Roy-O-Rama

Videogames… en meer!

Welkom op één van de extra pagina's op Roy-O-Rama! Deze extra pagina's zijn er vooral als naslagwerk en je kunt ze vinden via het menu 'uitgelezen?' aan de rechterkant.

Tevens worden er willekeurig vier blogs gekoppeld zodat je nóg meer te lezen hebt!

De beste games voor Wii

Posted by Roy On January - 27 - 2017

Nintendo Wii is één van de meest verkochte consoles aller tijden achter giganten als Nintendo DS en PlayStation 2. De console was de eerste jaren na release (eind 2006) zo populair dat er maandenlang tekorten waren. Ikzelf had gelukkig een preorder bij de Free Record Shop en kon op release gewoon de stad in om mijn witte hypemachine zonder gedoe te kopen. Of nou, zonder gedoe is ook niet helemaal waar. De FRS ging later open dan gedacht wat me er toe dwong een kopje chocomel te drinken bij de locale McDonalds’ en te wachten. Daarnaast bleek de zending nog niet uitgepakt en moest ik in de middag terugkomen.
banner_wii
De start van de console maakte alle hype ook waar, met talloze vrienden stond ik voor de tv te wapperen met de Wiimote. Het feit dat de controller de vorm had van een afstandsbediening en je bewegingen gewoon gevolgd werden door de personages op tv was uniek. Nooit eerder vertoond in de huiskamer en iedereen was zwaar onder de indruk. Dit was het tofste dat ooit gemaakt was. Al vrij snel had ik het echter wel weer gezien en het gebrek aan gewone games werd steeds zichtbaarder. Op een gegeven moment verkocht ik mijn Wii dus weer, zonder verlies overigens. Want er was nog steeds schaarste.

Natuurlijk kon ik niet een hele generatie zonder Nintendo console en ik denk dat ik een jaar na de verkoop toch weer een Wii kocht. New Super Mario Bros. en Super Mario Galaxy 2 waren te leuk om te laten liggen. Dit keer was het een zwarte! Met de nieuwe versie van de Wiimote die nog beter je beweging kon volgen. Ook nu weer bleek het wapperen voor de tv minder interessant en wilde ik vooral de ‘gewone’ games spelen.

Voor mijn gevoel is Wii vooral een grote hype geweest met een vrij laag aantal toffe games. Die paar games waren dan wel weer érg goed, sommige zelfs legendarisch goed. Voor de twee Mario Galaxy-titels schieten superlatieven te kort bijvoorbeeld. Anyway, hier zijn mijn favoriete games voor Wii. Uiteraard weer in alfabetische volgorde.

Dead Space Extraction
Het eerste deel van Dead Space op Xbox 360 is misschien wel mijn favoriete horror-game aller tijden. Niet té beklemmend (zoals bijvoorbeeld Outlast) en met genoeg ammo om je vijanden uit te schakelen. Wii kreeg deze game uiteraard niet omdat Wii op het gebied van hardware een generatie achter bleef op Xbox 360 maar Wii kreeg wel een spin-off in de vorm van Dead Space Extraction. Extraction is een railshooter die goed gebruik maakt van de aanwijsmogelijkheden van de Wiimote en zet de Dead Space-sfeer goed neer, ondanks het feit dat het wat minder spannend/eng is dan het origineel. De game speelt zich af voor de gebeurtenissen van Dead Space en toont wat er gebeurt op het ruimteschip Ishimura voordat jij er in Dead Space arriveert als Isaac Clarke. Goede prequel, lekkere railshooter.
deadspacextraction
Donkey Kong Country Returns
De Donkey Kong Country-serie is vooral bekend van de drie Super Nintendo games uit de jaren 90. Rare liet toen zien dat ze op de drie belangrijkste gebieden van game development goed kunnen scoren (gameplay, graphics en geluid). Na het derde deel was het echter klaar met de Country-reeks. Donkey Kong ging 3D in Donkey Kong 64 en dit was niet zo’n succes in mijn ogen. Toen Rare verkocht werd aan Microsoft hoefden we voor Nintendo Gamecube ook geen DK Country game meer te verwachten (al was er wel Jungle Beat). Pas op Wii keerde Donkey Kong Country terug, ditmaal ontwikkeld door de helden van Retro Studios die ook Metroid Prime hadden gemaakt. DKC: Returns heeft een iets mindere aantrekkingskracht dan de originele trilogie, vooral omdat de soundtrack minder is, maar kent ijzersterke gameplay. In een tijd waarin 2D platformers schaars zijn redt Nintendo ons keer op keer van een complete afwezigheid van dit genre.

Excite Truck
Racegames zijn niet mijn ding. Ik hou niet van remmen dus zodra het een enigszins serieuze racegame is faal ik gigantisch. Nee, doe mij maar Mario Kart, Burnout of Excite Truck! De game neemt de naam van Excitebike mee en maakt er een racegame met trucks van. Veel kan ik me eigenlijk niet van deze game herinneren, enkel dat ik het best gaaf vond. Daarnaast roep ik nog steeds zo af en toe EXCITE als het aankomt op games. Dus. #nerd.

New Super Mario Bros. Wii
New Mario was de reden dat ik voor de tweede keer een Wii kocht nadat ik die een jaar ervoor had verkocht. Mario in 2D is en blijft een onwijze system seller voor me en ik denk dat dat ook altijd zo zal blijven. New Mario Wii is niet het beste deel in de serie maar voegde wel multiplayer toe. Ik trek dat overigens niet omdat de ander nooit doet wat ze moeten doen. Dat kost me simpelweg teveel levens, ik doe het wel alleen! New Mario Wii heeft één van de coolste Bowser-levels ooit (spoilers):

Super Mario Galaxy 1, 2
Ik weet nooit zo goed hoe ik het gevoel van beide Mario Galaxy-games moet beschrijven. De game geeft je een groot gevoel van vrijheid doordat je op planeten rondloopt terwijl de game zo lineair als de pest is. Dat gevoel krijg je op de allereerste planeet al doordat je letterlijk álle kanten op kan. Links, rechts en OM de planeet heen. Er zijn stukken in de game waar Mario op z’n kop hangt en je toch kunt rennen en springen. Er zijn secties die je door de ruimte laten zweven/vliegen en de levels waarbij je moet zwemmen hebben nog nooit zo goed gevoeld. Maar dat is niet het enige, de orkestrale soundtrack maakt van onze trouwe platformheld een episch avontuur. Nooit was een platformsoundtrack zó goed. Tot slot was Mario Galaxy ook nog eens de mooiste game voor Nintendo Wii. Uiteraard was de achtergrond gewoon zwart omdat je in de ruimte vertoeft maar de details, de kleuren, het leveldesign, alles spat van je tv. Prachtige tijdloze game en met recht staan beide games in de top 3 aller tijden op Gamerankings.

Super Paper Mario
Paper Mario is de niet-zo-leuke opvolger van Super Mario RPG en wordt keihard voorbij gelopen door de Mario & Luigi-reeks. Daarom is Super Paper Mario, die de papier-grapjes en gameplay meeneemt, en er meer een platformgame van maakt, mijn favoriete deel in de Paper-serie. Nu heb ik The Thousand Year Door nooit gespeeld dus 100% accuraat is die mening niet. Anyway, Super Paper Mario dus: grappige Nintendo humor en leuke gameplay trucjes gebaseerd op papier.

The Last Story
Een rpg van de geestelijk vader van Final Fantasy, exclusief voor Wii. Dat klinkt natuurlijk al fantastisch en de game is ook gewoon goed. Ik vermoed dat slechts anderhalve kippenkop de game uiteindelijk heeft gespeeld, de Wii-hype was allang voorbij, en dat is een gemiste kans voor alle andere liefhebbers. The Last Story is een actie rpg waarbij de combat in real time plaats vindt. Het is allemaal wat rechttoe rechtaan qua opzet en verhaal maar dat mag de pret niet drukken! The ‘Last’ Story was dit keer trouwens wel erg letterlijk, hierna heeft Sakaguchi geen console rpg meer gemaakt…

Wii Sports
Wii Sports was in 2006 een echte game changer. Het gebeurt niet vaak dat een launchgame zó goed toont wat een console kan doen als Wii Sports dat deed voor Nintendo Wii. Het feit dat je een controller in de vorm van een afstandsbediening vasthebt en dan kunt zwaaien om de personages op tv te laten tennissen was nog nooit vertoond op deze manier. Nintendo maakte met Wii Sports van iedereen een sociale gamer, van de die-hard Nintendo fan die alles day one koopt tot de opa’s en oma’s in het bejaardentehuis. Dit had ik nog nooit meegemaakt en het duurde tot Pokémon Go voordat ik weer zoiets zag gebeuren. De game zelf was overigens echt alleen leuk met een paar man tegelijk, een beetje tennissen, een beetje bowlen. Maar uiteindelijk was er te weinig diepgang en greep ik in ieder geval weer terug naar Guitar Hero voor de lokale multiplayer-sessies. Toch verdient Wii Sports een vermelding in de lijst, puur vanwege wat de game teweeg bracht.

Xenoblade Chronicles
Volgens Howlongtobeat.com duurt het gemiddeld 92 uur voordat iemand Xenoblade Chronicles heeft uitgespeeld. Zelf ben ik gekomen tot zo’n 50 uur voordat ik stopte met de game. Dit was niet omdat ik het een slechte game vond, verre van zelfs, maar ‘life got in the way’. Ik ging samenwonen in een andere gemeente, fulltime werken en stopte met m’n studie. Toen ik merkte dat ik minder tijd had die periode bedacht ik dat het een goed idee zou zijn om Xenoblade in de koelkast te zetten tot ik meer tijd had. Eenmaal aangekomen in een van de grote gebieden sloeg ik mijn spel op met het idee om dit later weer te gaan spelen. Weken en maanden gingen voorbij en de stap om weer terug te gaan werd steeds groter. Je gaat twijfelen, pak ik de game verder op of start ik opnieuw? Uiteindelijk heb ik de knoop nooit doorgehakt en heb ik de game opgegeven. Jammer wel, want Xenoblade Chronicles verdient meer. De enorme werelden, overweldigende vijanden en fantastische soundtrack maken dit tot een topgame voor iedere rpg-fan. Het vervolg Xenoblade Chronicles X voor Wii U is overigens net zo goed en misschien zelfs nog wel beter in het neerzetten van een gigantische, indrukwekkende wereld.

Games die ik niet mee tel (omdat ik ze op de Xbox 360 speelde) zijn de vele Guitar Hero en DJ Hero games. Die waren ook awesome en als je alleen een Wii had kun je die nog in de lijst erbij zetten. Het succes van die muziekgames kwam en ging overigens nog sneller dan dat van Wii. Steeds weer die nieuwe instrumenten en geen mogelijkheid om de muziek mee te nemen zorgden voor een snelle afknapper.

Er zijn momenteel nog twee Wii-games die ik wil spelen: Metroid Prime (uit de Metroid Prime Trilogy) en Wario Land: The Shake Dimension. Die eerste heb ik reeds gedownload en kan ik spelen via WiiU, de andere hoop ik ooit goedkoop aan te schaffen als re-release of virtual console download. Meer dan 10 euro wil ik er alleen niet aan uitgeven, en Nintendo kennende wordt dat een lastig verhaal.

Wii was voor mij geen succesvolle console, op Galaxy na was elke game eigenlijk nét iets minder dan andere delen in de serie. Daarnaast was ik echt meer gefocust op Xbox 360 en PlayStation 3. Het gros van de games op Wii was het steeds net niet, zelfs Mario Kart kon me niet echt bekoren. Daarentegen is met Mario Galaxy 1 en 2 wel een nieuwe standaard gezet op het gebied van platformgames. De zwaartekracht is zo goed uitgewerkt in die games dat ik nog steeds geniet van gameplaybeelden van die game met dit als absoluut hoogtepunt:

-