevoorTRex
Medusa NX 5.1 console gaming headset
Speedlink heeft hun populaire Medusa 5.1-headset eindelijk ook geschikt gemaakt voor consolegamers en FOK! is gaan luisteren of het de moeite waard is om het geval op je hoofd te zetten tijdens het gamen op de bank met een controller in je hand.
Surround sound is voor mij nog steeds de grootste en belangrijkste stap geweest in de audiovisuele evolutie van videogames. Natuurlijk is het leuk dat de graphics er steeds op vooruit gaan, maar de mogelijkheid om te horen wat er achter je gebeurt voegt ook daadwerkelijk iets toe. Toen ik vorige generatie een Xbox kocht was een speakerset dus direct de logische volgende aanschaf en jarenlang heb ik die set gebruikt om games en films een extra dimensie te geven.
Recent ben ik echter verhuisd en de kleine, toch wat lelijke, surroundspeakers wil ik niet meer in mijn woonkamer hebben. Omdat ik niet weet wat voor oplossing ik ga zoeken, ben ik gaan snuffelen voor een tussenoplossing die ik vond in de 5.1-headset van Speedlink. De Medusa NX richt zich vooral op gamers en heeft naast de luisteropties ook een microfoon zodat voicechat direct mogelijk is.
In de doos van de Medusa NX 5.1 surround console gaming headset zit naast de koptelefoon en een zooi aansluitkabels ook nog een tweetal kastjes. Het ene kastje is de decoder en de ander is de afstandsbediening. Qua aansluitingen kun je gebruik maken van zowel optische als coaxiale aansluitingen voor de surround mogelijkheden alsmede de analoge zwart-oranje-groene tulpjes.
In de koptelefoon zitten acht speakers verwerkt terwijl het gewicht op slechts 310 gram blijft steken. Het snoer is 4,3 meter lang, wat je behoorlijk wat bewegingsruimte geeft. De decoder is zo opgebouwd dat je eventueel toch je speakers nog kunt aansluiten en gebruiken terwijl je de headset op hebt; er zit bijvoorbeeld nog een optische uitgang op. Handig!
Toen ik de koptelefoon eenmaal op mijn hoofd had zitten, viel me op dat deze zwaarder is dan ik in eerste instantie had verwacht. Normaal draag ik weinig grote koptelefoons en mijn Senheiser is de helft lichter voor mijn gevoel. Toch zit de Medusa niet vervelend, mijn oren passen ondanks de grootte in de schelp en de kussens zijn lekker zacht. Na een flinke sessie gamen op de PS3 had ik enkel een beetje een warm hoofd, maar volgens mij heb je dat met elke grote koptelefoon.
Het belangrijkste is natuurlijk hoe het geluid klinkt en daarvoor heb ik verschillende dingen getest: film, games en muziek. De muziek was ‘gewoon’ stereo maar klonk verder erg helder en voor mijn gevoel beter dan via mijn gewone combi van telefoon en oordopjes. Als game speelde ik Stacking op PlayStation 3 en dit klonk geweldig. De soundtrack van deze game is natuurlijk sowieso ijzersterk, maar via de Medusa klinkt het ontzettend vol en beter dan via mijn oude surround speakers. Wat film betreft net zo, het klonk allemaal vele malen beter dan ik ooit had durven denken.
Tel bij dit alles nog op dat ook de voicechatmogelijkheden goed werken en je hebt een nagenoeg perfecte koptelefoon voor de consolegamers met een Xbox 360 en/of PlayStation 3.
Conclusie
Ik ben helemaal weg van de Medusa-koptelefoon; het geluid klinkt ontzettend goed en het ding zit prima op je hoofd. De twee belangrijkste punten doet het dus goed. Tevens heb je de mogelijkheid om in games te communiceren via voicechat en ook dat werkt. Alles dik in orde! Wel moet ik zeggen dat 170 euro (adviesprijs) een behoorlijke som geld is en dat ik geen vergelijkingsmateriaal ken op dit moment, maar desalniettemin durf ik het een aanrader te noemen.
Roy-O-Rama in 2013
Sinds afgelopen zomer zijn er drie artikelen verschenen op Roy-O-Rama en dat is weinig. Te weinig. Deels komt dit door mijn verhuizing, deels door het fulltime werken en deels door Hilde. Hele dagen achter de pc zitten is er gewoon niet meer bij natuurlijk omdat ik graag gezellig samen op de bank zit om simpele tv te kijken of samen een game te spelen.
Op dit moment zijn we echter zo goed als klaar in ons huis (duurt ff, maar dan heb je ook wat) en bijna staan allebei onze computers aangesloten in de werkkamer. Vanaf dat moment zal er weer wat vaker iets te lezen zijn op Roy-O-Rama. Er zijn bijvoorbeeld nog een hoop artikelen die ik voor FOK!games heb geschreven die hier nog niet staan, én ik heb een nieuwe reeks bedacht voor op deze geweldige blog.
Qua artikelen vanuit FOK! kun je denken aan Wii U-reviews en de nieuwe reeks zal gaan over mijn backlog in games, films en boeken. Ik wil in 2013 namelijk weer eens wat meer games gaan uitspelen en minder uitgeven aan nieuwe games. Dit is een jaarlijks terugkerend voornemen (net als letten op gezondheid uiteraard) maar nu pak ik het anders aan!
De eerste stap die ik gezet heb om mijn backlog terug te brengen is alle games die ik nog wil spelen in een overzicht zetten. Op moment van schrijven zijn er nog 47 games die ik moet uitspelen of überhaupt nog aan moet beginnen. Aan het eind van dit jaar wil ik die lijst teruggebracht hebben tot 30. Dat lijkt behoorlijk veel, maar met een beetje inzet, en het verstandig omgaan met nieuwe games, moet dat lukken.
Een game kan van de lijst gehaald worden als ik de game uitgespeeld heb (eindbaas verslagen) of simpelweg echt geen zin meer heb (te moeilijk, te saai). Zo staat er bijvoorbeeld geen Mario-platformgame meer in de lijst omdat ik dan Bowser verslagen heb. Dit wil niet zeggen dat ik de game niet meer zal spelen, maar wel dat deze niet meer meetelt.
Bij de lijst van 47 games zitten overigens wel een achttal games die komen uit de Super Nintendo-periode en deze zal ik moeten spelen via een emulator. Hoe ik dat ga doen weet ik nog niet, maar het wordt in ieder geval in de zomer voor de FOK!games RPG Zomer die we ook dit jaar weer houden! Op het gebied van films en boeken moet ik nog een overzicht maken. Hieraan ga ik verder geen eisen stellen aan mezelf wat betreft te kijken of te lezen aantallen. Eerst de games dus! Op naar een kleinere lijst te spelen games!
Oh, en natuurlijk de allerbeste wensen nog. Ofzo.
De beste ooit… in 2011
De beste film
Mijn favoriete film in 2011 was Drive. Ik had er geen trailers van gezien, maar om me heen riep iedereen dat het een toffe film was. Dus vooruit, Roy gaat daar dan wel heen. Het begint als een simpele film over een vluchtauto-coureur die zijn buurvrouw wel ziet zitten, maar kent een strakke twist nadat één van zijn overvallen mis gaat. Nummers twee en drie zijn 50/50 en Flypaper.
De beste telefoon
Op dit moment ben ik al bijna anderhalf jaar in het bezig van mijn Nokia N8 en ik ben er dik tevreden mee. Dat ding heeft alles wat ik nodig heb en is kwalitatief echt een beest. Vooral de camera, navigatiesoftware en de FM transmitter zijn erg goed! Toch gaat de award van beste telefoon naar de Nokia Lumia 800. Het is de eerste Nokia die draait op Windows Phone en dat OS is zo bizar goed dat ik niet kan wachten om ook over te stappen. Er moet wel nog flink wat toegevoegd worden (o.a. dus camera en FM transmitter), maar het is een verademing om een dergelijk soepel OS te bedienen.
Het beste eten
Ik ben in 2011 bij redelijk veel nieuwe restaurants geweest (voor mijn doen dan tenminste). De top drie bestaat uit Burgerz, Dollar$ en ‘t Zusje waarbij ‘t Zusje de winnaar is. Burgerz en Dollar$ hebben beide heerlijke burgers, maar ‘t Zusje is iets compleet anders. Door de verschillende, kleine, gangen en gerechten kun je meerdere keren bestellen en van alle smaken genieten. Of je nu kiest voor patat, kip of Mexicaans, het kan allemaal!
Het beste uitje
Ik ben in 2011 helaas te weinig echt weg geweest. De twee leukste uitjes waren naar Gamescom in Keulen, Duitsland, in augustus, en naar Budapest, Hongarije, in oktober. Aangezien ik al eens eerder naar een gamesconvention geweest ben wint Budapest met gemak de verkiezing voor beste uitje in 2011. Ik heb er heerlijk gegeten, lekker in de zon gelopen en redelijk wat van de stad kunnen zien. Het is een prima stad om een weekendje naar toe te gaan!
De beste aanbieding
Traditioneel is de vrijdag na Thanksgiving een dag van aanbiedingen in Amerika. De dag staat inmiddels bekend als Black Friday en alles gaat in de uitverkoop. Wij in Nederland hadden daar tot voor kort niet veel aan, totdat winkelketens ook online mee gingen doen. Ik heb dit jaar bijvoorbeeld twee paar schoenen kunnen bestellen voor de prijs van één. Zelfs met de relatief hoge verzend- en douanekosten is het in vergelijking met Nederlandse prijzen twee-voor-één! In de lente ga ik ze dragen!
De beste website
Het is stom om FOK! of Roy-O-Rama te kiezen als beste website aangezien dat puur uit eigengeilerij zou zijn. Daarom kies ik voor NeoGAF. Dit forum, dat zich vooral richt op games, is het snelste met nieuws, heeft de leukste photoshops en kent strikte regels waardoor er geen geouwehoer is. Een aanrader voor iedereen met een passie voor videogames.
De beste webcomic
Hoewel Cyanide & Happiness all time favoriet zijn, wint Brawl in the Family de verkiezing dit jaar. Deze comic, die zich vooral richt op Nintendo-personages, is maf, bizar en hilarisch. Toch zit er altijd een kern van waarheid in de comics waardoor ze net dat beetje herkenbaarheid meekrijgen waardoor ze extra leuk zijn.
De beste tv-serie
Ik kijk aardig wat tv-series en het is best lastig om er eentje aan te wijzen als beste. Makkelijker is het om er eentje aan te wijzen die tegenvalt (*kuch* Terra Nova *kuch*). Maar dat doen we niet, we noemen de beste. Na lang nadenken heb ik gekozen voor Community. Deze comedy kent ijzersterke personages vertolkt door acteurs die perfect passen bij het personage. Tevens is de humor naast heel opvallend ook vaak erg subtiel, als je een aflevering voor de tweede keer kijkt zie je allemaal nieuwe dingen.
Komende week mijn games-overzicht, met statistiekjes!, van 2011. Stay Tuned!
Distant Worlds: Music from Final Fantasy
De muziek van Final Fantasy-games is zo goed dat de soundtracks erg populair zijn. Zo populair dat hele orkesten de muziek spelen in uitverkochte concertzalen. Van één van deze concerten is nu een dvd uitgebracht: Tokyo, november 2010.
Het concert
Returning Home is een specifiek onderdeel van de Distant Worlds-concertreeks die de wereld over gaat. Vorig jaar keerden ze voor een dubbel concert terug naar Japan en deze uitvoering staat nu op deze dvd.
Het concert trapt af met One Winged Angel, misschien wel de bekendste track uit de hele franchise. Een gedurfde zet (waar eindig je mee?), maar erg geslaagd. Hierna komen zo’n beetje alle populaire nummers aan bod; Aerith’s Theme, Chocobo Medley, Zanarkand, Dancing Mad en natuurlijk de Victory Theme. De enige track die ik mis is Melodies of Life uit Final Fantasy IX. Maar met inmiddels veertien delen kan ik ze dat wel vergeven. Melodies of Life stond overigens wel op Distant Worlds II – More music from Final Fantasy, één van de twee losse cd’s die eerder zijn verschenen.
Het leuke aan de concerten is dat je niet enkel een orkest ziet spelen, maar dat er ook beelden uit de games worden getoond. Scènes uit alle delen komen langs bij de betreffende nummers en in de Chocobo Medley zie je hoe de grote vogel door de jaren heen steeds van uiterlijk is veranderd. Erg tof en verreweg ook het leukste nummer, na afloop zit je geheid met een glimlach op je gezicht.
De audio-discs
Mocht je één van beide concerten willen luisteren in plaats van kijken, dan kan dat ook. Er zijn namelijk twee discs meegeleverd met elk een deel van het concert. Dit is ideaal voor bijvoorbeeld in de auto of onderweg op je old skool discman!
De kwaliteit van beide discs is hetzelfde als alle normale audio cd’s, met stereogeluid. Je levert dus wel ietsje in als je het vergelijkt met de 5.1-kwaliteit van de dvd, maar een echt minpunt is dit niet te noemen. De ervaring is gewoon anders, maar niet per se slechter.
De extra’s
Als extra staan er nog wat leuke dingen op de dvd als een kijkje achter de schermen. Hier zien we Nobuo Uematsu en Masashi Hamauzu (beide componisten in de Final Fantasy-franchise) die samen met dirigent Arnie Roth de hele boel bespreken. We volgen ze de dag voor de concerten, tijdens de repetities, en tijdens de concerten zelf. Ook horen we ze vertellen over het hele gebeuren en hoe ze met elkaar samenwerken. Dit alles geeft een leuke kijk op het concert en maakt het wat persoonlijker.
Als je dit hele artikel hebt gelezen ben je waarschijnlijk sowieso al geïnteresseerd in de muziek van Final Fantasy en dan kan ik niets anders doen dan je aanraden deze dvd te kopen. Twijfel je nog, check dan eerst op YouTube wat meer filmpjes en laat je overtuigen. Het is namelijk zeker de moeite waard! De muziek van Final Fantasy is altijd erg sterk en uitgevoerd door een enorm orkest geeft je enkel nog meer kippenvel.
De concertreeks Distant Worlds gaat overigens nog steeds de hele wereld over. Vooral Amerika krijgt redelijk wat concerten, maar ze zijn ook al in Europa geweest. Mochten ze ooit in Nederland komen, dan ga ik er zeker heen. Tot die tijd zet ik de dvd af en toe aan.
TV-series part 10
Falling Skies is een sci-fi serie die vertelt over een groep mensen die probeert te overleven nadat we de aliens ons hebben aangevallen. Via een parasiet hebben ze kinderen tot slaaf gemaakt en met hun mind controlled robots zijn ze nagenoeg onverslaanbaar. De mensen die proberen te overleven hebben naast het gevecht met de aliens natuurlijk ook te maken met jaloezie en plunderend tuig. Uiteindelijk wordt er naar een climax toegewerkt waarin de groep mensen terugslaat. Hoe dit afloopt zien we in seizoen 2! Erg spannende serie met een tof verhaal en leuke twists. Aanrader.
Friends with Benefits is een romantische comedy zoals er al zovelen zijn. Dit keer is de hoofdverhaallijn twee vrienden die geen relatie hebben, maar wel met elkaar het bed delen. Tussendoor proberen ze beide de ware te vinden en houden ze elkaar op de hoogte van hun dates. De complete groep vrienden bestaat uit vijf personen die veel met elkaar optrekken. De hoofdverhaallijn is erg voorspelbaar, maar het kijkt lekker weg. Niets bijzonders, maar prima als tussendoortje tijdens de stille zomermaanden. De serie heeft overigens niets met de film te maken die nu in de bioscopen draait, ze delen enkel het onderwerp.
Sherlock gaat over de welbekende Sherlock Holmes, maar dit keer met een twist. Sherlock is een beetje een vreemde gast, hij is zo slim/intelligent dat hij dingen ziet voor ze gebeuren of anderen het zien. Op dit moment zijn er drie ‘afleveringen’ van anderhalf uur en heb ik één aflevering gezien. Ik heb me er erg mee vermaakt, maar het idee dat een aflevering anderhalf uur duurt weerhoudt me er wel van om zo eventjes een aflevering te gaan kijken.
Thundercats is een remake van de oude cartoon uit de jaren ’80/’90. Het ziet er nu veel moderner uit met flitsende animaties en een uiterlijk dat iets meer anime is. Normaal gesproken moet ik weinig van anime hebben, maar dit is wel tof. Deels komt dat door nostalgie denk ik, al is de serie ook gewoon weer gaaf. Lion-O, Cheetara en zelfs Mum-Rah zijn goed ontworpen in de nieuwe stijl. Ook kon ik het waarderen dat ze helemaal vooraan de geschiedenis begonnen zijn, nog voordat Lion-O zijn hippe zwaard krijgt.
Wilfred is het zwarte schaap deze aflevering. Het is één van de meest vreemde en stomme series die ik ooit gezien heb en ik raad hem iedereen af. De serie gaat over een man die zo raar is (slaapgebrek, pillen, ziek in z’n hoofd, weet ik veel) dat hij de hond van de buren als een echt persoon ziet… Yup, vreemd. En totaal niet grappig.
Verzamelblog
De laatste blog op Roy-O-Rama is alweer ruim twee weken geleden online geplaatst. In de tussentijd is er weinig nieuws verschenen, op een enkele video van de week na. De afgelopen weken heb ik het ook veel te druk gehad eigenlijk, de eerste twee weken fulltime werken vallen me altijd zwaar. Wanneer doe ik de boodschappen? Wanneer doe ik de was? Een vrije dag is dan ook helemaal niet zo vrij meer helaas. Bloggen schiet er dan snel bij in en ik ga dan liever op de bank hangen om Friends te kijken (seizoen 3 inmiddels) of te gamen (Fallout New Vegas: Old World Blues DLC).
Toch wil ik jullie weer eens wat nieuws voorschotelen. Dit keer wordt het een blog over blog-ideeën die het nooit gered hebben tot volwaardige blog. Dit zijn artikelen waarvan ik aanvankelijk dacht dat het een onwijs leuk stukje zou worden, maar dat simpelweg niet is geworden. Eén van die onderwerpen is toiletten. Van een vriendin hoorde ik dat zij een blog had geschreven voor Wereld Toiletdag, en dat deze één van de meest gelezen artikelen is geworden. Ik heb sindsdien een aantal foto’s van toiletten gemaakt (op vakantie, op werk, thuis, etc.) maar het is nooit uitgegroeid tot complete blog. Inmiddels heb ik de foto’s ook niet meer, dus er komt geen toilettenblog vrees ik…
Een andere blog waar ik aan begonnen ben is een Nokia-blog, maar dit werd een heel saai artikel. Het gaat op dit moment dramatisch slecht met Nokia, de verkopen kakken in, de updates blijven uit en de Windows Phone-modellen laten nog wel even op zich wachten. Toch ben ik zeer tevreden over mijn N8. TV kijken, foto’s/video’s maken, internetten, muziek luisteren en bellen werkt als een zonnetje. Daarnaast komen er talloze toffe apps uit. Het enige dat ik mis is Appie (van Albert Heijn) en een app waarmee ik mijn gamescollectie kan inscannen en exporteren naar mijn PC. Maar van die laatste weet ik niet of dat überhaupt wel bestaat? Tips zijn welkom, ook voor niet-Nokia telefoons.
Een spin-off op mijn niet verschenen Nokia-blog was een Youtube-blog. Hierin wilde ik de tofste filmpjes plaatsen die ik met mijn N8 opgenomen heb, aangevuld met een aantal Youtube-klassiekers. Dit is uiteindelijk niet doorgegaan omdat er simpelweg veeeeeel te veel op Youtube staat dat leuk is om door te linken. Bovendien is het niet wenselijk om teveel linkjes in een artikel te zetten omdat mensen dan wegklikken van je site. Alle video’s embedden is ook geen optie omdat dat veel te druk wordt. Ik hou het dus maar gewoon op mijn favoriete, eigen gemaakte filmpje. Tiesto draait Sky & Sand op Energy 2011. Opgenomen met een Nokia N8.
Ook was ik ooit eens begonnen aan een stukje geschiedenis over mezelf, met als focus mijn hobby videogames. Wat was het eerste dat ik speelde? Wat zijn mijn favoriete games aller tijden? Hoe zie ik de toekomst? Dit komt er in de toekomst ook nog wel, maar het stuk dat ik geschreven heb was veel te lang. Bovendien komt er op FOK!games nog een keer een column, en dat wil ik dan gaan combineren.
Qua bioscoopfilms is het de afgelopen tijd best goed trouwens. Ik vond Harry Potter 7.1 en 7.2 erg leuk en spektakelvol. Cars 2 en Transformers 3 zijn tof en precies wat je er van te voren van verwacht. Daar had ik ook niets bijzonders over te vertellen voor in een blog dus, ook al zijn zulke grote films vaak wel goed voor de views. Gisteren zag ik trouwens Attack the Block, een film over een gang in Londen die het opneemt tegen aliens. Ik had er nog geen trailers van gezien en de film draait maar één keer per dag, maar hij is hilarisch! Ik heb zoooo hard gelachen soms! Ga er deze week nog heen, want volgende week draait hij waarschijnlijk niet meer en dat is zonde.
Afgelopen weekend wilde ik ook wat schrijven over de dramatische gebeurtenissen in Noorwegen en de rol die Nederland speelde in het zieke hoofd van de dader. Maar ik kreeg geen woord op papier. Ik word zo droevig als ik getuigenverklaringen lees en zo woedend als ik de motieven van de dader lees dat ik mezelf gewoonweg niet kan zetten tot er over schrijven. Vreselijk! De dood van Amy Winehouse wil ik ook nog wel noemen trouwens. Deze kwam totaal niet als een schok en de vraag was niet ‘of’, maar ‘wanneer’. Het is zonde dat artiest met zulk talent zich dood zuipt en snuift, maar ik heb geen meelij met zoiets.
Tot slot ben ik ooit begonnen aan een blog over merken. Ik ben zelf redelijk merkenvast, mijn jeans zijn standaard van Ecko, mijn hagelslag is van Venz en ik drink enkel Karvan Cevitam limonade. Deze blog heb ik nooit afgemaakt omdat het me gewoonweg niet interessant leek voor de lezers, who cares dat ik enkel Albert Heijn pindakaas eet of het liefst op K-Swiss loopt? Juist, niemand. Mensen om me heen weten dat soort dingen sowieso wel.
TV series part 9
Camelot is een serie die gaat over Koning Arthur, het zwaard Excalibur en natuurlijk het beroemde kasteel Camelot. Het verhaal wordt iets anders verteld dan ik me kan herinneren (het zwaard in de steen is een ander zwaard dan Excalibur bijvoorbeeld) maar dat komt ook omdat er heel veel verschillende verhalen omtrent Arthur zijn. De zus van Arthur, ik had ook geen idee, speelt hier een erg grote rol en ontpopt zich tot de grote vijand van Arthur. Of is dat maar schijn? De serie is best tof en het kent natuurlijk een toffe setting, maar het is geen instant classic. Gewoon leuk om te kijken en met 10 afleveringen lekker kort.
Happy Endings is een comedy met Elisha Cuthbert in de hoofdrol. Zo. Dat zou genoeg moeten zijn om NU de serie te gaan kijken. Comedies zijn over het algemeen namelijk best aardig en Elisha is geweldig om naar te kijken. De serie begint met de bruiloft van Dave en Alex waar Alex besluit niet te trouwen met haar liefde. Qua grappen is het geen Friends- of Big Bang Theory-niveau, maar hangt het rond het huidige How I met your Mother. Het eerste seizoen kent 12 afleveringen en wordt niet helemaal in goede volgorde uitgezonden, maar dat is niet zo erg. De rode draad is niet zo heel belangrijk.
Traffic Light is een hilarische comedy over drie vrienden die elk in een andere fase van hun leven zitten. De een is getrouwd en heeft een netgeboren kind, de ander is net gaan samenwonen en de derde is de vrijgezel met hond. Alle drie de personages zijn fantastisch gecast en ook hun partners passen perfect bij de personages. Hoofdlijn in de serie zijn de telefoongesprekken die ze hebben tijdens het autorijden waarin ze alles bespreken, problemen, ideeën, leuke momenten, etc. Je ligt vaak echt dubbel om de gebeurtenissen, zelfs in de pilot al. Dikke aanrader!
Game of Thrones is een groots epos dat gebaseerd is op een reeks fantasy-boeken. Het heeft wel wat weg van Lord of the Rings wat betreft opzet, sfeer en opbouw. Het eerste seizoen is eigenlijk een introductie op het grotere geheel, zoals The Fellowship of the Ring de introductie was op de hele LotR-trilogie. In Game of Thrones duurt deze echter NOG langer, 10 afleveringen (het hele seizoen) maar liefst… Ik had na afloop pas het idee dat het NU gaat beginnen. De serie is geenszins saai te noemen, daarvoor gebeurt er wel genoeg, maar het is wel duidelijk dat het beste nog moet komen. Game of Thrones is bizar mooi gemaakt en de setting klopt gewoon. Alleen daarom al is het wel een serie om te kijken, verwacht alleen nog niet de epische gevechten die beloofd worden. Die komen pas in de winter…
Pirates of the Caribbean ~ On Stranger Tides
Pirates of the Caribbean – On Stranger Tides is inmiddels het vierde deel in de beroemde Pirates-reeks van Disney. Dit keer ontmoet Captain Jack Sparrow de kwaadaardige piraat Blackbeard op zoek naar de bron van eeuwig leven. Als je daar water van drinkt word je weer jong en gezond. Naast Blackbeard zijn ook de Engelsen en de Spanjaarden naar deze bron op zoek. Een drukke boel dus. Wat volgt is een typische Pirates-film die perfect in het rijtje past met de voorgaande delen. Een hoop chaos, wat grappen en grollen en wat leuke zwaardgevechten. Het is een prima film met ruim twee uur vermaak, maar het doet niets nieuws ofzo.
Interessanter is het feit dat ik deze film in IMAX 3D gekeken heb. IMAX is een speciaal formaat film met extra groot beeld, extra goed geluid en zelfs iets andere 3D-brillen dan normaal (een beetje jammer dat ik drie brillen bij me had dus…). Al deze extra features kosten overigens wel extra geld. Voor een Pathé kaarthouder is dat vijf euro toeslag! Vijf euro… Maar ja, het is volgens een hoop mensen wel een bijzondere ervaring, dus vooruit.
Voor IMAX-films moesten we overigens wel naar Rotterdam, het gebruikelijke Spui heeft geen IMAX-zalen. Ik ging Maarten rond half 7 ophalen bij Betty Beer waar hij aan het eten was met zijn zusje en daarna zijn we naar de bios gelopen. Na het verplichte kwartier wachten konden we de zaal in. Het eerste dat me opviel was dat het scherm in mijn beleving helemaal niet zoveel groter is dan in de grote zalen van Spui. Daarnaast is de beenruimte verschrikkelijk beperkt. Voordat de film begon wist ik al dat ik het minder zou gaan vinden dan in Spui omdat ik nou eenmaal niet zo lang stil kan zitten en mijn ruimte nodig heb tijdens de film.
De film zelf was bovendien ook nog eens niet zo bijzonder in 3D. Je had de verplichte uitstekende zwaarden en handen, maar verder voegde het 3D niet zoveel toe. Wat dat betreft blijven animatiefilms eigenlijk het enige genre dat écht de moeite is in 3D. Het geluid was wel erg gaaf, op de een of andere manier leek het beter gepositioneerd dan in andere zalen. Maar over het algemeen was het gewoon niet de toeslag waard. Ik betaal voor het abonnement en een enkele keer 3D-toeslag betalen is niet erg, maar IMAX-toeslag is me teveel. Ook omdat je de bril niet mag houden, dat was misschien nog wel de grootste teleurstelling…